suggests that schizophrenia patient

suggests that schizophrenia patients used an atypical strategy to collect visual information from the eyes and mouth regions, compared with healthy controls. We further examined the data by spatial frequency to determine whether patients used a distinctly different strategy to collect visual information from these facial regions of interests (ROIs; eyes and mouth). We extracted maximum z values from these ROIs for each emotional expression at each spatial scale (i.e., scales 1–4; see table 2) and performed a repeated-measures analysis of variance with emotion as a within-subject factor and group as a between-subject factor for each ROI for each spatial scale separately. For spatial scale 1 (highest spatial frequency), there was a significant emotion by group interaction for the eye region (F1,35 = 9.99, P < .01). Post hoc analyses revealed a significant group difference for fear identification (P < .05), with controls utilizing the eye region more than patients. There was a nonsignificant difference in the opposite direction (controls < patients) for happy faces (P = .14). For the mouth region at spatial scale 1, a main effect of emotion was significant (F1,35 = 8.787, P < .001), indicating that both groups showed higher utilization of the mouth to identify happiness. For spatial scale 2, neither ROI showed a significant effect. For spatial scale 3, there were no significant effects for the eyes. However, there was a main effect of emotion (F1,35 = 9.651, P < .01) and an emotion by group interaction (F1,35 = 4.365, P < .05) for the mouth. Controls depended heavily on the mouth for fear but relatively little for happiness; patients utilized the mouth about the same for both emotions. For spatial scale 4, there were no significant effects for the eyes. A main effect of emotion was significant (F1,35 = 4.62, P < .05) for the mouth, indicating that both groups utilized this region more for fear than happy expressions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำว่า ผู้ป่วยโรคจิตเภทใช้กลยุทธ์การอักเสบเพื่อรวบรวมข้อมูลภาพจากดวงตาและปากภูมิภาค เปรียบเทียบกับการควบคุมสุขภาพ เราเพิ่มเติมตรวจสอบข้อมูล โดยความถี่พื้นที่เพื่อตรวจสอบว่า ผู้ป่วยใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดในการรวบรวมข้อมูลภาพจากภูมิภาคเหล่านี้หน้าคอย (ROIs ตา และปาก) เราสกัดค่า z สูงสุดจาก ROIs เหล่านี้สำหรับแต่ละนิพจน์ทางอารมณ์ในแต่ละระดับพื้นที่ (เช่น ระดับ 1-4 ดูตาราง 2) และดำเนินผลต่างของการวิเคราะห์มาตรการซ้ำ ด้วยอารมณ์เป็นปัจจัยภายในเรื่องและกลุ่มเป็นตัวระหว่างเรื่องร้อยละในแต่ละระดับพื้นที่แยกต่างหาก สำหรับขนาดพื้นที่ 1 (พื้นที่ความถี่สูง), มีอารมณ์อย่างมีนัยสำคัญ โดยกลุ่มการโต้ตอบสำหรับภูมิภาคตา (F1, 35 = 9.99, P < .01). ความแตกต่างสำคัญกลุ่มสำหรับรหัสกลัวเปิดเผยวิเคราะห์ post hoc (P < .05), ควบคุมใช้ภูมิภาคตามากกว่าที่เป็นผู้ป่วย มีความแตกต่าง nonsignificant ในทิศทางตรงกันข้าม (ควบคุม < ผู้ป่วย) สำหรับใบหน้ามีความสุข (P =.14). สำหรับภูมิภาคปากที่ขนาดพื้นที่ 1 ผลหลักของอารมณ์เป็นสำคัญ (F1, 35 = 8.787, P < .001), บ่งชี้ว่า กลุ่มทั้งสองแสดงให้เห็นว่าใช้ปากเพื่อระบุความสุขสูงขึ้น สำหรับขนาดพื้นที่ 2 ร้อยไม่พบผลสำคัญ สำหรับขนาดพื้นที่ 3 มีไม่มีผลสำคัญสำหรับตา อย่างไรก็ตาม มีผลหลักของอารมณ์ (F1, 35 = 9.651, P < .01) และอารมณ์ โดยการโต้ตอบของกลุ่ม (F1, 35 = 4.365, P < .05) ในปาก ควบคุมพร้อมมากในปากสำหรับกลัวแต่ค่อนข้างน้อยสำหรับความสุข ผู้ป่วยใช้ปากเหมือนกันสำหรับทั้งสองอารมณ์ สำหรับขนาดพื้นที่ 4 มีไม่มีผลสำคัญสำหรับตา ผลหลักของอารมณ์เป็นสำคัญ (F1, 35 = 4.62, P < .05) ในปาก แสดงว่า กลุ่มทั้งสองใช้ภูมิภาคนี้มากกว่าความกลัวสำหรับนิพจน์ที่มีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับเขตที่ปาก ขนาดพื้นที่ 1 , ผลหลักของอารมณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( f1,35 = 8.787 , p < . 001 ) แสดงว่าทั้งสองกลุ่มสูงกว่าก่อนการใช้ ปาก หาสุข สำหรับขนาดพื้นที่ 2 , และร้อยเอ็ด พบผลที่สำคัญ สำหรับขนาดพื้นที่ 3 , ไม่มีอิทธิพลสำหรับดวงตา อย่างไรก็ตาม มีอิทธิพลหลักของอารมณ์ ( f1,35 = 9.651 , P < .แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยจิตเภทที่ใช้กลยุทธ์พิเศษเพื่อเก็บข้อมูลภาพจากตาและปาก ภูมิภาค เมื่อเทียบกับการควบคุมสุขภาพ เรายังได้ตรวจสอบข้อมูลในพื้นที่เพื่อตรวจสอบว่าผู้ป่วยที่ใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างเพื่อเก็บข้อมูลภาพจากหน้าภูมิภาคของผลประโยชน์ ( รัวร์ ตาและปาก )เราสกัดสูงสุด z ค่านิยมเหล่านี้ รัวร์ในการแสดงออกทางอารมณ์ในแต่ละพื้นที่ เช่น เครื่องชั่ง ขนาด 1 - 4 ; ดู ตาราง 2 ) และทำการวัดซ้ำ การวิเคราะห์ความแปรปรวนด้วยอารมณ์เป็นภายในเรื่องปัจจัยและกลุ่มเป็นระหว่างปัจจัยแต่ละเรื่องแต่ละพื้นที่ร้อยเอ็ดแบบแยก สำหรับขนาดพื้นที่ 1 ( สูงสุด ( ความถี่ )มันเป็นอารมณ์ที่สําคัญโดยการปฏิสัมพันธ์กลุ่มสำหรับตา ( ภาค f1,35 = 9.99 , p < . 01 ) โพสต์ hoc พบความแตกต่างที่สำคัญสำหรับกลุ่มประชาชนกลัว ( P < . 05 ) กับการควบคุมการใช้ตาภูมิภาคมากกว่าผู้ป่วย มีไม่มีความแตกต่างกันในทิศทางตรงกันข้าม ( ผู้ป่วยการควบคุม < ) สำหรับใบหน้ามีความสุข ( P = . 14 )สำหรับเขตที่ปาก ขนาดพื้นที่ 1 , ผลหลักของอารมณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( f1,35 = 8.787 , p < . 001 ) แสดงว่าทั้งสองกลุ่มสูงกว่าก่อนการใช้ ปาก หาสุข สำหรับขนาดพื้นที่ 2 , และร้อยเอ็ด พบผลที่สำคัญ สำหรับขนาดพื้นที่ 3 , ไม่มีอิทธิพลสำหรับดวงตา อย่างไรก็ตาม มีอิทธิพลหลักของอารมณ์ ( f1,35 = 9.651 , P < .01 ) และอารมณ์โดยการปฏิสัมพันธ์กลุ่ม ( f1,35 = 4.365 , p < . 05 ) สำหรับปาก การควบคุม depended หนักในปากเพราะกลัวแต่ค่อนข้างน้อยเพื่อความสุข ผู้ป่วยใช้ ปากเหมือนกัน ทั้งอารมณ์ สำหรับขนาดพื้นที่ 4 , ไม่มีอิทธิพลสำหรับดวงตา ผลกระทบหลักของอารมณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( f1,35 = 4.62 , p < . 05 ) สำหรับปากแสดงว่าทั้งสองกลุ่มใช้ภูมิภาคนี้มากขึ้นเพราะกลัวมากกว่า สีหน้ามีความสุข