The Cowardly Lion slept for a long

The Cowardly Lion slept for a long time. But at last he woke up and looked around him.
"I am very happy to see you all again," he said when he saw his friends. "How did you get me out of the poppy-field?"
"well,we had some help," the Scarecrow said.
Dorothy told the Lion about the field mice and how they had saved him.
The Cowardly Lion laughed.
"I have been happy because I'm so big and strong," he said. "But little flowers nearly killed me and little animals saved me. I must remember that. What will we do now?"
"We must find the yellow brick road again," Dorothy said. "when you are ready, we will be on our way." "I feel find," the Lion said. "On to the Emerald City!" Soon they reached the yellow brick road again and started walking along it. There were houses and farms on either side of the road now. page33

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิงโตขี้ขลาดการนอนหลับเป็นเวลานาน แต่ในที่สุดเขาตื่น และมองรอบ ๆ เขา"ดีใจมากที่เห็นคุณทั้งหมดอีกครั้ง, " เขากล่าวว่า เมื่อเขาเห็นเพื่อนของเขา "ว่าคุณรับผมจากป๊อปปี้เขต""ดี มีความช่วยเหลือบางส่วน หุ่นไล่กากล่าวว่าโดโรธีบอกสิงโตเกี่ยวกับหนูฟิลด์และว่าพวกเขามีบันทึกเขาสิงโตขี้ขลาดหัวเราะ"ฉันมีความสุข เพราะฉันให้ใหญ่ และแข็งแรง เขากล่าวว่า "แต่ดอกไม้น้อย ๆ เกือบฆ่าฉัน และสัตว์เล็ก ๆ บันทึกฉัน ฉันต้องจำไว้ว่า จะเราทำอะไรขณะนี้"โดโรธีกล่าวว่า "เราต้องหาถนนอิฐสีเหลืองอีก "เมื่อคุณพร้อมที่ เราจะได้ในแบบของเรา" "ฉันรู้สึกค้นหา, " สิงโตกล่าว "ระบบมรกตเมือง" เร็ว ๆ นี้พวกเขาถึงถนนอิฐสีเหลืองอีกครั้ง และเริ่มต้นเดินไปตามนั้น มีบ้านและฟาร์มด้านใดด้านหนึ่งของถนนขณะนี้ page33

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิงโตขี้ขลาดนอนหลับเป็นเวลานาน แต่ในที่สุดเขาก็ตื่นขึ้นมาและมองไปรอบ ๆ เขา.
"ผมมีความสุขมากที่จะเห็นคุณทั้งหมดอีกครั้ง" เขากล่าวว่าเมื่อเขาเห็นเพื่อน ๆ ของเขา "คุณไม่ได้รับฉันออกจากงาดำสนามได้หรือไม่"
"ดีเราได้รับความช่วยเหลือบางอย่าง" หุ่นไล่กากล่าว.
โดโรธีบอกสิงโตเกี่ยวกับหนูนาและวิธีการที่พวกเขาได้ช่วยเขา.
สิงโตขี้ขลาดหัวเราะ.
"ผมมี รับความสุขเพราะผมขนาดใหญ่และแข็งแรง "เขากล่าว "แต่ดอกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ เกือบจะฆ่าฉันและสัตว์เล็ก ๆ บันทึกฉัน. ฉันต้องจำไว้ว่า. สิ่งที่เราจะทำอย่างไร?"
"เราจะต้องพบกับถนนอิฐสีเหลืองอีกครั้ง" โดโรธีกล่าวว่า "เมื่อคุณพร้อมที่เราจะได้ในแบบของเรา." "ฉันรู้สึกได้พบกับ" สิงโตกล่าว "ในการเมืองมรกต" ในไม่ช้าพวกเขามาถึงถนนอิฐสีเหลืองอีกครั้งและเริ่มเดินตามมัน มีบ้านอยู่และฟาร์มที่ด้านข้างของถนนทั้งในขณะนี้ page33

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิงโตขี้ขลาด นอนนาน แต่เมื่อเขาตื่นขึ้นมาและมองไปรอบๆเขา .
" ผมมีความสุขมากที่ได้พบคุณอีกครั้ง , " เขากล่าวว่าเมื่อเขาเห็นเพื่อนเขา " คุณพาฉันออกจากทุ่งปอปปีได้อย่างไร ?
" อืม เราได้รับความช่วยเหลือ " หุ่นไล่กาพูด
โดโรธีบอกสิงโตกับหนูนาและวิธีที่พวกเขาได้ช่วยเขาเอาไว้ สิงโตขี้ขลาดหัวเราะ
.
" ฉันมีความสุขเพราะว่าฉันใหญ่และแข็งแรง" เขากล่าวว่า . แต่ดอกเล็กเกือบฆ่าฉัน และสัตว์เล็ก ๆ ที่ช่วยฉันไว้ ฉันต้องจำไว้ แล้วเราจะทำอย่างไร ? "
" เราต้องหาถนนอิฐสีเหลืองอีกครั้ง ' ' โดโรธีกล่าว เมื่อคุณพร้อมเราจะออกเดินทางกัน " " ผมรู้สึกพบ " สิงโตกล่าว ไปเมืองมรกต” ไม่นานก็ถึงถนนอิฐสีเหลืองอีกครั้ง และเริ่มเดินตามมันมีบ้านเรือนและฟาร์มบนด้านข้างของถนนแล้ว page33