In sociolinguistics, language varie

In sociolinguistics, language variety is a general term for any distinctive form of a language or linguistic expression.

Linguists commonly use language variety (or simply variety) as a cover term for any of the overlapping subcategories of a language, including dialect, idiolect, register, and social dialect.

In The Oxford Companion to the English Language (1992), Tom McArthur identifies two broad types of language variety: "(1) user-related varieties, associated with particular people and often places, .

use-related varieties, associated with function, such as legal English (the language of courts, contracts, etc.) and literary English (the typical usage of literary texts, conversations, etc.)."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในภาษาศาสตร์เชิงสังคม ความหลากหลายของภาษาเป็นคำทั่วไปสำหรับการโดดเด่นภาษาหรือการแสดงออกทางภาษาภาษาศาสตร์ภาษาหลากหลาย (หรือเพียงหลากหลาย) เป็นคำหน้าปกของประเภทย่อยที่ซ้อนทับกันของภาษา ภาษาถิ่น idiolect ลงทะเบียน และสังคมภาษาที่ใช้บ่อยใน Oxford สหายในภาษาอังกฤษ (1992), ทอมแมคอาเธอร์ระบุสองชนิดสิ่งหลากหลายภาษา: "(1) ผู้ที่เกี่ยวข้องกับพันธุ์ เกี่ยวข้องกับบุคคลและสถานที่มักจะ,พันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับการใช้งาน เกี่ยวข้องกับฟังก์ชัน เช่นกฎหมายภาษาอังกฤษ (ภาษาของศาล สัญญา ฯลฯ) และวรรณกรรมภาษาอังกฤษ (การใช้งานทั่วไปของวรรณกรรมข้อความ สนทนา ฯลฯ)"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในภาษาศาสตร์หลากหลายภาษาเป็นคำทั่วไปสำหรับรูปแบบที่โดดเด่นใด ๆ ของภาษาหรือการแสดงออกทางภาษา.

นักภาษาศาสตร์ทั่วไปใช้หลากหลายภาษา (หรือเพียงแค่ Variety) เป็นคำที่ครอบคลุมสำหรับใด ๆ ของสินค้าที่เป็นที่ทับซ้อนกันของภาษารวมทั้งภาษา idiolect ลงทะเบียน . และภาษาทางสังคม

ในฟอร์ดคู่หูกับภาษาอังกฤษ (1992), ทอม McArthur ระบุสองประเภทกว้างของความหลากหลายภาษา:. "(1) ผู้ใช้ที่เกี่ยวข้องกับสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับผู้คนโดยเฉพาะอย่างยิ่งและมักจะสถานที่

พันธุ์ใช้ที่เกี่ยวข้องกับ ที่เกี่ยวข้องกับฟังก์ชั่นเช่นตามกฎหมายอังกฤษ (ภาษาของศาลสัญญา, ฯลฯ ) และวรรณกรรมภาษาอังกฤษ (การใช้งานโดยทั่วไปของวรรณกรรม, การสนทนา ฯลฯ ). "