Section oneContext: troubling mid-l

Section one

Context: troubling mid-life
Apart from periodic journalistic interest in the
notion of the mid-life crisis, the middle years have
traditionally been viewed as the prime of life, a time
of optimal functioning (Keyes & Ryff, 1998) and
hence not of direct policy interest. Indeed, we have
come to think of adulthood as embodying exactly
those characteristics – independence and autonomy
– deemed missing from other life stages, such as
childhood and older age (Hockey & James, 2003).
This version of the middle years has been troubled
by a mounting concern from mental health
practitioners and policy makers about the apparent
dip in subjective wellbeing (ONS, 2012), and strong
evidence of mental ill-health, in this age group,
including high rates of male suicide. These concerns
are magnified by the ‘rectangularisation’ of age
distribution in the population, so that a greater
proportion of people are now in middle and old age
than in childhood (Willis & Martin, 2005).
The current middle-aged cohort is, in fact, the

largest ever (Demey et al., 2011).

So what is it about the experience of mid-life – and
male mid-life in particular – that produces these
emotional vulnerabilities? To answer this question,
we need first to engage with the different ways of
conceptualising mid-life intimated above.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนบริบท :

รบกวนชีวิตกลาง
นอกจากหนังสือพิมพ์ดอกเบี้ยเป็นระยะ ๆในความคิดของวิกฤตชีวิตกลาง

, กลางปีก็มักจะมองว่านายกของชีวิตเวลาของการทำงานที่เหมาะสม ( และ&

ดังนั้น ryff , 1998 ) และไม่ได้สนใจนโยบายโดยตรง แน่นอน เราต้องมาคิดว่าผู้ใหญ่

เป็นเชิงว่าลักษณะเหล่านั้น–เอกราชและความเป็นอิสระ
- ถือว่าหายไปจากชีวิตอื่น ๆเช่น
วัยเด็กและอายุมาก ( กีฬาฮอกกี้&เจมส์ , 2003 ) .
รุ่นกลางปีนี้มีปัญหา
โดยความกังวลการติดตั้งจากสุขภาพจิต
ผู้ปฏิบัติงาน และนโยบายเกี่ยวกับมุมเทปรากฏในหัวข้อเรื่องสุขภาพ
( ons , 2012 ) และหลักฐานที่แข็งแกร่ง
ของสุขภาพจิต ในกลุ่มนี้ ได้แก่ อัตราสูง
ผู้ชายฆ่าตัวตาย ความกังวลเหล่านี้
ก็เพิ่มมากขึ้น โดย ' ' ของ rectangularisation ลูกสวาท
ในประชากร เพื่อให้มีสัดส่วนมากขึ้น
คนตอนนี้ในกลางและ
อายุกว่าในวัยเด็ก ( วิลลิส&มาร์ติน , 2005 ) .
ตั้งแต่วัยกลางคนปัจจุบันเป็น , ในความเป็นจริง ,

เคยใหญ่ที่สุด ( demey et al . , 2011 )

ดังนั้นมันคืออะไรเกี่ยวกับประสบการณ์ของผู้บริโภคและชีวิตกลาง
ชีวิตกลางชาย –โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ผลิตเหล่านี้
ช่องโหว่ทางอารมณ์ ? เพื่อตอบคำถามนี้เราต้องแรก
เพื่อประกอบกับวิธีที่แตกต่างของชีวิตกลาง conceptualising

ประกาศข้างต้น