To be labeled a laissez-faire leade

To be labeled a laissez-faire leader is to be viewed as in a fog, incompetent,
fearful of making a decision, and shirking responsibilities. This is clearly an offensive
label. Yet on the other hand, "Creativity must be given free rein" and "He who
rules least, rules best." Shall the leader supersive closely, or "trust his or her
people"?
To be labeled a democratic leader usually suggests that the person is well liked
As for his or her behavior, does it mean that he or she shares all decisions with
others regardless of the consequences? Does it mean that the staff members are
one big happy family, that they talk in terms of we rather that I, and that all
relationships are collaborative rather than competitive? Do all decisions have to
be group decision? Is giving up power the price of popularity? Is the "big happy
family" the goal to strive for no matter what? Is any aspect of competition to be
avoided at all costs?
At one time this labeling was important, as sought to understand the contunum
that went form the laissez-faire leader, who minimally involved, to the
autocratic leader, who arbitrarily made decisions based solely on his or her own
style. At that time, the democratic leader stood for a middle-of-the-road view, neither
the "abdicrat" who avoided being decisive or assertive, nor the autocrat, who
demanded adherence or personal dictates, and there was a desire to reinforce our
conviction that democracy is "best." The entire concept of experimentally inducing
three different leadership style, analogous perhaps to governments, was powerful.
The results generated increased understanding of the problem and of the limitations
of each style
The studies have been so effective that they continue to be replicated (bernstein
1971; Koch, 1978; Sargent and miller, 1971; Scontrino, 1972; Sudolsky and Nathan,
1971); researchers find the early hypotheses continue to be valid, In fact, there
has been quite a bit of research on style of leadership. Sanders and Malkis (1982)
found that leaders who were caregorized as Type A (coronary-prone who work
hard, rest little, and are impatient) did not do so well with problem solutions as
Type B people ( who themselves, relax ar regular intervals, and manage stress
better). Drory and gluskinos (1980) studied personality styles they characterized
as either high or low "Machiavellien," named after the italian prince who wrote
about power. They found that "High Machs" tended to give more orders and were
less supportive when in group leadership positions than "low machs"
Yet today, the question of whether one is democratic or autocratic, or whether
a high-pressure personality makes a better leader than a low-pressure personality,
is less meaningful. We have come to look at effective leadership as the relationship
between the individual leader and the rest of the group. We no longer view leaders
as being in a box that can be labeled, whether by their detractors, their friends,
or even their own dilemmas, yet their style does affect how the group members
communicate (Barlow et al., 1982).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีป้ายชื่อ laissez-faire เป็นผู้นำจะดูเหมือนหมอก ไร้ความสามารถน่ากลัวของการตัดสินใจ และ shirking ความรับผิดชอบ เป็นการรุกชัดเจนป้ายชื่อ แต่ในทางกลับกัน "ความคิดสร้างสรรค์ให้บังเหียนฟรี" และ "เขาคนกฎอย่างน้อย กฎส่วน" จะ supersive ผู้นำอย่างใกล้ชิด หรือ "ความน่าเชื่อถือของเขาหรือเธอคน" การมีชื่อเป็นผู้นำประชาธิปไตยมักจะแนะนำให้ คนเป็นดีชอบสำหรับพฤติกรรมของเขา หรือเธอ ไม่หมายความ ว่า เขาหรือเธอร่วมตัดสินทั้งหมดด้วยผู้อื่นโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมาหรือไม่ หมายความ ว่า พนักงานมีครอบครัวมีความสุขขนาดใหญ่ ที่พวกเขาพูดในแง่ของเราค่อนข้างที่ฉัน และที่ทั้งหมดมีความสัมพันธ์ร่วมมือ มากกว่าแข่งขัน การตัดสินทั้งหมดจะต้องเป็นการตัดสินใจกลุ่มหรือไม่ จะให้ค่าพลังงานค่านิยม เป็น "บิ๊กมีความสุขครอบครัว"เป้าหมายมั่นว่าอะไร เป็นส่วนหนึ่งส่วนใดของการแข่งขันจะหลีกเลี่ยงค่าใช้จ่ายทั้งหมด ทีนี้ติดฉลากเป็นสำคัญ เป็นการเข้าใจ contunumที่ไปแบบ laissez-faire ผู้นำ ผู้ผ่าเกี่ยวข้อง การผู้นำเผด็จ ที่ทำการตัดสินใจตาม ตนเองโดยพลการไม่ลักษณะ ในขณะนั้น ผู้นำประชาธิปไตยยืนมอง middle-of-the-road ไม่"abdicrat" ที่หลีกเลี่ยงเด็ดขาด หรือทำ หรือล้ม คนแค่ต่าง ๆ หรือบอกส่วนบุคคล และมีความปรารถนาที่จะเสริมสร้างของเราเชื่อมั่นว่าประชาธิปไตย "สุด" แนวคิดทั้งหมดของ experimentally inducingลักษณะผู้นำที่แตกต่างกันสาม รัฐบาล คล้ายทีมีประสิทธิภาพได้ผลลัพธ์ที่สร้างความเข้าใจปัญหา และข้อจำกัดที่เพิ่มขึ้นของแต่ละรูปแบบ การศึกษาเพื่อให้มีผลที่พวกเขายังคงสามารถถูกจำลองแบบ (นาร์ดเบิร์นสไตน์ปี 1971 คอ 1978 Sargent และมิลเลอร์ 1971 Scontrino, 1972 Sudolsky และนาธาน1971); นักวิจัยค้นหาสมมุติฐานก่อนดำเนินต่อให้ถูกต้อง ความจริง มีได้รับของงานวิจัยในลักษณะของความเป็นผู้นำ แซนเดอร์ส์และ Malkis (1982)พบว่าผู้นำที่ caregorized เป็นชนิด A (โดยเฉพาะหัวใจที่ทำงานหนัก พักผ่อนน้อย และจะรัก) ไม่ได้ทำดีกับปัญหาเป็นคนแบบ B (ที่ตัวเอง พักผ่อน ar สม่ำเสมอ และจัดการความเครียดดีกว่า) Drory และ gluskinos (1980) ได้ศึกษาบุคลิกภาพรูปแบบพวกเขาลักษณะเป็นสูง หรือต่ำ "Machiavellien ตั้งชื่อตามเจ้าชายอิตาลีที่เขียนเกี่ยวกับพลังงาน พวกเขาพบว่า "Machs สูง" มีแนวโน้มที่จะ ให้ใบสั่งเพิ่มเติม และได้น้อยเมื่อให้การสนับสนุนในกลุ่มผู้นำตำแหน่งกว่า "ต่ำ machs" แต่ถามว่าหนึ่งเป็นประชาธิปไตย หรือ เผด็จ วันนี้ หรือว่าลักษณะแรงดันสูงทำให้เป็นผู้นำที่ดีกว่าบุคลิกภาพ low-pressureมีความหมายน้อย เรามาดูความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิภาพเป็นความสัมพันธ์ระหว่างผู้นำแต่ละตัวและส่วนเหลือของกลุ่ม เราไม่ดูผู้นำเป็นกล่องที่สามารถมีป้ายชื่อ ว่า โดย detractors ของพวกเขา เพื่อนor even their own dilemmas, yet their style does affect how the group memberscommunicate (Barlow et al., 1982).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะระบุว่าเป็นผู้นำที่ไม่รู้ไม่ชี้คือการถูกมองว่าเป็นหมอกที่ไร้ความน่ากลัวของการตัดสินใจและความรับผิดชอบเลี่ยง
นี้เป็นที่น่ารังเกียจอย่างชัดเจนฉลาก
แต่ในทางกลับกัน "ความคิดสร้างสรรค์จะต้องได้รับบังเหียนฟรี" และ
"ผู้ที่กฎน้อยกฎที่ดีที่สุด." จะเป็นผู้นำ supersive อย่างใกล้ชิดหรือ
"ไว้วางใจของเขาหรือเธอคน"?
ที่จะระบุว่าเป็นผู้นำในระบอบประชาธิปไตยมักจะแสดงให้เห็นว่าคนจะชอบดีสำหรับพฤติกรรมของเขาหรือเธอไม่ได้หมายความว่าเขาหรือเธอหุ้นการตัดสินใจทั้งหมดกับคนอื่นๆ โดยไม่คำนึงถึง ผลที่ตามมา? มันหมายความว่าพนักงานที่มีครอบครัวหนึ่งมีความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่พวกเขาพูดคุยในแง่ของเราค่อนข้างที่ผมและทุกความสัมพันธ์ที่มีการทำงานร่วมกันมากกว่าการแข่งขัน? อย่าตัดสินใจทั้งหมดจะต้องตัดสินใจกลุ่ม? จะให้พลังงานราคาของความนิยม? เป็น "ความสุขที่ยิ่งใหญ่ของครอบครัว" เป้าหมายที่จะมุ่งมั่นในการไม่ว่าสิ่งที่หรือไม่ เป็นลักษณะของการแข่งขันจะได้รับการใด ๆหลีกเลี่ยงค่าใช้จ่ายทั้งหมดหรือไม่ครั้งหนึ่งการติดฉลากนี้เป็นสิ่งสำคัญในขณะที่พยายามที่จะเข้าใจ contunum ที่ไปในรูปแบบผู้นำไม่รู้ไม่ชี้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องน้อยที่สุดที่จะเป็นผู้นำเผด็จการที่ตัดสินใจโดยพลการทำตาม แต่เพียงผู้เดียว ของตัวเองของเขาหรือเธอสไตล์ ในขณะที่ผู้นำประชาธิปไตยยืนอยู่ตรงกลางของถนนมุมมองไม่ว่า "abdicrat" ที่หลีกเลี่ยงการเป็นเด็ดขาดหรือการแสดงออกที่เหมาะสมหรือเผด็จการที่เรียกร้องการยึดมั่นหรือคำสั่งส่วนบุคคลและมีความปรารถนาที่จะเสริมสร้างของเราเชื่อมั่นว่าประชาธิปไตยคือ "ดีที่สุด". แนวคิดทั้งหมดของการทดลองการกระตุ้นให้เกิดสามลักษณะความเป็นผู้นำที่แตกต่างกันคล้ายอาจจะรัฐบาลมีประสิทธิภาพ. ผลการสร้างความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นของปัญหาและข้อ จำกัดของแต่ละรูปแบบการศึกษาที่ได้รับการที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้พวกเขายังคงได้รับการจำลองแบบ (Bernstein 1971; Koch 1978; ซาร์เจนท์และมิลเลอร์, 1971; Scontrino 1972; Sudolsky และนาธาน, 1971); นักวิจัยพบว่าสมมติฐานต้นยังคงเป็นที่ถูกต้องในความเป็นจริงมีได้รับค่อนข้างบิตของการวิจัยในรูปแบบของการเป็นผู้นำ แซนเดอและ Malkis (1982) พบว่าผู้นำที่ได้รับการ caregorized เป็นชนิด A (หัวใจได้ง่ายที่ทำงานหนักพักผ่อนน้อยและใจร้อน) ไม่ได้ทำดีกับการแก้ปัญหาปัญหาเป็นประเภทคน B (ที่ตัวเองผ่อนคลายเท่ช่วงเวลาปกติ และการจัดการความเครียดที่ดีกว่า) Drory และ gluskinos (1980) ศึกษารูปแบบบุคลิกของพวกเขาโดดเด่นเป็นทั้งสูงหรือต่ำ"Machiavellien" ตั้งชื่อตามเจ้าชายอิตาเลียนที่เขียนเกี่ยวกับอำนาจ พวกเขาพบว่า "Machs สูง" มีแนวโน้มที่จะให้คำสั่งซื้อมากขึ้นและมีการสนับสนุนน้อยลงเมื่ออยู่ในตำแหน่งผู้นำของกลุ่มที่ไม่ใช่"Machs ต่ำ" แต่วันนี้คำถามที่ว่าหนึ่งเป็นประชาธิปไตยหรือเผด็จการหรือว่าบุคลิกแรงดันสูงทำให้เป็นผู้นำที่ดีกว่าบุคลิกภาพความดันต่ำ, มีความหมายน้อย เราได้มาจะมองไปที่การเป็นผู้นำที่มีประสิทธิภาพเป็นความสัมพันธ์ระหว่างผู้นำของแต่ละบุคคลและส่วนที่เหลือของกลุ่ม เราไม่ผู้นำมุมมองว่าอยู่ในกล่องที่สามารถระบุว่าไม่ว่าจะโดยผู้ว่าของพวกเขาเพื่อนของพวกเขาหรือแม้กระทั่งวิกฤติของตัวเองแต่สไตล์ของพวกเขาจะมีผลต่อวิธีการที่สมาชิกในกลุ่มสื่อสาร (บาร์โลว์ et al., 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะติดป้ายเป็นนโยบายการไม่แทรกเซงหัวหน้าจะมองว่าในหมอก , การไร้ความสามารถ ,
กลัวการตัดสินใจ และไม่มีความรับผิดชอบ นี้อย่างชัดเจนฉลากพอใจ

แต่ในมืออื่น ๆ , " ความคิดสร้างสรรค์ต้องให้บังเหียนฟรี " และ " ผู้
กฎน้อย กฎ ที่ดีที่สุด จะเป็นผู้นำ supersive อย่างใกล้ชิด หรือ " ใจของเขาหรือเธอ
คน "
จะมีข้อความที่ผู้นำประชาธิปไตยมักจะแนะนำว่าคนที่ชอบดี
สำหรับพฤติกรรมของเขา หรือเธอ ไม่ได้หมายความว่าเขาหรือเธอหุ้นทั้งหมดในการตัดสินใจกับ
คนอื่นโดยไม่คำนึงถึงผล หมายความว่าเจ้าหน้าที่สมาชิก
ครอบครัวใหญ่สุขสันต์ เขาพูดในแง่ของเราค่อนข้างที่ฉันและทุกคน
ความสัมพันธ์ร่วมกันมากกว่าการแข่งขัน ?ทั้งหมดตัดสินใจ
จะมีการตัดสินใจกลุ่ม คือการให้อำนาจราคาของความนิยม ? เป็นครอบครัวใหญ่มีความสุข
" เป้าหมายที่จะมุ่งมั่น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เป็นด้านใด ๆของการแข่งขันที่จะ
หลีกเลี่ยงค่าใช้จ่ายทั้งหมด ?
ในครั้งเดียวนี้การติดฉลากเป็นสำคัญ โดยพยายามที่จะเข้าใจ contunum
ไปฟอร์ม Laissez Faire ผู้นำที่น้อยที่สุดที่เกี่ยวข้องกับ
ผู้นำเผด็จการผู้ร่วมตัดสินใจ แต่เพียงผู้เดียวในสไตล์ของเขา หรือเธอเอง

ตอนนั้นผู้นำประชาธิปไตยยืนอยู่ตรงกลางของมุมมองถนนและ
" abdicrat " ที่หลีกเลี่ยงการแตกหัก หรือ การแสดงออก หรือพวกบ้าอำนาจ ที่เรียกร้องการสั่งการ
หรือส่วนบุคคล และมีความปรารถนาที่จะเสริมสร้างความเชื่อมั่นของเรา
ว่าประชาธิปไตยคือ " ดีที่สุด " แนวคิดทั้งหมดของการทดลองกระตุ้น
รูปแบบภาวะผู้นำที่แตกต่างกัน 3 แบบ บางที ให้รัฐบาลมีอำนาจ .
ผลสร้างความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นของปัญหาและข้อจำกัดของแต่ละสไตล์

มีการศึกษาเพื่อให้มีประสิทธิภาพที่พวกเขายังคงเป็นแบบ ( เบิร์นสไตน์
1971 ; Koch , 1978 ; ซาร์เจนท์และ มิลเลอร์ , 1971 ; scontrino , 1972 ; sudolsky และ นาธาน
1971 )