1. IntroductionFish-meal has been a

1. Introduction
Fish-meal has been a major dietary protein source for many important farmed fish species due to itsmore balanced amino acids (AA) composition, higher vitamins, minerals and essential n-3 fatty acids than most of the other ingredients ommonly used (Bendiksen et al., 2011; Olsen and Hasan, 2012). The fish-meal production has been stable for the last 15 years, varying in the narrow range between 5 and 6 million tons (mt) per year (Cabral et al., 2011; FAO, 2013; Tacon and
Metian, 2008),while from2004 to 2013, the global aquaculture production has increased from4191 mt to 7019 mt (FAO, 2013). Increased demand and limited supply of fish-meal have been the main problem for the aquaculture industry. The global production of Litopenaeus vannamei has increased from 168 mt to 331 mt from 2004 to 2013)
(FAO, 2013), and the fish-meal level in commercial diet is high (15–25%) (Cao et al., 2015; Gu et al., 2013; Sookying et al., 2013; Tacon and Metian, 2008), which makes L. vannamei one of the top consumers of fish-meal (Olsen and Hasan, 2012; Tacon andMetian, 2008). The further growth in aquaculture production will require reduced reliance upon fish-meal, reduce the fish-meal level is a major challenge for production of shrimp and other aquatic animals (Bendiksen et al., 2011)

A lot of feed ingredients have been tested to replace fish-meal in the diet of shrimp, such as poultry by-product meal, shrimpmeal,meat and bone meal, blood meal, soybean meal, peanut meal, corn gluten meal and soy protein concentrate (SPC) (Amaya et al., 2007a; Liu et al., 2013; Sookying et al., 2013; Yang et al., 2009). Plant proteins have been and will probably continue being the main choice due to the low price and large production. However plant proteins have several nutritional drawbacks compared to fish-meal: a relatively low content of proteins, vitamins and minerals, unbalanced AA composition, and the presence of anti-nutritional components (protease inhibitors, phyticacid, saponins tannins, lectins, non-starch polysaccharides, alkaloidsetc.)whichwill reduce the digestion or absorption of nutrients, counteract
the function of vitamins andmay even induce toxicity (Francis et al.,2001; Gatlin et al., 2007; Krogdahl et al., 2010). Soybean meal is one of the most widely used plant protein ingredients in the feed of shrimp,four of themain anti-nutritional factors in it are trypsin inhibitors, saponins,non-starch polysaccharides and phytic acid (Francis et al., 2001).
Compared to soybeanmeal, SPC is a soy product containing lower trypsininhibitors, saponins, non-starch polysaccharides and higher protein (approximately 65%) (Francis et al., 2001; Li et al., 2015; Sá et al., 2013;Sookying andDavis, 2012), we use it as themain protein source to replacefish-meal. We also used two animal protein sources (chicken meal and
shrimpmeal) to avoid the problemof nutrition imbalance brought by singleprotein source replacement and enhance the palatability (Bendiksenet al., 2011; Bulbul et al., 2016; Cabral et al., 2011; Gomes et al., 1995;Hu et al., 2013; Torstensen et al., 2008; Ye et al., 2011).

The aim of this study was to evaluate the possibility of replacing dietary
fish-meal by a blend of plant protein supplemented with amino
acids in the diet of L. vannamei.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำอาหารปลาได้เป็นแหล่งอาหารโปรตีนที่สำคัญสำหรับสำคัญเชื้อปลาจำนวนมากเนื่องจากองค์ประกอบ itsmore สมดุลกรดอะมิโน (AA) สูงวิตามิน แร่ธาตุ และกรดไขมันจำเป็น n-3 มากอื่น ๆ ส่วนผสม ommonly ใช้ (Bendiksen et al. 2011 โอลเซ่นและ Hasan, 2012) การผลิตอาหารปลามีการเคลื่อนไหว 15 ปีที่ผ่านมา แตกต่างกันในช่วงแคบ ๆ ระหว่าง 5 และ 6 ล้านตัน (mt) ต่อปี (Cabral et al. 2011 FAO, 2013 Tacon และMetian, 2008) ขณะ from2004 2013 การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทั่วโลกผลิตได้เพิ่มขึ้น from4191 mt ไป mt 7019 (FAO, 2013) เพิ่มขึ้นอุปสงค์และอุปทานที่มีจำกัดของอาหารปลาได้ปัญหาหลักสำหรับอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ การผลิตทั่วโลกของแวนมีเพิ่มขึ้นจาก 168 mt mt 331 จาก 2004 ถึง 2556)(FAO, 2013) และระดับอาหารปลาในอาหารในเชิงพาณิชย์สูง (15-25%) (Cao et al. 2015 Gu et al. 2013 Sookying et al. 2013 Tacon และ Metian, 2008), ซึ่งทำให้กุลา L. ผู้บริโภคชั้นนำอย่างใดอย่างหนึ่งของอาหารปลา (Olsen และ Hasan, 2012 Tacon andMetian, 2008) การเจริญเติบโตต่อไปในการผลิตสัตว์น้ำจะต้องพึ่งพาและลดอาหารปลา อาหารปลาลดระดับเป็นความท้าทายสำคัญสำหรับการผลิตกุ้งและสัตว์น้ำอื่น ๆ (Bendiksen et al. 2011)วัตถุดิบอาหารเป็นจำนวนมากได้รับการทดสอบแทนอาหารปลาในอาหารกุ้ง อาหารสัตว์ปีกผลพลอยได้ shrimpmeal อาหารเนื้อและกระดูก เลือด กากถั่วเหลือง ถั่วลิสง อาหาร ข้าวโพด gluten อาหารและถั่วเหลืองโปรตีนเข้มข้น (SPC) (อมายา et al. 2007a Liu et al. 2013 Sookying et al. 2013 Yang et al. 2009) โปรตีนพืชได้ และอาจจะยังคงเป็นตัวเลือกหลักเนื่องจากราคาต่ำและการผลิตขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม โปรตีนพืชมีข้อเสียหลายด้านโภชนาการเมื่อเทียบกับอาหารปลา: เป็นเนื้อหาที่ค่อนข้างต่ำของโปรตีน วิตามิน และแร่ธาตุ องค์ประกอบ AA ไม่สมดุล และสถานะของส่วนประกอบทางโภชนาการต้าน (รตี phyticacid ชิมในน่านน้ำไทย lectins ไรด์ไม่ใช่แป้ง alkaloidsetc) whichwill ลดการย่อยหรือดูดซึมสารอาหาร รับมือกับการทำงานของวิตามิน andmay แม้จะก่อให้เกิดความเป็นพิษ (Francis et al. 2001 Gatlin et al. 2007 Krogdahl et al. 2010) กากถั่วเหลืองเป็นหนึ่งในส่วนผสมของโปรตีนพืชที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอาหารกุ้ง ปัจจัยทางโภชนาการต้าน themain ในสี่สารยับยั้ง trypsin น่านน้ำไทย ปลอดแป้งไรด์ และกรดไฟติก (Francis et al. 2001)เมื่อเทียบกับ soybeanmeal, SPC เป็นผลิตภัณฑ์ถั่วเหลืองที่ มี trypsininhibitors ต่ำ น่านน้ำไทย ไรด์แป้งปลอดโปรตีนสูง (ประมาณ 65%) (Francis et al. 2001 Li et al. 2015 Sá et al. 2013 Sookying andDavis, 2012), เราใช้มันเป็นแหล่งโปรตีน themain replacefish ประทาน นอกจากนี้เรายังใช้สองแหล่งโปรตีนสัตว์ (อาหารไก่ และshrimpmeal) เพื่อหลีกเลี่ยงความไม่สมดุลของโภชนาการ problemof นำมาทดแทนแหล่ง singleprotein และเพิ่มโภชนะ (Bendiksenet al. 2011 นกปรอด et al. 2016 Cabral et al. 2011 Gomes et al. 1995 Hu et al. 2013 Torstensen et al. 2008 Ye et al. 2011)จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ประเมินความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนอาหารอาหารปลา โดยการผสมผสานของเสริม ด้วยกรดอะมิโนโปรตีนจากพืชกรดในอาหารของ L. vannamei

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ปลาอาหารได้เป็นแหล่งโปรตีนที่สำคัญสำหรับการบริโภคอาหารที่สำคัญหลายสายพันธุ์ปลาทำไร่ไถนาเนื่องจาก itsmore กรดอะมิโนที่สมดุล (AA) องค์ประกอบวิตามินสูงแร่ธาตุและกรดไขมัน n-3 ที่สำคัญกว่ามากที่สุดของส่วนผสมอื่น ๆ ที่ใช้ ommonly ( Bendiksen et al, 2011;. โอลเซ่นและ Hasan, 2012) การผลิตปลาอาหารได้รับความมั่นคงในช่วง 15 ปีที่แตกต่างกันในช่วงแคบ ๆ ระหว่างวันที่ 5 และ 6 ล้านตัน (MT) ต่อปี (รัล et al, 2011;. FAO, 2013; Tacon และ
Metian 2008) ในขณะที่ from2004 ถึง 2013 การผลิตเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทั่วโลกได้เพิ่มขึ้นมอนแทนา from4191 เพื่อ 7019 MT (FAO, 2013) ความต้องการที่เพิ่มขึ้นและอุปทานที่มี จำกัด ของปลาอาหารได้รับเป็นปัญหาหลักสำหรับอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ การผลิตทั่วโลกของแวนนาไมได้เพิ่มขึ้นจาก 168 ตัน 331 ตัน ​​2004-2013)
แห่งสหประชาชาติ (FAO, 2013) และในระดับปลาอาหารในอาหารเชิงพาณิชย์สูง (15-25%) (Cao et al, 2015. gu, et al, 2013;. Sookying et al, 2013;. Tacon และ Metian 2008) ซึ่งจะทำให้กุ้งขาวหนึ่งในผู้บริโภคด้านบนของปลามื้อ (โอลเซ่นและ Hasan, 2012; Tacon andMetian 2008) การเจริญเติบโตต่อไปในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจะต้องลดการพึ่งพาปลาอาหารลดระดับปลาอาหารเป็นความท้าทายที่สำคัญสำหรับการผลิตกุ้งและสัตว์น้ำอื่น ๆ (Bendiksen et al. 2011)

จำนวนมากของวัตถุดิบอาหารได้รับการทดสอบ แทนที่ปลาอาหารในอาหารของกุ้งเช่นสัตว์ปีกโดยผลิตภัณฑ์อาหาร shrimpmeal เนื้อและกระดูกป่นเลือดอาหารกากถั่วเหลืองกากถั่วลิสงข้าวโพด gluten อาหารและโปรตีนจากถั่วเหลืองเข้มข้น (SPC) (Amaya et al., 2007A; หลิว et al, 2013;. Sookying et al, 2013;.. ยาง et al, 2009) โปรตีนพืชได้รับและอาจจะยังคงเป็นตัวเลือกหลักเนื่องจากราคาต่ำและการผลิตขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามโปรตีนพืชที่มีข้อบกพร่องทางโภชนาการหลายเทียบกับปลาอาหาร: เนื้อหาที่ค่อนข้างต่ำของโปรตีนวิตามินและแร่ธาตุองค์ประกอบ AA ไม่สมดุลและการปรากฏตัวของส่วนประกอบป้องกันทางโภชนาการ (น้ำย่อยโปรตีน, phyticacid แทนนินซาโปนิน, เลคตินที่ไม่ใช่แป้ง . polysaccharides, alkaloidsetc) whichwill ลดการย่อยอาหารหรือการดูดซึมของสารอาหารที่ต่อต้าน
การทำงานของวิตามิน andmay แม้กระทั่งก่อให้เกิดความเป็นพิษ (ฟรานซิส et al, 2001;.. Gatlin et al, 2007;. Krogdahl et al, 2010) กากถั่วเหลืองเป็นหนึ่งในที่สุดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายส่วนผสมโปรตีนจากพืชในอาหารกุ้งสี่ของปัจจัยป้องกันทางโภชนาการ themain ในนั้นมี trypsin ยับยั้ง saponins, polysaccharides ไม่ใช่แป้งและกรดไฟติก (ฟรานซิส et al., 2001).
เมื่อเทียบ เพื่อ soybeanmeal, SPC เป็นสินค้าที่มีถั่วเหลืองที่มี trypsininhibitors ต่ำกว่า saponins, polysaccharides ไม่ใช่แป้งและโปรตีนสูงกว่า (ประมาณ 65%) (ฟรานซิส et al, 2001;. Li et al, 2015;. Sá et al, 2013;. Sookying andDavis , 2012) เราใช้มันเป็นแหล่งโปรตีน themain เพื่อ replacefish อาหาร นอกจากนี้เรายังใช้สองแหล่งโปรตีนจากสัตว์ (อาหารไก่และ
shrimpmeal) เพื่อหลีกเลี่ยงความไม่สมดุลโภชนาการ problemof มาโดยการเปลี่ยนแหล่ง singleprotein และเพิ่มความอร่อยนี้ (Bendiksenet อัล 2011. นกปรอด et al, 2016;. รั et al, 2011;. โกเมส et al, 1995;. Hu et al, 2013;. Torstensen et al, 2008;... เจ้า et al, 2011)

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อประเมินความเป็นไปได้ของการแทนที่อาหาร
ปลาอาหารโดยมีส่วนผสมของโปรตีนจากพืช เสริมด้วยอะมิโน
กรดในอาหารของกุ้งขาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำปลาป่นเป็นหลักอาหารแหล่งโปรตีนสำคัญที่มีอยู่หลายสายพันธุ์ปลาจาก itsmore สมดุลกรดอะมิโน ( AA ) ส่วนผสม วิตามินสูง แร่ธาตุที่จำเป็นและ n-3 กรดไขมันกว่ามากที่สุดของส่วนผสมอื่น ๆ ommonly ใช้ ( bendiksen et al . , 2011 ; Olsen และ Hasan , 2012 ) ปลาป่นที่ผลิตได้มีเสถียรภาพตลอด 15 ปี ซึ่งในช่วงแคบระหว่าง 5 และ 6 ล้านตัน ( ตัน ) ต่อปี ( รัล et al . , 2011 ; องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติและ tacon 2013 ;metian 2008 ) ในขณะที่ from2004 2013 , การผลิตการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำทั่วโลกได้เพิ่มขึ้น from4191 MT ไป 7019 MT ( FAO , 2013 ) เพิ่มอุปสงค์และอุปทาน จำกัด ปลาป่นมีปัญหาหลักสำหรับอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ การผลิตทั่วโลกของง vannamei เพิ่มขึ้นจาก 168 ตันถึง 331 ตันระหว่างปี 2013 )( FAO , 2013 ) และปลาป่นในอาหารเชิงพาณิชย์ระดับสูง ( 15 - 25 % ) ( เคา et al . , 2015 ; กู et al . , 2013 ; sookying et al . , 2013 ; tacon และ metian , 2551 ) ซึ่งทำให้ L . vannamei หนึ่งของผู้บริโภค ( ด้านบนของปลาป่น Olsen และ Hasan , 2012 ; tacon andmetian , 2008 ) การเจริญเติบโตต่อไปในการผลิต การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ จะต้องลดการพึ่งพาเมื่อปลาป่นปลาป่น ลดระดับความท้าทายที่สำคัญสำหรับการผลิตกุ้งและสัตว์น้ำอื่น ๆ ( bendiksen et al . , 2011 )มากของส่วนผสมอาหารที่ได้รับการทดสอบเพื่อทดแทนปลาป่นในอาหาร เช่น ไก่ กุ้ง กากอาหาร shrimpmeal , เนื้อและกระดูกป่น เลือดป่น กากถั่วเหลือง ถั่วลิสง ข้าวโพด gluten อาหาร อาหาร และโปรตีนถั่วเหลืองเข้มข้น ( SPC ) ( Amaya et al . , 2007a ; Liu et al . , 2013 ; sookying et al . , 2013 ; ยาง et al . , 2009 ) โปรตีนพืชได้ถูก และอาจจะยังคงเป็นหลักเลือกเนื่องจากราคาต่ำและการผลิตขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามพืชโปรตีนมีข้อด้อยทางโภชนาการหลายเปรียบเทียบกับปลาป่น : เนื้อหาที่ค่อนข้างต่ำของโปรตีน , วิตามินและแร่ธาตุ ขาดดุล AA องค์ประกอบ และการปรากฏตัวของส่วนประกอบต่อต้านคุณค่าทางโภชนาการ ( protease inhibitors ไฟติก แอซิด saponins , แทนนิน , เลคติน , แป้ง polysaccharides alkaloidsetc ) มีการย่อหรือลดการดูดซึมของสารอาหารที่ต่อต้านหน้าที่ของวิตามิน andmay ยังก่อให้เกิดความเป็นพิษ ( ฟรานซิส et al . , 2001 ; การ์ทลิน et al . , 2007 ; krogdahl et al . , 2010 ) ถั่วเหลืองเป็นหนึ่งในที่สุดที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย โปรตีนจากพืช ส่วนประกอบในอาหารกุ้ง , สี่และป้องกันโภชนาการปัจจัยเป็นเอนไซม์ inhibitors saponins , ไม่มีแป้ง polysaccharides และกรดไฟทิก ( ฟรานซิส et al . , 2001 )เมื่อเทียบกับ soybeanmeal SPC เป็นถั่วเหลือง , ผลิตภัณฑ์ที่มี trypsininhibitors ลดแป้ง พอลิแซ็กคาไรด์และโปรตีน saponins , โนนสูง ( ประมาณ 65 % ) ( ฟรานซิส et al . , 2001 ; Li et al . , 2015 ; S . kgm et al . , 2013 ; sookying anddavis , 2012 ) , เราใช้มันเป็นแหล่งโปรตีนหลักเพื่อ replacefish อาหาร เรายังใช้สองแหล่งโปรตีนจากสัตว์ ( ไก่ อาหาร และshrimpmeal ) เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาโภชนาการไม่สมดุล นำโดยเปลี่ยนแหล่ง singleprotein และเพิ่มความน่ากิน ( bendiksenet al . , 2011 ; นกปรอด et al . , 2016 ; ก et al . , 2011 ; Gomes et al . , 1995 ; Hu et al . , 2013 ; torstensen et al . , 2008 ; ท่าน et al . , 2011 )จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อประเมินความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนอาหารปลาป่น โดยส่วนผสมของโปรตีนจากพืชเสริมด้วยกรดอะมิโนกรดในอาหารของ L . vannamei .