Evidence that is beyond reasonable

Evidence that is beyond reasonable doubt is the standard of evidence required to validate a criminal conviction in most adversarial legal systems.[1]

Generally, the prosecutor bears the burden of proof and is required to prove their version of events to this standard. This means that the proposition being presented by the prosecution must be proven to the extent that there could be no "reasonable doubt" in the mind of a "reasonable person" that the defendant is guilty. There can still be a doubt, but only to the extent that it would not affect a reasonable person's belief regarding whether or not the defendant is guilty. Beyond "the shadow of a doubt" is sometimes used interchangeably with beyond reasonable doubt, but this extends beyond the latter, to the extent that it may be considered an impossible standard. The term "reasonable doubt" is therefore used.

If doubt does affect a "reasonable person's" belief that the defendant is guilty, the jury is not satisfied beyond "reasonable doubt". The precise meaning of words such as "reasonable" and "doubt" are usually defined within jurisprudence of the applicable country. A related idea is Blackstone's formulation "It is better that ten guilty persons escape than that one innocent suffer".

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักฐานที่แสดงว่าเป็นข้อกังขาเป็นมาตรฐานของหลักฐานที่จำเป็นในการตรวจสอบความเชื่อมั่นทางอาญาในระบบกฎหมายขัดแย้งมากที่สุด. [1] โดยทั่วไปอัยการหมีภาระการพิสูจน์และเป็นที่ต้องพิสูจน์รุ่นของพวกเขาเหตุการณ์มาตรฐานนี้ ซึ่งหมายความว่าเรื่องที่ถูกนำเสนอโดยการฟ้องคดีจะต้องมีการพิสูจน์แล้วในขอบเขตที่ไม่น่าจะมี "ข้อสงสัย" ในใจของ "คนที่เหมาะสม" ว่าจำเลยมีความผิด ยังคงมีข้อสงสัย แต่เพียงเท่าที่มันจะไม่ส่งผลต่อความเชื่อของบุคคลที่เหมาะสมเกี่ยวกับหรือไม่ว่าจำเลยมีความผิด นอกเหนือจาก "เงาที่มีข้อสงสัยว่า" บางครั้งใช้แทนกันได้กับข้อกังขา แต่ขยายเกินหลังเท่าที่มันอาจจะได้รับการพิจารณาเป็นไปไม่ได้มาตรฐาน คำว่า "ข้อสงสัย" จึงถูกนำมาใช้. หากมีข้อสงสัยไม่ส่งผลกระทบต่อ "คนที่เหมาะสมของ" ความเชื่อที่ว่าจำเลยมีความผิดคณะลูกขุนไม่พอใจเกิน "ข้อสงสัย" ความหมายที่ถูกต้องของคำเช่น "เหตุผล" และ "ข้อสงสัย" มักจะถูกกำหนดภายในกฎหมายของประเทศที่ใช้บังคับ ความคิดที่เกี่ยวข้องกับการกำหนด Blackstone ของ "มันเป็นเรื่องที่ดีกว่าที่สิบคนหลบหนีความผิดไปกว่านั้นหนึ่งประสบบริสุทธิ์"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักฐานที่เป็นข้อสงสัยคือ มาตรฐานของหลักฐานที่ต้องใช้ในการตรวจสอบการลงโทษทางอาญาในระบบกฎหมายที่ขัดแย้งมากที่สุด [ 1 ]

โดยทั่วไป อัยการต้องรับภาระในการพิสูจน์ และต้องพิสูจน์ของพวกเขารุ่นของเหตุการณ์ในมาตรฐานนี้ซึ่งหมายความ ว่า ข้อเสนอที่ถูกนำเสนอโดยอัยการต้องพิสูจน์ในขอบเขตที่ไม่มี " ข้อสงสัย " ในความคิดของ " คน " ที่เหมาะสมว่าจำเลยมีความผิด มันก็ยังคงเป็นข้อสงสัย แต่เฉพาะในขอบเขตที่เหมาะสมจะไม่ส่งผลกระทบต่อความเชื่อของบุคคลเกี่ยวกับหรือไม่ว่าจำเลยมีความผิดเกิน " ไม่ต้องสงสัย " บางครั้งก็ใช้สลับกับข้อสงสัย แต่นี่เกินหลัง เท่าที่มันอาจจะถือว่าเป็นมาตรฐานที่เป็นไปไม่ได้ คำว่า " ข้อสงสัย " จึงใช้

ถ้าสงสัยไม่มีผลต่อสมเหตุสมผล " คน " เชื่อว่าจำเลยมีความผิด คณะลูกขุนไม่พอใจเกิน " สงสัย " ที่เหมาะสมความหมายชัดเจนของคำเช่น " เหมาะสม " และ " สงสัย " มักจะกำหนดในกฎหมายของประเทศที่เกี่ยวข้อง ที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดของการดาวน์โหลด " ดีกว่า สิบคนผิดหนีอีกอันบริสุทธิ์ประสบ "