Word Count: 710Whatever hour you wo

Word Count: 710


Whatever hour you woke there was a door shutting. From room to room they went, hand in hand, lifting here, opening there, making sure--a ghostly couple.

"Here we left it," she said. And he added, "Oh, but here tool" "It's upstairs," she murmured. "And in the garden," he whispered. "Quietly," they said, "or we shall wake them."

But it wasn't that you woke us. Oh, no. "They're looking for it; they're drawing the curtain," one might say, and so read on a page or two. "Now they've found it,' one would be certain, stopping the pencil on the margin. And then, tired of reading, one might rise and see for oneself, the house all empty, the doors standing open, only the wood pigeons bubbling with content and the hum of the threshing machine sounding from the farm. "What did I come in here for? What did I want to find?" My hands were empty. "Perhaps its upstairs then?" The apples were in the loft. And so down again, the garden still as ever, only the book had slipped into the grass.

But they had found it in the drawing room. Not that one could ever see them. The windowpanes reflected apples, reflected roses; all the leaves were green in the glass. If they moved in the drawing room, the apple only turned its yellow side. Yet, the moment after, if the door was opened, spread about the floor, hung upon the walls, pendant from the ceiling--what? My hands were empty. The shadow of a thrush crossed the carpet; from the deepest wells of silence the wood pigeon drew its bubble of sound. "Safe, safe, safe" the pulse of the house beat softly. "The treasure buried; the room . . ." the pulse stopped short. Oh, was that the buried treasure?

A moment later the light had faded. Out in the garden then? But the trees spun darkness for a wandering beam of sun. So fine, so rare, coolly sunk beneath the surface the beam I sought always burned behind the glass. Death was the glass; death was between us, coming to the woman first, hundreds of years ago, leaving the house, sealing all the windows; the rooms were darkened. He left it, left her, went North, went East, saw the stars turned in the Southern sky; sought the house, found it dropped beneath the Downs. "Safe, safe, safe," the pulse of the house beat gladly. 'The Treasure yours."

The wind roars up the avenue. Trees stoop and bend this way and that. Moonbeams splash and spill wildly in the rain. But the beam of the lamp falls straight from the window. The candle burns stiff and still. Wandering through the house, opening the windows, whispering not to wake us, the ghostly couple seek their joy.

"Here we slept," she says. And he adds, "Kisses without number." "Waking in the morning--" "Silver between the trees--" "Upstairs--" 'In the garden--" "When summer came--" 'In winter snowtime--" "The doors go shutting far in the distance, gently knocking like the pulse of a heart.

Nearer they come, cease at the doorway. The wind falls, the rain slides silver down the glass. Our eyes darken, we hear no steps beside us; we see no lady spread her ghostly cloak. His hands shield the lantern. "Look," he breathes. "Sound asleep. Love upon their lips."

Stooping, holding their silver lamp above us, long they look and deeply. Long they pause. The wind drives straightly; the flame stoops slightly. Wild beams of moonlight cross both floor and wall, and, meeting, stain the faces bent; the faces pondering; the faces that search the sleepers and seek their hidden joy.

"Safe, safe, safe," the heart of the house beats proudly. "Long years--" he sighs. "Again you found me." "Here," she murmurs, "sleeping; in the garden reading; laughing, rolling apples in the loft. Here we left our treasure--" Stooping, their light lifts the lids upon my eyes. "Safe! safe! safe!" the pulse of the house beats wildly. Waking, I cry "Oh, is this your buried treasure? The light in the heart."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำนับ: 710


สิ่งที่คุณตื่นชั่วโมงมีการปิดประตู จากห้องไปที่ห้องที่พวกเขาไปจับมือยกที่นี่มีการเปิดให้แน่ใจว่า -. คู่ผี

"ที่นี่เราทิ้งมันไว้" เธอกล่าวว่า และเขากล่าวเสริมว่า "โอ้ แต่ที่นี่เครื่องมือ" "มันชั้นบน" เธอพึมพำ "และในสวน" เขากระซิบ "เงียบ ๆ " พวกเขากล่าวว่า "หรือเราจะปลุกพวกเขา."

แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าคุณตื่นเรา ว้าย"พวกเขากำลังมองหามันที่พวกเขากำลังวาดภาพม่าน" หนึ่งอาจกล่าวว่าและเพื่อให้อ่านในหน้าหนึ่งหรือสอง "ตอนนี้พวกเขาได้พบมัน, 'หนึ่งจะบางหยุดดินสอบนขอบ. แล้วเหนื่อยกับการอ่านหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่งอาจจะเพิ่มขึ้นและดูตัวเองบ้านที่ว่างเปล่าทุกประตูยืนเปิดเพียงนกพิราบไม้ bubbling ที่มีเนื้อหาและครวญเพลงของเครื่องนวดข้าวเสียงจากฟาร์ม"สิ่งที่ฉันมาที่นี่หาสิ่งที่ฉันต้องการที่จะหา" มือของฉันที่ว่างเปล่า "บางทีอาจจะเป็นของชั้นบนแล้ว" แอปเปิ้ลอยู่ในห้องใต้หลังคา และอื่น ๆ ลงอีกสวนยังคงเช่นเคยเพียง แต่หนังสือเล่มนี้ได้ลื่นเป็นหญ้า.

แต่พวกเขาก็พบว่ามันอยู่ในห้องรับแขก ไม่หนึ่งที่เคยได้เห็นพวกเขา windowpanes สะท้อนให้เห็นแอปเปิ้ล, กุหลาบสะท้อนใบทั้งหมดเป็นสีเขียวในแก้วหากพวกเขาย้ายเข้ามาอยู่ห้องรับแขก, แอปเปิ้ลเท่านั้นที่หันด้านข้างสีเหลือง แต่หลังจากช่วงเวลาที่ถ้าประตูถูกเปิดออกแพร่กระจายเกี่ยวกับชั้นที่แขวนอยู่บนผนังจี้จากเพดาน - สิ่งที่? มือของฉันที่ว่างเปล่า เงาของดงข้ามพรม; จากหลุมที่ลึกที่สุดของความเงียบนกพิราบไม้ดึงฟองของเสียง "ปลอดภัยปลอดภัยปลอดภัย" ชีพจรของบ้านเอาชนะเบา ๆ"สมบัติฝังไว้ในห้อง ... " ชีพจรหยุดสั้น โอ้ว่าเป็นสมบัติที่ถูกฝัง

สักครู่ต่อมาไฟได้จางหายไป ออกไปในสวนแล้ว แต่ต้นไม้ปั่นมืดคานเดินของดวงอาทิตย์ ดังนั้นดีที่หายากเพื่อให้จม coolly ใต้พื้นผิวคานผมขอเผาเสมอหลังกระจก ตายเป็นแก้ว; ตายระหว่างเรากับผู้หญิงคนหนึ่งที่เข้ามาครั้งแรกหลายร้อยปีที่ผ่านมาออกจากบ้านปิดผนึกหน้าต่างทั้งหมด; ห้องก็มืด เขาทิ้งมันทิ้งเธอไปทางเหนือไปทางทิศตะวันออกเห็นดาวเปิดในภาคใต้ท้องฟ้า; หาบ้านพบว่ามันลดลงภายใต้ดาวน์ "ปลอดภัยปลอดภัยปลอดภัย" ชีพจรของบ้านเอาชนะยินดี 'คุณสมบัติ. "

ลมคำรามขึ้นถนน. ต้นไม้ก้มและโค้งด้วยวิธีนี้และที่Moonbeams สาดและรั่วไหลอย่างรุนแรงในสายฝน แต่ลำแสงของหลอดไฟตกตรงจากหน้าต่าง เทียนเผาไหม้และยังคงแข็ง เดินผ่านบ้านเปิดหน้าต่างกระซิบไม่ได้ที่จะตื่นเราคู่ผีแสวงหาความสุขของพวกเขา.

"ที่นี่เรานอน" เธอกล่าว และเขากล่าวเสริมว่า "จูบโดยไม่ต้องจำนวน"" ตื่นในตอนเช้า - "" เงินระหว่างต้นไม้ - "" ชั้นบน - "'ในสวน -" "เมื่อฤดูร้อนมา -" ในฤดูหนาว SnowTime - "" ประตูไปปิดห่างไกลใน ระยะทางที่เบา ๆ เคาะเช่นชีพจรของหัวใจ.

ใกล้พวกเขามาหยุดที่ประตู ลมตกเงินสไลด์ฝนลงแก้ว ตาของเรามืดเราได้ยินไม่มีขั้นตอนข้างเราเราไม่เห็นผู้หญิงแพร่กระจายเสื้อคลุมที่น่ากลัวของเธอ มือของเขาป้องกันโคมไฟ "ดู" เขาหายใจ "เสียงหลับ. รักกับริมฝีปากของพวกเขา."

stooping ถือโคมไฟสีเงินของพวกเขาที่เราไปนานพวกเขามองและลึก ยาวที่พวกเขาหยุดการทำงานชั่วคราว ลมไดรฟ์ดิ่ว; เปลวไฟก้มเล็กน้อย คานป่าแสงจันทร์ข้ามทั้งพื้นและผนังและประชุมเปื้อนใบหน้าก้ม; ใบหน้าขบคิด;ใบหน้าที่ค้นหาหมอนและแสวงหาความสุขที่ซ่อนอยู่ของพวกเขา.

"ปลอดภัยปลอดภัยปลอดภัย" หัวใจของบ้านเต้นภาคภูมิใจ "ปี - ระยะยาว" เขาถอนหายใจ "อีกครั้งคุณพบฉัน." "ที่นี่" เธอพึมพำ "นอน; ในการอ่านสวนนั้นหัวเราะกลิ้งแอปเปิ้ลในห้องใต้หลังคาที่นี่เราเหลือสมบัติของเรา -." ก้มแสงของพวกเขายกฝาบนตาของฉัน "ปลอดภัยปลอดภัยปลอดภัย" ชีพจรของบ้านเต้นเหยงตื่นฉันร้องไห้ "โอ้นี้เป็นสมบัติที่ถูกฝังของคุณหรือไม่แสงในหัวใจ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นับจำนวนคำ: 710


คุณตื่นมีชั่วโมงสิ่งมีประตูปิด จากห้องพักเดิน มือ ที่นี่ ยกเปิดมี ทำใจ - คู่พัด

"นี่เราเดิม เธอกล่าว และเขาเพิ่ม "Oh แต่เครื่องมือที่นี่" "ก็ชั้นบน เธอ murmured "และ ในสวน เขากระซิบ "เงียบ ๆ พวกเขากล่าวว่า "ขึ้นเราจะตื่น"

แต่มันไม่ได้ว่า คุณตื่นเรา โอ้ ไม่ "พวกเขากำลังค้นหานั้น พวกเขากำลังวาดม่าน หนึ่งอาจพูด และเพื่อให้ อ่านบนหน้าหรือสอง "ตอนนี้พวกเขาได้พบว่า หนึ่งจะบาง หยุดดินสอบนกำไร และ เหนื่อยอ่าน หนึ่งอาจเพิ่มขึ้น แล้วดูตัวเอง บ้านว่างเปล่าทั้งหมด ประตูยืนเปิด เฉพาะนกไม้พัทยากับเนื้อหา hum ของหูนวดเครื่องจากฟาร์ม "อะไรไม่ได้ฉันมาในที่นี่ ไม่ฉันต้องการอะไรหา" มือของฉันนั้นว่างเปล่า ชั้น "อาจจะเป็นบนแล้ว" แอปเปิ้ลอยู่ในลอฟท์ และให้ ลงอีก ยังสวน ตามเคย ได้มีเล็ดรอดเข้าหญ้า

แต่พวกเขาได้พบในห้องวาดภาพ หนึ่งที่ไม่ได้เคยเห็นพวกเขา Windowpanes ที่ผลแอปเปิ้ล ผลกุหลาบ ทุกใบมีสีเขียวในแก้ว ถ้าจะย้ายห้องวาด แอปเปิ้ลเปิดด้านข้างเป็นสีเหลืองเท่านั้น ยัง ช่วงหลัง ถ้าประตูเปิด เผยแพร่เกี่ยวกับชั้น แขวนตามผนัง ระย้าจากเพดาน - อะไร มือของฉันนั้นว่างเปล่า เงาของเชื้อราที่ข้ามพรม จากบ่อลึกที่สุดของความเงียบ นกพิราบไม้วาดฟองของเสียง "เซฟ เซฟ เซฟ" ชีพจรของบ้านเอาชนะเบา "สมบัติฝังอยู่ ห้องพัก... "ชีพจรหยุดสั้น ๆ โอ้ เป็นที่ฝังสมบัติ?

ครู่ต่อแสงที่มีสีการจางลง ในสวนแล้ว แต่ต้นไม้ปั่นมืดสำหรับการเจอแสงแดด ดังนั้นดี หายากมาก coolly จมใต้ผิวน้ำคาน ผมขอเขียนเสมอหลังแก้ว ก็แก้ว ได้ตายระหว่างเรา มากับผู้หญิง หลายร้อยปีที่ผ่านมา ออกจากบ้าน ยาแนวรอยต่อของหน้าต่างทั้งหมด ห้องมืดมัวไป เขามัน ซ้าย เธอไปเหนือ ทิศตะวันออกไป เห็นดาวเปิดท้องฟ้าภาคใต้ ค้นหาบ้าน พบว่าลดลงใต้ลงของ "เซฟ เซฟ เซฟ ชีพจรของบ้านเอาชนะเจ้าหน้าที่ สมบัติของคุณ "

ลม roars ค่าดิอเวนิว ต้นก้ม และโค้งด้วยวิธีนี้และที่ Moonbeams สาด และหกอาละวาดในสายฝน แต่ลำแสงของโคมไฟตกจากหน้าต่างตรง ไหม้เทียนแข็ง และนิ่ง เดินผ่านบ้าน เปิดหน้าต่าง วิสเปอริ่งไม่ให้ตื่นเรา พัดคู่หาความสุข

"นี่เรานอน เธอกล่าว และเขา เพิ่ม "จูบไม่ มีหมายเลข""ปลุกในตอนเช้า-""เงินระหว่างต้นไม้-""ชั้นบน-" ' ในสวน-" "เมื่อฤดูร้อนมา-" ' ในหนาว snowtime- "" ประตูไปปิดในระยะห่าง ไกลเคาะเบา ๆ เช่นชีพจรหัวใจ

Nearer มา หยุดที่ประตู ลมตก ภาพนิ่งฝนเงินลงแก้ว ตา darken เราได้ยินตอนไม่อยู่ข้างเรา เราเห็นผู้หญิงไม่แพร่กระจายเสื้อคลุมของเธอน่ากลัว มือของเขาบังโคมไฟ "ดู เขาเซ็ท "เสียงหลับ รักเมื่อริมฝีปากของพวกเขา"

Stooping ถือโคมไฟของพวกเขาเงินเหนือ ยาวพวกเขาดู และลึก จึงจะหยุด Straightly ลมไดรฟ์ เปลวไฟ stoops เล็กน้อย ทั้งพื้น และผนัง และ ประชุม คราบหน้าเงี้ยว ข้ามคานป่าของแสงจันทร์ หน้าขบคิด ใบหน้าที่ค้นตัวผู้นอน และแสวงหาความสุขของพวกเขาซ่อน

"เซฟ เซฟ เซฟ แห่งบ้านเต้นภูมิใจ "นานปี-" เขา sighs พบ "อีกคุณว่าฉัน" "นี่ เธอ murmurs "นอน การอ่านหนังสือสวน หัวเราะ กลิ้งแอปเปิ้ลในแบบลอฟท์ นี่เราทิ้งทรัพย์สมบัติของเรา — " Stooping ไฟของพวกเขายกฝาขึ้นตา "ปลอดภัย ปลอดภัย ปลอดภัย "บ้านชีพจรเต้นอาละวาด ปลุก ฉันร้อง "โอ้ นี่คุณสมบัติฝังอยู่หรือไม่ ไฟในห้อง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนคำ 710


ไม่ว่าชั่วโมงคุณตื่นขึ้นก็ยังมีประตูที่ปิด. จากห้องไปยังห้องก็มือในมือยกที่นี่เปิดมีส่วนทำให้แน่ใจว่าวิญญาณคู่รัก.

"ที่นี่เราก็"เธอกล่าวว่า" และเขากล่าวเพิ่มเติมว่า"โอแต่ที่นี่เครื่องมือ"อยู่ที่ชั้นบน"เธอพูดพึมพำ "และในสวน"เขากระซิบบอก "อย่างเงียบๆ"เขากล่าวว่า"เราจะปลุกให้เขา"

แต่มันไม่ได้อยู่ที่ว่าคุณตื่นขึ้นมาเรา โอครั้งที่"พวกเขากำลังมองหาพวกเขากำลังวาด ภาพ ผ้าม่านอยู่"หนึ่งอาจจะว่าอย่างนั้นแล้วอ่านในหน้าหนึ่งหรือสอง "พวกเขาพบแล้ว"คงเป็นบางอย่างการหยุดใช้ดินสอที่อยู่บนขอบ และแล้วก็เหนื่อยล้าของการอ่านอาจลุกไปดูด้วยตนเองที่บ้านทั้งหมดไม่มีประตูที่ยืนอยู่หน้าเปิดให้บริการเฉพาะนกพิราบด้วยไม้สีโดดเด่นไปด้วยเนื้อหาและเสียงฮึมฮัมของเครื่องนวดข้าวที่ส่งเสียงจากฟาร์ม"ผมมาอยู่ที่นี่ ฉันต้องการค้นหาหรือไม่?"มือทั้งสองข้างของฉันได้ "อาจจะขึ้นไปชั้นบนของโรงแรมแล้วหรือไม่?"แอปเปิลก็อยู่ที่ห้องใต้หลังคา และลงไปอีกครั้งสวนที่ยังไม่เคยเป็นเพียงหนังสือนั้นก็แอบเข้าไปในพงหญ้า.

แต่พวกเขาได้พบในห้องวาด ภาพ ที่. ไม่ว่าจะเห็นเขาเคย หน้าต่างกระจกที่สะท้อนออกมาแอปเปิลกุหลาบสะท้อนใบทั้งหมดเป็นสีเขียวอยู่ในกระจกหากเขาย้ายไปอยู่ในห้องวาด ภาพ ที่แอปเปิลเท่านั้นหันด้านสีเหลืองของพื้นที่ แต่หลังจากนั้นครู่เดียวหากเปิดประตูออกไปเกี่ยวกับชั้นที่แขวนอยู่บนผนังที่ห้อยลงมาจากเพดานที่ว่า มือทั้งสองข้างของฉันได้ เงาของดงที่มีเครื่องหมายกากบาทขีดทับด้วยพรมจากก้นบึ้งของความเงียบนกพิราบด้วยไม้ที่ดึงฝาครอบทรงกลมของเสียง "ตู้นิร ภัย ตู้นิร ภัย ตู้นิร ภัย "จังหวะของบ้านที่เต้นแผ่วเบา"ขุมทรัพย์ที่ถูกฝังอยู่ห้อง. .... .."หยุดในระยะทางสั้นๆเพื่อไปที่ระดับพร้อมปุ่ม Pulse (ปั่นชั่วขณะ) โอ้ว่าช่วงเวลาอันล้ำค่าหรือไม่?

ที่ถูกฝังไว้ใน ภายหลัง แสงสว่างจางหาย. ออกไปอยู่ที่สวนแล้วหรือไม่? แต่ก็มีต้นไม้ที่ปั่นความมืดสำหรับดักลำแสงของแสงแดด ดังนั้นชั้นดีเกิดขึ้นได้ยากอย่างใจเย็นจมลงใต้พื้นผิวที่ลำแสงที่ฉันได้แสวงหาเผาอยู่หลังกระจกอยู่เสมอ ความตายนั้นคือกระจกที่ความตายนั้นคือระหว่างเรามาหาฝ่ายหญิงเป็นครั้งแรกหลายร้อยปีมาแล้วที่ห่วงยางกันรั่วซึมออกจากบ้าน Windows ที่ห้องพักทั้งหมดที่มีมืดลง เขาจะออกจากทางด้านซ้ายของเธอก็ไปทางด้านทิศเหนือไปทางทิศตะวันออกเห็นดาราที่หันมาดูในท้องฟ้าทางตอนใต้ที่จะแสวงหาหนทางบ้านที่พบว่าลดลงอยู่ใต้การขึ้นๆลงๆได้ "ตู้นิร ภัย ตู้นิร ภัย ตู้นิร ภัย "จังหวะของบ้านที่เอาชนะยินดี 'สมบัตินี้เป็นของท่าน"

ลมคำขึ้นไปบนถนนได้ ต้นเอียงและโค้งงอด้วยวิธีนี้และว่าแสงจันทร์สาดกระเซ็นซ่าน splash screen และในสายฝน แต่ลำแสงของโคมไฟอยู่โดยตรงจากหน้าต่าง แสงเทียนที่สว่างขึ้นแข็งและยัง ท่องเที่ยวผ่านบ้านที่เปิดหน้าต่างเสียงกระซิบไม่ให้เราตื่นวิญญาณคู่รักที่แสวงหาความสุขของพวกเขา.

"เรานอนกันที่นี่"เธอกล่าว และเขาก็จะเพิ่ม"จูบไม่มีหมายเลข""ตื่นในตอนเช้าท่าทาง""สีเงินระหว่างที่ต้นคือข้อเรียกร้อง"""ทางด้านชั้นบนคือข้อเรียกร้อง"อยู่ในสวนคือข้อเรียกร้อง""เมื่อฤดูร้อนมาซ้ำ"ในช่วงฤดูหนาวแต่ไกลๆซ้ำ""ที่ไปปิดประตูอยู่,ค่อยๆเหมือนชีพจรของหัวใจ.

พวกเขาใกล้เข้ามาเข้ามาหยุดอยู่ที่ประตู. กระแสลมเบาลงสีเงินสไลด์ฝนที่ลงมาตามกระจก ดวงตาของเราทำให้ ภาพพจน์ เราได้ยินเสียงไม่มีขั้นตอนอยู่ข้างเราเราไม่เห็นเลดี้คลี่ผ้าคลุม มือทั้งสองข้างของเขาแผงโคมไฟที่ "ดวงวิญญาณเขา "หลับสนิท. ความรักอยู่ที่ริมฝีปาก"

ก้มลงถือตะเกียงสีเงินของพวกเขาให้อยู่เหนือเราพวกเขาและอย่างลึกซึ้ง พวกเขาหยุดชั่วคราว ลมพัดพุ่งตรงแสงไฟไหวลู่ลงเล็กน้อย คานไม้ป่าของแสงจันทร์ข้ามชั้นและกำแพงและการประชุมทำให้เกิดรอยด่างบนใบหน้าที่ก้มลงมาหันหน้าเข้าหาที่คิดคำนึงทั้งสองหันหน้าเข้าหาที่ว่าการค้นหาสำหรับนอนหลับพักผ่อนและหาความสุขที่ซ่อนอยู่ของพวกเขา.

"ตู้นิร ภัย ตู้นิร ภัย ตู้นิร ภัย "ใจกลางของบ้านที่สามารถเอาชนะความ ภาคภูมิใจ "ปี"เขาถอนใจ "อีกครั้งคุณก็พบผม""อยู่ที่นี่"เธอพึมพำ"สำหรับนอนหลับพักผ่อนในสวนที่อ่านหัวเราะกลิ้งแอปเปิ้ลอยู่ที่ห้องใต้หลังคา ณที่นี่เราทางด้านซ้ายอันล้ำค่าของเรา"แล้วก็ก้มลงไฟของฝาแฝดที่บนตาของฉัน "ตู้นิร ภัย ! ตู้นิร ภัย ! ตู้นิร ภัย !"จังหวะของบ้านที่เต้นระรัวฉันตื่นขึ้นร้องว่า"โอ้เป็นสมบัติฝังอยู่ของคุณ ไฟที่อยู่ในบริเวณใจกลาง"