LITERATURE REVIEW CSRD has found an

LITERATURE REVIEW

CSRD has found an increasing amount of attention in both academic and business arenas. Such disclosure includes the provision of information on human resource aspects, products and services, involvement in community activities and environmental reporting. Gray et al. (1995) state that “… It is not restricted necessarily by reference to selected information recipients, and the information deemed to be CSR may, ultimately, embrace any subject …”. Many quarters have recognized this view of CSR as a broad concept. The European Commission (2001 as cited in Hartman, LP et al. 2007) considers that a cleaner environment and a better society are good examples regarding CSR as a concept whereby companies decide voluntarily. The World Business Council for Sustainable Development (WBCSD) (1998) defines CSR as “the continuing commitment by business to behave ethically and contribute to economic development while improving the quality of life of the workforce and their families as well as the local community and society at large” (Holme and Watts, 2000). Currently, making profits and elements of CSR and accountability are considered the main objectives of business organizations in order to maintain corporate reputation and appropriate performance whereas in the previous years, the main objective of business organizations is making profits (Ghazali 2007).

A growth in nonfinancial reporting (disclosure) has relied on the evolution of the concept of CSR. This means, the company is responsible for its actions. Indeed, stakeholders are asking companies to disclose both social and environmental activities and their ability to improve the corporate process through nonfinancial reporting. In this regard, identifying, monitoring, and reporting all social, environmental, and economic effects of its operation on society at large are concrete evidence that companies are committed to continual, long-term improvement, if they want to gain their stakeholders’ trust and build a good reputation in the market (Brammer & Pavelin 2004).

Responsibilities of companies differ between their stakeholders regarding economic, legal, and social issues in order to improve organisational performance in terms of financial performance, employee commitment, and corporate reputation. In addition, the strategy of Corporate social responsibility is important (policy, programme or process) when it yields substantial business- related benefits to the firm, in particular by supporting core business activities and thus contributing to the firm's effectiveness in accomplishing its mission (Burke & Logsdon 1996). The blending of these responsibilities into complete corporate policy without losing sight of any of its commitment is the main challenge for the company.
Additionally, in the long-term, the commitment of the company toward its stakeholders often leads to improved organisational performance. In other words, while the economic responsibility of the company might conflict with its social responsibility in the short-term, at the same time, they can work together to improve the company’s image. Thus, this does not mean that a socially responsible company cannot be as profitable as others.Currently, the common concept of CSR involves companies voluntarily disclosing social and environmental concerns in their operations to stakeholders. It includes some complex issues such as environmental protection, human resources management, health and safety at work, relations with local communities, and relations with suppliers and consumers. In addition, Friedman (2002) presented the most famous definition of CSR as the economic concept of market value maximization that has support from shareholders. He asserts that the profit demands of the owners or shareholders and the basic
regulations of society are consistent with the responsibility of a company.

As evidence of adherence by companies to CSR and sustainable development concepts, there is a growth in numbers of multinational corporations, as well as small- and medium-sized companies, adopting social and environmental reporting practices. In a similar vein, the right way towards an overall comprehension
of what practitioners consider efficient and appropriate socially responsible behaviour is represented by reporting-based analyses (David 2005).

A company should disclose both the positive and negative impacts of its business operations on labour standards, the environment, economic development, and human rights by CSR reporting. Furthermore, as a result of a general growth of the overall number of companies producing CSR reporting, currently there is an expansion of CSR reporting to include a broad focus on social, economic, and governance issues although reporting was focused almost entirely on occupational health and safety and environmental issues (O‘Rourke 2004). This means that most companies focuses on some categories such as environmental, employees and consumers issues and disregards community involvement issues. CSRD has several roles that include: Assessing the impacts of CSR activities; measuring the effectiveness of CSR programs; Reporting on CSR; and External and internal information systems allowing the comprehensive assessment of all corporate resources and sustainability impacts (Jenkins & Yakovleva
2006 Gray 2001; Gray et al. 1997; Mathews 1997).

Two different types of motivation can lead companies to engage in CSR activities and disclosure. The first motivation is that some companies consider CSR activities and disclosure may bring a competitive advantage. For example, they think that having good relations with their stakeholders will result in good financial performance, employee commitment, and corporate reputation by assisting in developing valuable intangible assets. External pressures (government, shareholders, consumers, etc.) are considered the second motivation which causes other companies to engage in CSR activities and disclosure (Branco & Rodrigues 2008). These companies think that not doing CSR activities and disclosure will result in loss
t of profitability, reputation and must be addressed to mitigate the effects. Social responsibility activities and disclosure constitute mainly a legitimacy instrument used by a company to demonstrate its adherence toward stakeholders in order to increase or maintain their financial performance, their image and their relationship with their stakeholders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทบทวนวรรณกรรมCSRD ได้พบจำนวนที่เพิ่มขึ้นของความสนใจทั้งในด้านวิชาการและธุรกิจโดยสิ้นเชิง เปิดเผยข้อมูลดังกล่าวรวมถึงการให้ข้อมูลในด้านทรัพยากรมนุษย์ผลิตภัณฑ์และบริการที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมของชุมชนและการรายงานด้านสิ่งแวดล้อม สีเทาและคณะ (1995) ระบุว่า "... มันไม่ได้ จำกัด จำเป็นต้องอ้างอิงไปยังผู้รับข้อมูลที่เลือกและข้อมูลที่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบต่อสังคมอาจในที่สุดโอบกอดเรื่องใด ๆ ... " ไตรมาสหลายคนได้รับการยอมรับในมุมมองของความรับผิดชอบต่อสังคมเช่นนี้เป็นแนวคิดกว้าง คณะกรรมาธิการยุโรป (2001 อ้างถึงในขณะที่ฮาร์ทแมน, LP et al. 2007) เห็นว่าสภาพแวดล้อมที่สะอาดและสังคมที่ดีกว่าเป็นตัวอย่างที่ดีเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสังคมเป็นแนวคิดโดย บริษัท ตัดสินใจสมัครใจ สภาธุรกิจโลกเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (WBCSD) (1998) กำหนดความรับผิดชอบต่อสังคมเป็น "ความมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่องโดยธุรกิจที่จะปฏิบัติตามหลักจริยธรรมและนำไปสู่การพัฒนาทางเศรษฐกิจขณะที่การปรับปรุงคุณภาพชีวิตของแรงงานและครอบครัวของพวกเขาเช่นเดียวกับชุมชนท้องถิ่นและสังคม ที่มีขนาดใหญ่ "(โฮล์มและวัตต์ 2000) ปัจจุบันการทำกำไรและองค์ประกอบของความรับผิดชอบต่อสังคมและความรับผิดชอบได้รับการพิจารณาวัตถุประสงค์หลักขององค์กรธุรกิจเพื่อรักษาชื่อเสียงขององค์กรและประสิทธิภาพการทำงานที่เหมาะสมในขณะที่ในปีก่อนหน้าวัตถุประสงค์หลักขององค์กรธุรกิจคือการทำกำไร (Ghazali 2007) การเจริญเติบโตใน รายงานไม่ใช่สถาบันการเงิน (เปิดเผย) ได้อาศัยในวิวัฒนาการของแนวคิดของความรับผิดชอบต่อสังคม ซึ่งหมายความว่า บริษัท มีความรับผิดชอบต่อการกระทำของตน อันที่จริงผู้มีส่วนได้เสียได้รับการขอให้ บริษัท ที่จะเปิดเผยทั้งกิจกรรมเพื่อสังคมและสิ่งแวดล้อมและความสามารถของพวกเขาในการปรับปรุงกระบวนการขององค์กรผ่านการรายงานไม่ใช่สถาบันการเงิน ในเรื่องนี้ระบุการตรวจสอบและการรายงานผลกระทบทางสังคมสิ่งแวดล้อมและเศรษฐกิจทั้งหมดของการดำเนินงานในสังคมที่มีขนาดใหญ่เป็นหลักฐานที่เป็นรูปธรรมว่า บริษัท มุ่งมั่นที่จะต่อเนื่องในการปรับปรุงในระยะยาวหากพวกเขาต้องการที่จะได้รับความไว้วางใจผู้มีส่วนได้เสียของพวกเขาและ สร้างชื่อเสียงที่ดีในตลาด (Brammer & Pavelin 2004) ความรับผิดชอบของ บริษัท ที่แตกต่างกันระหว่างผู้มีส่วนได้เสียของพวกเขาเกี่ยวกับปัญหาเศรษฐกิจกฎหมายและสังคมเพื่อที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานขององค์กรในแง่ของประสิทธิภาพทางการเงินความมุ่งมั่นของพนักงานและชื่อเสียงขององค์กร นอกจากนี้กลยุทธ์ของความรับผิดชอบต่อสังคมเป็นสิ่งสำคัญ (นโยบายโปรแกรมหรือกระบวนการ) เมื่อมันมีผลกับธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ที่สำคัญให้กับ บริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยการสนับสนุนกิจกรรมทางธุรกิจหลักและจึงนำไปสู่ความมีประสิทธิภาพของ บริษัท ในการบรรลุพันธกิจ (เบิร์ค และ Logsdon 1996) ผสมความรับผิดชอบเหล่านี้เป็นนโยบายของ บริษัท ที่สมบูรณ์โดยไม่สูญเสียสายตาของใด ๆ ของความมุ่งมั่นเป็นความท้าทายหลักสำหรับ บริษัทนอกจากนี้ในระยะยาวความมุ่งมั่นของ บริษัท ที่มีต่อผู้มีส่วนได้เสียของตนมักจะนำไปสู่ผลการดำเนินงานขององค์กรที่ดีขึ้น ในคำอื่น ๆ ในขณะที่ความรับผิดชอบทางเศรษฐกิจของ บริษัท อาจขัดแย้งกับความรับผิดชอบต่อสังคมในระยะสั้นในเวลาเดียวกันพวกเขาสามารถทำงานร่วมกันเพื่อปรับปรุงภาพลักษณ์ของ บริษัท ฯ ดังนั้นนี้ไม่ได้หมายความว่า บริษัท ที่รับผิดชอบต่อสังคมไม่สามารถจะเป็นผลกำไรเป็น others.Currently แนวคิดร่วมกันของความรับผิดชอบต่อสังคมที่เกี่ยวข้องกับ บริษัท สมัครใจเปิดเผยความกังวลทางสังคมและสิ่งแวดล้อมในการดำเนินงานของพวกเขาไปยังผู้มีส่วนได้เสีย มันมีปัญหาที่ซับซ้อนบางอย่างเช่นการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและการจัดการทรัพยากรมนุษย์ด้านสุขภาพและความปลอดภัยในการทำงาน, ความสัมพันธ์กับชุมชนท้องถิ่นและความสัมพันธ์กับซัพพลายเออร์และผู้บริโภค นอกจากนี้ฟรีดแมน (2002) นำเสนอความหมายที่มีชื่อเสียงที่สุดของความรับผิดชอบต่อสังคมเป็นแนวคิดทางเศรษฐกิจของมูลค่าสูงสุดในตลาดที่ได้รับการสนับสนุนจากผู้ถือหุ้น เขาอ้างว่าต้องการกำไรของเจ้าของหรือผู้ถือหุ้นและขั้นพื้นฐานกฎระเบียบของสังคมที่สอดคล้องกับความรับผิดชอบของ บริษัท ที่เป็นหลักฐานของการยึดมั่นโดย บริษัท ที่จะรับผิดชอบต่อสังคมและแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนมีการเจริญเติบโตในจำนวนของ บริษัท ข้ามชาติที่เป็น ดีเป็น บริษัท ขนาดเล็กและขนาดกลางใช้วิธีการรายงานด้านสังคมและสิ่งแวดล้อม ในทำนองเดียวกันวิธีการที่เหมาะสมต่อความเข้าใจโดยรวมของสิ่งที่ผู้ปฏิบัติงานพิจารณาพฤติกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมที่มีประสิทธิภาพและเหมาะสมเป็นตัวแทนจากการวิเคราะห์รายงานตาม (เดวิด 2005) บริษัท ควรเปิดเผยผลกระทบทั้งเชิงบวกและเชิงลบของการดำเนินธุรกิจที่มีต่อแรงงาน มาตรฐานสภาพแวดล้อมการพัฒนาเศรษฐกิจและสิทธิมนุษยชนโดยการรายงานความรับผิดชอบต่อสังคม นอกจากนี้ยังเป็นผลมาจากการเจริญเติบโตโดยทั่วไปของจำนวนรวมของ บริษัท ผลิตรายงานความรับผิดชอบต่อสังคมในปัจจุบันมีการขยายตัวของการรายงานความรับผิดชอบต่อสังคมรวมถึงการมุ่งเน้นในวงกว้างในสังคมเศรษฐกิจและปัญหาการกำกับดูแลแม้ว่ารายงานเน้นเกือบทั้งหมดในอาชีวอนามัยและ ปัญหาด้านความปลอดภัยและสิ่งแวดล้อม (โรคส์ 2004) ซึ่งหมายความว่า บริษัท ส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่บางประเภทเช่นพนักงานด้านสิ่งแวดล้อมและผู้บริโภคและปัญหาสภาพแวดล้อมประเด็นส่วนร่วมของชุมชน CSRD มีหลายบทบาทที่รวมถึงการประเมินผลกระทบของกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมนั้น วัดประสิทธิผลของโปรแกรมความรับผิดชอบต่อสังคมนั้น การรายงานเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสังคม; และภายนอกและระบบข้อมูลภายในช่วยให้การประเมินที่ครอบคลุมของทรัพยากรขององค์กรและผลกระทบต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน (เจนกินส์และ Yakovleva 2006 สีเทา 2001 สีเทา, et al. 1997; แมทธิวส์ 1997) ทั้งสองประเภทที่แตกต่างกันของแรงจูงใจสามารถนำ บริษัท ที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมและการเปิดเผยข้อมูล . แรงจูงใจที่แรกคือที่บาง บริษัท พิจารณากิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมและการเปิดเผยข้อมูลอาจนำมาซึ่งความได้เปรียบในการแข่งขัน ตัวอย่างเช่นพวกเขาคิดว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้มีส่วนได้เสียของพวกเขาจะทำให้ประสิทธิภาพการทำงานที่ดีทางการเงินความมุ่งมั่นของพนักงานและชื่อเสียงขององค์กรโดยการช่วยเหลือในการพัฒนาสินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่มีคุณค่า แรงกดดันภายนอก (รัฐบาลถือหุ้นของผู้บริโภคและอื่น ๆ ) ได้รับการพิจารณาแรงจูงใจที่สองซึ่งเป็นสาเหตุของ บริษัท อื่น ๆ ที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมและการเปิดเผยข้อมูล (โรดริกูกูและ 2008) บริษัท เหล่านี้คิดว่าไม่ได้ทำกิจกรรมเพื่อสังคมและการเปิดเผยจะทำให้สูญเสียเสื้อของกำไรชื่อเสียงและต้องได้รับการแก้ไขเพื่อลดผลกระทบ กิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมและการเปิดเผยข้อมูลเป็นส่วนใหญ่ที่ใช้ในการถูกต้องตามกฎหมายที่ใช้โดย บริษัท ที่จะแสดงให้เห็นถึงการยึดมั่นที่มีต่อผู้มีส่วนได้เสียในการที่จะเพิ่มหรือรักษาผลการดำเนินงานทางการเงินของพวกเขาภาพของพวกเขาและความสัมพันธ์กับผู้มีส่วนได้เสียของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทบทวนวรรณกรรม

สภาสูงสุดเพื่อการฟื้นฟูประชาธิปไตย พบว่ามียอดเงินเพิ่มขึ้นของความสนใจทั้งในด้านวิชาการและธุรกิจโดยสิ้นเชิง การเปิดเผยดังกล่าวมีการให้ข้อมูลในด้านทรัพยากรมนุษย์ , ผลิตภัณฑ์และบริการ , การมีส่วนร่วมในกิจกรรมและการรายงานด้านสิ่งแวดล้อมชุมชน สีเทา et al . ( 1995 ) ระบุว่า " . . . . . . . ไม่ จำกัด ต้องอ้างอิง เลือกข้อมูลผู้รับและข้อมูลที่ถือว่าเป็น CSR อาจในที่สุดโอบกอดทุกเรื่อง . . . . . . . " หลายส่วนได้รับการยอมรับมุมมองนี้ของ CSR เป็นแนวคิดกว้าง คณะกรรมาธิการยุโรป ( 2544 ตามที่อ้างในฮาร์ทแมน , LP et al . 2007 ) พิจารณาว่า สะอาด สิ่งแวดล้อม และสังคมที่ดี เป็นตัวอย่างที่ดีเกี่ยวกับ CSR เป็นแนวคิดซึ่ง บริษัท ตัดสินใจเองสภาธุรกิจโลกเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน ( จาก ) ( 1998 ) กำหนด CSR เป็น " ความมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่อง โดยธุรกิจที่จะประพฤติจริยธรรมและมีส่วนร่วมในการพัฒนาเศรษฐกิจ ด้วยการปรับปรุงคุณภาพชีวิตของพนักงานและครอบครัวตลอดจนชุมชนท้องถิ่นและสังคม " ( โฮล์มและวัตต์ , 2000 ) ในปัจจุบันการทำกำไรและองค์ประกอบของ CSR ความรับผิดชอบและถือว่าเป็นวัตถุประสงค์หลักขององค์กรธุรกิจเพื่อรักษาชื่อเสียงขององค์กรที่เหมาะสมและประสิทธิภาพ โดยในปีที่ผ่านมา วัตถุประสงค์หลักขององค์กรคือการทำกำไร ( ghazali 2007 ) .

การเจริญเติบโตในการรายงาน nonfinancial ( การเปิดเผยข้อมูล ) ได้อาศัยวิวัฒนาการของแนวคิดของ เพื่อสังคมซึ่งหมายความว่า บริษัทจะรับผิดชอบในการกระทำของตน แน่นอน ส่วนจะขอให้บริษัทเปิดเผยข้อมูลกิจกรรมต่างๆ ทั้งสังคม สิ่งแวดล้อม และความสามารถในการปรับปรุงกระบวนการขององค์กรผ่านการรายงาน nonfinancial . ในเหตุนี้ การระบุ , การตรวจสอบและการรายงานทั้งหมด สังคม สิ่งแวดล้อมและผลกระทบทางเศรษฐกิจของการดำเนินงานของสังคมที่ใหญ่ มีหลักฐานว่า บริษัท มุ่งมั่นที่จะปรับปรุงอย่างต่อเนื่องระยะยาว หากพวกเขาต้องการที่จะได้รับจากผู้มีส่วนได้เสียของพวกเขาไว้วางใจและสร้างชื่อเสียงที่ดีในตลาด ( แบรมเมอร์& pavelin 2004 ) .

ความรับผิดชอบของบริษัทแตกต่างระหว่างผู้มีส่วนได้เสียในเรื่องเศรษฐกิจ กฎหมายสังคมและปัญหาเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพขององค์กรในแง่ของประสิทธิภาพทางการเงินความมุ่งมั่นของพนักงาน และชื่อเสียงขององค์กร นอกจากนี้ กลยุทธ์ขององค์กรและความรับผิดชอบต่อสังคมเป็นสำคัญ นโยบาย โครงการ หรือกระบวนการ ) เมื่อมันให้ผลประโยชน์อย่างมากที่ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับ บริษัทโดยเฉพาะ โดยสนับสนุนกิจกรรมทางธุรกิจหลักและจึงเอื้อต่อประสิทธิภาพของ บริษัท ในการบรรลุภารกิจ ( เบิร์ก&ล็อกสเดิ้น 1996 ) ผสมผสานความรับผิดชอบเหล่านี้เป็นนโยบายขององค์กรที่สมบูรณ์โดยไม่สูญเสียการมองเห็นของความมุ่งมั่นใด ๆคือ ความท้าทายหลักสำหรับ บริษัท .
นอกจากนี้ ในระยะยาวความมุ่งมั่นของบริษัทที่มีต่อผู้มีส่วนได้เสียมักจะนำไปสู่การปรับปรุงองค์กรประสิทธิภาพ ในคำอื่น ๆในขณะที่ความรับผิดชอบทางเศรษฐกิจของ บริษัท อาจจะขัดแย้งกับการรับผิดชอบต่อสังคมในระยะสั้น ในเวลาเดียวกัน พวกเขาสามารถทำงานร่วมกันเพื่อปรับปรุงภาพลักษณ์ของบริษัท ดังนั้นนี้ไม่ได้หมายความ ว่า บริษัทไม่สามารถรับผิดชอบต่อสังคมเป็นประโยชน์เท่าที่คนอื่น ปัจจุบันแนวคิดทั่วไปของบริษัทที่เกี่ยวข้องกับบริษัทโดยสมัครใจเปิดเผยเกี่ยวกับสังคม สิ่งแวดล้อม ในการดำเนินงานของผู้มีส่วนได้เสีย มันมีบางปัญหาซับซ้อนเช่นสิ่งแวดล้อม , บริหารทรัพยากรมนุษย์ , สุขภาพและความปลอดภัยในการทำงาน ความสัมพันธ์กับชุมชนท้องถิ่นและความสัมพันธ์กับคู่ค้าและผู้บริโภค นอกจากนี้ ฟรีดแมน ( 2002 ) เสนอคำนิยามที่มีชื่อเสียงที่สุดของ CSR เป็นแนวคิดทางเศรษฐกิจของมูลค่าตลาดสูงสุดที่ได้รับการสนับสนุนจากผู้ถือหุ้น เขายืนยันว่าผลกำไร ความต้องการของเจ้าของหรือผู้ถือหุ้น และระเบียบขั้นพื้นฐาน
ของสังคมที่สอดคล้องกับหน้าที่ความรับผิดชอบของบริษัท

หลักฐานดังกล่าว โดยบริษัท CSR และแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืน มีการเติบโตในตัวเลขของ บริษัท ข้ามชาติ บริษัท เช่นเดียวกับขนาดเล็ก - และขนาดกลาง ใช้สังคมและสิ่งแวดล้อมรายงาน ในหลอดเลือดดำที่คล้ายกันทางขวาต่อ
ความเข้าใจโดยรวมสิ่งที่แพทย์พิจารณาประสิทธิภาพและเหมาะสมรับผิดชอบสังคมพฤติกรรมที่แสดงโดยรายงานจากการวิเคราะห์ ( เดวิด 2005 ) .

บริษัทควรเปิดเผยทั้งทางบวกและทางลบ ผลกระทบของการดําเนินธุรกิจ มาตรฐาน แรงงาน สิ่งแวดล้อม การพัฒนาเศรษฐกิจและสิทธิมนุษยชน โดยการรายงานกิจกรรมเพื่อสังคม นอกจากนี้ผลของการเจริญเติบโตทั่วไปของจำนวนรวมของบริษัทที่ผลิตรายงาน CSR ในปัจจุบันมีการขยายตัวของการรายงานกิจกรรมเพื่อสังคมรวมถึงโฟกัสกว้างในด้านสังคม เศรษฐกิจ และการบริหารจัดการปัญหาแม้ว่ารายงานเน้นเกือบทั้งหมดในประเด็นด้านสุขภาพและความปลอดภัย และ สิ่งแวดล้อม อาชีวอนามัย ( โอรอดค์ ปี 2004 )ซึ่งหมายความว่า บริษัท ส่วนใหญ่เน้นในบางประเภท เช่น สิ่งแวดล้อม พนักงานและผู้บริโภค ประเด็นและไม่สนใจประเด็นการมีส่วนร่วมของชุมชน . สภาสูงสุดเพื่อการฟื้นฟูประชาธิปไตยมีหลายบทบาทที่ประกอบด้วย : กระทบของกิจกรรมเพื่อสังคม การวัดประสิทธิภาพของโปรแกรมการรายงาน CSR CSR ; ;และภายนอกและภายในระบบให้ประเมินที่ครอบคลุมของทรัพยากรขององค์กรและด้านผลกระทบ ( เจนกินส์& yakovleva
2006 สีเทา 2001 สีเทา et al . 1997 ; แมทธิว 1997 ) .

สองชนิดที่แตกต่างกันของแรงจูงใจที่สามารถนำ บริษัท ที่จะเข้าร่วมในกิจกรรมต่างๆ และการเปิดเผยข้อมูล CSR .แรงจูงใจแรกคือว่าบาง บริษัท พิจารณากิจกรรม CSR และการเปิดเผยข้อมูลที่อาจนำมาซึ่งความได้เปรียบในการแข่งขัน ตัวอย่างเช่น พวกเขาคิดว่า การมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้มีส่วนได้เสียของพวกเขาจะมีผลในการปฏิบัติทางการเงินที่ดี ความมุ่งมั่นของพนักงาน และองค์กร ชื่อเสียง โดยให้ความช่วยเหลือในการพัฒนาสินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่มีคุณค่า แรงกดดันภายนอก ( รัฐบาล ผู้ถือหุ้น ผู้บริโภค ฯลฯ) ถือว่าเป็นสองแรงจูงใจที่ทำให้ บริษัท อื่น ๆที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆ และการเปิดเผยข้อมูล CSR ( บลังโคะ& Rodrigues 2008 ) บริษัท เหล่านี้คิดว่า ที่ทำกิจกรรมเพื่อสังคม และการเปิดเผยข้อมูลจะส่งผลในการสูญเสีย
t ของกำไร ชื่อเสียง และต้องได้รับการแก้ไขเพื่อลดผลกระทบกิจกรรมและการเปิดเผยเป็นหลักความชอบธรรม เครื่องมือที่ใช้โดย บริษัท เพื่อแสดงให้เห็นถึงความยึดมั่นต่อผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการเพิ่ม หรือรักษาประสิทธิภาพทางการเงินของพวกเขา ความรับผิดชอบต่อสังคมของพวกเขาภาพและความสัมพันธ์กับผู้มีส่วนได้เสียของพวกเขา .