Homopolymers and copolymers of lact

Homopolymers and copolymers of lactate and glycolate are widely used in commercially
available sustained release products for drug delivery. However, lactate and
glycolate copolymers are degraded by bulk hydrolysis; hence, drug release cannot be
fully controlled (Pouton and Akhtar 1996). In the early 1990s, PHA became candidates
for use as drug carriers owing to their biodegradability, biocompatibility, and
degradation by surface erosion (Gould et al. 1987). PHA used as a drug carrier was
reviewed in 1989 by Koosha et al (1989). The potential of matrices produced by
direct compression of PHBV for oral administration has been proven with the benefits
of simplified processing over alternative sustained release technologies (Gould
et al. 1987). Increasing the polymer molecular mass caused an increased rate of sulfamethizole
release from irregularly shaped PHB microparticles (Brophy and Deasy
1986). When the in vitro release and the in vivo release of the anticancer agent lomustine
from PHB and PLA microspheres as potential carriers for drug targeting were
compared, it was found that drug was released from the PHB microspheres faster
(Bissery et al. 1985). Incorporation of ethyl esters or butyl esters of fatty acids into
the PHB microspheres increased the rate of drug release (Kubota et al. 1988).
So far only PHB and PHBV have been studied for controlled drug release. It is
expected that other PHA family members with diverse properties will bring more
controlled release properties for the drug release field. This is still an area remaining
to be exploited.
PHA granule binding protein PhaP is able to bind to hydrophobic polymers
(Wang et al. 2008b). A receptor-mediated drug-specific delivery system was developed
in this study based on PhaP (Fig. 5). The system consists of PHA nanoparticles,
PhaP, and ligands fused to PhaP. The PHA nanoparticles were used to
package mostly hydrophobic drugs, PhaP fused with ligands produced by overexpression
of their corresponding genes in Pichia pastoris or Escherichia coli was able
to attach to hydrophobic PHA nanoparticle. At the end, the ligands were able to pull
the PhaP–PHA nanoparticles to the targeted cells with receptors recognized by the
ligands. It was found in this study that the receptor-mediated drug-specific delivery

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Homopolymers และมีระดับของแลคเตทและ glycolate ใช้ในเชิงพาณิชย์ผลิตภัณฑ์พร้อมใช้ปลดปล่อยยาส่ง อย่างไรก็ตาม แล และโค glycolate จะสลายตัว โดยย่อยจำนวนมาก ดังนั้น ไม่สามารถจะปล่อยยาเสพติดเต็มควบคุม (Pouton และ 1996 แห่งประเทศไทย) ในช่วงปี 1990 ผาเป็น ผู้สมัครสำหรับใช้เป็นสายยาเนื่องจากการย่อยสลายทางชีวภาพ biocompatibility และย่อยสลาย โดยการกัดเซาะพื้นผิว (กูลด์ et al. 1987) ใช้เป็นผู้ให้บริการยาผาสอบทานในปี 1989 โดย Koosha et al (1989) ศักยภาพของเมทริกซ์ที่ผลิตโดยการบีบอัดโดยตรงของ PHBV สำหรับการบริหารช่องปากได้รับการพิสูจน์ ด้วยผลประโยชน์การประมวลผลง่ายขึ้นกว่าเทคโนโลยีอื่นปลดปล่อย (กูลด์et al. 1987) เพิ่มลิเมอร์โมเลกุลมวลเกิดจากอัตราการเพิ่มขึ้นของซัลฟาเมไทโซลปล่อยจากไม่สม่ำเสมอรูปไมโคร PHB (Brophy และ Deasy1986) . เมื่อปล่อยในหลอดทดลองและ vivo ในปล่อยของ lomustine แทนต้านมะเร็งจาก microspheres PHB และปลาเป็นสายการบินกำหนดเป้าหมายยาเสพติดอาจเกิดขึ้นการเปรียบเทียบ พบยาเสพติดที่ออกจาก PHB microspheres ได้เร็วขึ้น(Bissery et al. 1985) รวมตัวกันของเอทิล esters หรือบิวทิลเอสเทกรดไขมันลงในอัตราการปล่อยยาเสพติด (คูโบต้า et al. 1988) PHB microspheres ขึ้นจน PHB และ PHBV เท่านั้นได้รับการศึกษาสำหรับควบคุมยาเสพติด มันเป็นคาดว่า ผาสมาชิกครอบครัวคนอื่น ๆ มีคุณสมบัติที่หลากหลายจะนำมาเพิ่มเติมคุณสมบัติควบคุมการปลดปล่อยสำหรับฟิลด์ปล่อยยาเสพติด นี้ยังคงเป็นพื้นที่ที่เหลือการจะใช้ประโยชน์ผาเม็ดโปรตีนรวมภาพจะสามารถผูกเข้ากับโพลิเมอร์เหนียวเหนอะหนะ(Wang et al. 2008b) พัฒนาระบบส่งยาเฉพาะตัวรับสื่อในการศึกษานี้ตามภาพ (5 รูป) ระบบนี้ประกอบด้วยการเก็บกักผาภาพ และ ligands หลอมรวมกับภาพ ใช้ในการเก็บกักผาแพคเกจฝ่ามือส่วนใหญ่ยาเสพติด ภาพผสมผสานกับ ligands ผลิต โดยแสดงออกของยีนต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องใน Pichia pastoris หรือ Escherichia coli ได้การแนบกับ nanoparticle สูงผาฝ่ามือ ปลาย ligands ได้มีการดึงเก็บกักภาพ – ผาไปยังเซลล์เป้าหมายกับผู้รับรู้จักการligands พบในการศึกษาที่ส่งยาเสพติดเฉพาะตัวรับสื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โฮโมและเมอร์ของแลคเตทและไกลโคมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในเชิงพาณิชย์
ที่มีอยู่ผลิตภัณฑ์ปลดปล่อยสำหรับการส่งมอบยาเสพติด อย่างไรก็ตามการให้น้ำนมและ
ไกลโคพอลิเมอจะถูกย่อยสลายโดยการย่อยสลายกลุ่ม; ด้วยเหตุนี้การปลดปล่อยตัวยาไม่สามารถ
ควบคุมอย่างเต็มที่ (Pouton และ Akhtar 1996) ในช่วงต้นปี 1990, PHA กลายเป็นผู้สมัคร
เพื่อใช้เป็นยาเสพติดให้บริการเนื่องจากการย่อยสลายทางชีวภาพกันได้ทางชีวภาพของพวกเขาและ
การย่อยสลายจากการกัดเซาะพื้นผิว (โกลด์ et al. 1987) PHA ใช้เป็นผู้ให้บริการยาเสพติดได้รับ
การตรวจสอบในปี 1989 โดย Koosha, et al (1989) ที่มีศักยภาพของการฝึกอบรมการผลิตโดย
การบีบอัดโดยตรงของ PHBV สำหรับการบริหารช่องปากได้รับการพิสูจน์ด้วยผลประโยชน์
ของการประมวลผลง่ายกว่าเทคโนโลยีปลดปล่อยทางเลือก (โกลด์
et al. 1987) การเพิ่มมวลโมเลกุลพอลิเมอก่อให้เกิดอัตราการเพิ่มขึ้นของการซัลฟาเมไทโซล
ปล่อยจากรูปทรงไมโคร PHB (Brophy และ Deasy
1986) เมื่อได้รับการปล่อยตัวในหลอดทดลองและได้รับการปล่อยตัวในร่างกายของ lomustine ตัวแทนต้านมะเร็ง
จาก PHB และ PLA microspheres เป็นผู้ให้บริการที่มีศักยภาพสำหรับการกำหนดเป้าหมายยาเสพติดได้รับการ
เปรียบเทียบพบว่ายาเสพติดได้รับการปล่อยตัวจาก PHB microspheres ได้เร็วขึ้น
(Bissery et al. 1985) รวมตัวกันของเอสเทอเอทิลเอสเตอร์หรือบิวทิลของกรดไขมันเข้าไปใน
microspheres PHB อัตราการเพิ่มขึ้นของการปลดปล่อยตัวยา (คูโบต้า et al. 1988).
เพื่อให้ห่างไกลเพียง PHB และ PHBV ได้รับการศึกษาสำหรับการเปิดตัวยาควบคุม มันเป็น
ที่คาดหวังว่าสมาชิกในครอบครัว PHA อื่น ๆ ที่มีคุณสมบัติที่มีความหลากหลายมากขึ้นจะนำ
คุณสมบัติควบคุมการปลดปล่อยสำหรับเขตการปลดปล่อยตัวยา นี้ยังคงเป็นพื้นที่ที่เหลืออยู่
ที่จะใช้ประโยชน์.
PHA เม็ดโปรตีนปราบสามารถที่จะผูกกับโพลีเมอชอบน้ำ
(Wang et al. 2008b) ระบบการจัดส่งยาเสพติดที่เฉพาะเจาะจงรับพึ่งได้รับการพัฒนา
ในการศึกษาครั้งนี้ขึ้นอยู่กับการปราบ (รูปที่. 5) ระบบประกอบด้วยอนุภาคนาโนผา
ปราบและแกนด์ผสมเพื่อปราบ อนุภาคนาโน PHA ถูกนำมาใช้ในการ
จัดแพคเกจยาเสพติดที่ไม่ชอบน้ำส่วนใหญ่ปราบผสมกับแกนด์ที่ผลิตโดยแสดงออก
ของยีนที่เกี่ยวข้องของพวกเขาใน pastoris Pichia หรือ Escherichia coli ก็สามารถที่
จะแนบไปกับอนุภาคนาโน PHA ไม่ชอบน้ำ ในตอนท้ายแกนด์ก็สามารถที่จะดึง
อนุภาคนาโนปราบ-PHA ไปยังเซลล์เป้าหมายกับตัวรับการยอมรับจาก
แกนด์ มันถูกพบในการศึกษาครั้งนี้ว่าการส่งมอบยาเสพติดโดยเฉพาะการรับสื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฮโมพอลิเมอร์ผสมของกรดแลคติกและ Glycolate และใช้กันอย่างแพร่หลายในเชิงพาณิชย์มี sustained release ผลิตภัณฑ์สำหรับนำส่งยา อย่างไรก็ตาม แลคเตท และซึ่งเป็นกลุ่มย่อยโดย Glycolate จะเสื่อมโทรม ดังนั้นจึงไม่สามารถปล่อยยาเป็นควบคุมอย่างเต็มที่ ( pouton Akhtar และ 1996 ) ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 ผาเป็นผู้สมัครเพื่อใช้เป็นยา เพราะผู้ย่อยสลายทางชีวภาพของการรวมตัวกัน ของตัวเพียงและการกัดกร่อนพื้นผิว ( Gould et al . 1987 ) ใช้เป็นพาหะ คือ ยาผาสุดท้ายในปี 1989 โดย koosha et al ( 1989 ) ศักยภาพของเมตริกซ์ผลิตโดยการบีบอัดโดยตรงของ phbv สำหรับรับประทานยาได้รับการพิสูจน์ที่มีประโยชน์การประยุกต์การประมวลผลผ่านเทคโนโลยีการออกฤทธิ์ ( โกลด์et al . 1987 ) เพิ่มโพลิเมอร์โมเลกุลมวล ทำให้อัตราการเพิ่มขึ้นของซัลฟาไดเมโทซีนปล่อยจาก PHB ไมโคร ( ในรูปตัวเขียน และเดซี่1986 ) เมื่อการปลดปล่อยตัวยาในหลอดทดลองและรุ่นตัวแทนต้านมะเร็ง lomustineจาก PHB และปลาและเป็นผู้ให้บริการที่มีศักยภาพเป็นยาเสพติด เป้าหมายเปรียบเทียบ พบว่า ยาเสพติดที่ถูกปล่อยออกมาจาก PHB และเร็วขึ้น( bissery et al . 1985 ) การรวมตัวกันของเอสเทอร์เอธิลเอสเทอร์ของกรดไขมันในบิวทิลPHB และเพิ่มอัตราการปลดปล่อยยา ( คูโบต้า et al . 1988 )ดังนั้นไกลเท่านั้น phbv PHB และได้รับการศึกษาสำหรับควบคุมการปลดปล่อยยา มันคือคาดว่าสมาชิกในครอบครัวอื่น ๆที่มีคุณสมบัติหลากหลาย จะเอาผามากกว่าควบคุมการปลดปล่อยตัวยาคุณสมบัติสำหรับฟิลด์ นี้ยังมีพื้นที่เหลือจะใช้ประโยชน์ผาเม็ดโปรตีนเพิ่มขึ้น สามารถผูกกับพอลิเมอร์ )( Wang et al . 2008b ) เป็นระบบที่ถูกพัฒนาขึ้น receptor-mediated ยาเฉพาะการจัดส่งในการศึกษานี้ ตามภาพ ( ภาพที่ 5 ) ระบบที่ประกอบด้วยอนุภาคนาโนผา ,ภาพและลิแกนด์ผสมกับภาพ . ผานาโนได้แก่แพคเกจส่วนใหญ่ ) ยา ภาพผสมกับลิแกนด์ที่ผลิตโดย overexpressionของยีนที่เกี่ยวข้องใน pichia pastoris หรือ Escherichia coli ได้ที่แนบกับไฮโดรโฟบิกผาสำหรับ . สุดท้าย ลิแกนด์สามารถดึงส่วนภาพ–ผาอนุภาคนาโนเพื่อเป้าหมายเซลล์ที่มีตัวรับได้รับการยอมรับโดยลิแกนด์ . การศึกษานี้พบว่า receptor-mediated ยาเฉพาะการจัดส่ง