After writing last week’s column (A

After writing last week’s column (Authority and the Logic of Revelation) I was distressed to read Gilbert Meilaender’s article in the November issue of First Things, entitled “Conscience and Authority”. Meilaender is a learned and deeply religious man who teaches Christian Ethics at Valparaiso University. But Meilaender is also a Lutheran and, on Protestant grounds, the task of explicating the relationship between conscience and authority is not merely Herculean. It is impossible.

The Protestant Solution

The article looks squarely at three imperatives which Meilaender takes as givens: the need for the “Church” to speak with authority in order to preserve and transmit Christianity; the need for the individual Christian to respect that authority; and the need for the Christian to form his conscience ultimately through a direct personal relationship with God. As the author rightly notes, these givens necessarily create a tension which cannot be completely resolved. After struggling for some 5,000 words to maintain both the authority of the “Church” and the primacy of the individual conscience, Meilaender concludes that when the individual Christian feels bound to disagree with the “Church”, he may do so only while acknowledging that he cannot claim “Church” authority for his decision.

In one sense, the author has struck a blow for integrity. For example, he would have no patience with Catholics who use their authority as representatives of the Church to teach something the Church does not approve. But in the end he strikes this blow purely on the level of sociology. His case and his conclusion for the “Church” are indistinguishable from any intelligent case and conclusion for the State, or for any other body claiming human authority in the context of a tradition. Unfortunately, this leaves an enormous hole in the argument. For it is perfectly permissible for us to work for change in the principles of any organization. Whether we can ultimately claim the authority of that organization for our ideas depends solely on whether we win an internal battle for control. We ought not to dishonestly claim any organization’s authority to promote something contrary to its official position, but we are perfectly free to attempt to influence the organization to change its position. If we succeed, we can then claim its authority for promoting what we had all along asserted it should say.

The reason Gilbert Meilaender cannot do any better than this is that Lutherans, like all Protestants, lack a coherent idea of “Church” (hence my quotation marks). Not only do they have no way to guarantee the rightness of private conscience, but neither can they establish the rightness of the “Church”. Because Protestantism has no adequate notion of “Church”, the Catholic Church (without quotes) refers to Protestant groups as sects. In fact, Protestantism consists of multiple ad hoc groups of individual believers who attempt, sociologically, to rally around Scripture in the context of what they individually conceive of as the Christian tradition. In this way, they attempt to retain something of a corporate Christian core, with many bodies pointing in various imperfect ways to a central idea. The “Church” is either a specifically structured human organization representing this tradition or the entire body of Christians taken in their connection to it. Meilaender is clearly right to recognize that, to be intelligible, Christianity must have a corporate identity. He is therefore certainly right to face the inevitable puzzle of “Church” authority. But he will be incapable of solving this puzzle until he understands how Christianity’s corporate core is constituted.

Conscience Formed by Authority

As I have said several times in the past, the only solution is to recognize the force of Newman’s famous dictum that there cannot be so great a difference in dispensation between the first Christians and ourselves as that they had a living infallible authority and we have none. In other words, any attempt to conceive of Christianity without a living infallible authority is precisely the same as saying that there have been three covenants: the Old Covenant before Christ; the New Covenant when Christ was alive; and the Newer and More Confused Covenant thereafter. The lack of a living infallible authority on earth after Christ’s Resurrection is a radical change in the New Covenant. It is, in fact, a deal breaker.

Fortunately for us, the deal wasn’t broken. Unlike all other authorities, the Church’s claim to authority is based on a divine guarantee. The guarantee consists in the historical facts that Christ gave Peter the power of the keys and the power to bind and loose; that Christ prayed for him that he might not defect in faith; and that Christ commissioned him to feed his sheep and confirm his brethren. The early Church consistently acted on the understanding that this power was conveyed to Peter’s successors in the office of the papacy. Indeed, as Newman and many others have pointed out, the contrary belief breaks the deal: it is ecclesiologically untenable. For this reason popes are called vicars of Christ. Christians are obliged to believe what these vicars of Christ have formally taught and do continue to teach about faith and morals, and in precisely this measure Christians are guaranteed that what they are taught will be certainly and unquestionably true.

Thus the resolution between conscience and authority in the Church is achieved by forming one’s conscience according to the Church’s teaching authority without exception. The only possible conflict of conscience with the Church occurs when one must resist particular fallible churchmen in order to defend what the Magisterium requires Catholics to believe. Such a conflict is not at all a crisis. The conscience must always be formed by the Church’s Magisterium; only then may it be properly pitted against the sinful or unfaithful demands of Catholics in positions of authority who fail to respect that same Magisterium. One fights such a battle of conscience, in the rare cases when it occurs directly, precisely by claiming the authority of the Church. Magisterial authority does not weaken the Catholic conscience; it strengthens, perfects and guarantees it.

Personal Decisions

If a matter of dispute has not yet been settled, then there is no authority to be claimed, and so there is no breach of Church unity in going one way or the other. There was a time when good Catholics could disagree over whether Mary was immaculately conceived. Thomas Aquinas himself chose the wrong side. But now that the Church’s Magisterium has made the matter clear, Catholics form their beliefs according to this assured doctrine. The same is true of moral teachings. Once the Church has made it clear, for example, that in vitro fertilization is immoral, we are guilty of improperly forming our consciences if we elevate any personal concerns, contrary authorities, or prayer experiences above that single unassailable fact. For those successfully following the divine scheme, a true crisis of conscience is always the result of misunderstanding or sin. It may happen, but it never happens necessarily. Such a crisis cannot arise, as it does for Meilaender, as a result of a flaw in God’s design.

In this we see that the relationship of personal conscience to the Church is fundamentally unlike its relationship to any other authority. The Church has been precisely and deliberately constituted so that her teaching authority provides the sole certain path to eternal life. Her authority is not merely a handy guide to be measured in the crunch against what we learn from other sources or from our own private relationship with God. Honesty about the source of our opinions is laudable. Indeed, it is sadly lacking in our own age. But sincerity, however refreshing, cannot justify the opinions.

This is why I was distressed when I read Gilbert Meilaender’s article. Not because of any inclination to attack Meilaender: to the contrary, I both respect and appreciate his consistently deep and intelligent commitment to Christian witness. Even in this current effort, he has much to say about what it means to accept authority. But on the title question of his article he was defeated before he began. Without a Catholic understanding of the Church, the problem of conscience and authority cannot be solved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากเขียนคอลัมน์สัปดาห์สุดท้ายของ (หน่วยงานและตรรกะวิวรณ์) ผมเป็นทุกข์อ่าน Gilbert Meilaender บทความในฉบับพฤศจิกายนสิ่งแรก ได้รับ "จิตสำนึกและอำนาจ" Meilaender เป็นคนเรียนรู้ และศาสนาอย่างลึกซึ้งที่สอนจริยธรรมคริสเตียนที่บรรดา แต่ Meilaender ก็เป็นฉึ และ ในบริเวณฝ่ายโปรเตสแตนต์ งานของ explicating ความสัมพันธ์ระหว่างจิตสำนึกและอำนาจไม่เพียงผม มันเป็นไปไม่ได้การแก้ปัญหาฝ่ายโปรเตสแตนต์บทความมีลักษณะเริ่มที่ imperatives สามที่ Meilaender เป็น givens: ต้อง "โบสถ์" พูด มีอำนาจในการรักษา และส่งคริสเตียน สำหรับคริสเตียนแต่ละเคารพรับรอง และจำเป็นสำหรับคริสเตียนเพื่อสร้างจิตสำนึกของเขาเองในที่สุดโดยใช้ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลโดยตรงกับพระเจ้า เป็นผู้เขียนเรื่องบันทึก givens เหล่านี้จำเป็นต้องสร้างความตึงเครียดที่ไม่ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ หลังจากดิ้นรนสำหรับคำ 5000 เพื่อรักษาอำนาจของ "โบสถ์" และ primacy ของสามัญสำนึกละทั้ง Meilaender สรุปว่า เมื่อคริสเตียนแต่ละรู้สึกผูกไม่เห็นด้วยกับ "โบสถ์" เขาอาจทำเพียงขณะจิตว่า เขาไม่สามารถเรียกร้องอำนาจ "โบสถ์" สำหรับการตัดสินใจของเขาในแง่หนึ่ง ผู้เขียนได้หลงเป่าเพื่อความสมบูรณ์ของ ตัวอย่าง เขาจะมีความอดทนไม่ มีชาวคาทอลิกที่ใช้อำนาจของพวกเขาเป็นตัวแทนของคริสตจักรสอนสิ่งที่คริสตจักรไม่อนุมัติ แต่ในสุด เขานัดนี้เป่าหมดจดในระดับของสังคมวิทยา กรณีของเขาและเขาสรุปใน "โบสถ์" จำแนกไม่ได้จากกรณีที่อัจฉริยะและบทสรุป สำหรับรัฐ หรือเนื้อหาอื่น ๆ ที่อ้างอำนาจมนุษย์ในบริบทของประเพณีใด ๆ อับ ค้างเป็นหลุมขนาดมหึมาในอาร์กิวเมนต์ มีสารพัดอย่างเราต้องการเปลี่ยนแปลงหลักขององค์กร ว่าเราสามารถสุดอ้างอำนาจขององค์กรนั้นในความคิดของเรานั้นถือว่าเราชนะการต่อสู้ภายในสำหรับการควบคุม เราไม่ควรปิดอ้างอำนาจขององค์กรต่าง ๆ เพื่อส่งเสริมสิ่งที่ขัดต่อตำแหน่งทาง แต่เรามีอิสระอย่างสมบูรณ์แบบที่พยายามมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงตำแหน่ง ถ้าเราประสบความสำเร็จ เราสามารถแล้วเรียกร้องของผู้มีอำนาจในการส่งเสริมที่เราได้ก็คนมันควรพูดว่าเหตุผลที่ไม่ดีใด ๆ อยู่ที่ Lutherans เช่นโปรเตสแตนต์ทั้งหมด Gilbert Meilaender ขาดความ coherent "โบสถ์" (ดังนั้นใบเสนอราคาของฉันเครื่อง) ไม่เพียงแต่พวกเขามีวิธีรับประกัน rightness ของจิตสำนึกส่วนตัว แต่ไม่สามารถจะสร้าง rightness ของ "โบสถ์" เนื่องจากโปรเตสแตนต์มีความไม่พอของ "โบสถ์" คริสตจักรคาทอลิก (ไม่ มีอัญประกาศ) หมายถึงกลุ่มฝ่ายโปรเตสแตนต์เป็น sects ในความเป็นจริง โปรเตสแตนต์ประกอบด้วยหลายกลุ่มกิจของผู้เชื่อแต่ละคนพยายาม sociologically ชุมนุมรอบคัมภีร์ในบริบทของสิ่งเหล่านั้นทีละขึ้นก็เป็นประเพณีคริสเตียน ด้วยวิธีนี้ พวกเขาพยายามรักษาองค์กรหลักคริสต์ บางสิ่งบางอย่างกับร่างกายมากมายชี้ไปในแนวความคิดที่สำคัญต่าง ๆ ไม่สมบูรณ์วิธี "โบสถ์" อย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะโครงสร้างมนุษย์องค์กรที่แสดงถึงประเพณีนี้หรือเนื้อหาทั้งหมดของคริสเตียนในการเชื่อมต่อไปได้ Meilaender ถูกอย่างชัดเจนให้รู้ว่า จะ intelligible คริสเตียนต้องมีเอกลักษณ์องค์กร เขาจึงแน่นอนต้องเผชิญกับปริศนาหลีกเลี่ยงไม่ได้ของ "โบสถ์" แต่จะไม่สามารถแก้ไขปริศนานี้จนเขาเข้าใจว่าทะลักของศาสนาหลักขององค์กรจิตสำนึกที่เกิดขึ้น โดยหน่วยงานผมได้กล่าวมาหลายครั้งในอดีต วิธีเดียวคือการ รับรู้แรงของนิวแมน dictum มีชื่อเสียงที่ไม่ดีต่าง dispensation ระหว่างคริสเตียนแรก และตนเองเป็นที่ที่พวกเขามีอำนาจผิดพลาดอยู่ และเราไม่มี ในคำอื่น ๆ ใด ๆ ที่พยายามตั้งครรภ์ของศาสนาคริสต์ไม่ มีหน่วยงานที่ถูกต้องของชีวิตเป็นเหมือนกับการพูดว่า มีพันธสัญญา 3: พันธสัญญาเก่าก่อนคริ พันธสัญญาใหม่เมื่อพระเยซูมีชีวิตอยู่ และ Newer และยิ่งสับสนกติกาหลังจากนั้น การขาดหน่วยงานถูกต้องอยู่ในโลกหลังจากฟื้นคืนพระชนม์ของพระคริสต์คือ การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในพันธสัญญาใหม่ ได้ ในความเป็นจริง การจัดการแบ่งโชคดีสำหรับเรา การจัดการไม่ได้เสีย ซึ่งแตกต่างจากหน่วยงานอื่น ๆ ทั้งหมด ร้องอำนาจของคริสตจักรจะขึ้นอยู่กับการรับประกันพระ รับประกันประกอบด้วยในการประวัติศาสตร์ข้อเท็จจริงที่พระเยซูให้ปีเตอร์พาวเวอร์คีย์และอำนาจผูกพัน และ หลวม ว่า พระคริสต์อธิษฐานเผื่อเขาว่า เขาไม่อาจ defect ที่ในความเชื่อ และคริสต์ที่มอบหมายให้เขาเลี้ยงแกะของเขา และพี่น้องของเขายืนยันอำนาจมาหน้าที่ คริสตจักรก่อนได้ปฏิบัติตามความเข้าใจว่า อำนาจนี้ถูกเลียงผู้สืบทอดของปีเตอร์ในสำนักงานของโรมันอย่างสม่ำเสมอ แน่นอน เป็นนิวแมนและอื่น ๆ อีกมากมายได้ชี้ให้เห็น ความเชื่อตรงกันข้ามแบ่งการจัดการ: เป็น ecclesiologically untenable ด้วยเหตุนี้ พระสันตะปาปาเรียกว่า vicars ของคริสต์ คริสเตียนมีหน้าที่ต้องเชื่อว่า vicars เหล่านี้ของพระคริสต์อย่างเป็นกิจจะลักษณะสอน และยังสอน เกี่ยวกับความเชื่อและศีลธรรม และแม่นยำวัดนี้คริสเตียนจะรับประกันว่า สิ่งที่พวกเขาสอนจะแน่นอน และร้านจริงดังนั้น ความละเอียดระหว่างจิตสำนึกและอำนาจในคริสตจักรสามารถทำได้ โดยการขึ้นรูปของจิตสำนึกตามอำนาจของคริสตจักรสอนโดยไม่มีข้อยกเว้น ความขัดแย้งเท่าของจิตสำนึกกับคริสตจักรเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งต้องต้านทาน churchmen fallible เฉพาะเพื่อปกป้องสิ่ง Magisterium ต้องคาทอลิกเชื่อ ความขัดแย้งจะไม่วิกฤต จิตสำนึกต้องเสมอเกิดขึ้นจากของคริสตจักร Magisterium หลังจากนั้น อาจมันจะถูก pitted กับความบาป หรือนิสัยของคาทอลิกในตำแหน่งของผู้ที่ไม่ได้เคารพ Magisterium ที่เดียวกัน หนึ่งต่อสู้เช่นการต่อสู้ของสามัญสำนึก ในบางกรณีเมื่อมันเกิดขึ้นได้โดยตรง แม่นยำ โดยอ้างว่า อำนาจของคริสตจักร Magisterial ประเทศไทยจิตสำนึกคาทอลิก มันเพิ่มความแข็งแกร่ง perfects และรับประกันได้ตัดสินใจส่วนบุคคลถ้าเป็นเรื่องข้อโต้แย้งได้ยังไม่ถูกจับคู่ แล้ว มีอำนาจไม่สามารถขอคืน และดังนั้นไม่ละเมิดของคริสตจักรเอกภาพในการไปเที่ยวหรืออื่น ๆ มีเวลาเมื่อคาทอลิกที่ดีอาจไม่เห็นด้วยมากกว่าว่าแมรี่นี่ไม่รู้สึก อไควนัส Thomas ตัวเองเลือกข้างผิด แต่ที่ของคริสตจักร Magisterium ทำเรื่องล้าง คาทอลิกแบบความเชื่อของพวกเขาตามนี้มั่นใจได้ว่าหลักคำสอน เหมือนเป็นความจริงของคำสอนทางศีลธรรม เมื่อคริสตจักรได้ชัดเจน เช่น ที่ปฏิสนธิใน immoral เราเป็นความผิดของการไม่ผ่านพระของเราถ้าเรายกระดับพันธมิตรความกังวลใด ๆ ส่วนบุคคล หน่วยงานตรงกันข้าม หรืออธิษฐานประสบการณ์เหนือจริง unassailable ที่เดียวกัน สำหรับผู้ที่สำเร็จตามแผนพระเจ้า วิกฤตจริงของจิตสำนึกอยู่เสมอผลของการเข้าใจผิดหรือบาป มันอาจเกิดขึ้น แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นจำเป็นต้อง วิกฤตการณ์ดังกล่าวไม่สามารถเกิดขึ้นได้ กับ Meilaender จากข้อบกพร่องในการออกแบบของพระเจ้าในนี้ เราเห็นว่า ความสัมพันธ์ของจิตสำนึกส่วนตัวโบสถ์เป็นพื้นฐานซึ่งแตกต่างจากความสัมพันธ์กับหน่วยงานอื่น ๆ คริสตจักรได้ได้อย่างแม่นยำ และตั้งใจทะลักให้อำนาจสอนเธอให้เล่บางเส้นทางชีวิตนิรันดร์ หน่วยงานของเธอไม่เพียงมีประโยชน์แนะนำวัดในวิกฤติด้านการต่อต้านสิ่งเราเรียนรู้ จากแหล่งอื่น ๆ หรือ จากความสัมพันธ์ส่วนตัวของเราเองกับพระเจ้า ความซื่อสัตย์เกี่ยวกับแหล่งที่มาของความคิดเห็นของเราคือ laudable แน่นอน มันเศร้าขาดในยุคของเราเอง แต่ความจริงใจ สดชื่นอย่างไรก็ตาม ไม่สามารถจัดความคิดเห็นนี่คือเหตุผลที่ผมเป็นทุกข์เมื่ออ่านบทความของ Gilbert Meilaender ไม่ใช่เป็น เพราะความเอียงใด ๆ โจมตี Meilaender: ขัด ฉันเคารพ และชื่นชมเสน่ห์ของเขาอย่างลึก และอัจฉริยะคริสเตียนพยาน แม้ในปัจจุบันนี้พยายาม เขาได้มากที่จะพูดเกี่ยวกับความหมาย ของการยอมรับอำนาจ แต่คำถามชื่อเรื่องของบทความของเขา กำลังแพ้ก่อนเริ่ม ไม่เข้าใจคาทอลิกของคริสตจักร ปัญหาของจิตสำนึกและอำนาจไม่สามารถแก้ไข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากเขียนสัปดาห์สุดท้ายของคอลัมน์ ( อำนาจและตรรกะของวิวรณ์ ) ผมถูกทำให้อ่านกิลเบิร์ต meilaender บทความในพฤศจิกายนปัญหาของเรื่องแรก เรื่อง " จิตสำนึกและอำนาจ " meilaender เป็นเรียนรู้ และศรัทธาในศาสนา คนที่สอนคริสตจริยธรรมที่มหาวิทยาลัย . แต่ meilaender เป็นลูเธอรันโปรเตสแตนต์ และบนพื้นงาน explicating ความสัมพันธ์ระหว่างจิตสำนึกและอำนาจไม่ใช่แค่ตลอด . มันเป็นไปไม่ได้



แก้ไขโปรเตสแตนต์บทความดูตรงที่สามหน้าที่ ซึ่ง meilaender ใช้เว่น : ความต้องการที่ " โบสถ์ " พูดกับผู้มีอำนาจในการรักษา และถ่ายทอด ศาสนาคริสต์ ; ความต้องการสำหรับคริสเตียนแต่ละคนต้องเคารพอำนาจ ;และต้องการให้คริสเตียนในรูปแบบจิตสำนึกของเขาในที่สุดผ่านความสัมพันธ์ส่วนตัวโดยตรงกับพระเจ้า เท่าที่ผู้เขียนได้บันทึกเหล่านี้ กิฟเว่นต้องสร้างความตึงเครียดที่ไม่สมบูรณ์ แก้ไข หลังจากดิ้นรนสัก 5000 คำเพื่อรักษาทั้งอำนาจของ " โบสถ์ " และความเป็นอันดับหนึ่งของจิตสำนึกของบุคคลmeilaender สรุปว่าเมื่อคริสเตียนแต่ละคนรู้สึกผูกพันที่จะไม่เห็นด้วยกับ " คริสตจักร " เขาอาจทำเพียงในขณะที่ยอมรับว่าเขาไม่สามารถเรียกร้อง " โบสถ์ " อำนาจในการตัดสินใจของเขา . . . . . .

ในแง่หนึ่ง ผู้เขียนได้ทำลายมันเพื่อความสมบูรณ์ ตัวอย่างเช่นเขาจะไม่มีความอดทนกับคาทอลิกที่ใช้อำนาจในฐานะผู้แทนของคริสตจักรที่จะสอนสิ่งที่คริสตจักรไม่อนุญาต แต่ในท้ายที่สุดเขานัดระเบิดนี้หมดจดในระดับของสังคมวิทยา คดีของเค้า และบทสรุปของเขาสำหรับ " โบสถ์ " ไม่ต่างอะไรจากกรณีฉลาดและบทสรุปสำหรับรัฐหรืออื่น ๆของร่างกายที่อ้างว่าอำนาจในบริบทของวัฒนธรรม แต่ใบนี้เป็นหลุมขนาดใหญ่ในการโต้แย้ง มันเป็นอย่างสมบูรณ์ที่อนุญาตให้เราได้ทำงานเพื่อการเปลี่ยนแปลงในหลักการขององค์กรใด ๆ ไม่ว่าเราจะสามารถสุดเรียกร้องอำนาจขององค์กรที่ความคิดของเราขึ้นอยู่ แต่เพียงผู้เดียวในว่าเราชนะการต่อสู้ภายในเพื่อควบคุมเราไม่ควรทุจริตเรียกร้องขององค์กรใด ๆอำนาจเพื่อส่งเสริมสิ่งที่ตรงข้ามกับตำแหน่งของมัน แต่เราเป็นสมบูรณ์ฟรีเพื่อพยายามที่จะมีผลต่อองค์กรเพื่อเปลี่ยนตำแหน่งของ ถ้าเราทำสำเร็จ เราสามารถเรียกร้องอำนาจของการส่งเสริมสิ่งที่เรามีทั้งหมดพร้อมยืนยันควรพูด

เหตุผล กิลเบิร์ต meilaender ไม่สามารถทำได้ดีกว่าคือลูเธอรัน ,เหมือนพวกโปรเตสแตนต์ ขาดความคิด " โบสถ์ " ( เพราะมีเครื่องหมายคำพูด ) พวกเขาไม่เพียง แต่ไม่มีทางที่จะรับประกันความถูกต้องของมโนธรรมส่วนตัว แต่ไม่มีพวกเขาสามารถสร้างความถูกต้องของ " โบสถ์ " เพราะโปรเตสแตนต์ไม่มีเพียงพอความคิด " โบสถ์ " โบสถ์คาทอลิก ( ไม่มีราคา ) หมายถึงกลุ่มโปรเตสแตนต์เป็นนิกาย . ในความเป็นจริงโปรเตสแตนต์ประกอบด้วยหลายกลุ่มเฉพาะกิจของบุคคลผู้ซึ่งพยายาม sociologically การชุมนุมรอบพระคัมภีร์ในบริบทของสิ่งที่พวกเขาเป็นรายบุคคลบังเกิดเป็นคริสเตียนประเพณี ในวิธีนี้พวกเขาพยายามที่จะรักษาสิ่งที่คริสเตียนองค์กรหลัก ที่มีหลายหน่วยงานที่ชี้ในรูปแบบที่ไม่สมบูรณ์ต่างๆ ความคิดที่กลาง" โบสถ์ " ที่เป็นทั้งโครงสร้างมนุษย์โดยเฉพาะองค์กรที่เป็นตัวแทนของประเพณีหรือทั้งร่างกายของคริสเตียนได้รับในการเชื่อมต่อกับมัน meilaender อย่างชัดเจนที่จะรู้ ที่จะเข้าใจศาสนาคริสต์ต้องมีเอกลักษณ์ขององค์กร ดังนั้นจึงแน่นอนหน้าปริศนาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของ " อำนาจของคริสตจักร "แต่เขาจะสามารถแก้ปริศนานี้จนกว่าเขาจะเข้าใจวิธีการศาสนาคริสต์เป็นองค์กรหลักเป็น constituted . จิตสำนึกที่เกิดขึ้นโดยอำนาจ



เป็นฉันได้กล่าวว่าหลายครั้งในอดีตทางออกเดียวคือการรับรู้พลังของนิวแมนดังคำแถลงที่ไม่มีดีดังนั้นความแตกต่างในการแจกจ่ายระหว่างคริสเตียนและตัวเราเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้มีที่อยู่แน่นอนและอำนาจเราไม่มี ในคำอื่น ๆพยายามที่จะตั้งครรภ์ของศาสนาคริสต์โดยไม่ต้องอาศัยอำนาจได้อย่างแม่นยำไม่ผิดพลาดเหมือนที่บอกว่ามี 3 ข้อ : เก่าพันธสัญญาก่อนที่พระคริสต์พันธสัญญาใหม่เมื่อพระคริสต์ทรงพระชนม์อยู่ และพันธสัญญาใหม่และสับสนมากขึ้นหลังจากนั้น ขาดอยู่แน่นอนอำนาจบนโลกหลังจากการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูคือการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในกติกาใหม่มันเป็น , ในความเป็นจริง , เป็น breaker จัดการ

โชคดีสำหรับเรา อะไรไม่เสีย ซึ่งแตกต่างจากหน่วยงานอื่น ๆทั้งหมดของโบสถ์อ้างอำนาจตาม รับรองเทพ รับประกันประกอบด้วยข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่พระเจ้าให้ ปีเตอร์ พลังของกุญแจและอำนาจที่จะผูกมัด และหลวม ที่พระเยซูอธิษฐานเพื่อเขา เขาอาจจะไม่บกพร่องในความเชื่อและที่พระเจ้ามอบหมายให้เขาเลี้ยงแกะของเขา และยืนยันว่าพี่น้องของเขา ต้นคริสตจักรอย่างต่อเนื่องทำความเข้าใจว่าพลังนี้ถูกถ่ายทอด ปีเตอร์ ผู้สืบทอดสำนักพระสันตะปาปา . ที่จริง นิวแมนและคนอื่น ๆได้ชี้ให้เห็นทางความเชื่อแบ่งจัดการ : มันเป็น ecclesiologically ไม่ได้ . ด้วยเหตุผลนี้ พระสันตะปาปาจะเรียกว่าวีคารส์ ของพระคริสต์คริสเตียนจะต้องเชื่อสิ่งเหล่านี้วีคารส์ของพระคริสต์มีอย่างเป็นทางการสอนและสอนต่อไปเกี่ยวกับความเชื่อและศีลธรรม และแน่นอนวัดนี้คริสเตียนจะรับประกันว่าพวกเขาจะสอน จะแน่นอน

เด็ดจริงดังนั้นความละเอียดระหว่างจิตสำนึกและผู้มีอำนาจในคริสตจักรได้โดยการขึ้นรูปหนึ่งของจิตสำนึกตามอำนาจการเรียนการสอนคริสตจักรโดยไม่มีข้อยกเว้น แต่ความขัดแย้งที่เป็นไปได้ของจิตสำนึกกับคริสตจักรเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งต้องทาน churchmen ความผิดพลาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อที่จะปกป้องสิ่งที่คณะปกครองต้องคาทอลิกเชื่อ เช่นความขัดแย้งที่ไม่วิกฤติความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ต้องเกิดขึ้นจากคณะปกครองของคริสตจักร แล้วมันอาจจะถูกหลุมกับความบาป หรือนอกใจของคาทอลิกในตำแหน่งของผู้มีอำนาจที่ล้มเหลวในการเคารพเหมือนกันคณะปกครอง หนึ่งการต่อสู้เช่นการต่อสู้ของจิตสำนึก ในบางกรณีเมื่อมันเกิดขึ้นโดยตรง แน่นอน โดยอ้างอำนาจของศาสนจักรอำนาจซึ่งเชื่อถือได้ไม่เหี่ยวมโนธรรมคาทอลิก มัน strengthens Perfects และรับประกันครับ

ส่วนตัวตัดสินใจ

ถ้าเป็นเรื่องของข้อพิพาทยังไม่ตัดสิน ก็ไม่มีสิทธิที่จะอ้าง และไม่มีการละเมิดของคริสตจักรเอกภาพในหนึ่งวิธีหรืออื่น ๆ มีเวลาเมื่อคาทอลิกที่ดีอาจไม่เห็นด้วยว่า แมรี่ ตกแต่งก็ตั้งครรภ์โทมัส อควีนาสตัวเองเลือกข้างผิด แต่ตอนนี้ที่คณะปกครองของคริสตจักรได้ทำเรื่องที่ชัดเจน รูปแบบความเชื่อคาทอลิกตามนี้ตักเตือนสั่งสอน เดียวกันเป็นจริงของคำสอนทางศีลธรรม เมื่อคริสตจักรได้ทำให้มันชัดเจน เช่น ผสมเทียมศีลธรรม เราจะมีความผิดไม่เหมาะสมเป็นมโนธรรมของเรา ถ้าเรายกส่วนบุคคลใด ๆ ความกังวลเจ้าหน้าที่ขัด บทสวด หรือประสบการณ์ที่เหนือว่าเดียวโรงแรมจริง สำหรับผู้ที่สำเร็จตามแผนการของพระเจ้า วิกฤตที่แท้จริงของจิตอยู่เสมอ ผลของการเข้าใจผิด หรือ บาป มันอาจจะเกิดขึ้นได้ แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นเสมอไป วิกฤตการณ์ดังกล่าวไม่สามารถเกิดขึ้น เป็นเพราะ meilaender เป็นผลมาจากข้อบกพร่องในการออกแบบของพระเจ้า .

ในนี้เราดูที่ความสัมพันธ์ของจิตสำนึกส่วนบุคคลไปยังโบสถ์เป็นพื้นฐานที่แตกต่างจากความสัมพันธ์อื่น ๆ ผู้มี คริสตจักรได้แน่นอน และจงใจตั้งขึ้นเพื่อให้ผู้มีอำนาจสอนเธอให้บางเส้นทาง แต่เพียงผู้เดียวของชีวิตนิรันดร์อำนาจของนางไม่ได้เป็นเพียงคู่มือที่มีประโยชน์ที่จะวัดในขบเคี้ยวกับสิ่งที่เราเรียนรู้จากแหล่งอื่นหรือจากความสัมพันธ์ส่วนตัวของเรากับพระเจ้า ความซื่อสัตย์เกี่ยวกับแหล่งที่มาของความคิดเห็นของเราน่าชมเชย แท้จริงมันเป็นเศร้าขาดอายุของเราเอง แต่ความจริงใจ แต่สดชื่น ไม่ปรับความคิดเห็น

ทำไมฉันเศร้าเมื่อฉันอ่านบทความของ กิลเบิร์ต meilaender .ไม่ใช่เพราะมีความโน้มเอียงที่จะโจมตี meilaender : ตรงกันข้าม ผมเคารพและชื่นชมของเขาลึกอย่างต่อเนื่องและฉลาด มุ่งมั่น คริสเตียน พยาน แม้ในความพยายามในปัจจุบันนี้เขามีมากที่จะพูดเกี่ยวกับสิ่งที่มันหมายถึงการยอมรับอำนาจ แต่เรื่องคำถามของบทความของเขาเสียที ก่อนที่เขาจะเริ่ม โดยไม่เข้าใจคาทอลิกของโบสถ์ปัญหาของจิตสำนึกและอำนาจ
ไม่สามารถแก้ไขได้