It was optimistic about of my shame

It was optimistic about of my shame in when I was a child I was aged about 13 years is studying in Mathayom 1. The the the the is near my home.Chon, aircraft, and six on the day that I was a teacher of English study, I read every word of the word in English, reading, Spelling must be read as soon as I am up to.a teacher, read the words that curried fish wrapped in banana leaves and steamed, but it's luck or fate of me? I don't know the words that I read is a word that curried fish wrapped in banana leaves and steamed, but I have to read is the balls to cover all my friends in the room, it makes me laugh. I very shy and I have never forgotten it until it came to every dayThis

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นแง่ดีเกี่ยวกับความอัปยศของฉันในเมื่อฉันเป็นเด็กฉันอายุประมาณ 13 ปีที่กำลังศึกษาในชั้นมัธยมศึกษาที่ 1 อยู่ใกล้ home.chon ฉันอากาศยานและหกในวันที่ฉันเป็นครูสอนภาษาอังกฤษของการศึกษาที่ฉันอ่านคำพูดของคำในภาษาอังกฤษทุกการอ่านสะกดคำต้องอ่านทันทีที่ฉันขึ้นไป . ครูอ่านคำว่าแกงกะหรี่ปลาห่อในใบตองและนึ่งแต่มันก็เป็นโชคหรือชะตากรรมของผมหรือเปล่า ฉันไม่ทราบคำที่ฉันอ่านเป็นคำว่าปลาแกงกะหรี่ห่อในใบตองและนึ่ง แต่ฉันต้องอ่านเป็นลูกเพื่อให้ครอบคลุมเพื่อน ๆ ทุกคนในห้องก็ทำให้ฉันหัวเราะ ผมขี้อายมากและฉันไม่เคยลืมมันจนกว่าจะมาถึงทุก daythis

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นทัศนคติของความอัปยศของฉันในเมื่อผมลูกฉันมีอายุ 13 ปีกำลังเรียนใน Mathayom 1 อยู่ใกล้บ้านของฉันชลบุรี เครื่องบิน และ 6 ในวันที่ผมเป็นครูวิชาภาษาอังกฤษ อ่านคำทุกคำในภาษาอังกฤษ การอ่าน การสะกดต้องอ่านทันทีที่ผมขึ้นครู to.a อ่านคำที่ curried ปลาใบห่อ และ นึ่ง แต่โชคดีหรือโชคชะตาของฉัน ฉันไม่รู้ว่า คำที่อ่านเป็นคำที่ curried ปลาห่อกล้วยใบ และนึ่ง แต่ต้องอ่านเป็นลูกเพื่อให้ครอบคลุมทั้งหมดเพื่อนของฉันในห้อง ทำให้ฉันหัวเราะ ฉันอายมากและไม่เคยลืมมันจนกระทั่งมันมาทุก dayThis

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับน่าอายของฉันในเมื่อผมเป็นเด็กผมก็อายุประมาณ 13 ปีมีการศึกษาในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่อยู่ที่อยู่ใกล้กับบ้านของผม.ชลอากาศยานและหกในวันที่ผมเป็นครูของการเรียน ภาษาอังกฤษ ผมอ่านทุกถ้อยคำของคำใน ภาษาอังกฤษ การอ่านการสะกดคำผิดจะต้องอ่านทันทีที่ผมไปถึงครูที่อ่านคำที่รสชาติไม่เผ็ดห่อไว้ในใบกล้วยและนึ่งปลาแต่มันเป็นโชคชะตาหรือความโชคร้ายของฉัน ผมไม่รู้ว่าคำที่ว่าฉันอ่านมีคำที่ว่าห่อหมกแต่ผมต้องอ่านเป็นลูกเข้ากับฝาครอบเพื่อนของผมอยู่ในห้องทั้งหมดที่ทำให้ผมหัวเราะ ฉันเป็นอย่างมากและผมไม่เคยลืมจนมาถึง daythis ทุกครั้ง