Moor HouseThe next morning, I woke

Moor House
The next morning, I woke late. I walked along the road for many
miles. It started to rain. Soon my clothes were wet. I saw no one. I
walked on the moor all day. In the evening, I was very tired again.
'I must sleep soon,' I thought. 'Where shall I sleep?'
Then I saw a light. I walked slowly towards it. The rain was
falling heavily. But I saw a house near the road. I walked up to the
house. I knocked on the door. I waited, but nobody opened the
door. I stood outside the house. I was very cold and very tired. I
could not move.
'I am going to die here,' I said.
Then I heard a young man's voice. The man was standing
behind me.
'No, you will not die at Moor House,' the man said. Then he
unlocked the door of the house.
He took me into the house. He took me into a warm sittingroom.

'Please sit down,' he said.
Two pretty young women came into the room.
'Give this poor woman some food, Diana,' the young man said.
'Give her some dry clothes, Mary.'
Then he spoke to me again.
'My name is St John Rivers,’ he said. 'These are my sisters,
Diana and Mary. What is your name, young woman?’
'My name is Jane — Elliot,' I said. I closed my eyes. 'Jane is very
tired,' Diana said. 'She must go to bed now.'
I stayed in bed at Moor House for three days.
Diana and Mary Rivers were governesses. They were staying at
Moor House for a few days. St John, their brother, was a
clergyman. They were very kind to me. Soon, we were good
friends.
One day, St John asked me about my life.
'I was a governess too,' I told him. And I told him about
Lowood School. But I did not tell him about Thornfield Hall. I did
not tell him about Mr. Rochester.
'I want to work, St John,' I said. 'Will you help me?'
'I have a plan,' St John said. 'A few miles from here, there is a
village. Many of the girls in the village can-not read or write. I am
going to pay for a girls' school in the village. But I must find a
teacher for these girls.'
'I will teach them, St John,' I said.
'Good!' he said. 'There will be a small house next to the school.
You will live there.'
Three days later, a letter arrived for St John.
'Diana, Mary - our Uncle John is dead,' he told his sisters. 'But
we will not have any of his money.'
He gave the letter to his sisters. They read it.
'Uncle John was our mother's brother,' Diana told me. 'He was
very rich. But he has given all his money to another niece. We do
not know her.'
Soon, I went to live in the village. I lived in the house next to the
school. Every day, I taught the girls. My pupils worked hard. But I
was not happy. Every day, I thought about Edward Rochester.
'Does he think about me?' I asked myself.
Four months passed.
One day, St John Rivers came to my house. He was holding a
letter. He was worried.
'What is wrong?' I asked.
'I want to ask you three questions, Jane,' he replied. 'Is your
name Jane Elliot? Do you have another name? Do you know Jane
Eyre?'
I looked at him for a moment. I did not speak.
'I have some news for Jane Eyre,' St John said. 'Jane Eyre was
a pupil at Lowood School. And she was a teacher there. Then she
was a governess at Thornfield Hall - the home of Mr. Edward
Rochester.'
'How do you know this?' I asked. 'What do you know about
Mr. Rochester? How is he?'
'I don't know,' St John said. 'This letter is from a lawyer. The
lawyer tells a story about Mr. Rochester. Mr. Rochester had a mad
wife. But he tried to marry Jane Eyre. She left Thornfield. Now
this lawyer, Mr. Briggs, is trying to find her.'
'I will tell you the truth, St John,' I said. 'My name is not Jane
Elliot. My name is Jane Eyre. And I was a governess at Thornfield
Hall. I know Mr. Rochester. Did Mr. Briggs write anything about
Mr. Rochester?'
'No. The letter is about you, Jane,' St John said. 'Your uncle,
John Eyre is dead. John Eyre has given you twenty thousand
pounds. You are rich, Jane.'
'But why did Mr. Briggs write to you?' I asked.
'My mother's name was Eyre,' St John said. 'She was your
father's sister, Jane.'
'Then you, Diana and Mary are my cousins!' I said.
I thought carefully for a moment.
'Write to Diana and Mary,' I said. 'They must come
home. I will give all of you some of Uncle John's money.'
The next day, I wrote to Mr. Briggs. I gave St John, Diana and
Mary five thousand pounds each. I wrote to Mr.s Fairfax too, but
she did not reply.
Six months passed. I heard nothing from Thornfield Hall. I heard
nothing about Mr. Rochester.
Then, one day, I was walking on the moor. Suddenly, I heard a
voice. There was nobody on the moor. But the voice was calling
my name - 'Jane! Jane! Jane!'
'That is Mr. Rochester's voice,' I said to myself. Then I
shouted, 'I am coming, Edward. I am coming!'
I ran to Moor House. I spoke to my cousins.
'I am going to Thornfield Hall tomorrow,' I told them. I began
my journey the next day.
My Story Ends
Two days later, I got out of a coach. I was standing on the road
near Thornfield Hall. I ran across the fields. Was Mr. Rochester at
Thornfield? Was he ill?
And then I saw the house. The house had no roof. Its walls
were burnt and black. Nobody was living there.
I looked at the burnt, black house. I had seen this before. I had
seen it in a dream! I was frightened. Where was Edward
Rochester?
I went to the village of Hay. I asked about Thornfield Hall. I
asked about Mr. Rochester.
'Three months ago, there was a fire at Thornfield Hall,' a man
told me. 'The madwoman burnt the house. She was Mr.
Rochester's wife.'
'Was Mr. Rochester in the house?' I asked.
'Yes, he was there,' the man replied. 'He tried to save his wife's
life. He went into the burning house. But the madwoman jumped
from the roof. She died.'
'Was Mr. Rochester hurt?' I asked quickly.
'Yes, he was badly hurt,' the man said. 'He is blind -he can't
see. And he has only one hand.'
'Where is he?' 1 asked. 'Where is he?'
'He is living at Ferndean. It is an old house, about thirty miles
away,' the man said.
'Do you have a carriage? 1 asked. '1 must go to Ferndean
immediately.'
I got out of the carriage near Ferndean. I walked to the house. 1
knocked on the door. A servant opened it. I knew her.
'Oh, Miss Eyre! You have come,' she said. 'Mr. Rochester has
been calling your name.'
A bell rang in another room.
'That is Mr. Rochester's bell,' the woman said. 'He wants some
candles.'
There were two candles on a table near the door. The woman
lit them and she picked them up.
'Mr. Rochester is blind, but he always burns candles in his
room in the evenings,' she said.
'Give the candles to me.' I said. 'I'll take them to him.'
I opened the door of Mr. Rochester's room. His black-andwhite
dog was sitting by the fire. The dog jumped up and ran
towards me.
'Who is there?' Mr. Rochester said.
'Don't you know me, Edward?' I asked. 'Your dog knows me.'
I put the candles on a table. I held Mr. Rochester's hand.
'I know that voice. And I know this little hand,' Mr. Rochester
said. 'Is that you, Jane?'
'Yes, sir, I have found you at last,' I said. 'I will never leave
you again.' Then I told Mr. Rochester my story.
'Why did you leave your cousins, Jane?' Mr. Rochester asked.
'Why did you come back to me? I am blind. I have only one hand.'
'I will take care of you, Edward,' I said.
'But I don't want a servant,' Mr. Rochester replied. 'I want a
wife.'
'You will have a wife, Edward,' I said. 'I will be your wife. I
will marry you. I loved you very much at Thornfield Hall. Now I
love you more.'

Mr. Rochester and I got married. After a time, his eyes were
better. He could see a little. He saw the face of our first child!
My dear Edward and I are very happy.

'Please sit down,' he said.
Two pretty young women came into the room.
'Give this poor woman some food, Diana,' the young man said.
'Give her some dry clothes, Mary.'
Then he spoke to me again.
'My name is St John Rivers,’ he said. 'These are my sisters,
Diana and Mary. What is your name, young woman?’ 
'My name is Jane — Elliot,' I said. I closed my eyes. 'Jane is very
tired,' Diana said. 'She must go to bed now.'
I stayed in bed at Moor House for three days.
Diana and Mary Rivers were governesses. They were staying at
Moor House for a few days. St John, their brother, was a
clergyman. They were very kind to me. Soon, we were good
friends. 
One day, St John asked me about my life.
'I was a governess too,' I told him. And I told him about
Lowood School. But I did not tell him about Thornfield Hall. I did
not tell him about Mr. Rochester.
'I want to work, St John,' I said. 'Will you help me?'
'I have a plan,' St John said. 'A few miles from here, there is a
village. Many of the girls in the village can-not read or write. I am
going to pay for a girls' school in the village. But I must find a
teacher for these girls.'
'I will teach them, St John,' I said.
'Good!' he said. 'There will be a small house next to the school.
You will live there.'
Three days later, a letter arrived for St John.
'Diana, Mary - our Uncle John is dead,' he told his sisters. 'But
we will not have any of his money.'
He gave the letter to his sisters. They read it.
'Uncle John was our mother's brother,' Diana told me. 'He was
very rich. But he has given all his money to another niece. We do
not know her.'
Soon, I went to live in the village. I lived in the house next to the
school. Every day, I taught the girls. My pupils worked hard. But I
was not happy. Every day, I thought about Edward Rochester.
'Does he think about me?' I asked myself.
Four months passed.
One day, St John Rivers came to my house. He was holding a
letter. He was worried. 
'What is wrong?' I asked.
'I want to ask you three questions, Jane,' he replied. 'Is your
name Jane Elliot? Do you have another name? Do you know Jane
Eyre?'
I looked at him for a moment. I did not speak.
'I have some news for Jane Eyre,' St John said. 'Jane Eyre was
a pupil at Lowood School. And she was a teacher there. Then she
was a governess at Thornfield Hall - the home of Mr. Edward
Rochester.'
'How do you know this?' I asked. 'What do you know about
Mr. Rochester? How is he?'
'I don't know,' St John said. 'This letter is from a lawyer. The
lawyer tells a story about Mr. Rochester. Mr. Rochester had a mad
wife. But he tried to marry Jane Eyre. She left Thornfield. Now
this lawyer, Mr. Briggs, is trying to find her.'
'I will tell you the truth, St John,' I said. 'My name is not Jane
Elliot. My name is Jane Eyre. And I was a governess at Thornfield
Hall. I know Mr. Rochester. Did Mr. Briggs write anything about
Mr. Rochester?'
'No. The letter is about you, Jane,' St John said. 'Your uncle,
John Eyre is dead. John Eyre has given you twenty thousand
pounds. You are rich, Jane.'
'But why did Mr. Briggs write to you?' I asked.
'My mother's name was Eyre,' St John said. 'She was your
father's sister, Jane.'
'Then you, Diana and Mary are my cousins!' I said.
I thought carefully for a moment.
'Write to Diana and Mary,' I said. 'They must come 
home. I will give all of you some of Uncle John's money.'
The next day, I wrote to Mr. Briggs. I gave St John, Diana and
Mary five thousand pounds each. I wrote to Mr.s Fairfax too, but
she did not reply.
Six months passed. I heard nothing from Thornfield Hall. I heard
nothing about Mr. Rochester.
Then, one day, I was walking on the moor. Suddenly, I heard a
voice. There was nobody on the moor. But the voice was calling
my name - 'Jane! Jane! Jane!'
'That is Mr. Rochester's voice,' I said to myself. Then I
shouted, 'I am coming, Edward. I am coming!'
I ran to Moor House. I spoke to my cousins.
'I am going to Thornfield Hall tomorrow,' I told them. I began
my journey the next day.
My Story Ends
Two days later, I got out of a coach. I was standing on the road
near Thornfield Hall. I ran across the fields. Was Mr. Rochester at
Thornfield? Was he ill?
And then I saw the house. The house had no roof. Its walls
were burnt and black. Nobody was living there. 
I looked at the burnt, black house. I had seen this before. I had
seen it in a dream! I was frightened. Where was Edward
Rochester?
I went to the village of Hay. I asked about Thornfield Hall. I
asked about Mr. Rochester.
'Three months ago, there was a fire at Thornfield Hall,' a man
told me. 'The madwoman burnt the house. She was Mr.
Rochester's wife.'
'Was Mr. Rochester in the house?' I asked.
'Yes, he was there,' the man replied. 'He tried to save his wife's
life. He went into the burning house. But the madwoman jumped
from the roof. She died.'
'Was Mr. Rochester hurt?' I asked quickly.
'Yes, he was badly hurt,' the man said. 'He is blind -he can't
see. And he has only one hand.'
'Where is he?' 1 asked. 'Where is he?'
'He is living at Ferndean. It is an old house, about thirty miles
away,' the man said.
'Do you have a carriage? 1 asked. '1 must go to Ferndean
immediately.'
I got out of the carriage near Ferndean. I walked to the house. 1
knocked on the door. A servant opened it. I knew her.
'Oh, Miss Eyre! You have come,' she said. 'Mr. Rochester has
been calling your name.'
A bell rang in another room.
'That is Mr. Rochester's bell,' the woman said. 'He wants some
candles.' 
There were two candles on a table near the door. The woman
lit them and she picked them up.
'Mr. Rochester is blind, but he always burns candles in his
room in the evenings,' she said.
'Give the candles to me.' I said. 'I'll take them to him.'
I opened the door of Mr. Rochester's room. His black-andwhite
dog was sitting by the fire. The dog jumped up and ran
towards me.
'Who is there?' Mr. Rochester said.
'Don't you know me, Edward?' I asked. 'Your dog knows me.'
I put the candles on a table. I held Mr. Rochester's hand.
'I know that voice. And I know this little hand,' Mr. Rochester
said. 'Is that you, Jane?'
'Yes, sir, I have found you at last,' I said. 'I will never leave
you again.' Then I told Mr. Rochester my story.
'Why did you leave your cousins, Jane?' Mr. Rochester asked.
'Why did you come back to me? I am blind. I have only one hand.'
'I will take care of you, Edward,' I said.
'But I don't want a servant,' Mr. Rochester replied. 'I want a
wife.'
'You will have a wife, Edward,' I said. 'I will be your wife. I
will marry you. I loved you very much at Thornfield Hall. Now I
love you more.'

Mr. Rochester and I got married. After a time, his eyes were
better. He could see a little. He saw the face of our first child!
My dear Edward and I are very happy.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Moor เฮาส์เช้าวันถัดไป ตื่นสาย ฉันเดินไปตามถนนในหลายไมล์สะสม มันเริ่มฝน เร็ว ๆ นี้ เสื้อผ้าของฉันได้ไม่เปียก ผมเห็นไม่มีใคร ฉันเดินในมัวร์ตลอดทั้งวัน ในตอนเย็น ผมเหนื่อยมากอีกด้วย'ฉันต้องนอนเร็ว ๆ นี้ ฉันคิดว่า ที่จะฉันนอนสบาย'แล้ว ผมเห็นไฟ ฉันเดินช้าถอย มีฝนตกลดลงอย่างมาก แต่เห็นบ้านใกล้ถนน ฉันเดินขึ้นไปบ้าน ฉันกังวานประตู ฉันรอ แต่ไม่มีใครเปิดประตู ยืนอยู่นอกบ้าน ผมเหนื่อยมาก และเย็นมาก ฉันไม่สามารถย้าย'ฉันจะตายที่นี่ ฉันกล่าวจากนั้น ผมได้ยินเสียงของชายหนุ่ม คนยืนข้างหลัง'ไม่ คุณจะไม่ตายที่มัวร์เฮาส์ กล่าวว่า ชายคนนั้น แล้วเขาปลดล็อคประตูบ้านเขาก็พาผมเข้าบ้าน เขาก็พาผมเข้า sittingroom อบอุ่น'กรุณานั่งลง เขากล่าวว่าหญิงสาวสวยสองคนมาในห้องชายหนุ่มกล่าวว่า 'ให้ผู้หญิงยากจนอาหาร ไดอาน่า'ให้เธอบางเสื้อผ้าแห้ง แมรี่'แล้ว เขาพูดกับฉันอีกครั้ง"ชื่อของฉันคือ แม่น้ำเซนต์จอห์น เขากล่าวว่า ' นี่คือน้องสาวของฉันไดอาน่าและแมรี สิ่งของชื่อ สาว?' "ชื่อของฉันคือ เจน — เอลเลียต ผมพูด ฉันปิดตา ' เจนอยู่มากเหนื่อย ไดอาน่ากล่าว 'เธอต้องไปนอนเดี๋ยวนี้'โรงแรมในมัวร์เฮาส์สามวันไดอานาและแม่น้ำแมรีถูก governesses พวกเขาได้พักMoor บ้านกี่วัน เซนต์จอห์น พี่ชายของพวกเขา การclergyman พวกดีกับฉัน เร็ว ๆ นี้ เราได้ดีเพื่อน วันหนึ่ง เซนต์จอห์นถามผมเกี่ยวกับชีวิตบอกเขา 'ผม governess มากเกินไป และผมบอกเกี่ยวกับLowood โรงเรียน แต่ผมไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับ Thornfield ฮอลล์ ฉันไม่บอกเขาเกี่ยวกับนายเชสเตอร์'อยากทำงาน เซนต์จอห์น ฉันกล่าว 'จะคุณช่วยฉันได้อย่างไร'เซนต์จอห์นกล่าวว่า 'มีแผน ' กี่ไมล์จากที่นี่ มีการหมู่บ้าน ของผู้หญิงในหมู่บ้านสามารถไม่อ่าน หรือเขียน ผมจะจ่ายสำหรับหญิงโรงเรียนในหมู่บ้าน แต่ต้องพบกับครูหญิงเหล่านี้ ''ฉันจะสอนให้พวกเขา เซนต์จอห์น ฉันกล่าว"ดี ' เขากล่าว ' จะมีบ้านหลังเล็ก ๆ อยู่ติดกับโรงเรียนคุณจะอาศัยการ 'สามวันต่อมา จดหมายถึงสำหรับเซนต์จอห์น'ไดอาน่า แมรี - ลุงจอห์นของเราเสีย เขาบอกน้องสาวของเขา ' แต่เราจะไม่มีเงินของเขา 'เขาให้ตัวน้องสาวของเขา พวกเขาอ่านได้'ลุงจอห์นเป็นพี่ชายของแม่ของเรา ไดอาน่าบอกฉัน ' เขาอย่างมากมาย แต่เขาได้รับเงินทั้งหมดของเขากับหลานสาวอีก เราทำไม่รู้ว่าเธอ 'เร็ว ๆ นี้ ผมไปอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน ฉันอาศัยอยู่ในบ้านต่อไปนี้โรงเรียน ทุกวัน ผมสอนหญิง นักเรียนของฉันทำงานหนัก แต่ฉันไม่มีความสุข ทุกวัน ฉันคิดว่า เกี่ยวกับเอ็ดเวิร์ดโรเชสเตอร์'ไม่เขาคิดถึงฉันไหม' ผมถามตัวเองสี่เดือนผ่านไปวันหนึ่ง แม่น้ำเซนต์จอห์นมาบ้านของฉัน เขาได้จับตัวจดหมาย เขาเป็นห่วง 'มีอะไรผิด" ถาม'ฉันต้องการถามคำถามที่สาม เจน เขาตอบ ' เป็นของคุณชื่อเอลเลียตเจน มีชื่ออื่นไหม คุณรู้เจนแอร์?'ฉันมองเขาครู่ ฉันไม่ได้พูด'มีข่าวบางสำหรับเจนแอร์ เซนต์จอห์นกล่าวว่า ' เจนแอร์ถูกนักเรียนโรงเรียน Lowood และเธอก็เป็นครูที่มี แล้วเธอมี governess Thornfield ฮอลล์ - บ้านนายเอ็ดเวิร์ดโรเชสเตอร์ ''คุณรู้อย่างไรนี่" ถาม ' คุณรู้อะไรเกี่ยวกับนายเชสเตอร์ เป็นอย่างไร? "เซนต์จอห์นกล่าวว่า 'ฉันไม่รู้ ' จดหมายนี้มาจากทนายความ ที่ทนายความบอกเรื่องราวเกี่ยวกับนายเชสเตอร์ นายเชสเตอร์ได้บ้าภรรยา แต่เขาพยายามที่จะแต่งงานกับเจนแอร์ เธอซ้าย Thornfield ขณะนี้นี้ทนายความ นายบริกส์ จะพยายามที่จะหาเธอ ''ฉันจะบอกคุณความจริง เซนต์จอห์น ฉันกล่าว "ชื่อของฉันไม่ใช่เจนเอลเลียต ชื่อของฉันคือ เจนแอร์ และผม governess ที่ Thornfieldฮอลล์ ฉันรู้ว่านายโรเชสเตอร์ ไม่บริกส์นายเขียนอะไรเกี่ยวกับนายเชสเตอร์?'' หมายเลข ตัวอักษรจะเกี่ยวกับคุณ เจน เซนต์จอห์นกล่าวว่า ' ลุงของคุณจอห์นแอร์เสีย แอร์จอห์นได้ให้หมื่นปอนด์ คุณจะรวย เจน.''แต่ทำไมไม่ได้นายบริกส์เขียนคุณ" ถาม'แม่ของฉันชื่อถูกแอร์ เซนต์จอห์นกล่าวว่า ' เธอของคุณน้องสาวของพ่อ เจน.''แล้วคุณ ไดอาน่าและแมรีเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน' ฉันเคยพูดคิดอย่างรอบคอบครู่'เขียนไดอานาและแมรี่ ผมพูด ' พวกเขาต้องมา หน้าแรก จะให้คุณทั้งหมดของลุงจอห์นเงิน 'ในวันถัดไป ฉันเขียนถึงนายบริกส์ ฉันให้เซนต์จอห์น ไดอาน่า และแมรี่ห้าพันปอนด์ละกัน ผมเขียนไปแฟร์แฟ็กซ์ Mr.s เกินไป แต่เธอไม่ตอบกลับหกเดือนผ่านไป ผมได้ยินอะไรจาก Thornfield ฮอลล์ ผมได้ยินnothing about Mr. Rochester.Then, one day, I was walking on the moor. Suddenly, I heard avoice. There was nobody on the moor. But the voice was callingmy name - 'Jane! Jane! Jane!''That is Mr. Rochester's voice,' I said to myself. Then Ishouted, 'I am coming, Edward. I am coming!'I ran to Moor House. I spoke to my cousins.'I am going to Thornfield Hall tomorrow,' I told them. I beganmy journey the next day.My Story EndsTwo days later, I got out of a coach. I was standing on the roadnear Thornfield Hall. I ran across the fields. Was Mr. Rochester atThornfield? Was he ill?And then I saw the house. The house had no roof. Its wallswere burnt and black. Nobody was living there. I looked at the burnt, black house. I had seen this before. I hadseen it in a dream! I was frightened. Where was EdwardRochester?I went to the village of Hay. I asked about Thornfield Hall. Iasked about Mr. Rochester.'Three months ago, there was a fire at Thornfield Hall,' a mantold me. 'The madwoman burnt the house. She was Mr.Rochester's wife.''Was Mr. Rochester in the house?' I asked.'Yes, he was there,' the man replied. 'He tried to save his wife'slife. He went into the burning house. But the madwoman jumpedfrom the roof. She died.''Was Mr. Rochester hurt?' I asked quickly.'Yes, he was badly hurt,' the man said. 'He is blind -he can'tsee. And he has only one hand.''Where is he?' 1 asked. 'Where is he?''He is living at Ferndean. It is an old house, about thirty milesaway,' the man said.'Do you have a carriage? 1 asked. '1 must go to Ferndeanimmediately.'I got out of the carriage near Ferndean. I walked to the house. 1knocked on the door. A servant opened it. I knew her.'Oh, Miss Eyre! You have come,' she said. 'Mr. Rochester hasbeen calling your name.'A bell rang in another room.'That is Mr. Rochester's bell,' the woman said. 'He wants somecandles.' There were two candles on a table near the door. The womanlit them and she picked them up.'Mr. Rochester is blind, but he always burns candles in hisroom in the evenings,' she said.'Give the candles to me.' I said. 'I'll take them to him.'I opened the door of Mr. Rochester's room. His black-andwhitedog was sitting by the fire. The dog jumped up and rantowards me.'Who is there?' Mr. Rochester said.'Don't you know me, Edward?' I asked. 'Your dog knows me.'I put the candles on a table. I held Mr. Rochester's hand.'I know that voice. And I know this little hand,' Mr. Rochestersaid. 'Is that you, Jane?''Yes, sir, I have found you at last,' I said. 'I will never leaveyou again.' Then I told Mr. Rochester my story.'Why did you leave your cousins, Jane?' Mr. Rochester asked.'Why did you come back to me? I am blind. I have only one hand.''I will take care of you, Edward,' I said.'But I don't want a servant,' Mr. Rochester replied. 'I want awife.''You will have a wife, Edward,' I said. 'I will be your wife. Iwill marry you. I loved you very much at Thornfield Hall. Now Ilove you more.' Mr. Rochester and I got married. After a time, his eyes werebetter. He could see a little. He saw the face of our first child!My dear Edward and I are very happy.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บ้านทุ่งเช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นปลาย
ผมเดินไปตามถนนหลายไมล์ ก็เริ่มที่จะมีฝนตก เร็ว ๆ นี้เสื้อผ้าของฉันเปียก ผมเห็นไม่มีใคร
ฉันเดินบนทุ่งตลอดทั้งวัน ในตอนเย็นผมก็เหนื่อยมากอีกครั้ง.
'ผมต้องนอนเร็ว ๆ นี้' ฉันคิดว่า 'ฉันจะนอน?'
แล้วฉันก็เห็นแสง ผมเดินช้า ๆ ไปทางนั้น
ฝนได้ตกลงมาอย่างหนัก แต่ผมเห็นบ้านที่อยู่ใกล้ถนน
ผมเดินขึ้นไปที่บ้าน ผมเคาะประตู ฉันรอ
แต่ไม่มีใครเปิดประตู ฉันยืนอยู่นอกบ้าน ผมก็หนาวมากและเหนื่อยมาก
ฉันไม่สามารถย้าย.
'ฉันจะตายที่นี่ "ฉันกล่าว.
จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงของชายหนุ่ม
ชายคนนั้นยืนอยู่ข้างหลังผม.
'ไม่คุณจะไม่ตายในทุ่งบ้าน' ชายคนดังกล่าว
จากนั้นเขาก็ปลดล็อคประตูบ้าน.
เขาเอาฉันเข้าไปในบ้าน เขาเอาฉันเป็น sittingroom อบอุ่น. 'โปรดนั่งลง "เขากล่าว. ผู้หญิงสองสาวสวยเข้ามาในห้อง.' ให้ผู้หญิงคนนี้น่าสงสารอาหารบางอย่างไดอาน่า 'ชายหนุ่มกล่าว.' ให้เธอเสื้อผ้าแห้งแมรี่ . แล้วเขาก็พูดกับฉันอีกครั้ง. 'ชื่อของฉันคือเซนต์จอห์นแม่น้ำ "เขากล่าว 'เหล่านี้เป็นน้องสาวของฉัน, ไดอาน่าและแมรี่ คุณชื่ออะไรหญิงสาว '' ชื่อของฉันคือเจน - เอลเลียต 'ผมบอกว่า ฉันปิดตาของฉัน 'เจนมากเหนื่อย' ไดอาน่ากล่าวว่า เธอต้องไปนอนในขณะนี้. ฉันอยู่บนเตียงที่บ้านทุ่งสามวัน. ไดอาน่าและแม่น้ำแมรี่เป็น governesses พวกเขาได้รับการเข้าพักที่ทุ่งบ้านไม่กี่วัน เซนต์จอห์นพี่ชายของพวกเขาเป็นนักบวช พวกเขาเป็นคนใจดีมากกับผม เร็ว ๆ นี้เราได้ดีเพื่อน. วันหนึ่งเซนต์จอห์นถามฉันเกี่ยวกับชีวิตของฉัน. 'ฉันเป็นแม่นมเกินไป' ผมบอกเขาว่า และผมก็บอกเขาเกี่ยวกับโรงเรียน Lowood แต่ผมไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับ Thornfield ฮอลล์ ผมไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับนายโรเชสเตอร์. "ผมต้องการที่จะทำงานเซนต์จอห์น 'ฉันกล่าวว่า 'คุณจะช่วยฉันได้อย่างไร' 'ฉันมีแผน' กล่าวว่าเซนต์จอห์น 'ไม่กี่ไมล์จากที่นี่มีหมู่บ้าน ของสาว ๆ หลายคนในหมู่บ้านไม่สามารถอ่านหรือเขียน ฉันกำลังจะจ่ายสำหรับโรงเรียนของเด็กผู้หญิงในหมู่บ้าน แต่ผมต้องพบกับครูผู้สอนสำหรับเด็กผู้หญิงเหล่านี้. '' ผมจะสอนให้พวกเขาเซนต์จอห์น 'ฉันกล่าวว่า.' ดี! ' เขาพูดว่า. 'จะมีบ้านหลังเล็ก ๆ ที่อยู่ติดกับโรงเรียน. คุณจะอาศัยอยู่ที่นั่น. สามวันต่อมาจดหมายมาถึงเซนต์จอห์น.' ไดอาน่าแมรี่ - ลุงจอห์นของเราจะตาย 'เขาบอกน้องสาวของเขา แต่เราจะไม่ได้มีเงินของเขา. เขาให้จดหมายถึงน้องสาวของเขา พวกเขาอ่านมัน. 'ลุงจอห์นเป็นพี่ชายของแม่ของเรา' ไดอาน่าบอกฉัน 'เขาเป็นคนที่รวยมาก แต่เขาได้รับเงินทั้งหมดของเขาหลานสาวอีก เราไม่ทราบว่าเธอ. เร็ว ๆ นี้ผมได้ไปอาศัยอยู่ในหมู่บ้าน ฉันอาศัยอยู่ในบ้านที่อยู่ติดกับโรงเรียน ทุกวันผมสอนหญิง นักเรียนของฉันทำงานอย่างหนัก แต่ผมก็ไม่มีความสุข ทุกวันฉันคิดเกี่ยวกับเอ็ดเวิร์ดโรเชสเตอร์. 'เขาคิดเกี่ยวกับผมได้ไหม' ฉันถามตัวเอง. สี่เดือนผ่านไป. วันหนึ่งเซนต์จอห์นแม่น้ำมาที่บ้านของฉัน เขาเป็นคนที่ถือจดหมาย เขาเป็นห่วง. 'อะไรคือสิ่งที่ผิดหรือเปล่า?' ฉันถาม. 'ผมอยากจะขอให้คุณสามคำถามเจน' เขาตอบ 'เป็นของคุณชื่อเจนเอลเลียต? คุณมีชื่ออื่นได้หรือไม่ คุณรู้ไหมว่าเจนแอร์? 'ผมมองเขาสักครู่ ผมไม่ได้พูด. 'ฉันมีข่าวบางอย่างสำหรับเจนแอร์' กล่าวว่าเซนต์จอห์น 'เจนแอร์เป็นนักเรียนที่โรงเรียน Lowood และเธอเป็นครูที่มี จากนั้นเธอก็เป็นแม่นมที่ Thornfield ฮอลล์ - บ้านของนายเอ็ดเวิร์ด. โรเชสเตอร์ '' คุณจะรู้ได้อย่างไร ' ฉันถาม. 'คุณรู้อะไรเกี่ยวกับนาย โรเชสเตอร์? วิธีการที่เขาคืออะไร? '' ผมไม่ทราบว่า "จอห์นกล่าวว่าเซนต์ 'จดหมายฉบับนี้มาจากทนายความ ทนายความบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับนายโรเชสเตอร์ นายโรเชสเตอร์มีบ้าภรรยา แต่เขาก็พยายามที่จะแต่งงานกับเจนแอร์ เธอทิ้ง Thornfield ตอนนี้ทนายนี้นายบริกส์พยายามที่จะตามหาเธอ. '' ฉันจะบอกความจริงกับคุณเซนต์จอห์น 'ฉันกล่าวว่า 'ชื่อของฉันคือไม่เจนเอลเลียต ชื่อของฉันคือเจนแอร์ และผมเป็นแม่นมที่ Thornfield ฮอลล์ ฉันรู้ว่านายโรเชสเตอร์ นายบริกส์ไม่เขียนอะไรเกี่ยวกับนาย โรเชสเตอร์ '' ฉบับที่ ตัวอักษรเป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณเจน 'กล่าวว่าเซนต์จอห์น 'ลุงของคุณจอห์นแอร์จะตาย จอห์นแอร์ได้ให้คุณพันยี่สิบปอนด์ ที่อุดมไปด้วยคุณเจน. '' แต่ทำไมนายบริกส์เขียนถึงคุณ? ฉันถาม. ชื่อแม่ของฉันเป็นแอร์ 'กล่าวว่าเซนต์จอห์น 'เธอเป็นของคุณน้องสาวของพ่อของเจน.' 'แล้วคุณไดอาน่าและแมรี่เป็นญาติของฉัน!' ผมบอกว่า. ฉันคิดอย่างรอบคอบสักครู่. 'เขียนไดอาน่าและแมรี่' ผมบอกว่า 'พวกเขาจะต้องมาที่บ้าน ฉันจะให้ทุกท่านบางส่วนของเงินลุงจอห์น. วันรุ่งขึ้นผมเขียนถึงนายบริกส์ ฉันให้เซนต์จอห์นไดอาน่าและแมรี่£ 5,000 แต่ละ ผมเขียนถึง Mr.s แฟร์เกินไป แต่เธอไม่ตอบ. หกเดือนผ่านไป ผมได้ยินอะไรจาก Thornfield ฮอลล์ ผมได้ยินอะไรเกี่ยวกับนายโรเชสเตอร์. แล้ววันหนึ่งผมกำลังเดินอยู่บนทุ่ง ทันใดนั้นผมได้ยินเสียง ไม่มีใครอยู่ในทุ่ง แต่เสียงเรียกชื่อของฉัน - 'เจน! เจน! เจน '' นั่นคือเสียงของนายโรเชสเตอร์ 'ผมพูดกับตัวเอง จากนั้นฉันก็ตะโกนว่า 'ฉันกำลังมาเอ็ดเวิร์ด ฉันกำลังมา! 'ฉันวิ่งไปที่บ้านทุ่ง ฉันพูดกับญาติของฉัน. 'ฉันจะไปฮอลล์ในวันพรุ่งนี้ Thornfield' ผมบอกพวกเขา ผมเริ่มต้นการเดินทางของฉันในวันถัดไป. เรื่องของฉันสิ้นสุดสองวันต่อมาฉันได้ออกจากโค้ช ผมยืนอยู่บนถนนใกล้ Thornfield ฮอลล์ ผมวิ่งข้ามทุ่งนา นายโรเชสเตอร์ที่Thornfield? เขาป่วยและจากนั้นผมเห็นบ้าน มีบ้านไม่มีหลังคา ผนังถูกไฟไหม้และสีดำ ไม่มีใครอยู่ที่นั่น. ผมมองที่เผาบ้านสีดำ ฉันได้เห็นแบบนี้มาก่อน ฉันได้เห็นมันในความฝัน! ผมก็กลัว ที่ไหนคือเอ็ดเวิร์ดโรเชสเตอร์? ผมไปหมู่บ้านฟาง ผมถามเกี่ยวกับ Thornfield ฮอลล์ ผมถามเกี่ยวกับนายโรเชสเตอร์. 'สามเดือนที่ผ่านมามีไฟที่ Thornfield ฮอลล์' ผู้ชายคนหนึ่งบอกผมว่า "The madwoman เผาบ้าน เธอเป็นนายภรรยาโรเชสเตอร์. '' เป็นนายโรเชสเตอร์ในบ้าน? ฉันถาม. 'ใช่เขาอยู่ที่นั่น' ชายคนนั้นตอบ 'เขาพยายามจะช่วยภรรยาของเขาชีวิต เขาเดินเข้าไปในบ้านที่ไฟกำลังไหม้ แต่ madwoman กระโดดจากหลังคา เธอเสียชีวิต. '' เป็นนายโรเชสเตอร์เจ็บ? ผมถามอย่างรวดเร็ว. 'ใช่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส' ชายคนนั้นกล่าวว่า 'เขาเป็นคนตาบอด -he ไม่สามารถมองเห็น และเขาก็มีเพียงหนึ่งมือ. '' เขาอยู่ที่ไหน ' 1 ถาม 'เขาอยู่ที่ไหน?' 'เขาเป็นคนที่อาศัยอยู่ที่ Ferndean มันเป็นบ้านเก่าประมาณสามสิบไมล์ออกไป'ชายคนนั้นกล่าวว่า.' คุณมีสายการบินหรือไม่? 1 ถาม 1 ต้องไป Ferndean ทันที. ฉันได้ออกจากสายการบินที่อยู่ใกล้ Ferndean ผมเดินไปที่บ้าน 1 เคาะประตู ทาสที่เปิดมัน ผมรู้ว่าเธอ. 'Oh มิสแอร์! คุณได้มา "เธอกล่าวว่า 'นาย. โรเชสเตอร์ได้รับการเรียกชื่อของคุณ. ระฆังดังขึ้นในอีกห้องหนึ่ง. 'นั่นคือระฆังนายโรเชสเตอร์,' ผู้หญิงคนดังกล่าว 'เขาต้องการบางเทียน. มีสองเทียนอยู่บนโต๊ะใกล้ประตู ผู้หญิงไฟพวกเขาและเธอหยิบมันขึ้นมา. 'นาย โรเชสเตอร์เป็นคนตาบอด แต่เขามักจะเผาไหม้เทียนของเขาในห้องพักในช่วงเย็น"เธอกล่าว. 'ให้เทียนให้ฉัน.' ฉันพูดว่า. 'ฉันจะพาพวกเขาไปเขา.' ผมเปิดประตูห้องพักของนายโรเชสเตอร์ของ สีดำของเขา andwhite สุนัขนั่งอยู่ด้วยไฟ สุนัขกระโดดขึ้นและวิ่งมาหาผม. 'ใครอยู่ที่นั่น? นายโรเชสเตอร์กล่าวว่า. 'คุณไม่รู้จักผมเอ็ดเวิร์ด? ฉันถาม. 'สุนัขของคุณรู้ว่าฉัน.' ฉันใส่เทียนบนโต๊ะ ผมจับมือนายโรเชสเตอร์. 'ฉันรู้ว่าเสียงที่ และฉันรู้ว่ามือเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ "นายโรเชสเตอร์กล่าวว่า 'เป็นว่าคุณเจน?' 'ใช่ครับผมได้พบคุณที่ผ่านมา' ผมบอกว่า "ผมจะไม่ปล่อยให้คุณอีกครั้ง. แล้วฉันจะบอกนายโรเชสเตอร์เรื่องราวของฉัน. "ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ญาติของคุณเจน? นายโรเชสเตอร์ถาม. 'ทำไมคุณกลับมากับผมหรือเปล่า ผมตาบอด ฉันมีเพียงมือข้างหนึ่ง. '' ผมจะดูแลคุณเอ็ดเวิร์ด 'ฉันกล่าวว่า. "แต่ฉันไม่ต้องการคนรับใช้" นายโรเชสเตอร์ตอบ 'ฉันต้องการภรรยา.' 'คุณจะมีภรรยาเอ็ดเวิร์ด' ผมบอกว่า 'ฉันจะเป็นภรรยาของคุณ ฉันจะแต่งงานกับคุณ ฉันรักคุณมากที่ Thornfield ฮอลล์ ตอนนี้ฉันรักคุณมากขึ้น. นาย โรเชสเตอร์และผมได้แต่งงาน หลังจากเวลาที่ดวงตาของเขาได้ดีกว่า เขาจะได้เห็นเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาเห็นหน้าลูกคนแรกของเรา! รักเอ็ดเวิร์ดของฉันและฉันมีความสุขมาก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บ้านมัวร์
เช้าวันต่อมา ผมตื่นแล้ว ฉันเดินไปตามถนนหลาย
ไมล์ ฝนเริ่มตก แล้วเสื้อผ้าก็เปียก ผมเห็นไม่มีใคร ผม
เดินในทุ่งทั้งวัน ในตอนเย็น ฉันเหนื่อยมากอีก .
" ต้องนอนเร็ว ฉันคิดว่า ' ฉันจะนอนที่ไหน ?
ผมเห็นแสง ฉันเดินช้าๆไปยังมัน ฝนกำลังตกอย่างหนัก
. แต่ผมเห็นบ้านที่อยู่ใกล้ถนน ฉันเดินไปหา
บ้าน ฉันเคาะประตู ผมรอ แต่ไม่มีใครเปิด
ประตู ผมยืนอยู่นอกบ้าน ฉันหนาว และเหนื่อย ฉัน

" ไม่ย้าย ผมจะตายที่นี่ " ผมพูด
จากนั้นฉันได้ยินเสียงของชายหนุ่ม ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน
.
' , คุณจะตายไม่ได้ ที่บ้านทุ่ง ' ฝ่ายชายพูด แล้วเขาไม่ได้ล็อคประตูบ้าน
.
เขาพาฉันเข้าไปในบ้าน เขาพาฉันเข้าไปใน sittingroom ที่อบอุ่น

'please นั่งลง , ' เขากล่าวว่า ผู้หญิงสาวสวยสองคน

'give เข้ามาในห้อง ผู้หญิงที่น่าสงสารนี้อาหารบางอย่าง ไดอาน่า ' ชายหนุ่มพูด
'give เธอบางเสื้อผ้าแห้ง แมรี่ '
แล้วเขาก็พูดกับฉันอีกครั้ง ชื่อ
' ของฉันคือเซนต์จอห์นแม่น้ำ ' เขากล่าวว่า” นี่น้องสาวของฉัน
ไดอาน่าและแมรี่ ชื่ออะไร สาวน้อย ? '
' ของฉันชื่อเจน - เอลเลียต , ' ฉันกล่าวว่า ฉันปิดตาของฉัน เจนมาก
เหนื่อย " ไดอาน่ากล่าว' เธอต้องเข้านอนได้แล้วนะ '
ฉันยังนอนอยู่ที่ทุ่งบ้าน 3 วัน และมี governesses
ไดอาน่าแมรี่แม่น้ำ . พวกเขาอยู่ที่
บ้านทุ่งไม่กี่วัน เซนต์ จอห์น พี่ชายของตน คือ
นักบวช พวกเขาดีกับฉันมาก เร็วๆนี้ เราเป็นเพื่อนกัน

วันนึง เซนต์ จอห์นถามฉันเกี่ยวกับชีวิตของฉัน .
" เป็นพี่เลี้ยงเด็กด้วย ' ฉันบอกเขา และฉันบอกเค้าเรื่อง
โรงเรียน lowood .แต่ผมไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับ thornfield Hall ผมไม่ได้บอกเขาเกี่ยวกับคุณ

" โรเชสเตอร์ ต้องการทำงาน , St John ' ' ผมพูด คุณจะช่วยผม
" มีแผน " เซนต์ จอห์นกล่าวว่า . ไม่กี่ไมล์จากที่นี่ มี
หมู่บ้าน หลายคนในหมู่บ้านไม่สามารถอ่านหรือเขียน ผม
จะจ่ายค่าของสาวๆ ในโรงเรียน หมู่บ้าน แต่ผมต้องหา
ครูหญิงเหล่านี้ '
" จะสอนพวกเขา เซนต์ จอห์น' ผมพูด '
ความดี ! เขาบอกว่า . . . จะมีบ้านหลังเล็ก ๆติดกับโรงเรียน .
คุณจะอาศัยอยู่ที่นั่น '
3 วันต่อมา มีจดหมายมาถึง St John .
'diana แมรี่ของเรา - ลุงจอห์นตายแล้ว " เขาบอกน้องสาวของเขา . . . แต่
เราจะไม่มีเงินของเขา . '
เขาส่งจดหมายให้กับน้องสาวของเขา พวกเขาอ่าน . . .
'uncle จอห์นเป็นพี่ชายของแม่ ' ' ไดอาน่าบอกฉัน เขา
รวยมาก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.