The concept of crisis is an endurin

The concept of crisis is an enduring issue in academic psychology. In its broad sense,
crisis refers to the individual facing uncertainty and threat in attaining important need or
life goal, being associated with a particular event, long-lasting life circumstances, or
particular developmental period (Freund and Ritter 2009; Herrmann and Brandstaetter
2013; Loughran 2011; Richardson and Loughran 2011; Sternberg 2006). The present
article confronts two perspectives on crises, the first one as embodied in current
resilience research and the second one derived from Erikson’s theory of human
development. In empirical research, both perspectives seem to have little overlap, one
dealing with trauma- and the other with everyday-related experience. We make the
claim that Erikson’s theory, despite its age, might offer us extraordinary insight into the
mechanisms behind individual’s abilities to cope with adversity and misfortune. Following,
we shortly describe the concept of crisis as addressed in Erikson’s theory vs.
the concept of crisis as addressed in resilience research, and provide rational for why
they are likely to be interrelated.
In the 1960s, Erikson (1963, 1968) presented a model of human development which
soon turned to a classical psychological theory. We are not going into details of the
theory because it is well known, but would only like to draw attention to Erikson’s
theoretical account to the concept of crisis. According to Erikson (1963, 1968, 1980),
human development is cast into eight stages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวคิดของวิกฤตเป็นปัญหาที่ยั่งยืนในด้านจิตวิทยาทางวิชาการ ในความหมายกว้างของวิกฤตหมายถึงบุคคลที่หันหน้าไปทางความไม่แน่นอนและภัยคุกคามในการบรรลุความต้องการที่สำคัญหรือเป้าหมายของชีวิตที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะยาวสถานการณ์ชีวิตหรือโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาการพัฒนา(Freund และริท 2009 มานน์และ Brandstaetter 2013; โลห์ปี 2011 ริชาร์ดและโลห์ปี 2011 สเติร์น 2006) ปัจจุบันบทความ confronts สองมุมมองเกี่ยวกับวิกฤตคนแรกที่เป็นตัวเป็นตนในปัจจุบันการวิจัยความยืดหยุ่นและเป็นหนึ่งในสองที่ได้มาจากทฤษฎีอีริคสันของมนุษย์การพัฒนา ในการวิจัยเชิงประจักษ์มุมมองทั้งสองดูเหมือนจะมีการทับซ้อนกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเป็นหนึ่งในการจัดการกับtrauma- และอื่น ๆ ที่มีประสบการณ์ในชีวิตประจำวันที่เกี่ยวข้องกับ เราทำให้การเรียกร้องว่าทฤษฎีของอีริคสันแม้จะอายุของมันอาจจะให้เราเข้าใจพิเศษเข้าไปในกลไกที่อยู่เบื้องหลังความสามารถของแต่ละบุคคลที่จะรับมือกับความทุกข์ยากและความโชคร้าย ต่อไปนี้เราไม่นานอธิบายแนวคิดของวิกฤตเป็น addressed ในทฤษฎีอีริคสันของกับแนวคิดของวิกฤตเป็นaddressed ในการวิจัยความยืดหยุ่นและให้เหตุผลว่าทำไมพวกเขามีแนวโน้มที่จะสัมพันธ์. ในปี 1960 อีริคสัน (1963, 1968) นำเสนอ รูปแบบของการพัฒนามนุษย์ซึ่งหันมาเร็วๆ นี้ทฤษฎีทางจิตวิทยาที่คลาสสิก เราจะไม่เข้าไปในรายละเอียดของทฤษฎีเพราะมันเป็นที่รู้จักกันดีแต่เพียงต้องการที่จะดึงความสนใจไปของอีริคสันบัญชีทฤษฎีแนวคิดของวิกฤต ตามที่อีริคสัน (1963, 1968, 1980), การพัฒนามนุษย์ถูกโยนลงไปในขั้นตอนที่แปด