AbstractThe aim of the present work

Abstract
The aim of the present work was to test for an association between, and gender differences in, happiness, physical health, mental health, and religiosity. Four separate self-rating scales of these variables with good retest reliability were used. The sample comprised 2,210 male (n = 1,056) and female (n = 1,154) volunteer Kuwaiti undergraduates. Males had a significantly higher self-rating mean score of happiness and mental health than females, while females had a significantly higher religiosity mean score than their male counterparts. All the inter-correlations between the four self-ratings were significant and positive. They yielded one high loaded factor. Though the loadings were all high (>0.51), the ratings for happiness and mental health had the highest loadings (>0.82). Multiple regression revealed that the main predictor of happiness was mental health. Mental health accounted for 60% of the variance in predicting happiness, while religiosity accounted for around 15% of the variance in predicting happiness. However, the self-rating of physical health did not contribute significantly to the prediction of happiness. Based on the self-rating scales, the current data provide strong evidence that, among a large sample of Kuwaiti Muslim undergraduate students, religious people are happier.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อจุดมุ่งหมายของการทำงานปัจจุบันเป็นการ ทดสอบความสัมพันธ์ระหว่าง และเพศที่แตกต่างใน ความสุข สุขภาพกาย สุขภาพจิต และเคร่งศาสนา ใช้ชั่งจัดอันดับตัวเองสี่แยกตัวแปรเหล่านี้มีความน่าเชื่อถือดีย้าย ตัวอย่างประกอบด้วยเพศชาย 2,210 (n = 1,056) หญิง (n = 1,154) อาสาสมัครคูเวตสูง ๆ เพศชายมีความสูงตัวเองให้คะแนนหมายถึง คะแนนความสุขและสุขภาพจิตมากกว่าเพศหญิง ขณะที่เพศหญิงมีการเคร่งศาสนาสูงหมายถึง คะแนนกว่าชายของพวก ความสัมพันธ์ระหว่างระหว่างตนเองจัดอันดับสี่เป็นบวก และที่สำคัญ พวกเขาให้ผลปัจจัยหนึ่งโหลดสูง ถึงแม้ว่าส่งผ่านน้ำหนักสูงทั้งหมด (> 0.51), การจัดอันดับสำหรับความสุขและสุขภาพจิตมี loadings สูง (> 0.82) ถดถอยหลายเปิดเผยว่า ทำนายหลักความสุขสุขภาพจิต สุขภาพจิตคิดเป็น 60% ของความแปรปรวนในการทำนายความสุข ในขณะที่เคร่งศาสนาคิดเป็นประมาณ 15% ของความแปรปรวนในการทำนายความสุข อย่างไรก็ตาม เองคะแนนของสุขภาพร่างกายไม่ไม่มีส่วนสำคัญในการคาดการณ์ของความสุข จากการชั่งจัดอันดับตัวเอง ข้อมูลปัจจุบันมีหลักฐานที่ ในกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ของคูเวตนักเรียนมุสลิม ศาสนาคนมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
จุดมุ่งหมายของงานวิจัยนี้คือการทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างและความแตกต่างทางเพศในความสุขสุขภาพกายสุขภาพจิตและศาสนา สี่แยกต่างหากเครื่องชั่งน้ำหนักการประเมินตนเองของตัวแปรเหล่านี้มีความน่าเชื่อถือสอบซ่อมดีถูกนำมาใช้ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยเพศชาย 2,210 (n = 1,056) และเพศหญิง (n = 1,154) อาสาสมัครนักศึกษาระดับปริญญาตรีคูเวต เพศผู้มีคะแนนตัวเองสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมีคะแนนเฉลี่ยของความสุขและสุขภาพจิตมากกว่าเพศหญิงในขณะที่เพศหญิงมีความเลื่อมใสในศาสนาที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเฉลี่ยของคะแนนกว่าชายของพวกเขา ทั้งหมดระหว่างความสัมพันธ์ระหว่างสี่การให้คะแนนของตัวเองอย่างมีนัยสำคัญและบวก พวกเขายอมแพ้ปัจจัยหนึ่งที่โหลดสูง แม้ว่าแรงอยู่ในระดับสูงทุกชนิด (> 0.51) อันดับที่ความสุขและสุขภาพจิตที่มีความแรงสูงสุด (> 0.82) การถดถอยเปิดเผยว่าปัจจัยบ่งชี้หลักของความสุขคือสุขภาพจิต สุขภาพจิตคิดเป็น 60% ของความแปรปรวนในการทำนายความสุขในขณะที่ศาสนาคิดเป็นประมาณ 15% ของความแปรปรวนในการทำนายความสุข อย่างไรก็ตามการประเมินตนเองของสุขภาพร่างกายไม่ได้มีส่วนสำคัญต่อการคาดการณ์ของความสุข ขึ้นอยู่กับเครื่องชั่งน้ำหนักการประเมินตนเอง, ข้อมูลที่เป็นปัจจุบันให้มีหลักฐานที่แข็งแกร่งที่หมู่ตัวอย่างขนาดใหญ่ของนักศึกษาระดับปริญญาตรีคูเวตมุสลิมคนศาสนามีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อวัตถุประสงค์ของงานวิจัยเพื่อทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างเพศและความแตกต่างใน ความสุข สุขภาพกาย สุขภาพจิต และศาสนา . สี่แยกตนเองประเมินค่าของตัวแปรเหล่านี้มีความน่าเชื่อถือดี ทดสอบการใช้ จำนวน 640 ชาย ( n = 1081 ) และหญิง ( n = 1 , 154 ) อาสาสมัครคูเวตนักศึกษาระดับปริญญาตรี ผู้ชายจะมีสูงกว่าค่าเฉลี่ยคะแนนการประเมินตนเองของความสุขและสุขภาพจิตมากกว่าเพศหญิง ในขณะที่ผู้หญิงมีสูงกว่าการเฉลี่ยกว่า counterparts ชายของพวกเขา ทั้งหมดระหว่างความสัมพันธ์ระหว่างอันดับสี่ด้วยตนเองอย่างมีนัยสำคัญและเป็นบวก พวกเขาพบหนึ่งสูงโหลดปัจจัย แม้ว่าภาระทั้งหมดสูง ( 0.51 ) เรตติ้งของความสุขและสุขภาพจิตมีภาระสูงสุด ( 3 ) การถดถอยพหุคูณพบว่าตัวแปรหลักของความสุขคือสุขภาพจิต สุขภาพจิต คิดเป็น 60% ของความแปรปรวนในการทำนายความสุขในขณะที่การคิดเป็นประมาณร้อยละ 15 ของความแปรปรวนในการทำนายความสุข อย่างไรก็ตาม การประเมินสุขภาพตนเองไม่แตกต่างกันกับคำทำนายของความสุข ตามแบบประเมินตนเอง , ข้อมูลปัจจุบันมีหลักฐานว่าในตัวอย่างขนาดใหญ่ของคูเวต มุสลิม นักศึกษา ประชาชน ศาสนา คือ ความสุข