This paper presents a review of the

This paper presents a review of the fossil evidence for the diets of the Pliocene hominids Ardipithecus ramidus, Australopithecus anamensis, Australopithecus afarensis, and Australopithecus africa- nus. These hominids offer evidence for the first half of human evolution, from our split with prehistoric apes to the earliest members of our own genus, Homo. The taxa considered are viewed as a roughly linear sequence from Ardipithecus to A. africanus, spanning the time from 4.4 million to 2.5 million years ago. As such, they give us a unique opportunity to examine changes in dietary adaptations of our ancestors over nearly 2 million years. We also trace what has been inferred concerning the diets of the Miocene hominoids to put changes in Pliocene hominid diets into a broader temporal perspective. From such a perspective, it becomes clear that the dietary capabilities of the early hominids changed dramat- ically in the time period between 4.4 million and 2.3 million years ago. Most of the evidence has come from five sources: analyses of tooth size, tooth shape, enamel structure, dental microwear, and jaw biomechanics. Taken together, they suggest a dietary shift in the early australopithecines, to increased dietary flexibility in the face of climatic variability. Moreover, changes in diet-related adapta- tions from A. anamensis to A. afarensis to A. africanus suggest that hard, abrasive foods became increasingly important through the Pliocene, perhaps as critical items in the diet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้นำเสนอความคิดเห็นของหลักฐานฟอสซิลสำหรับอาหารของ Pliocene hominids ramidus Ardipithecus, Australopithecus anamensis, Australopithecus afarensis และ Australopithecus แอฟริกา NUS hominids เหล่านี้มีหลักฐานในช่วงครึ่งแรกของวิวัฒนาการของมนุษย์จากแยกของเรากับลิงก่อนประวัติศาสตร์ให้กับสมาชิกที่เก่าแก่ที่สุดของพืชและสัตว์ของเราเองตุ๊ด แท็กซ่าถือว่าถูกมองว่าเป็นลำดับเชิงเส้นลวก ๆ จาก Ardipithecus เอ africanus ทอดเวลา 4,400,000-2,500,000 ปีที่ผ่านมา เช่นนี้พวกเขาทำให้เรามีโอกาสที่จะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในการดัดแปลงอาหารของบรรพบุรุษของเราในช่วงเกือบ 2 ล้านปีที่ผ่านมา นอกจากนี้เรายังติดตามสิ่งที่ได้รับการสรุปเกี่ยวกับอาหารของ hominoids ยุคที่จะนำการเปลี่ยนแปลงในอาหาร Hominid Pliocene เป็นมุมมองที่กว้างขึ้นชั่วขณะ จากมุมมองดังกล่าวก็เป็นที่ชัดเจนว่าความสามารถในการบริโภคอาหารของ hominids ต้นการเปลี่ยนแปลง dramat- ically ในช่วงเวลาระหว่าง 4.4 ล้านคนและ 2.3 ล้านปีที่ผ่านมา ที่สุดของหลักฐานที่ได้มาจากแหล่งที่ห้า: การวิเคราะห์ขนาดฟันฟันรูปร่างโครงสร้างเคลือบ microwear ฟันและขากรรไกรชีวกลศาสตร์ ที่ร่วมกันพวกเขาก็แนะนำให้มีการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหารใน australopithecines ต้นเพื่อความยืดหยุ่นในการบริโภคอาหารที่เพิ่มขึ้นในการเผชิญกับความแปรปรวนของภูมิอากาศ นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงในอาหารที่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวทั้งนี้จาก A. anamensis เพื่อ A. afarensis เอ africanus แนะนำว่าหนักอาหารที่มีฤทธิ์กัดกร่อนสำคัญมากขึ้นเรื่อยผ่าน Pliocene รายการบางทีอาจจะเป็นสิ่งสำคัญในการรับประทานอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้เสนอทบทวนหลักฐานฟอสซิลสำหรับอาหารของโฮมินิดดิพิเทคัสรามิดัสไพลโอซีน , × merrilliata ตราโลพิเธคัส , ฟาเรนซิดิสเคาท์ และตราโลพิเธคัสแอฟริกา - เรา โฮมินิดเหล่านี้มีหลักฐานสำหรับครึ่งแรกของวิวัฒนาการมนุษย์ จากแยกกับลิงยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่จะเร็วสมาชิกประเภทของเราเอง , ตุ๊ด การพิจารณาและดูเป็นลำดับประมาณเส้นจากดิพิเทคัส A . africanus ครอบคลุมเวลาจาก 4.4 ล้าน - 2.5 ล้านปีก่อน เช่น , พวกเขาให้เราโอกาสที่จะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในอาหารดัดแปลงของบรรพบุรุษของเราเกือบ 2 ล้านปี เรายังติดตามสิ่งที่ได้รับบอกได้เกี่ยวกับอาหารของไมโอซีน hominoids ใส่การเปลี่ยนแปลงในสมัยไพลโอซีน hominid อาหารเป็นวงกว้าง และมุมมอง จากมุมมองดังกล่าวก็เป็นที่ชัดเจนว่าในอาหารของโฮมินิดก่อนเปลี่ยน dramat - ically ในช่วงเวลาระหว่าง 4.4 ล้านบาท และ 2.3 ล้านปีมาแล้ว หลักฐานส่วนใหญ่มาจาก 5 แหล่ง : การวิเคราะห์ของขนาดฟันรูปร่าง , โครงสร้าง , ทันตกรรม microwear เคลือบฟันและขากรรไกร ชีวกลศาสตร์ ถ่ายกันก็แนะนำให้เปลี่ยนอาหารในราโลพิทฮีซีเนสก่อน เพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นในการเผชิญกับความแปรปรวนของอาหารหลัก นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงในอาหารที่เกี่ยวข้อง adapta - tions จาก A . × merrilliata อ. ฟาเรนซิ A . africanus แนะนำยากอาหารขัดเป็นสําคัญมากขึ้นผ่านไพลโอซีน บางทีเป็นสินค้าที่สำคัญในอาหาร