An awkward silence is an uncomforta

An awkward silence is an uncomfortable pause in a conversation or presentation.[1] The unpleasant nature of such silences is associated with feelings of anxiety as the participants feel pressure to speak but are unsure of what to say next.[2] In conversation, average pause length varies by language, culture and context. An awkward silence may occur if a pause has exceeded, for instance, a length generally accepted for demarcating a subject change or the end of a turn. It may be preceded by an ill-considered remark or an imbalance in which one of the participants makes minimal responses.[3] Alternatively, the tension may arise from an expectation that speech is expected in the setting, such as a classroom or presentation.[4]

When Europeans communicate with Japanese, a period of meaningful silence is sometimes misinterpreted as an awkward silence.[5] Awkward silences may occur when Japanese are confronted with a direct question as the loss of face when making an unwelcome admission tends to make them reluctant to say phrases like "I don't know".[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเงียบที่น่าอึดอัดใจคือ หยุดความอึดอัดในการสนทนาหรืองานนำเสนอ [1] ลักษณะไม่พึงประสงค์ของ silences ดังกล่าวจะเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของความวิตกกังวลผู้เข้าร่วมรู้สึกกดดันพูด แต่ไม่แน่ใจของสิ่งที่จะพูดต่อไป [2] ในการสนทนา ความยาวเฉลี่ยหยุด โดยภาษา วัฒนธรรม และบริบทแตกต่างกันไป ความเงียบที่น่าอึดอัดใจอาจเกิดขึ้นหากการหยุดเกิน เช่น ความยาวที่ยอมรับโดยทั่วไปสำหรับกัมพูชายอมเปลี่ยนเรื่องหรือปลายเปิด มันอาจเป็นก่อนหน้า โดยมีหมายเหตุที่ ill-considered หรือความไม่สมดุลซึ่งหนึ่งในผู้เข้าร่วมทำให้การตอบสนองน้อยที่สุด [3] อีกวิธีหนึ่งคือ ความตึงเครียดอาจเกิดขึ้นจากการคาดหวังว่า เสียงคาดว่าในการตั้งค่า เช่นห้องเรียนหรือนำเสนอ [4]เมื่อชาวยุโรปติดต่อกับญี่ปุ่น ระยะเวลาของความเงียบที่มีความหมายที่ชัดเจนเป็นความเงียบที่น่าอึดอัดใจบางครั้ง [5] silences อึดอัดใจอาจเกิดขึ้นเมื่อญี่ปุ่นเผชิญกับคำถามโดยตรงเป็นการสูญเสียของใบหน้าเมื่อมีการเข้าชมที่ไม่พึงประสงค์ที่มีแนวโน้มจะ ทำให้อยากพูดวลีชอบฉัน" [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เงียบที่น่าอึดอัดใจเป็นหยุดอึดอัดในการสนทนาหรืองานนำเสนอ. [1] ธรรมชาติที่ไม่พึงประสงค์ของความเงียบดังกล่าวมีความเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของความวิตกกังวลเป็นผู้เข้าร่วมรู้สึกกดดันที่จะพูด แต่ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่จะพูดต่อไป. [2] ในการสนทนายาวหยุดเฉลี่ยแตกต่างกันไปตามภาษาวัฒนธรรมและบริบท เงียบที่น่าอึดอัดใจอาจเกิดขึ้นหากหยุดได้เกินเช่นความยาวได้รับการยอมรับโดยทั่วไปสำหรับ demarcating การเปลี่ยนแปลงเรื่องหรือจบเทิร์นที่ มันอาจจะนำหน้าด้วยคำพูดไม่ดีถือว่าหรือความไม่สมดุลซึ่งเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมทำให้การตอบสนองน้อยที่สุด. [3] อีกวิธีหนึ่งคือความตึงเครียดอาจเกิดขึ้นจากความคาดหวังว่าคำพูดที่คาดว่าในการตั้งค่าเช่นห้องเรียนหรืองานนำเสนอ. [4]

เมื่อชาวยุโรปสื่อสารกับญี่ปุ่นเป็นระยะเวลาของความเงียบที่มีความหมายบางครั้งจะตีความเป็นความเงียบที่น่าอึดอัดใจ. [5] ความเงียบที่น่าอึดอัดใจอาจเกิดขึ้นเมื่อญี่ปุ่นกำลังเผชิญหน้ากับคำถามโดยตรงเป็นความสูญเสียของใบหน้าเมื่อมีการเข้ารับการรักษาที่ไม่พอใจมีแนวโน้มที่จะทำให้พวกเขาลังเลที่จะพูดวลีเช่น "ผมไม่ทราบ". [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเงียบน่าอึดอัดเป็นหยุดอึดอัดในการสนทนาหรือการนำเสนอ [ 1 ] ไม่เป็นธรรมชาติ เช่น ความเงียบที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกของความวิตกกังวลเป็นผู้เข้าร่วมที่รู้สึกกดดันที่จะพูด แต่ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรต่อไป [ 2 ] ในการสนทนา , ความยาวหยุดเฉลี่ยแตกต่างกันไปตามภาษา วัฒนธรรมและบริบท ความเงียบน่าอึดอัดอาจเกิดขึ้นถ้าหยุดเกิน เช่น ความยาวโดยทั่วไป กล่าวคือ การเปลี่ยนหัวข้อ หรือ ปลายเปิด มันอาจจะนำหน้าด้วยป่วยถือว่าหมายเหตุหรือความไม่สมดุลซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ที่ทำให้การตอบสนองน้อยที่สุด [ 3 ] อีกวิธีหนึ่งคือ แรงที่อาจจะเกิดขึ้น จากความคาดหวังว่า คำพูดที่คาดว่าในการตั้งค่า เช่น ห้องเรียน หรือเสนอ [ 5 ]เมื่อชาวยุโรปสื่อสารกับคนญี่ปุ่นได้ ระยะที่มีความหมาย ความเงียบ บางครั้งก็ตีความผิด ๆความเงียบน่าอึดอัด . [ 5 ] เขินเงียบอาจเกิดขึ้นเมื่อญี่ปุ่นจะเผชิญกับปัญหาโดยตรง เช่น การสูญเสียของหน้าเมื่อมีการเข้าชม unwelcome มีแนวโน้มที่จะทำให้พวกเขาไม่เต็มใจที่จะพูดวลีเช่น " ไม่รู้ " [ 6 ]