Pineapple showed the highest (p < 0

Pineapple showed the highest (p < 0.05) IDF content, followed
(p < 0.05) by guava, passion fruit and mango. This large amount
of IDF present in exotic fruit co-products is an indicator of the considerable
amounts of celluloses and hemicelluloses present. A high
proportion of IDF in the exotic fruit co-products could be considered
an advantage because IDF can be used by the food industry
as an ingredient to increase the content of indigestible insoluble
compounds (Navarro-González, García-Valverde, García-Alonso, &
Periago, 2011). In addition, a high IDF content could have beneficial
health effects related to increases in satiety and in the volume and
weight of faecal mass, thus promoting improved functioning of the
digestive system (Ku & Mun, 2008).
For certain food applications, it may be advantageous for TDF
concentrates to have balanced contents of soluble (SDF) and insoluble
(IDF) fractions. In the case of the exotic fruit analysed here,
only mango and passion fruit showed similar levels (p < 0.05) with
IDF/SDF ratios of 1.5:1 and 1.3:1, respectively, as recommended by
Spiller (1986), who indicated that the ratio should be in the range
of 1.0–2.3 in order to obtain the physiological effects associated
with both soluble and insoluble fractions. Pineapple showed the
greatest difference between IDF and SDF content with an IDF/SDF
ratio of 120:1.
3.2. Technological

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สับปะรดที่พบสูงสุด (p < 0.05) IDF เนื้อหา ตาม(p < 0.05) โดยฝรั่ง ผลไม้ และมะม่วง นี้จำนวนมากIDF ในผลไม้แปลกใหม่สินค้าร่วมเป็นตัวบ่งชี้สำคัญจำนวน celluloses และ hemicelluloses ปัจจุบัน สูงอาจจะพิจารณาสัดส่วนของ IDF ในผลิตภัณฑ์ร่วมผลไม้แปลกใหม่ข้อดีเนื่องจากสามารถใช้ IDF โดยอุตสาหกรรมอาหารเป็นส่วนผสมเพื่อเพิ่มเนื้อหาของ indigestible ไม่ละลายสารประกอบ (González Navarro, García ความ García-Alonso, &Periago, 2011) นอกจากนี้ เนื้อหา IDF สูงอาจมีประโยชน์ผลกระทบสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับสามารถ และ ในปริมาณเพิ่มขึ้น และน้ำหนักของมวล faecal จึง ส่งเสริมปรับปรุงการทำงานของการระบบย่อยอาหาร (มก.และมูล 2008)บางโปรแกรมประยุกต์อาหาร อาจเป็นประโยชน์สำหรับ TDFมุ่งเน้นให้มีความสมดุลเนื้อหาละลาย (SDF) และไม่ละลายเศษส่วน (idf บาง) ในกรณีของ analysed นี่ ผลไม้แปลกใหม่มะม่วงและผลไม้เท่านั้นแสดงให้เห็นว่าระดับ (p < 0.05) คล้ายกับอัตราส่วนของ IDF/สตางค์ ของ 1.5:1 และ 1.3:1 ตามลำดับ ตามที่แนะนำSpiller (1986), ซึ่งบ่งชี้ว่า อัตราส่วนควรอยู่ในช่วงของ 1.0-2.3 เพื่อให้ได้ลักษณะสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องมีเศษทั้งที่ละลาย และไม่ละลายน้ำ สับปะรดที่แสดงให้เห็นว่าการIDF และเนื้อหา ด้วยการที่ IDF สตางค์สตางค์แตกต่างกันมากที่สุดอัตราส่วนของ 120:13.2. เทคโนโลยี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สับปะรดแสดงให้เห็นสูงสุด (p <0.05) เนื้อหา IDF ตาม
(p <0.05) โดยฝรั่งเสาวรสและมะม่วง นี้จำนวนมาก
ในปัจจุบัน IDF ในผลไม้ที่แปลกใหม่ผลิตภัณฑ์ร่วมเป็นตัวบ่งชี้ของมาก
ปริมาณของ celluloses และเฮมิเซลลูโลสในปัจจุบัน สูง
สัดส่วนของ IDF ในผลไม้แปลกใหม่ผลิตภัณฑ์ร่วมอาจจะถือว่า
ได้เปรียบเพราะ IDF สามารถใช้โดยอุตสาหกรรมอาหาร
เป็นส่วนผสมเพื่อเพิ่มเนื้อหาที่ไม่ละลายน้ำย่อย
สารประกอบ (วาร์González, García-Valverde, การ์เซียอลอนโซ่ และ
Periago 2011) นอกจากนี้เนื้อหา IDF สูงอาจมีประโยชน์
ผลกระทบต่อสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นของความเต็มอิ่มและในปริมาณและ
น้ำหนักของมวลอุจจาระจึงส่งเสริมการปรับปรุงการทำงานของ
ระบบทางเดินอาหาร (Ku และมูล 2008).
สำหรับการใช้งานอาหารบางอย่างก็อาจจะ เป็นประโยชน์สำหรับ TDF
มุ่งเน้นที่จะมีเนื้อหาที่สมดุลของที่ละลายน้ำได้ (SDF) และไม่ละลายน้ำ
(IDF) เศษส่วน ในกรณีที่มีผลไม้แปลกใหม่วิเคราะห์ที่นี่
เท่านั้นและมะม่วงเสาวรสแสดงให้เห็นว่าระดับใกล้เคียงกัน (p <0.05) กับ
IDF / อัตราส่วน SDF 1.5: 1 และ 1.3: 1 ตามลำดับตามคำแนะนำของ
Spiller (1986) ที่ชี้ให้เห็นว่า สัดส่วนควรจะอยู่ในช่วง
ของ 1.0-2.3 เพื่อที่จะได้รับผลกระทบทางสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้อง
กับทั้งเศษส่วนที่ละลายน้ำและไม่ละลายน้ำ สับปะรดแสดงให้เห็น
ความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่าง IDF และเนื้อหา SDF กับ IDF / SDF
อัตราส่วน 120: 1.
3.2 เทคโนโลยี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สับปะรดแสดงสูงสุด ( P < 0.05 ) ปริมาณตาม IDF ,
( P < 0.05 ) โดยฝรั่ง เสาวรส และมะม่วง
ปริมาณขนาดใหญ่ของ IDF ที่มีอยู่ในผลิตภัณฑ์ Co ผลไม้แปลกใหม่เป็นตัวบ่งชี้ปริมาณของ celluloses มาก
hemicelluloses และปัจจุบัน สัดส่วนสูง
ของ IDF ในผลไม้แปลกใหม่ Co ผลิตภัณฑ์อาจจะถือว่า
ข้อดีเพราะ IDF ที่สามารถใช้ในอุตสาหกรรมอาหาร
เป็นส่วนผสมเพื่อเพิ่มเนื้อหาย่อยสารไม่ละลาย
( Navarro gonz . kgm garc a-valverde lez , เมือง , เมือง garc a-alonso &
periago , 2011 ) นอกจากนี้ เนื้อหาน้อยสูงได้ประโยชน์
ผลกระทบต่อสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับเพิ่มความเต็มอิ่มและในปริมาตรและน้ำหนักของมวล
พันธุ์จึงส่งเสริมปรับปรุงการทำงานของระบบย่อยอาหาร ( KU &

มูน , 2008 )สำหรับโปรแกรมอาหารบางอย่าง มันอาจจะมีประโยชน์สำหรับ TDF
เข้มข้น มีเนื้อหาสมดุลของปริมาณ ( SDF ) และไม่ละลาย
( IDF ) เศษส่วน ในกรณีของผลไม้แปลกใหม่วิเคราะห์ที่นี่
มะม่วงและเสาวรส พบระดับใกล้เคียงกัน ( P < 0.05 )
/ อัตราส่วนของ SDF IDF 1.5 1.3:1 ตามลำดับเป็นที่แนะนำโดย
ซิกกี เฮลด์ ( 1986 ) ที่พบว่า อัตราส่วนที่ควรอยู่ในช่วง
1.0 และ 2.3 เพื่อให้ได้ผลทางสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับเศษส่วนทั้งสองและ
ละลายไม่ละลาย สับปะรดแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและความแตกต่างระหว่าง SDF IDF
เนื้อหาที่มีอัตราส่วนของ 120:1 SDF IDF /
.
2 . เทคโนโลยี