The performances all walk the line

The performances all walk the line between parody and simple realism; Thora Birch and Wes Bentley are the most grounded, talking in the tense, flat voices of kids who can't wait to escape their homes. Bening's character, a real estate agent who chants self-help mantras, confuses happiness with success--bad enough if you're successful, depressing if you're not.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงทั้งหมดเดินบนเส้นระหว่างล้อเลียนและเรื่องจริง Thora เบิร์ชและเวสเบ้นท์เลย์จะป่นเล็กน้อยที่สุด พูดในกาลนี้ แบนเสียงของเด็กที่ไม่สามารถรอเพื่อหนีภาวะ อักขระของเบนิง ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ real ที่ chants เฮ้ลพ์ mantras, confuses สุขดี - ไม่ดีพอหากคุณประสบความสำเร็จ depressing ถ้าคุณไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงทั้งหมดเดินเส้นแบ่งระหว่างการล้อเลียนและความสมจริงที่เรียบง่าย; Thora เบิร์ชและเวสเบนท์ลีย์เป็นผู้มีเหตุผลมากที่สุดในการพูดคุยเครียดเสียงแบนของเด็กที่ไม่สามารถรอที่จะหลบหนีบ้านของพวกเขา ตัวอักษร Bening ของตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่สวดมนต์ช่วยตนเองสับสนความสุขกับความสำเร็จ - ไม่ดีพอถ้าคุณประสบความสำเร็จตกต่ำถ้าคุณไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแสดงเดินบรรทัดระหว่างการล้อเลียนและสัจนิยมแบบง่าย ธอร่า หนูน้อยครึ่งบกครึ่งน้ำเบิร์ชและเวส เบนท์ลีย์จะมากมูล พูดในกาล แบน เสียงของเด็กที่ไม่สามารถรอที่จะหนีบ้านของพวกเขา Bening เป็นอักขระตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ที่บทสวด mantras ตนเองสับสน ความสุขกับความสำเร็จ . . . แย่แล้ว ถ้าคุณประสบความสำเร็จ หดหู่ ถ้าคุณไม่