The Tangerines Ryunosuke Akutagawa

The Tangerines Ryunosuke Akutagawa them with her hands In her lap lay a larg one cloudy winter evening I sat alone in bundle. Her coarse cold hands, clamped the second-class coach of the train that runs from Tokyo to Yokusuka. Japan. On the tightly over it. clutched a third-class ticket as platform outside there was not a single per- though it were her last link with life itself. son. The only sound was that of a puppy Her coarse features and her clothes, lackin in taste, didn't appeal to me. She was hining sadly from time to time. All thes things seemed to suit my mood exactly. I apparently stupid as well couldn't tell a felt tired and bored. With both hands deep second- from a third-class coach in my pockets, I didn't even feel like taking Partly because I wished to forget her presence. I began to look at the out my evening paper depressing After a while I heard the starting whistle evening paper, which I had taken out and Just then the door of my coach clattered open and a girl of about thirteen rushed in spread over my knees. Suddenly my paper was illuminated by a bright electric light At the same time the train, with a jerk. The train had just entered one of the many began to move slowly forward. I raised my tunnels on t Yokusuka line eyes and looked at the girl. who had sat The newspaper though illuminated, down opposite me merely showed the usual commonplace She was a dull-looking country girl. Her events the peace problem, the bribe cases eddings, death notices, and so on. The chapped cheeks had a slightly unpleasant ruddy glow as though she had been rubbing paper, the train. the tunnel, the girl all, I

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tangerines Ryunosuke Akutagawa ด้วยมือของเธอในตักของเธอวาง larg ตัวหนึ่งมีเมฆมากหนาวเย็นทนนั่งคนเดียวในกลุ่ม มือเธอเย็นหยาบ clamped โค้ชอันดับสองได้รับของรถไฟที่วิ่งจากโตเกียวไป Yokusuka ญี่ปุ่น บนแน่นขึ้น คลัตช์ตั๋วสามชั้นเป็นแพลตฟอร์มภายนอกมีไม่เดียวต่อ- ถึงมันลิงค์ล่าสุดของเธอกับชีวิตตัวเอง บุตร เสียงเท่านั้นที่ของลูกสุนัข ลักษณะหยาบของเธอและเสื้อผ้าของเธอ lackin ในรสชาติ ไม่ได้ดึงดูดฉัน เธอ hining เศร้าครั้ง สิ่งนี้หรือสิ่งที่ดูเหมือนจะ เหมาะกับอารมณ์ของฉันแน่นอน ฉันโง่เห็นได้ชัดเช่นไม่บอกสักหลาดเหนื่อย และเบื่อ ด้วยสองมือลึกสอง-จากโค้ชสามชั้นในกระเป๋าของฉัน ฉันแม้ไม่รู้สึกอยากถ่ายเนื่องจากฉันปรารถนาลืมสถานะของเธอ เริ่มมองที่ของฉันเย็นกระดาษ depressing หลังผมได้ยินเริ่มต้นที่ whistle กระดาษเย็น ซึ่งผมได้นำออกมาแล้วเพียง ประตูรถของฉัน clattered เปิด และสาวเกี่ยวกับ thirteen รีบแพร่กระจายผ่านหัวเข่าของฉัน จู่ ๆ กระดาษของฉันถูกส่องสว่าง ด้วยแสงไฟฟ้าสว่างที่รถไฟ กับ jerk เป็นขณะเดียวกัน มีใส่รถไฟหนึ่งในจำนวนมากเริ่มช้าต่อไป ฉันยกฉันอุโมงค์ใน t Yokusuka บรรทัดสายตา และมองหญิงสาว ที่มีนั่งหนังสือพิมพ์ว่าอร่าม ลงตรงข้ามกับฉันเพียงพบดาด ๆ ธรรมดาปกติเธอสาวประเทศทู่มอง เหตุการณ์ของเธอปัญหาสันติภาพ สินบนในกรณี eddings สังเกตพบว่า ความตาย และอื่น ๆ แก้มมีรอยแตกมีการเรืองแสงเป็ดเล็กน้อยไม่เหมือนเธอได้ถูกระดาษ รถไฟ อุโมงค์ หญิงสาวทั้งหมด ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส้ม Akutagawa Ryunosuke พวกเขาด้วยมือของเธอในตักของเธอวางออกไปในเย็นวันหนึ่งในฤดูหนาวที่มีเมฆมากฉันนั่งอยู่คนเดียวในกำ มือเย็นของเธอหยาบบีบโค้ชชั้นสองของรถไฟที่วิ่งจากโตเกียวไป Yokusuka ประเทศญี่ปุ่น ในแน่นมากกว่านั้น กำตั๋วสามชั้นเป็นแพลตฟอร์มด้านนอกมีไม่ละเดียวว่ามันเป็นครั้งสุดท้ายของเธอเชื่อมโยงกับชีวิตของตัวเอง บุตรชาย เสียงเดียวที่เป็นที่ของลูกสุนัขคุณสมบัติหยาบและเสื้อผ้าของเธอเธอ lackin ในรสชาติไม่ได้ดึงดูดความสนใจของฉัน เธอได้รับการ hining เศร้าเมื่อเวลาผ่านไป สิ่งเหล่าทั้งหมดดูเหมือนจะเหมาะกับอารมณ์ของฉันว่า เห็นได้ชัดว่าผมโง่เช่นกันไม่สามารถบอกความรู้สึกเหนื่อยและเบื่อ ด้วยมือทั้งสองลึกสองจากโค้ชสามชั้นในกระเป๋าของฉันฉันไม่ได้รู้สึกเหมือนการส่วนหนึ่งเป็นเพราะฉันอยากจะลืมปรากฏตัวของเธอ ผมเริ่มที่จะมองไปที่กระดาษตอนเย็นของฉันตกต่ำหลังจากที่ในขณะที่ผมได้ยินกระดาษตอนเย็นนกหวีดเริ่มต้นที่ฉันได้นำออกมาและทันใดนั้นประตูโค้ชของฉัน clattered เปิดและสาวประมาณสิบสามวิ่งในการแพร่กระจายไปทั่วหัวเข่าของฉัน ทันใดนั้นกระดาษมาสว่างไสวไปด้วยแสงไฟฟ้​​าสว่างในเวลาเดียวกันรถไฟที่มีการกระตุก รถไฟได้เข้ามาเพียงหนึ่งในหลายเริ่มที่จะย้ายไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ผมยกอุโมงค์ของฉันในสายตาสายเสื้อ Yokusuka และมองไปที่หญิงสาว ที่ได้นั่งหนังสือพิมพ์แม้ว่าสว่างลงตรงข้ามฉันเพียงแสดงให้เห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาปกติเธอเป็นสาวประเทศที่ดูหมองคล้ำ เหตุการณ์ที่เกิดปัญหาความสงบสุขของเธอกรณีสินบน Eddings ประกาศการเสียชีวิตและอื่น ๆ แก้มแตกมีการเรืองแสงสีแดงที่ไม่พึงประสงค์เล็กน้อยราวกับว่าเธอได้รับการถูกระดาษรถไฟ อุโมงค์สาวทั้งหมดที่ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส้ม เรียวโนะสุเกะ อะคุตากาว่าให้กับมือของเธอบนตักของเธอวาง larg หนึ่งเมฆฤดูหนาวเย็น ฉันนั่งอยู่คนเดียวในกลุ่ม มือของเธอเย็นหยาบบีบโค้ชชั้นสองของรถไฟที่วิ่งจากโตเกียวไปยัง yokusuka . ญี่ปุ่น บนแน่นไปหมด กุมตั๋วชั้นสามเป็นแพลตฟอร์มภายนอกไม่มีเดียวต่อ - แม้เป็นลิงค์สุดท้ายของเธอกับชีวิตตัวเอง ลูกชายแต่เสียงที่สุนัขของเธอหยาบคุณลักษณะ และเสื้อผ้าของเธอ lackin ในรสชาติไม่ได้ดึงดูดให้ฉัน เธอ hining เศร้าตลอดเวลา เรื่องดูแลทั้งหมดดูเหมือนจะเหมาะกับอารมณ์ของผมเลย ฉันเห็นได้ชัดว่าโง่ดีบอกไม่ได้รู้สึกเหนื่อยและเบื่อ ด้วยสองมือสอง - ลึกจากโค้ชระดับที่สามในกระเป๋าของฉันฉันไม่ได้รู้สึกเหมือนส่วนหนึ่งเป็นเพราะผมอยากลืมการปรากฏตัวของเธอ ฉันเริ่มมองออกกระดาษเย็นของฉันหดหู่หลังจากที่ในขณะที่ฉันได้ยินเสียงนกหวีดเริ่มต้นกระดาษเย็น ซึ่งผมได้นำออกมาและทันใดนั้นประตูของโค้ชของฉัน clattered เปิดและผู้หญิงประมาณสิบสามรีบเร่ง กระจายไปที่หัวเข่าจู่ๆกระดาษของฉันจะส่องแสงสว่างไฟฟ้าในเวลาเดียวกันรถไฟ กับปัญญาอ่อน รถไฟเพิ่งเข้ามาหลายอย่างเริ่มคืบไปข้างหน้า ผมยกอุโมงค์ของฉัน T yokusuka สายตามองสาว ใครเคยนั่งพิมพ์ถึงสว่าง ลงตรงข้ามฉันเพียงพบตามปกติธรรมดา เธอยังดูทึบ บ้านนอกเหตุการณ์ปัญหาความสงบของเธอ สินบนคดี anion ประกาศความตาย และอื่น ๆ การกะเทาะ แก้มก็ไม่แดงเรืองแสงเล็กน้อย ราวกับว่าเธอได้ถูกระดาษ , รถไฟ อุโมงค์ , สาวเลย