Knowing whether sepsis rates are tr

Knowing whether sepsis rates are truly changing has important implications for both policy and practice. Sepsis care mandates are not without risk. The mandate from the Joint Commission and CMS to initiate antibiotic therapy within 4 hours after a patient with community-acquired pneumonia arrives at the hospital is informative in this regard. With hindsight, we now know that this requirement probably led to overdiagnosis of pneumonia and unwarranted antibiotic treatment for patients with undifferentiated respiratory symptoms.5 Sepsis mandates carry similar risks, since the signs and symptoms of sepsis are also subjective and nonspecific; many noninfectious inflammatory disorders can manifest similarly. Protocols that force physician behavior risk promoting inappropriate prescribing of broad-spectrum antibiotics for noninfectious conditions, unnecessary testing, overuse of invasive catheters, diversion of scarce ICU capacity, and delayed identification of nonsepsis diagnoses.
We believe that policy mandates are premature until we can develop better diagnosis and surveillance metrics. Current clinical criteria and claims codes are too subjective and too susceptible to external influences to inform or measure the effects of policy changes. The current policy environment favors more diagnoses and increased coding for sepsis, but if policies evolve to include public reporting, benchmarking, and financial penalties, the pendulum could easily swing toward fewer diagnoses and decreased coding. Sepsis diagnosis, management, and surveillance sciences need to mature before they can become a reliable basis for policies and performance measures.
Fortunately, there are specific steps that stakeholders can take now to improve sepsis care while mitigating the risk of unintended consequences. Clinicians and hospitals can continue to embrace best practices for treating patients with sepsis but be attentive to rates of overtreatment and undertreatment. Policymakers and payers can continue to encourage best practices but avoid mandating rigid protocols or tying reimbursements to protocol-implementation rates or outcomes. We recommend focusing instead on enhancing education for clinicians and the public, providing resources for developing and testing new protocols, and increasing funding for research on sepsis pathophysiology, diagnosis, treatment, and surveillance. There is also a pressing need to evaluate the hospital-level effects of sepsis protocols on total antibiotic dispensing, antimicrobial resistance, Clostridium difficile infections, ICU-bed availability, and complications of central venous catheter placements. Such evaluation is particularly important if policymakers do move ahead with mandates, since forcing behavior increases the risk of unintended harms.
On the surveillance side, there may be lessons to be learned from the CDC's new paradigm for ventilator-associated events. The challenges of sepsis surveillance parallel many of those related to surveillance for ventilator-associated pneumonia; both conditions lack a clear standard definition, and their definitions contain multiple subjective elements. The CDC's paradigm for ventilator-associated events acknowledges the difficulty of accurate clinical identification of ventilator-associated pneumonia and focuses instead on identifying the syndrome of nosocomial respiratory deterioration by monitoring patients' ventilator settings for sustained increases after a period of stability or improvement. This strategy is objective and efficient and permits detection of events strongly associated with increased length of stay and hospital mortality. One analogous strategy for sepsis might be to conduct surveillance for unambiguous, clinically significant, objective events; for example, one could monitor the frequency of positive blood cultures that occur concurrently with lactic acidosis or vasopressor use. This approach would miss some patients, because only about 50% of patients with severe sepsis have bacteremia. Surveillance definitions, however, do not need to be perfectly sensitive to be useful, and they do not need to perfectly match the criteria used to guide the clinical care of patients. It is more important for surveillance definitions to be simple, objective, clinically meaningful, resistant to ascertainment bias, and ideally, suitable for automation using data routinely stored in electronic health records.
Sepsis is a major public health problem. Resources are appropriately being directed toward finding better ways to diagnose, treat, and prevent this important condition. Mandating sepsis bundles and benchmarking hospitals on their adherence rates, however, risk causing unintended harms. Furthermore, current limitations in sepsis diagnosis and surveillance sciences prevent us from being able to reliably measure the impact of sepsis campaigns and policies. Until these issues are resolved, we advise caution before prescribing more mandates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รู้ว่า sepsis ราคามีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญสำหรับนโยบายและการปฏิบัติ Sepsis ดูแลเอกสารไม่ได้โดยไม่ต้องเสี่ยง มอบอำนาจจากคณะกรรมการร่วมและ CMS ในการเริ่มต้นรักษาด้วยยาปฏิชีวนะภายใน 4 ชั่วโมงหลังจากผู้ป่วย ด้วยโรคปอดอักเสบชุมชนที่ได้รับมาที่โรงพยาบาลเป็นข้อมูลในเรื่องนี้ มี hindsight ตอนนี้เรารู้ว่า ความต้องการนี้อาจนำไปสู่การตรวจคลื่นไฟฟ้าของออกซิเจน และรักษาด้วยยาปฏิชีวนะไม่รับรองสำหรับผู้ป่วยที่มีความแตกต่างทางเดินหายใจ symptoms.5 Sepsis เอกสารดำเนินการเกิดความเสี่ยง ตั้งแต่สัญญาณ และอาการของ sepsis ยังมีอัตนัย และ แบบ โรคอักเสบ noninfectious จำนวนมากสามารถแสดงรายการในทำนองเดียวกัน โพรโทคอลที่สามารถบังคับใช้ลักษณะการทำงานของแพทย์ความเสี่ยงการส่งเสริมการสั่งจ่ายยาที่ไม่เหมาะสมของยาปฏิชีวนะสำหรับ noninfectious เงื่อนไขการทดสอบไม่จำเป็น มากเกินไปของสายสวนรุกราน ผันกำลังขาดแคลนใน ICU และรหัสของ nonsepsis วินิจฉัยล่าช้าเราเชื่อว่า วาระจะคลอดก่อนกำหนดจนกว่าเราสามารถพัฒนาวัดเฝ้าระวังและวินิจฉัยดีกว่า เงื่อนไขทางการแพทย์ปัจจุบันและรหัสการเรียกร้องเป็นอัตนัยมากเกินไป และอ่อนแอเกินไปต่ออิทธิพลภายนอกวัดผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงนโยบาย สิ่งแวดล้อมนโยบายปัจจุบันสนับสนุนเพิ่มเติมการวิเคราะห์และการเขียนโค้ดเพิ่มสำหรับ sepsis แต่ถ้านโยบายคายได้แก่การรายงานต่อสาธารณะ เปรียบเทียบ และการลงโทษ ลูกตุ้มสามารถแกว่งได้อย่างง่ายดายต่อการวินิจฉัยน้อยลง และลดการเขียนโค้ด วิทยาการวินิจฉัย การจัดการ และการเฝ้าระวัง sepsis ต้องผู้ใหญ่ก่อนจะกลายเป็นพื้นฐานสำหรับนโยบายและมาตรการที่มีประสิทธิภาพเชื่อถือได้โชคดี มีขั้นตอนเฉพาะที่มีส่วนได้เสียสามารถใช้ตอนนี้เพื่อปรับปรุงการดูแล sepsis ในขณะที่บรรเทาความเสี่ยงของผลกระทบที่ไม่ตั้งใจ แพทย์และพยาบาลสามารถต่อไปโอบกอดแนวทางปฏิบัติสำหรับรักษาผู้ป่วย sepsis แต่ใส่ใจราคา overtreatment และ undertreatment ผู้กำหนดนโยบายและรายงานผู้ชำระสามารถยังคงสนับสนุนแนวทางปฏิบัติ แต่หลีกเลี่ยงการให้โปรโตคอแข็ง หรือผูกขาดการชำระเงินคืนอัตราการใช้งานโพรโทคอลหรือผลลัพธ์ เราขอแนะนำแต่เน้นส่งเสริมการศึกษาสำหรับแพทย์และประชาชน ให้ทรัพยากรในการพัฒนา และการทดสอบใหม่ ๆ และเพิ่มการให้ทุนสำหรับงานวิจัยด้านพยาธิสรีรวิทยา sepsis วินิจฉัย การรักษา และการเฝ้าระวัง มีการประเมินผลระดับโรงพยาบาลเป็น sepsis รวมจ่ายยาปฏิชีวนะ ความต้านทานต่อยาต้านจุลชีพ ติดเชื้อ Clostridium difficile, ICU เตียงพร้อม และภาวะแทรกซ้อนของสายสวนหลอดเลือดดำส่วนกลางตำแหน่งต้องกด การประเมินดังกล่าวเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งหากผู้กำหนดนโยบายเลื่อนไปข้างหน้ากับเอกสาร บังคับพฤติกรรมเพิ่มความเสี่ยงของอันตรายที่ไม่ได้ตั้งใจด้านเฝ้าระวัง อาจมีบทเรียนที่จะเรียนรู้จากกระบวนทัศน์ใหม่ของ CDC สำหรับกิจกรรมที่เกี่ยวข้องเครื่องช่วยหายใจ ความท้าทายของการเฝ้าระวัง sepsis ขนานมีหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเฝ้าระวังสำหรับโรคที่เกี่ยวข้องช่วยหายใจ เงื่อนไขทั้งสองขาดคำจำกัดความชัดเจนมาตรฐาน และคำนิยามประกอบด้วยหลายองค์ประกอบอัตนัย กระบวนทัศน์ของ CDC สำหรับกิจกรรมที่เกี่ยวข้องระบายความแม่นยำทางคลินิกรหัสของออกซิเจนเครื่องช่วยหายใจที่เกี่ยวข้องรับทราบ และแทนเน้นการระบุอาการของทั้งชุดหายใจเสื่อมสภาพโดยการตรวจสอบการตั้งค่าเครื่องช่วยหายใจของผู้ป่วยเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องหลังจากความเสถียรภาพหรือการปรับปรุง กลยุทธ์นี้มีวัตถุประสงค์ และมีประสิทธิภาพ และช่วยให้การตรวจจับเหตุการณ์เกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับความยาวเพิ่มขึ้นของการตายที่พักและโรงพยาบาล กลยุทธ์หนึ่งคล้าย sepsis อาจจะดำเนินการเฝ้าระวังสำหรับเหตุการณ์สำคัญทางการแพทย์ วัตถุประสงค์ ชัดเจน ตัวอย่างเช่น หนึ่งสามารถตรวจสอบความถี่ของวัฒนธรรมเลือดบวกที่เกิดขึ้นพร้อมกันกับคติดิสก์หรือการใช้ vasopressor วิธีการนี้จะพลาดบางอย่างผู้ป่วย เพราะเพียงประมาณ 50% ของผู้ป่วย sepsis รุนแรงมี bacteremia นิยามเฝ้าระวัง อย่างไรก็ตาม ต้องการรับอย่างมีประโยชน์ และพวกเขาต้องการให้เหมาะกับเงื่อนไขที่ใช้ในคู่มือการดูแลทางคลินิกของผู้ป่วย มันเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับข้อกำหนดของการเฝ้าระวังจะง่าย มีความหมายทางการแพทย์ วัตถุประสงค์ ทน ascertainment อคติ และ เหมาะสำหรับทำงานอัตโนมัติโดยใช้ข้อมูลเป็นประจำเก็บไว้ในเวชระเบียนอิเล็กทรอนิกส์Sepsis เป็นปัญหาสุขภาพสำคัญของประชาชน ทรัพยากรจะถูกตรงไปทางหาวิธีดีกว่าที่จะวินิจฉัย รักษา และป้องกันสภาวะนี้สำคัญอย่างเหมาะสม ให้รวมกลุ่ม sepsis และเปรียบเทียบโรงพยาบาลอัตรายึดมั่นของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงก่อให้เกิดอันตรายไม่ได้ตั้งใจ นอกจากนี้ จำกัดปัจจุบันวิทยาศาสตร์เฝ้าระวังและวินิจฉัย sepsis ทำให้เราไม่สามารถวัดผลกระทบของแคมเปญ sepsis และนโยบายได้อย่างมีประสิทธิภาพ จนกว่าจะแก้ไขปัญหาเหล่านี้ เราขอแนะนำข้อควรระวังก่อนที่จะกำหนดเพิ่มเติมเอกสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทราบว่าอัตราการติดเชื้อที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงมีความสำคัญสำหรับทั้งนโยบายและการปฏิบัติ เอกสารการดูแลการติดเชื้อไม่ได้โดยไม่มีความเสี่ยง อาณัติจากคณะกรรมาธิการร่วมและ CMS เพื่อเริ่มต้นการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะภายใน 4 ชั่วโมงหลังจากที่ผู้ป่วยด้วยโรคปอดบวมชุมชนได้มาถึงที่โรงพยาบาลเป็นข้อมูลในเรื่องนี้ ด้วยความเข้าใจถึงปัญหาตอนนี้เรารู้ว่าข้อกำหนดนี้อาจนำไปสู่ overdiagnosis ของโรคปอดบวมและการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะไม่มีเหตุผลสำหรับผู้ป่วยที่มีความแตกต่างทางเดินหายใจ symptoms.5 เอกสารแบคทีเรียมีความเสี่ยงที่คล้ายกันตั้งแต่สัญญาณและอาการของการติดเชื้อนอกจากนี้ยังมีอัตนัยและเชิญชม; หลายความผิดปกติของการอักเสบ noninfectious สามารถประจักษ์ในทำนองเดียวกัน โปรโตคอลที่บังคับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการส่งเสริมการแพทย์สั่งจ่ายยาที่ไม่เหมาะสมของยาปฏิชีวนะในวงกว้างสเปกตรัมสำหรับเงื่อนไข noninfectious, การทดสอบที่ไม่จำเป็นมากเกินไปของสายสวนรุกรานผันของความจุห้องไอซียูที่ขาดแคลนและบัตรประจำตัวล่าช้าของการวินิจฉัย nonsepsis
เราเชื่อว่าเอกสารนโยบายก่อนวัยอันควรจนกว่าเราจะสามารถพัฒนาได้ดีขึ้นการวินิจฉัยและการเฝ้าระวังตัวชี้วัด เกณฑ์ทางคลินิกในปัจจุบันและรหัสการเรียกร้องมีวิสัยเกินไปและอ่อนแอเกินไปที่จะอิทธิพลภายนอกจะแจ้งหรือวัดผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงนโยบาย สภาพแวดล้อมนโยบายปัจจุบันโปรดปรานการวินิจฉัยเพิ่มเติมและการเข้ารหัสที่เพิ่มขึ้นสำหรับการติดเชื้อ แต่ถ้านโยบายวิวัฒนาการที่จะรวมถึงการรายงานสาธารณะ, การเปรียบเทียบและการลงโทษทางการเงินลูกตุ้มได้อย่างง่ายดายสามารถแกว่งไปสู่การวินิจฉัยน้อยลงและลดลงการเข้ารหัส การวินิจฉัยการติดเชื้อการบริหารจัดการและการเฝ้าระวังวิทยาศาสตร์ต้องเป็นผู้ใหญ่ก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นพื้นฐานที่เชื่อถือได้สำหรับนโยบายและมาตรการการปฏิบัติงาน
โชคดีที่ มีขั้นตอนที่เฉพาะเจาะจงที่ผู้มีส่วนได้เสียสามารถใช้ในขณะนี้เพื่อปรับปรุงการดูแลการติดเชื้อในขณะที่ลดความเสี่ยงของผลกระทบที่ไม่ได้ตั้งใจ แพทย์และโรงพยาบาลยังคงสามารถที่จะโอบกอดปฏิบัติที่ดีที่สุดสำหรับการรักษาผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อ แต่ต้องให้ความใส่ใจกับอัตราการ overtreatment และ undertreatment ผู้กำหนดนโยบายและผู้จ่ายเงินยังคงสามารถกระตุ้นให้เกิดการปฏิบัติที่ดีที่สุด แต่หลีกเลี่ยงการบังคับโปรโตคอลแข็งหรือผูกกับอัตราชดใช้โปรโตคอลการดำเนินงานหรือผลลัพธ์ เราขอแนะนำให้มุ่งเน้นไปแทนในการเสริมสร้างการศึกษาสำหรับแพทย์และประชาชนให้ทรัพยากรเพื่อการพัฒนาและทดสอบโปรโตคอลใหม่และเงินทุนที่เพิ่มขึ้นสำหรับการวิจัยเกี่ยวกับการติดเชื้อพยาธิสรีรวิทยาการวินิจฉัยการรักษาและการเฝ้าระวัง นอกจากนี้ยังมีความจำเป็นในการกดเพื่อประเมินผลกระทบของโรงพยาบาลระดับของโปรโตคอลการติดเชื้อในการจ่ายยาปฏิชีวนะทั้งหมด ดื้อยา, การติดเชื้อ Clostridium difficile ว่าง ICU เตียงและภาวะแทรกซ้อนของตำแหน่งสายสวนหลอดเลือดดำกลาง การประเมินผลดังกล่าวเป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากผู้กำหนดนโยบายจะย้ายไปข้างหน้ากับเอกสารตั้งแต่บังคับพฤติกรรมเพิ่มความเสี่ยงของอันตรายที่ไม่ได้ตั้งใจ
ในด้านการเฝ้าระวังอาจจะมีบทเรียนที่จะเรียนรู้จากกระบวนทัศน์ใหม่ของ CDC สำหรับเหตุการณ์เครื่องช่วยหายใจที่เกี่ยวข้อง ความท้าทายของการเฝ้าระวังการติดเชื้อขนานจำนวนของผู้ที่เกี่ยวข้องกับการเฝ้าระวังโรคปอดบวมเครื่องช่วยหายใจที่เกี่ยวข้อง; เงื่อนไขทั้งขาดความคมชัดมาตรฐานที่ชัดเจนและความหมายของพวกเขามีองค์ประกอบหลายอัตนัย cdc ที่ ' s กระบวนทัศน์สำหรับการจัดกิจกรรมช่วยหายใจที่เกี่ยวข้องรับทราบความยากลำบากของประชาชนที่ถูกต้องทางคลินิกของโรคปอดบวมเครื่องช่วยหายใจที่เกี่ยวข้องและมุ่งเน้นไปที่การระบุแทนซินโดรมของการเสื่อมสภาพทางเดินหายใจในโรงพยาบาลโดยการตรวจสอบการตั้งค่าเครื่องช่วยหายใจของผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องหลังจากระยะเวลาของความมั่นคงหรือการปรับปรุง กลยุทธ์นี้เป็นไปตามวัตถุประสงค์และมีประสิทธิภาพและการตรวจสอบใบอนุญาตของเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องอย่างมากกับความยาวที่เพิ่มขึ้นในการเข้าพักและการเสียชีวิตที่โรงพยาบาล กลยุทธ์หนึ่งที่คล้ายคลึงกันสำหรับการติดเชื้ออาจจะมีการดำเนินการเฝ้าระวังที่ชัดเจนอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกเหตุการณ์วัตถุประสงค์; ตัวอย่างเช่นหนึ่งสามารถตรวจสอบความถี่ของเลือดวัฒนธรรมในเชิงบวกที่เกิดขึ้นควบคู่กันไปด้วยกรดแล็กติกหรือการใช้ยา vasopressor วิธีการนี้จะพลาดผู้ป่วยบางราย เพราะเพียงประมาณ 50% ของผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อที่รุนแรงมีแบคทีเรีย คำจำกัดความของการเฝ้าระวัง แต่ไม่จำเป็นต้องมีความละเอียดอ่อนอย่างสมบูรณ์แบบที่จะเป็นประโยชน์และพวกเขาไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์ตรงกับเกณฑ์ที่ใช้เพื่อเป็นแนวทางในการดูแลทางคลินิกของผู้ป่วย มันเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับคำจำกัดความการเฝ้าระวังเพื่อให้ง่ายวัตถุประสงค์ที่มีความหมายในทางคลินิกทนต่อการสอบถามอคติและความนึกคิดเหมาะสำหรับข้อมูลที่เก็บไว้โดยใช้ระบบอัตโนมัติประจำในบันทึกสุขภาพอิเล็กทรอนิกส์
แบคทีเรียเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญ ทรัพยากรที่มีอย่างเหมาะสมถูกมุ่งไปที่การหาวิธีที่ดีกว่าที่จะวินิจฉัย, การรักษาและป้องกันไม่ให้เกิดเงื่อนไขที่สำคัญนี้ การรวมกลุ่มอิงการติดเชื้อและการเปรียบเทียบโรงพยาบาลเกี่ยวกับอัตราการยึดมั่นของพวกเขา แต่มีความเสี่ยงที่ก่อให้เกิดอันตรายที่ไม่ได้ตั้งใจ นอกจากนี้ ข้อ จำกัด ในปัจจุบันในการวินิจฉัยและการเฝ้าระวังการติดเชื้อวิทยาศาสตร์ป้องกันเราจากความสามารถในการได้อย่างน่าเชื่อถือวัดผลกระทบของแคมเปญการติดเชื้อและนโยบาย จนกว่าปัญหาเหล่านี้ได้รับการแก้ไขเราขอแนะนำให้ระมัดระวังก่อนที่จะกำหนดเอกสารเพิ่มเติม