Walter cleared his throat and start

Walter cleared his throat and started preaching. “Think about it, if this person really appears, would the Temple of Light not fear for their position? Would they not fear that this person might threaten their prestige? So they will definitely adopt measures to protect themselves. Based on the style of that bitchy Goddess of Light, she will definitely find the person before anyone else and subdue them to be one of her own. They will be extremely devoted to her and become one of her loyal lackeys in the mortal world.”

“And if they couldn’t be tamed?” Claire’s eyes became slits, a cold ray emitting from her dark green irises.

“Then of course they would eliminate her early on, cleanly and thoroughly.” Walter snorted and then spit out, “That bitch always did things this way.”

“The Goddess of Light did this to you before?” As soon as Claire asked the question, she felt it was a bit strange and sounded ambiguous. But from the hateful tone of Walter, there was something unusual.

“Before I started dark magic, I was the disciple of a healer. But that vile, ignoble man excluded and framed me, claiming my alchemy results as his own.” Walter’s mental ripples suddenly became violent. Apparently, he remembered some past memories and was extremely bothered.

Claire didn’t interrupt, only listening quietly to Walter furiously howl in a low voice. She could kind of guess what happened. Walter was very talented, so the Temple of Light took him in as their own, but others were jealous and excluded him. Becoming a despised dark magician must have had a lot to do with this.

Walter suddenly became silent.

Claire understood that Walter had calmed down and he didn’t want to talk about this anymore and she didn’t ask any further.

Everyone has the right to keep their own secrets.

So Claire stayed in the garden feeling the breeze, thinking about other matters until the banquet ended.

After the banquet ended, Claire and Duke Gordan left.

Duke Gordan leaned comfortably against the side of the carriage, his eyes closed in thought. Claire was also quiet. Suddenly Gordan opened his eyes and looked at Claire, “Claire, what do you plan on doing with your fief?”

“Grandfather, find someone to look after it for me. I haven’t finished my studies.” Claire answered.

“Yes, I was thinking the same thing. Give me the castellan stamp, and I’ll find a trustworthy person to take care of things. When you want to visit or manage things by yourself, you can always go anytime.” Of course, Duke Gordan wouldn’t take much notice of such a small city, and he definitely would not let these tedious issues affect Claire’s learning of advanced magic from Sir Cliff.

“Thank you, Grandfather.” Claire smiled.

“Study hard and learn from Master Cliff seriously. If one day you also become a wizard sage, then that day, the Hill clan’s banner of roses will truly fly forever.” There was a radiant look in Gordan’s eyes.

“I will work hard and not disappoint Grandfather.” Claire nodded and said conscientiously.

“I have faith in you. One day, you will become my pride, become the Hill clan’s pride, and even more so, Amparkland’s pride.” Gordan’s powerful words resonated, his eyes burning with expectancy. “Right now those people still view you the same way as before. I know there will be a day when you will give those people a huge surprise. One day, those people won’t associate Gordan’s granddaughter or Cliff’s disciple with your name. I am sure that when they hear the name Claire, it will strike their ears with a roar of thunder! You are yourself, you are Claire Hill!” Gordan stared intently at Claire, pouring out all the emotions in his heart.

Claire only smiled and didn’t say anything more, but inside she was incomparably moved. Right now, this old man in front of her finally looked just like an ordinary old man with high hopes for his granddaughter. Claire was even a little confused. Just now, the old man had understood her even better than herself. How he had such perception, Claire wouldn’t understand for a long time in the future.

But Gordan never thought that the scene that he was looking so forward to would come so quickly, so abruptly.

In the middle of summer break, Claire’s life was fairly boring.

Meditation, then learning magic under Emery’s guidance. Literature in the morning, equestrianship and fencing in the afternoon. Cliff had sent a few people to bring over precious items, but never showed up personally. The whole time he was busy with his experiment.

No one knew that every night when Claire returned to her bedroom, she would be riddled with scars.

“Claire, what good will come out of tormenting yourself like this?” Walter’s voice sounded in Claire’s head curiously, smacking his lips. Every night when Claire returned to her bedroom and finished showering, her ghastly scars would show. And every time, she would wipe on some of the magical medicine she had asked for from Cliff that could heal the wounds instantly. Cliff never inquired why

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วอลเตอร์ล้างคอของเขา และเริ่มต้นจง "คิดว่า เกี่ยวกับมัน ถ้าปรากฏบุคคลนี้จริง ๆ จะวัดแสงไม่กลัวกับตำแหน่ง จะพวกเขาไม่กลัวว่า คนนี้อาจคุกคามต่อศักดิ์ศรีของพวกเขา ดังนั้น พวกเขาแน่นอนจะนำมาตรการเพื่อปกป้องตัวเอง ตามสไตล์ที่ bitchy เทพธิดาของแสง เธอจะแน่นอนพบท่านก่อนใคร และปราบพวกเขามาเป็นของตนเอง พวกเขาจะได้อุทิศให้กับเธอมาก และกลายเป็นหนึ่งใน lackeys ของเธอภักดีในโลกมนุษย์""และ ถ้าพวกเขาไม่สามารถสร้างความผูกพัน" ตาของ Claire เป็น สลิต มีแสงเย็นที่เปล่งจากเธอใหลสีเขียวเข้ม"แล้วแน่นอนว่าพวกเขาจะกำจัดเธอในช่วงต้น สตรี และอย่างละเอียด" Walter snorted แล้ว คายออก "ที่นังเสมอนจึงสิ่งต่าง ๆ ด้วยวิธีนี้"เทพธิดาแสงทำอย่างนี้มาก่อน" ทันทีที่แคลร์ถามคำถาม เธอรู้สึกมันเป็นเรื่องแปลก และไพเราะชัดเจน แต่จากเสียงที่แสดงความเกลียดชังของวอลเตอร์ มีบางสิ่งผิดปกติ"ก่อนที่ผมเริ่มมืดเวทมนตร์ ผมศิษย์ของหมอ แต่ที่คนชั่วช้า เป็นไพร่ถูกแยกออก และกรอบฉัน อ้างผลสอบเล่นแร่แปรธาตุเป็นของเขา" ของ Walter ระลอกจิตก็กลายเป็นความรุนแรง เห็นได้ชัด เขาจำได้บางความทรงจำที่ผ่านมา และถูกใส่ใจมากแคลร์ไม่ขัดจังหวะ เพียงแต่ฟังเงียบ ๆ ถึง วอลเตอร์กระโชกเห่าหอนเสียงต่ำ เธอสามารถชนิดเดาสิ่งที่เกิดขึ้น วอลเตอร์เป็นความสามารถ ดังนั้นวัดแสงเอาเขาในฐานะของตัวเอง แต่คนอื่น ๆ ได้อิจฉา และไม่รวมเขา เล่นมืดแทนกลายเป็นต้องมีมากที่จะทำนี้วอลเตอร์ก็กลายเป็นเงียบแคลร์เข้าใจว่า วอลเตอร์ได้สงบลง และเขาไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป และเธอก็ไม่ได้ถามใด ๆ เพิ่มเติมทุกคนมีสิทธิที่จะเก็บความลับของตนเองดังนั้น แคลร์อยู่ในสวนรู้สึกลม คิดถึงเรื่องอื่น ๆ จนสิ้นสุดการเลี้ยงหลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุด แคลร์และดยุคแห่ง Gordan ซ้ายดยุคแห่ง Gordan พิงสบายกับด้านของการขนส่ง ตาปิดในความคิด แคลร์ก็เงียบ จู่ ๆ Gordan เปิดตาของเขา และมองแคลร์ "แคลร์ อะไรทำคุณวางแผนที่ทำกับกำหนดศักดินาของคุณ""บ้านเป็นที่นิยม หาคนดูแลค่ะ ไม่จบการศึกษาของฉัน" แคลร์ตอบ"ใช่ ผมคิดว่า สิ่งเดียวกัน ให้ฉันเหลือปราสาทตราประทับ และเราจะค้นหาคนที่น่าเชื่อถือจะดูแลสิ่งที่ เมื่อคุณต้องการเยี่ยมชม หรือจัดการสิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเอง คุณสามารถไปได้ตลอดเวลาด้วย" แน่นอน Duke Gordan จะไม่ใช้เมืองเล็ก ๆ มากแจ้ง และเขาแน่นอนจะไม่ให้ปัญหาเหล่านี้น่าเบื่อที่มีผลต่อการเรียนรู้ของ Claire ของเวทมนตร์ขั้นสูงจากหน้าผาครับ“Thank you, Grandfather.” Claire smiled.“Study hard and learn from Master Cliff seriously. If one day you also become a wizard sage, then that day, the Hill clan’s banner of roses will truly fly forever.” There was a radiant look in Gordan’s eyes. “I will work hard and not disappoint Grandfather.” Claire nodded and said conscientiously.“I have faith in you. One day, you will become my pride, become the Hill clan’s pride, and even more so, Amparkland’s pride.” Gordan’s powerful words resonated, his eyes burning with expectancy. “Right now those people still view you the same way as before. I know there will be a day when you will give those people a huge surprise. One day, those people won’t associate Gordan’s granddaughter or Cliff’s disciple with your name. I am sure that when they hear the name Claire, it will strike their ears with a roar of thunder! You are yourself, you are Claire Hill!” Gordan stared intently at Claire, pouring out all the emotions in his heart.Claire only smiled and didn’t say anything more, but inside she was incomparably moved. Right now, this old man in front of her finally looked just like an ordinary old man with high hopes for his granddaughter. Claire was even a little confused. Just now, the old man had understood her even better than herself. How he had such perception, Claire wouldn’t understand for a long time in the future.But Gordan never thought that the scene that he was looking so forward to would come so quickly, so abruptly.In the middle of summer break, Claire’s life was fairly boring.Meditation, then learning magic under Emery’s guidance. Literature in the morning, equestrianship and fencing in the afternoon. Cliff had sent a few people to bring over precious items, but never showed up personally. The whole time he was busy with his experiment.No one knew that every night when Claire returned to her bedroom, she would be riddled with scars.“Claire, what good will come out of tormenting yourself like this?” Walter’s voice sounded in Claire’s head curiously, smacking his lips. Every night when Claire returned to her bedroom and finished showering, her ghastly scars would show. And every time, she would wipe on some of the magical medicine she had asked for from Cliff that could heal the wounds instantly. Cliff never inquired why