Early CareerAt age 12, Edison set o

Early Career

At age 12, Edison set out to put much of that education to work. He convinced his parents to let him sell newspapers to passengers along the Grand Trunk Railroad line. Exploiting his access to the news bulletins teletyped to the station office each day, Thomas began publishing his own small newspaper, called the Grand Trunk Herald. The up-to-date articles were a hit with passengers. This was the first of what would become a long string of entrepreneurial ventures where he saw a need and capitalized on opportunity.

Edison also used his access to the railroad to conduct chemical experiments in a small laboratory he set up in a train baggage car. During one of his experiments, a chemical fire started and the car caught fire. The conductor rushed in and struck Thomas on the side of the head, probably furthering some of his hearing loss. He was kicked off the train and forced to sell his newspapers at various stations along the route.

While he worked for the railroad, a near-tragic event turned fortuitous for the young man. After Edison saved a 3-year-old from being run over by an errant train, the child’s grateful father rewarded him by teaching him to operate a telegraph. By age 15, he had learned enough to be employed as a telegraph operator. For the next five years, Edison traveled throughout the Midwest as an itinerant telegrapher, subbing for those who had gone to the Civil War. In his spare time, he read widely, studied and experimented with telegraph technology, and became familiar with electrical science.

In 1866, at age 19, Edison moved to Louisville, Kentucky, working for The Associated Press. The night shift allowed him to spend most of his time reading and experimenting. He developed an unrestrictive style of thinking and inquiry, proving things to himself through objective examination and experimentation. Initially, Edison excelled at his telegraph job because early Morse code was inscribed on a piece of paper, so Edison's partial deafness was no handicap. However, as the technology advanced, receivers were increasingly equipped with a sounding key, enabling telegraphers to "read" message by the sound of the clicks. This left Edison disadvantaged, with fewer and fewer opportunities for employment.

In 1868, Edison returned home to find his beloved mother was falling into mental illness and his father was out of work. The family was almost destitute. Edison realized he needed to take control of his future. Upon the suggestion of a friend, he ventured to Boston, landing a job for the Western Union Company. At the time, Boston was America's center for science and culture, and Edison reveled in it. In his spare time, he designed and patented an electronic voting recorder for quickly tallying votes in the legislature. However, Massachusetts lawmakers were not interested. As they explained, most legislators didn't want votes tallied quickly. They wanted time to change the minds of fellow legislators.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาชีพก่อนที่อายุ 12 ปี เอดิสันได้ออกมาให้มากว่าการศึกษาการทำงาน เขามั่นใจพ่อแม่ของเขาเพื่อให้เขาขายหนังสือพิมพ์ให้ผู้โดยสารตามแนวรถไฟลำตัวแก Exploiting เขาถึง teletyped กระดานข่าวสำนักงานสถานีแต่ละวัน Thomas เริ่มจัดพิมพ์หนังสือของเขาเองเล็ก เรียกเฮรัลด์ลำตัวแก บทความล่าสุดได้ตีกับผู้โดยสาร นี้เป็นครั้งแรกของจะเป็นผู้ประกอบการค้าที่เขาเห็นความจำเป็น และบันทึกเป็นสินทรัพย์ในโอกาสสายยาวเอดิสันยังใช้ของเขาถึงทางรถไฟเพื่อทำการทดลองเคมีในห้องปฏิบัติการขนาดเล็กที่เขาตั้งค่าไว้ในรถสัมภาระรถไฟ ในช่วงหนึ่งของการทดลองของเขา เริ่มไฟไหม้สารเคมี และเกิดเพลิงไหม้รถ คนรีบ และหลง Thomas ด้านของหัว คง furthering ของเขาสูญเสียการได้ยิน เขาถูกเตะออกจากรถไฟ และถูกบังคับให้ขายหนังสือพิมพ์ของเขาที่สถานีต่าง ๆ ตามกระบวนการในขณะที่เขาทำงานการรถไฟ เหตุการณ์ใกล้โศกนาฏกรรมเปิด fortuitous สำหรับชายหนุ่ม หลังจากที่เอดิสันบันทึกเป็น 3 ปีจากการถูกเรียกใช้โดยการรถไฟพเนจร พ่อของลูกขอบคุณรางวัลเขาอยู่ โดยสอนให้เขาดำเนินการโทรเลข โดยอายุ 15 เขาได้เรียนรู้เพียงพอที่จะทำงานเป็นตัวดำเนินการโทรเลข สำหรับห้าปีถัดไป เอดิสันเดินตลอดละมาเป็นการ telegrapher ยังคงเป็น เหมาะสำหรับผู้ที่เดินทางไปสงครามกลางเมืองมากกก ในเวลาว่างของเขา เขาอ่านกันอย่างแพร่หลาย ศึกษาเบื้อง ด้วยเทคโนโลยีโทรเลข และกลายเป็นความคุ้นเคยกับวิทยาศาสตร์ไฟฟ้าIn 1866, at age 19, Edison moved to Louisville, Kentucky, working for The Associated Press. The night shift allowed him to spend most of his time reading and experimenting. He developed an unrestrictive style of thinking and inquiry, proving things to himself through objective examination and experimentation. Initially, Edison excelled at his telegraph job because early Morse code was inscribed on a piece of paper, so Edison's partial deafness was no handicap. However, as the technology advanced, receivers were increasingly equipped with a sounding key, enabling telegraphers to "read" message by the sound of the clicks. This left Edison disadvantaged, with fewer and fewer opportunities for employment.In 1868, Edison returned home to find his beloved mother was falling into mental illness and his father was out of work. The family was almost destitute. Edison realized he needed to take control of his future. Upon the suggestion of a friend, he ventured to Boston, landing a job for the Western Union Company. At the time, Boston was America's center for science and culture, and Edison reveled in it. In his spare time, he designed and patented an electronic voting recorder for quickly tallying votes in the legislature. However, Massachusetts lawmakers were not interested. As they explained, most legislators didn't want votes tallied quickly. They wanted time to change the minds of fellow legislators.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้นอาชีพตอนอายุ 12 เอดิสันได้ออกเดินทางไปใส่มากของการศึกษาที่จะทำงาน เขาเชื่อว่าพ่อแม่ของเขาที่จะให้เขาขายหนังสือพิมพ์ให้กับผู้โดยสารตามลำต้นใหญ่สายรถไฟ การใช้ประโยชน์จากการเข้าถึงของเขาที่จะประกาศข่าว teletyped ไปยังสำนักงานสถานีในแต่ละวัน, โทมัสเริ่มเผยแพร่หนังสือพิมพ์เล็ก ๆ ของตัวเองที่เรียกว่าแกรนด์ท้ายเฮรัลด์ บทความขึ้นไปวันที่ได้รับการตีกับผู้โดยสาร นี่เป็นครั้งแรกของสิ่งที่จะกลายเป็นสายยาวของกิจการผู้ประกอบการที่เขาเห็นความจำเป็นและทุนในโอกาส. เอดิสันยังใช้การเข้าถึงของเขาที่จะสร้างทางรถไฟเพื่อดำเนินการทดลองทางเคมีในห้องปฏิบัติการขนาดเล็กที่เขาตั้งขึ้นในรถสัมภาระรถไฟ ในช่วงหนึ่งของการทดลองของเขาไฟไหม้สารเคมีที่เริ่มต้นและรถที่ถูกไฟไหม้ ตัวนำวิ่งและหลงโทมัสด้านข้างของศีรษะที่อาจเพิ่มขึ้นบางส่วนของการสูญเสียการได้ยินของเขา เขาถูกเตะออกจากรถไฟและถูกบังคับให้ขายหนังสือพิมพ์ของเขาที่สถานีต่างๆตามเส้นทาง. ในขณะที่เขาทำงานให้กับทางรถไฟเป็นเหตุการณ์ที่น่าเศร้าใกล้บังเอิญหันไปหาชายหนุ่มคนหนึ่ง หลังจากที่เอดิสันที่บันทึกไว้ 3 ปีจากการถูกใช้ไปโดยรถไฟหลงพ่อขอบคุณของเด็กได้รับรางวัลเขาโดยการเรียนการสอนให้เขาทำงานโทรเลข โดยอายุ 15 เขาได้เรียนรู้มากพอที่จะได้รับการว่าจ้างเป็นผู้ประกอบการโทรเลข สำหรับห้าปีถัดไป, เอดิสันเดินทางไปทั่วมิดเวสต์เป็น telegrapher ธุดงค์ subbing สำหรับผู้ที่ได้ไปสงครามกลางเมือง ในเวลาว่างของเขาเขาอ่านหนังสือศึกษาและทดลองกับเทคโนโลยีโทรเลขและกลายเป็นที่คุ้นเคยกับวิทยาศาสตร์ไฟฟ้า. ในปี 1866 ตอนอายุ 19 เอดิสันย้ายไปลุยวิลล์, เคนตั๊กกี้ที่ทำงานให้กับสำนักข่าวเอพี กะกลางคืนอนุญาตให้เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเขาอ่านและการทดลอง เขาได้พัฒนารูปแบบของการคิด unrestrictive และสอบถามรายละเอียดสิ่งที่จะพิสูจน์ตัวเองผ่านการตรวจสอบวัตถุประสงค์และการทดลอง ในขั้นต้นเอดิสันเก่งงานโทรเลขของเขาเพราะรหัสมอร์สในช่วงต้นได้รับการจารึกไว้บนแผ่นกระดาษเพื่อให้หูหนวกบางส่วนของเอดิสันเป็นแต้มต่อไม่มี แต่เป็นเทคโนโลยีขั้นสูง, รับติดตั้งมากขึ้นกับคีย์เสียงที่ช่วยให้ telegraphers ที่จะ "อ่าน" ข้อความด้วยเสียงของการคลิก นี้เอดิสันผู้ด้อยโอกาสทางซ้ายที่มีโอกาสน้อยลงและน้อยลงสำหรับการจ้างงาน. ในปี ค.ศ. 1868 เอดิสันกลับบ้านไปหาแม่ที่รักของเขาก็ตกอยู่ในความเจ็บป่วยทางจิตและพ่อของเขาออกจากงาน ครอบครัวก็ยากจนเกือบ เอดิสันตระหนักเขาต้องการที่จะใช้การควบคุมของเขาในอนาคต เมื่อคำแนะนำของเพื่อนที่เขากล้าไปบอสตันเชื่อมโยงไปถึงงานของ บริษัท เวสเทิร์นยูเนี่ย ในขณะที่บอสตันเป็นศูนย์กลางของอเมริกาสำหรับวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมและเอดิสันปลื้มในนั้น ในเวลาว่างของเขาเขาได้รับการออกแบบและการจดสิทธิบัตรบันทึกลงคะแนนอิเล็กทรอนิกส์ได้อย่างรวดเร็วรับทราบการลงมติในสภานิติบัญญัติ แต่ฝ่ายนิติบัญญัติแมสซาชูเซตไม่ได้สนใจ ขณะที่พวกเขาอธิบายว่าสมาชิกสภานิติบัญญัติส่วนใหญ่ไม่ต้องการได้อย่างรวดเร็วนับคะแนนเสียง พวกเขาต้องการเวลาที่จะเปลี่ยนความคิดของสมาชิกสภานิติบัญญัติเพื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นอาชีพ

อายุ 12 , เอดิสันได้ใส่มากของการศึกษาที่งาน เขาเชื่อว่าพ่อแม่ของเขาเพื่อให้เขาได้ขายหนังสือพิมพ์ให้ผู้โดยสารตามแกรนด์ทรังก์ทางรถไฟสาย การเข้าถึงข่าวแถลงการณ์ teletyped ไปยังสถานีสำนักงานแต่ละวัน โทมัสเริ่มตีพิมพ์หนังสือพิมพ์เล็ก ๆของเขาเอง เรียกว่า Grand Trunk Herald . บทความที่ทันสมัยถูกตีกับผู้โดยสารนี้เป็นครั้งแรกของสิ่งที่จะเป็นสายยาวของกิจการผู้ประกอบการที่เขาเห็นต้องนิยามโอกาส

เอดิสัน ยังใช้ของเขาเข้าถึงทางรถไฟการปฏิบัติการทดลองทางเคมีในขนาดเล็กปฏิบัติการเขาตั้งขึ้นในรถไฟรถขนกระเป๋า ในช่วงหนึ่งของการทดลองของเขา , สารเคมีที่ไฟเริ่มไหม้และรถถูกไฟไหม้คอนดักเตอร์รีบเร่ง และหลง โทมัส ที่ด้านข้างของหัว อาจจะช่วยบางส่วนของการสูญเสียการได้ยิน เขาถูกเตะออกจากรถไฟและถูกบังคับให้ขายหนังสือพิมพ์ของเขาที่สถานีต่าง ๆตามเส้นทาง

ขณะที่ทำงานกับทางรถไฟ ใกล้กับเหตุการณ์ที่น่าเศร้าเป็นโชคดีสำหรับเด็กหนุ่ม หลังจาก เอดิสันช่วยลูกสาววัย 3 ขวบจากการเรียกใช้โดยรถไฟที่ท่องเที่ยวไปทั่ว ,พ่อขอบคุณของเด็กให้รางวัลเขาโดยการสอนเขาใช้โทรเลข อายุ 15 เขาได้เรียนรู้มากพอที่จะใช้เป็นโทรเลขโอเปอเรเตอร์ สำหรับห้าปีถัดไป , เอดิสัน เดินทางไปทั่วมิดเวสต์เป็นโทรเลขตามภาษาไทย , สำหรับผู้ที่ไปสงคราม ในเวลาว่างของเขา เขาอ่านกันอย่างแพร่หลาย ศึกษาและทดลองกับเทคโนโลยีโทรเลขและกลายเป็นที่คุ้นเคยกับวิทยาศาสตร์ไฟฟ้า

ในปี 1866 ที่อายุ 19 , เอดิสันย้ายไปลุยวิลล์ , เคนตั๊กกี้ , ทำงานให้กดที่เกี่ยวข้อง กะกลางคืนให้เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของเขาในการอ่านและการทดสอบ เขาได้พัฒนารูปแบบของการคิดและการ unrestrictive พิสูจน์สิ่งที่ตัวเองผ่านการสอบวัตถุประสงค์และการทดลอง ในตอนแรก