There is always some madness in lov

There is always some madness in love. But there is also always some reason in madness," you muttered and bit your lip as you stared at the words before you. You were reading something for English—even though Nietzsche was German, so it was kind of odd to be reading it for English—and it wasn't really making any sense anymore.

You closed the book and leant back in your desk chair. You glanced at the clock and with a heavy sigh you got to your feet. It was about time you got ready for the night out. Your friends had oh so valiantly blackmailed you into tagging along with them as they scoured club after club for guys who would go easily into bed with them. Yeah, not your plan of the night. Just dancing and maybe talk a little with others and then you would quietly leave for home while your friends would party (or something high above the PG-13 rating) the night away.

This was going to be one boring night.

雪

You groaned softly as your alarm blared away the peace and quiet of sleep. You opened your eyes and wanted to close them right away again. Yeah, that was most definitely the slight throb of a hangover in the back of your mind. Just fan-fucking-tastic! You smashed your hand on your alarm to make it shut up and you groggily got to you feet.

Running a hand through your hair, you picked up your mobile in hope of having received any new messages. You pulled a face when a big zero met your eyes and you threw your phone carelessly back onto the desk. Well, it wasn't all that odd. You had only given him your number yesterday, and to be fair, the guy hadn't looked all that eager in receiving your number. Then again, you doubted he had been all that sober… To be fair, you hadn't been either.

雪

Midorikawa groaned loudly as bright sunlight streamed into his room. He turned onto his stomach and pulled his cushion over his head. For the moment he didn't care about not being able to breathe normally underneath his pillow and what the hell he'd all done last night; he only wanted his damn headache to be gone. And it wasn't just any headache, it was a headache that was so throbbing and hurtful that you just wanted to lay unconscious till the end of time.

"Midorikawa? Ryuuji?"

Goddammit, he did not want to deal with him right now. He did not want to see Hiroto try and act like nothing had happened the past month at all. There was only one reason Midorikawa had even allowed himself to let Nagumo guide him to a pub, and that reason was Kira Hiroto.

Midorikawa decided to give some noncommittal grumble, which was thoroughly muffled my the cushion over his head. He didn't want to explain why he'd gone and got piss drunk with Nagumo, though honestly, it hadn't been all that bad. Nagumo had been really…considerate, which was something very un-Nagumo-like. Maybe Nagumo had just pitied him, but whatever the reason…Midorikawa had completely forgotten what had happened after Nagumo had baited some girls over to their table. Seemed like Midorikawa might not have been the only one wanting to drink away their sorrows.

He heard Hiroto sigh and he could imagine the redhead running a hand through his own hair in frustration—no! Stop right there, Ryuuji! You are not going to be this pitiful ex! The realization made his heart clench, but it got dampened considerately by his banging headache.

"Ryuuji, I don't know why you went out drinking, but—well, Nagumo was involved, so if you…?" Hiroto trailed off, the question almost painfully obvious hanging in the air. "I mean, it's no every day you drink, and when you do you don't come home like…like—"

"Like what? Hiroto? A pitiful loser? A pathetic alcoholic?" Shit. Had he just said that out loud?

"Ryuuji…"

"No!" Midorikawa sat up immediately, managing to contain a groan of pain as his head seemed to rattle. "Don't 'Ryuuji' me, Hiroto. Nagumo invited me to drink and for once I felt up to it! It was my choice and I don't need you meddling with that!" Oh he definitely shouldn't have raised his voice; it hurt his own head.

Hiroto watched him silently, worry creasing his brows. "Since when did you get so close to Nagumo?"

Midorikawa stared incredulously at the redhead. "Are you kidding me?" he said slowly, carefully, dangerously.

Hiroto held up his hands defensively. "Never mind. Are you fit for w—" he quickly cut himself off when Midorikawa shot him a murderous scowl. "Right…Do you want me to check on you later today or—"

"I'll be fine," Midorikawa grumbled, laying back down with his head on the matrass since he'd catapulted his cushion to the other end of the room by accident.

Hiroto dawdled for a moment longer before he finally left Midorikawa alone to wallow in his hangover.

Just as Midorikawa got somewhat comfortable in bed again he caught sight of his phone blinking and buzzing. He growled and reach out to it, just managing to grab it from his bedside table without moving an inch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะมีบางบ้ารัก แต่มีเสมอดังในบ้า คุณ muttered และบิตของ lip คุณจ้องไปที่คำว่าก่อนที่คุณ คุณได้อ่านสำหรับภาษาอังกฤษ — แม้ Nietzsche ถูกเยอรมัน ดังนั้นมันเป็นของแปลกจะได้อ่านมันในอังกฤษ — และมันไม่ได้จริง ๆ ทำให้รู้สึกใด ๆ อีกต่อไปคุณปิดหนังสือ และ leant ในโต๊ะเก้าอี้ของคุณ คุณ glanced ที่นาฬิกา และ มีแยกกันหนัก รึให้เท้าของคุณ มันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่คุณได้รับพร้อมสำหรับเที่ยวกลางคืน เพื่อนได้โอ้ หาญเพื่อ blackmailed คุณเป็นติดป้ายพร้อมกับพวกเขาเป็นพวกเขา scoured คลับหลังคลับสำหรับคนที่จะไปเดินเตียงกับพวกเขา ใช่ ไม่แผนการของคืน การเต้นรำเพียงบางทีพูดคุยเล็กน้อยกับผู้อื่น และจากนั้น คุณจะเงียบ ๆ ปล่อยสำหรับบ้านในขณะที่เพื่อนของคุณจะปาร์ตี้ (หรือสิ่งที่สูงกว่าการประเมิน PG-13) พักนี้กำลังจะ คืนน่าเบื่อ雪คุณ groaned เบา ๆ เป็นสัญญาณของ blared ไปสงบหลับ คุณเปิดตา และอยากปิดทันทีอีกครั้ง ใช่ ที่ถูกที่สุดแน่นอน throb เล็กน้อยของอาการเมาค้างด้านหลังของจิต ห้องพัดลมเป็นร่วมเพศ-tastic คุณซึ่งได้ถูกทุบมือของคุณบนเตือนภัยเพื่อให้หยุดพูด และคุณ groggily ได้ไปคุณเท้าใช้มือผ่านเส้นผมของคุณ คุณเบิกค่ามือถือ in hope of มีได้รับข้อความใหม่ ดึงใบหน้าเมื่อศูนย์ใหญ่ตรงกับดวงตาของคุณ และคุณโยนโทรศัพท์ลวก ๆ ไปบนโต๊ะ ดี จึงไม่แปลกที่ คุณมีเพียงให้เขาหมายเลขของคุณเมื่อวานนี้ และมีความเป็นธรรม คนไม่ได้มองที่ความกระตือรือร้นในการรับหมายเลขของคุณ อีก คุณ doubted ได้ที่นี่... มีความเป็นธรรม คุณไม่ได้ถูกอย่างใดอย่างหนึ่ง雪Midorikawa groaned ดังเป็นแสงสว่างที่ส่งกระแสข้อมูลเข้าไปในห้องของเขา เขาเปิดเข้าสู่กระเพาะอาหารของเขา และดึงเบาะเขาเหนือหัว ในขณะที่เขาไม่ดูแลไม่สามารถหายใจปกติภายใต้หมอนของเขาและสิ่งที่นรก เขาทั้งหมดทำคืน เขาเพียงต้องปวดหัวเขาไอ้จะหายไป และมันไม่ได้ปวดหัวเพียงใด ก็ปวดหัวที่ให้กระเพื่อม และ hurtful ที่คุณเพียงแค่ต้องวางสติจนถึงจุดสิ้นสุดของเวลา"Midorikawa Ryuuji "Goddammit เขาไม่ต้องการจัดการกับเขาตอนนั้น เขาไม่ต้องดู Hiroto ลอง และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดมาเดือนที่ มีเหตุผลเดียว Midorikawa ได้อนุญาติให้ตัวเองให้ Nagumo แนะนำเขาไปผับ และเหตุผลที่ถูก Kira HirotoMidorikawa ตัดสินใจบ่น noncommittal บาง ซึ่งถูก muffled อย่างฉันเบาะเหนือหัว เขาไม่ได้ต้องการอธิบายว่า ทำไมเขาจะหายไป และมีปัสสาวะ Nagumo เมาว่าสุจริตอย่าง มันไม่ได้ถูกทั้งหมดที่เลว Nagumo ได้รับจริง ๆ...ความมีน้ำใจ ซึ่งเป็นบางสิ่งบางอย่างมาก un Nagumo-เหมือนกัน บางที Nagumo มีเพียงจำเลย pitied เขาแต่ด้วยเหตุผลใด... Midorikawa มีสมบูรณ์ลืมอะไรเกิดหลังจาก Nagumo มี baited หญิงบางผ่านตารางของพวกเขา ดูเหมือนเช่น Midorikawa อาจไม่ได้อยากเดียว sorrows ของพวกเขาไปดื่มเขาได้ยิน Hiroto ถอนใจ และเขาสามารถจินตนาการแดงใช้มือผ่านผมของเขาเองในแห้ว — ไม่ หยุดที่นั่น Ryuuji คุณจะไม่ไปเป็นอดีตนี้น่าสงสาร กระทั่งทำให้หัวใจของเขา clench แต่มันได้ชุบ considerately อาการปวดหัวของเขา banging" Ryuuji ไม่รู้ทำไมคุณออกไปดื่ม แต่ตัวดี Nagumo เกี่ยวข้อง ดังนั้นถ้าคุณ...? " Hiroto trailed ปิด คำถามที่ชัดเจนอย่างเจ็บปวดเกือบแขวนในอากาศ "ผมหมายถึง ก็ไม่ทุกวันคุณดื่ม และเมื่อคุณทำ คุณไม่มาบ้านเช่นเช่นกัน""เช่นอะไรบ้าง Hiroto ใครน่าสงสาร การละเมิดแอลกอฮอล์" คน มีเขาเพียงว่า ที่ดัง ๆ"Ryuuji...""ไม่" Midorikawa เสาร์ขึ้นทันที การจัดการมีพันธุ์ร็อกหน้าย่นปวดเป็นหัวหน้าของเขาดูเหมือนจะ สั่น "อย่า 'Ryuuji' ฉัน Hiroto Nagumo เชิญผมดื่ม และการฉันรู้สึกขึ้นไป มันเป็นของฉัน และฉันไม่ต้องการคุณรัฐมนตรีที่" แหม เขาแน่นอนไม่ควรมีขึ้นเขาเสียง มันเจ็บหัวเขาเองHiroto watched him silently, worry creasing his brows. "Since when did you get so close to Nagumo?"Midorikawa stared incredulously at the redhead. "Are you kidding me?" he said slowly, carefully, dangerously.Hiroto held up his hands defensively. "Never mind. Are you fit for w—" he quickly cut himself off when Midorikawa shot him a murderous scowl. "Right…Do you want me to check on you later today or—""I'll be fine," Midorikawa grumbled, laying back down with his head on the matrass since he'd catapulted his cushion to the other end of the room by accident.Hiroto dawdled for a moment longer before he finally left Midorikawa alone to wallow in his hangover.Just as Midorikawa got somewhat comfortable in bed again he caught sight of his phone blinking and buzzing. He growled and reach out to it, just managing to grab it from his bedside table without moving an inch.