It was hypothesized that children’s

It was hypothesized that children’s levels of ADHD symptoms would remain
fairly stable from occasion 1 to 2, but then would show a clear decline from occasion 2 to 3 due to the effects of the stimulant medication
intervention. The Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ; Goodman,
2001) was also administered on occasions 2 and 3 in an attempt
to demonstrate the specificity of the stimulant medication intervention.
The fact that this questionnaire includes ADHD symptoms as well
as other problems (i.e., conduct problems, peer problems, and emotional
problems), made it possible to examine the methylphenidate intervention.
It was anticipated that more substantial treatment effects would be obtained
for ADHD-relevant symptoms (i.e., ADHD-Q and SDQ hyperactivity-inattention
scores) than for other symptoms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันถูกตั้งสมมติฐานว่าที่เด็กระดับภาระผูกพันอาการจะยังคงอยู่ค่อนข้างมั่นคงจาก 1 ไป 2 โอกาส แต่จะแสดงแล้ว ลดลงชัดเจนจากโอกาส 2-3 เนื่องจากผลของยากระตุ้นแทรกแซง จุดแข็งและสอบถามปัญหา (SDQ คลายังได้จัดการครั้งที่ 2 และ 3 2001) ในความพยายามแสดงให้เห็นถึง specificity ของการแทรกแซงยากระตุ้นความจริงที่ว่า แบบสอบถามนี้มีภาระผูกพันเช่นอาการเป็นปัญหาอื่น ๆ (เช่น ทำปัญหา ปัญหา เพื่อน และอารมณ์ปัญหา), ทำการตรวจสอบการแทรกแซงเมธิลเฟนิเดตมันถูกคาดว่า จะได้รับผลการรักษาพบมากขึ้นสำหรับอาการที่เกี่ยวข้องภาระผูกพัน (เช่น Q ภาระผูกพันและ SDQ เข้าร่องเข้ารอย-inattentionคะแนน) กว่าสำหรับอาการอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันถูกตั้งสมมติฐานว่าระดับเด็กมีอาการสมาธิสั้นจะยังคงเสถียรธรรมจากโอกาส 1-2 แต่จากนั้นก็จะแสดงให้เห็นถึงการลดลงชัดเจนจากโอกาส 2-3 เนื่องจากผลกระทบของยากระตุ้นการแทรกแซง จุดแข็งและความยากลำบากแบบสอบถาม (SDQ; กู๊ดแมน, 2001) เป็นยานอกจากนี้ยังมีโอกาสที่ 2 และ 3 ในความพยายามที่. แสดงให้เห็นถึงความจำเพาะของการแทรกแซงของยากระตุ้นในความจริงที่ว่าแบบสอบถามนี้มีอาการสมาธิสั้นเช่นเดียวกับปัญหาอื่น ๆ (เช่นการปฏิบัติ ปัญหาปัญหาเพียร์และอารมณ์ปัญหา) ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะตรวจสอบการแทรกแซง methylphenidate. มันเป็นที่คาดการณ์ไว้ว่าผลกระทบการรักษาที่สำคัญจะได้รับอาการสมาธิสั้นที่เกี่ยวข้อง (เช่นสมาธิสั้น-Q และ SDQ hyperactivity-ประมาทคะแนน) กว่า อาการอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นสมมติฐานที่เด็กๆ ระดับอาการของโรคจะยังคงอยู่
ค่อนข้างทรงตัวจากโอกาส 1 กับ 2 แต่จะแสดงการลดลงที่ชัดเจนจากโอกาสที่ 2 เนื่องจากผลของสารกระตุ้นยา
การแทรกแซง จุดแข็งและอุปสรรค จำนวน sdq ; กู้ดแมน
2001 ) ยังใช้ในโอกาสที่ 2 และ 3 ในความพยายาม
เพื่อแสดงให้เห็นถึงความจำเพาะของยายากระตุ้นการแทรกแซง .
ความจริงว่าแบบสอบถามนี้รวมถึงสมาธิสั้นอาการเช่นกัน
เป็นปัญหาอื่น ๆ ( เช่น นำปัญหาจากปัญหาทางอารมณ์
) ทำให้มันเป็นไปได้ที่จะตรวจสอบเมธิลเฟนิเดตการแทรกแซง .
มันถูกคาดว่าจะได้ผลการรักษาที่มากกว่า
สำหรับสมาธิสั้น อาการที่เกี่ยวข้อง ( เช่นadhd-q sdq hyperactivity และไม่ตั้งใจ
คะแนน ) กว่าอาการอื่น ๆ