- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Making perception pertinent to cogn
Making perception pertinent to cognition and action
There are many ways in which cognition and action become intertwined with perceptual processing. Researchers have identified and distinguished attentional orientation (changes in the inputs to the perceptual system, most blatantly, by turning one’s head in a particular direction, for example), attentional modulation effects (changing the “gain” on information signals without changing the input), perceptual learning effects (adaptation of the perceptual system over time), and top-down effects of cognition (moment-to-moment changes in perceptual processing as a result of cognitive demands and expectations) (Pylyshyn, 1999). These distinctions are useful for guiding research efforts at pinpointing loci of experiential influences on perception and cognition. However, these distinctions also risk neglecting the interactive nature of these processes. We alter our behavior in response to cognitive demands, and as a result, change the input to the perceptual system. Changes in the inputs to the perceptual system will alter what the perceptual system adapts to through perceptual learning, which in turn will affect cognition.
The phenomenon of categorical perception (CP) is a good example of how perception comes to better interface with cognition by leading us to perceive our world in terms of the categories that we have formed (Goldstone & Hendrickson, 2010). By CP, our perceptions are warped such that differences between objects that belong in different categories are accentuated, and differences between objects that fall into the same category are deemphasized (Harnad, 1997). CP occurs for learned visual (Goldstone, 1994) and auditory (Pisoni, Aslin, Perey, & Hennessy, 1982) categories, and transforms relatively linear sensory signals into relatively nonlinear internal representations. This transformation is important because it promotes the crucial cognitive function of treating distinguishable stimuli as the same thing. Once different examples of a phoneme/d/, different cats, or different chairs are treated as the same kinds of thing, then irrelevant variations are deemphasized and connections can be made between things that have disparate superficial appearances. While we might have expected these connections to be made only at deeper, cognitive levels, turning over some of the work in creating equivalence classes to perceptual systems frees up executive control functioning for other tasks and leads to the fast and efficient detection of categories.
There are other striking examples of visual processes being tailored to an organism’s tasks. Milner and Goodale (1995) have proposed interacting but distinct visual pathways involved in visual identification/recognition of an object and reaching for that object. One confirmed prediction of the idea that perceptual processes are tuned to the currently relevant actions is that visual systems engaged in identification/recognition and reaching should not always show the same pattern of sensitivity to illusions (Aglioti et al., 1995 and Bruno and Franz, 2009). While verbally reported size judgments for a central circle are heavily influenced by the sizes of surrounding circles, grasps for the central circle are relatively unaffected. This is a plausible pattern if one assumes that successful grasps depend on metric calculations based on the target itself, whereas explicit perceptual judgments about that target can sometimes benefit from determining its relation to other objects (Franz, 2001).
Even more surprising arguments for an influence of an organism’s tasks on its perception are that people scale their perceptions of an environment according to their bodily experience writ large, including their energetic state. People who have more energy, because they have drunk a beverage containing glucose, seem to perceive a hill to be less steep than those who have drunk a beverage containing non-caloric sweetener (Schnall, Zadra, & Proffitt, 2010). Likewise, individuals wearing a heavy backpack judge a hill to be steeper than those who are not (Proffitt, 2006). People who can jump higher judge heights to be lower (Lessard, Linkenauger, & Proffitt, 2009). However, these results are controversial (Firestone, 2013) and highlight the difficulty of distinguishing changes in perception from changes in post-perceptual decision-making. Critiques of the work have proposed an alternative account of the results in which participants in these experiments are altering their report of what they perceive, as opposed to actually experiencing a perceptual shift ( Firestone & Scholl, 2014). Reducing the potential for demand effects – for example, by giving participants a plausible explanation for wearing a heavy backpack to decrease their suspicion/awareness of the experimental manipulation – seems to reduce or eliminate many of these effects, suggesting a non-perceptual locus ( Durgin et al., 2012 and Shaffer et al., 2013).
Other results showing influences of subjective evaluations on distance perception overcome some of these objections by using both explicit and implicit measures of distance perception. For example, Balcetis and Dunning (2010) find that more desirable objects, such as a glass of water when perceivers are thirsty rather than sated, or a gift card worth $25 vs $0, are perceived as being closer than the less desired objects. In addition to measuring distance with explicit length judgments, these effects are also found when participants are asked to throw a bean bag to the object, with underthrows being more common for more desired objects (see also Balcetis, Dunning, & Granot, 2012 for influences of subjective value on dominance in binocular rivalry). The general perspective that an organism’s circumstances will influence the specific nature of its perceptual transformations is fertile. It is at least a coherent proposal that systematically distorted perceptual system outputs will serve the needs of an organism better than uninfluenced outputs. For Balcetis and Dunning’s perceivers, if desired objects are perceived as closer, then this may automatically dispose them toward approaching the objects. Of course, the more straightforward route of having their desires influence their strategic, conscious decisions to approach objects without affecting perceptual outputs is also plausible. The working hypothesis is that a goal should increasingly affect an agent’s perceptual outputs rather decisional stages as the goals recur increasingly often and consistently, as the cost of strategic decision making increases, and when other goals do not put competing pressures on perceptual outputs. Future research will be needed to substantiate whether specific and transitory circumstances can override an organism’s broader circumstances, but in any case, a promising way of understanding perception is by understanding what it allows us quite specifically to think and do.
There are many ways in which cognition and action become intertwined with perceptual processing. Researchers have identified and distinguished attentional orientation (changes in the inputs to the perceptual system, most blatantly, by turning one’s head in a particular direction, for example), attentional modulation effects (changing the “gain” on information signals without changing the input), perceptual learning effects (adaptation of the perceptual system over time), and top-down effects of cognition (moment-to-moment changes in perceptual processing as a result of cognitive demands and expectations) (Pylyshyn, 1999). These distinctions are useful for guiding research efforts at pinpointing loci of experiential influences on perception and cognition. However, these distinctions also risk neglecting the interactive nature of these processes. We alter our behavior in response to cognitive demands, and as a result, change the input to the perceptual system. Changes in the inputs to the perceptual system will alter what the perceptual system adapts to through perceptual learning, which in turn will affect cognition.
The phenomenon of categorical perception (CP) is a good example of how perception comes to better interface with cognition by leading us to perceive our world in terms of the categories that we have formed (Goldstone & Hendrickson, 2010). By CP, our perceptions are warped such that differences between objects that belong in different categories are accentuated, and differences between objects that fall into the same category are deemphasized (Harnad, 1997). CP occurs for learned visual (Goldstone, 1994) and auditory (Pisoni, Aslin, Perey, & Hennessy, 1982) categories, and transforms relatively linear sensory signals into relatively nonlinear internal representations. This transformation is important because it promotes the crucial cognitive function of treating distinguishable stimuli as the same thing. Once different examples of a phoneme/d/, different cats, or different chairs are treated as the same kinds of thing, then irrelevant variations are deemphasized and connections can be made between things that have disparate superficial appearances. While we might have expected these connections to be made only at deeper, cognitive levels, turning over some of the work in creating equivalence classes to perceptual systems frees up executive control functioning for other tasks and leads to the fast and efficient detection of categories.
There are other striking examples of visual processes being tailored to an organism’s tasks. Milner and Goodale (1995) have proposed interacting but distinct visual pathways involved in visual identification/recognition of an object and reaching for that object. One confirmed prediction of the idea that perceptual processes are tuned to the currently relevant actions is that visual systems engaged in identification/recognition and reaching should not always show the same pattern of sensitivity to illusions (Aglioti et al., 1995 and Bruno and Franz, 2009). While verbally reported size judgments for a central circle are heavily influenced by the sizes of surrounding circles, grasps for the central circle are relatively unaffected. This is a plausible pattern if one assumes that successful grasps depend on metric calculations based on the target itself, whereas explicit perceptual judgments about that target can sometimes benefit from determining its relation to other objects (Franz, 2001).
Even more surprising arguments for an influence of an organism’s tasks on its perception are that people scale their perceptions of an environment according to their bodily experience writ large, including their energetic state. People who have more energy, because they have drunk a beverage containing glucose, seem to perceive a hill to be less steep than those who have drunk a beverage containing non-caloric sweetener (Schnall, Zadra, & Proffitt, 2010). Likewise, individuals wearing a heavy backpack judge a hill to be steeper than those who are not (Proffitt, 2006). People who can jump higher judge heights to be lower (Lessard, Linkenauger, & Proffitt, 2009). However, these results are controversial (Firestone, 2013) and highlight the difficulty of distinguishing changes in perception from changes in post-perceptual decision-making. Critiques of the work have proposed an alternative account of the results in which participants in these experiments are altering their report of what they perceive, as opposed to actually experiencing a perceptual shift ( Firestone & Scholl, 2014). Reducing the potential for demand effects – for example, by giving participants a plausible explanation for wearing a heavy backpack to decrease their suspicion/awareness of the experimental manipulation – seems to reduce or eliminate many of these effects, suggesting a non-perceptual locus ( Durgin et al., 2012 and Shaffer et al., 2013).
Other results showing influences of subjective evaluations on distance perception overcome some of these objections by using both explicit and implicit measures of distance perception. For example, Balcetis and Dunning (2010) find that more desirable objects, such as a glass of water when perceivers are thirsty rather than sated, or a gift card worth $25 vs $0, are perceived as being closer than the less desired objects. In addition to measuring distance with explicit length judgments, these effects are also found when participants are asked to throw a bean bag to the object, with underthrows being more common for more desired objects (see also Balcetis, Dunning, & Granot, 2012 for influences of subjective value on dominance in binocular rivalry). The general perspective that an organism’s circumstances will influence the specific nature of its perceptual transformations is fertile. It is at least a coherent proposal that systematically distorted perceptual system outputs will serve the needs of an organism better than uninfluenced outputs. For Balcetis and Dunning’s perceivers, if desired objects are perceived as closer, then this may automatically dispose them toward approaching the objects. Of course, the more straightforward route of having their desires influence their strategic, conscious decisions to approach objects without affecting perceptual outputs is also plausible. The working hypothesis is that a goal should increasingly affect an agent’s perceptual outputs rather decisional stages as the goals recur increasingly often and consistently, as the cost of strategic decision making increases, and when other goals do not put competing pressures on perceptual outputs. Future research will be needed to substantiate whether specific and transitory circumstances can override an organism’s broader circumstances, but in any case, a promising way of understanding perception is by understanding what it allows us quite specifically to think and do.
0/5000
การรับรู้เกี่ยวข้องกับประชานและการดำเนินการมีหลายวิธีที่ประชานและกระทำเป็นเจอกับ perceptual ประมวลผล นักวิจัยได้ระบุ และโดดเด่นแนว attentional (เปลี่ยนอินพุตระบบ perceptual สุด blatantly โดยการเปิดหน้าในทิศทางเฉพาะ เช่น), ผลเอ็ม attentional (เปลี่ยน "กำไร" กับสัญญาณข้อมูลโดยไม่ต้องเปลี่ยนอินพุต), ผลเรียน perceptual (ปรับระบบ perceptual เวลา), และบนลงล่างผลของประชาน (ช่วงเวลาช่วงเวลาการเปลี่ยนแปลง perceptual ประมวลผลจากความต้องการรับรู้และความคาดหวัง) (Pylyshyn , 1999) ข้อแตกต่างเหล่านี้มีประโยชน์สำหรับการนำวิจัยพยายาม pinpointing loci ของอิทธิพลผ่านการรับรู้และประชาน อย่างไรก็ตาม ข้อแตกต่างเหล่านี้ยังเสี่ยง neglecting ลักษณะแบบโต้ตอบของกระบวนการเหล่านี้ เราเปลี่ยนพฤติกรรมของเราในการตอบสนองความต้องการรับรู้ และเป็นผลให้ เปลี่ยนเข้าระบบ perceptual การเปลี่ยนแปลงในปัจจัยการผลิตระบบ perceptual จะเปลี่ยนอะไรระบบ perceptual ปรับไปผ่านเรียน perceptual ที่ใช้จะมีผลต่อประชานปรากฏการณ์ของการรับรู้แน่ชัด (CP) เป็นตัวอย่างที่ดีของการรับรู้มาดี อินเทอร์เฟสกับประชาน โดยนำเราสังเกตโลกของเราในด้านประเภทที่ให้เราได้เกิดขึ้น (Goldstone & Hendrickson, 2010) โดย CP ภาพลักษณ์ของเราที่เหยเกได้ให้ความแตกต่างระหว่างวัตถุที่อยู่ในประเภทต่าง ๆ มีตาร์ และความแตกต่างระหว่างวัตถุที่อยู่ในประเภทเดียวกันคือ deemphasized (Harnad, 1997) CP เกิดขึ้นสำหรับการเรียนรู้ visual (Goldstone, 1994) และหู (Pisoni, Aslin, Perey และเฮนเนสซี่ วี 1982) ประเภท และสัญญาณรับความรู้สึกเส้นค่อนข้างแปลงลงในนำเสนอภายในค่อนข้างไม่เชิงเส้น แปลงนี้เป็นสิ่งสำคัญ เพราะมันส่งเสริมการทำงานรับรู้สำคัญของการรักษาสิ่งเร้าแตกต่างเป็นสิ่งเดียวกัน ตัวอย่างที่แตกต่างกันของหน่วย เสียง/d /, แมวแตกต่างกัน หรือเก้าอี้ต่าง ๆ ถือว่าเป็นชนิดเดียวกัน สิ่งที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบที่ deemphasized แล้วสามารถทำการเชื่อมต่อระหว่างสิ่งที่มีลักษณะแตกต่างกันผิวเผิน ในขณะที่เราอาจต้องเชื่อมต่อเหล่านี้จะทำ เฉพาะในระดับลึก รับรู้ พลิกบางงานสร้างชั้นเทียบเท่ากับระบบ perceptual ช่วยให้ผู้บริหารควบคุมการทำงานสำหรับงานอื่น ๆ แล้วนำไปสู่การตรวจพบอย่างรวดเร็ว และมีประสิทธิภาพของประเภทอื่น ๆ อย่างโดดเด่นของภาพกระบวนการเหมาะกับงานขององค์กรได้ Milner และ Goodale (1995) ได้เสนอโต้ตอบ แต่มนต์หมดภาพที่เกี่ยวข้องกับรหัสภาพรู้วัตถุและการเข้าถึงสำหรับวัตถุนั้น หนึ่งยืนยันการคาดเดาความคิดที่ว่า กระบวน perceptual จะปรับการดำเนินการที่เกี่ยวข้องในขณะนี้เป็นที่ระบบภาพในรหัส/การรับรู้และเข้าถึงควรไม่เสมอรูปแบบเดียวกันความไวกับมายา (Aglioti และ al., 1995 และ Bruno และ ฟรานซ์ 2009) ในขณะที่รายงานถึงขนาดตัดสิน สำหรับวงกลมกลางมีอิทธิพลมาก โดยขนาดของรอบวงกลม grasps สำหรับวงกลมกลางจะค่อนข้างไม่ถูกกระทบ นี้คือรูปแบบที่เป็นไปได้ถ้าหนึ่งถือว่า ประสบความสำเร็จ grasps พึ่งวัดคำนวณตามเป้าหมายตัวเอง ขณะตัดสิน perceptual ชัดเจนเกี่ยวกับเป้าหมายที่ได้รับประโยชน์จากการกำหนดความสัมพันธ์ของวัตถุอื่น ๆ (Franz, 2001) บางครั้งEven more surprising arguments for an influence of an organism’s tasks on its perception are that people scale their perceptions of an environment according to their bodily experience writ large, including their energetic state. People who have more energy, because they have drunk a beverage containing glucose, seem to perceive a hill to be less steep than those who have drunk a beverage containing non-caloric sweetener (Schnall, Zadra, & Proffitt, 2010). Likewise, individuals wearing a heavy backpack judge a hill to be steeper than those who are not (Proffitt, 2006). People who can jump higher judge heights to be lower (Lessard, Linkenauger, & Proffitt, 2009). However, these results are controversial (Firestone, 2013) and highlight the difficulty of distinguishing changes in perception from changes in post-perceptual decision-making. Critiques of the work have proposed an alternative account of the results in which participants in these experiments are altering their report of what they perceive, as opposed to actually experiencing a perceptual shift ( Firestone & Scholl, 2014). Reducing the potential for demand effects – for example, by giving participants a plausible explanation for wearing a heavy backpack to decrease their suspicion/awareness of the experimental manipulation – seems to reduce or eliminate many of these effects, suggesting a non-perceptual locus ( Durgin et al., 2012 and Shaffer et al., 2013).Other results showing influences of subjective evaluations on distance perception overcome some of these objections by using both explicit and implicit measures of distance perception. For example, Balcetis and Dunning (2010) find that more desirable objects, such as a glass of water when perceivers are thirsty rather than sated, or a gift card worth $25 vs $0, are perceived as being closer than the less desired objects. In addition to measuring distance with explicit length judgments, these effects are also found when participants are asked to throw a bean bag to the object, with underthrows being more common for more desired objects (see also Balcetis, Dunning, & Granot, 2012 for influences of subjective value on dominance in binocular rivalry). The general perspective that an organism’s circumstances will influence the specific nature of its perceptual transformations is fertile. It is at least a coherent proposal that systematically distorted perceptual system outputs will serve the needs of an organism better than uninfluenced outputs. For Balcetis and Dunning’s perceivers, if desired objects are perceived as closer, then this may automatically dispose them toward approaching the objects. Of course, the more straightforward route of having their desires influence their strategic, conscious decisions to approach objects without affecting perceptual outputs is also plausible. The working hypothesis is that a goal should increasingly affect an agent’s perceptual outputs rather decisional stages as the goals recur increasingly often and consistently, as the cost of strategic decision making increases, and when other goals do not put competing pressures on perceptual outputs. Future research will be needed to substantiate whether specific and transitory circumstances can override an organism’s broader circumstances, but in any case, a promising way of understanding perception is by understanding what it allows us quite specifically to think and do.
การแปล กรุณารอสักครู่..
การรับรู้ที่เกี่ยวข้องกับความรู้ความเข้าใจและการกระทำที่มีหลายวิธีในการที่ความรู้ความเข้าใจและการกระทำจะกลายเป็นพันกับการประมวลผลการรับรู้เป็น
นักวิจัยได้ระบุและโดดเด่นการวางแนวทางตั้งใจ (การเปลี่ยนแปลงในปัจจัยการผลิตไปยังระบบการรับรู้ส่วนใหญ่โจ๋งครึ่มโดยหันหัวในทิศทางใดเช่น) ผลกระทบการปรับตั้งใจ (เปลี่ยน "ได้รับ" สัญญาณข้อมูลโดยไม่ต้องเปลี่ยนการป้อนข้อมูล) ผลการเรียนรู้การรับรู้ (การปรับตัวของระบบการรับรู้ในช่วงเวลา) และผลกระทบจากบนลงล่างของความรู้ความเข้าใจ (การเปลี่ยนแปลงขณะที่ช่วงเวลาในการประมวลผลการรับรู้เป็นผลมาจากความต้องการและความคาดหวังทางปัญญา) (Pylyshyn, 1999) ความแตกต่างเหล่านี้มีประโยชน์สำหรับแนวทางการวิจัยที่ pinpointing ตำแหน่งของอิทธิพลต่อการรับรู้ประสบการณ์และความรู้ แต่ความแตกต่างเหล่านี้ยังมีความเสี่ยงที่ละเลยลักษณะการโต้ตอบของกระบวนการเหล่านี้ เราปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเราในการตอบสนองต่อความต้องการทางปัญญาและเป็นผลให้มีการเปลี่ยนแปลงการป้อนข้อมูลไปยังระบบการรับรู้ การเปลี่ยนแปลงของปัจจัยการผลิตไปยังระบบการรับรู้จะเปลี่ยนสิ่งที่ระบบการรับรู้จะปรับไปใช้ผ่านการเรียนรู้การรับรู้ซึ่งในทางกลับกันจะส่งผลกระทบต่อความรู้ความเข้าใจ. ปรากฏการณ์ของการรับรู้เด็ดขาด (CP) เป็นตัวอย่างที่ดีของวิธีการรับรู้มาถึงอินเตอร์เฟซที่ดีกว่าที่มีความรู้ความเข้าใจโดยนำ เราสามารถรับรู้โลกของเราในแง่ของประเภทที่เราได้สร้างขึ้น (Goldstone และเฮ็นด 2010) โดยซีพีมีการรับรู้ของเราเหยดังกล่าวว่าความแตกต่างระหว่างวัตถุที่อยู่ในประเภทที่แตกต่างกันจะเสริมสร้างและความแตกต่างระหว่างวัตถุที่ตกอยู่ในประเภทเดียวกันจะ deemphasized (Harnad, 1997) CP เกิดขึ้นได้เรียนรู้การมองเห็น (Goldstone, 1994) และหู (Pisoni, Aslin, Perey และเฮนเนส, 1982) ประเภทและแปลงสัญญาณประสาทสัมผัสค่อนข้างเชิงเส้นเป็นตัวแทนภายในค่อนข้างไม่เชิงเส้น การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะมันส่งเสริมความรู้ความเข้าใจในการทำงานที่สำคัญของการรักษาสิ่งเร้าที่แตกต่างเป็นสิ่งเดียวกัน เมื่อตัวอย่างที่แตกต่างกันของฟอนิม / วัน / แมวแตกต่างกันหรือเก้าอี้ที่แตกต่างกันจะถือว่าเป็นชนิดเดียวกันของสิ่งนั้นรูปแบบที่ไม่เกี่ยวข้องจะ deemphasized และการเชื่อมต่อสามารถทำระหว่างสิ่งที่มีปรากฏผิวเผินที่แตกต่างกัน ในขณะที่เราอาจจะคาดหวังเชื่อมต่อเหล่านี้จะทำเฉพาะที่ลึกระดับความรู้ความเข้าใจพลิกบางส่วนของงานในการสร้างสมดุลเรียนกับระบบการรับรู้อิสระขึ้นการควบคุมบริหารการทำงานสำหรับงานอื่น ๆ และนำไปสู่การตรวจสอบได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพของประเภท. มี เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นอื่น ๆ ของกระบวนการภาพที่ถูกปรับให้เหมาะสมกับงานของสิ่งมีชีวิต มิลเนอร์และกูเดล (1995) ได้เสนอการโต้ตอบ แต่อย่างทุลักทุเลภาพที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมในการระบุภาพ / การรับรู้ของวัตถุและการเข้าถึงสำหรับวัตถุที่ ทำนายหนึ่งได้รับการยืนยันของความคิดที่ว่ากระบวนการการรับรู้จะปรับการกระทำที่เกี่ยวข้องในขณะนี้คือการที่ระบบภาพมีส่วนร่วมในการระบุการรับรู้ / และถึงจะไม่เคยแสดงรูปแบบเดียวกันของความไวในการภาพลวงตา (Aglioti et al., 1995 และบรูโน่และฟรานซ์ 2009) ในขณะที่รายงานด้วยวาจาคำตัดสินขนาดวงกลมกลางได้รับอิทธิพลอย่างมากจากขนาดของวงการรอบคว้าสำหรับวงกลมกลางได้รับผลกระทบค่อนข้าง นี่คือรูปแบบที่เป็นไปได้หากสมมติว่าคว้าที่ประสบความสำเร็จขึ้นอยู่กับการคำนวณตัวชี้วัดขึ้นอยู่กับเป้าหมายของตัวเองในขณะที่การตัดสินการรับรู้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับเป้าหมายที่บางครั้งอาจได้รับประโยชน์จากการกำหนดความสัมพันธ์กับวัตถุอื่น ๆ (ฟรานซ์, 2001). แม้ข้อโต้แย้งที่น่าแปลกใจมากสำหรับ อิทธิพลของงานของสิ่งมีชีวิตกับการรับรู้ของมันเป็นที่คนรับรู้ขนาดของพวกเขาในสภาพแวดล้อมตามประสบการณ์ร่างกายของพวกเขาคำสั่งขนาดใหญ่รวมถึงรัฐที่มีพลังของพวกเขา คนที่มีพลังงานมากขึ้นเพราะพวกเขาได้ดื่มเครื่องดื่มที่มีกลูโคสดูเหมือนจะรับรู้เนินเขาสูงชันจะเป็นน้อยกว่าผู้ที่ดื่มเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของสารให้ความหวานที่ไม่ได้แคลอรี่ (Schnall, Zadra และ Proffitt 2010) ในทำนองเดียวกันบุคคลที่สวมใส่ผู้พิพากษากระเป๋าเป้สะพายหลังหนักเนินเขาที่จะชันกว่าผู้ที่ไม่ได้ (Proffitt 2006) คนที่สามารถกระโดดสูงผู้พิพากษาที่สูงขึ้นจะลดลง (Lessard, Linkenauger และ Proffitt 2009) อย่างไรก็ตามผลเหล่านี้มีความขัดแย้ง (ไฟร์สโตน 2013) และเน้นความยากลำบากของการเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างในการรับรู้จากการเปลี่ยนแปลงในการตัดสินใจหลังการรับรู้ วิพากษ์วิจารณ์การทำงานได้เสนอบัญชีทางเลือกของผลที่ผู้เข้าร่วมในการทดลองเหล่านี้มีการแก้ไขรายงานของพวกเขาในสิ่งที่พวกเขารับรู้เมื่อเทียบกับจริงประสบการเปลี่ยนแปลงการรับรู้ (ไฟร์สโตนและ Scholl 2014) การลดศักยภาพสำหรับผลกระทบความต้องการ - ตัวอย่างเช่นโดยให้ผู้เข้าร่วมเป็นคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับการสวมใส่กระเป๋าเป้สะพายหลังหนักเพื่อลดความสงสัยของพวกเขา / ความตระหนักในการจัดการทดลอง - ดูเหมือนว่าจะลดหรือลดจำนวนของผลกระทบเหล่านี้แนะนำสถานที่ที่ไม่รับรู้ (Durgin et al., 2012 และ Shaffer et al., 2013). ผลอื่น ๆ แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของการประเมินผลอัตนัยกับการรับรู้ระยะทางที่จะเอาชนะบางส่วนของการคัดค้านเหล่านี้โดยใช้ทั้งมาตรการที่ชัดเจนและโดยนัยของการรับรู้ระยะทาง ยกตัวอย่างเช่น Balcetis และ Dunning (2010) พบว่าวัตถุที่ต้องการมากขึ้นเช่นแก้วน้ำเมื่อ Perceivers จะกระหายน้ำมากกว่าอิ่มหรือบัตรกำนัลมูลค่า 25 $ เทียบกับ $ 0, มีการรับรู้ในฐานะที่เป็นผู้ใกล้ชิดกว่าวัตถุที่ต้องการน้อย นอกจากนี้ในการวัดระยะทางกับคำตัดสินระยะเวลาที่ชัดเจนผลกระทบเหล่านี้ยังพบว่ามีการเมื่อผู้เข้าร่วมจะถูกขอให้โยนถุงถั่วไปยังวัตถุที่มี underthrows เป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับวัตถุที่ต้องการมากขึ้น (ดู Balcetis, Dunning และ Granot 2012 อิทธิพล ของมูลค่าอัตนัยในการปกครองในการแข่งขันสองตา) มุมมองทั่วไปที่สถานการณ์ของสิ่งมีชีวิตจะมีผลต่อลักษณะเฉพาะของการเปลี่ยนแปลงการรับรู้ของตนมีความอุดมสมบูรณ์ มันเป็นอย่างน้อยข้อเสนอที่เชื่อมโยงกันเป็นระบบบิดเบือนผลระบบการรับรู้จะตอบสนองความต้องการของสิ่งมีชีวิตที่ดีกว่าผลที่ไม่ถูกชักจูง สำหรับ Balcetis และ Perceivers Dunning ของวัตถุที่ต้องการถ้ามีการรับรู้ในฐานะที่ใกล้ชิดแล้วนี้โดยอัตโนมัติอาจกำจัดพวกเขาไปสู่การเข้าใกล้วัตถุ แน่นอนว่าเส้นทางที่ตรงไปตรงมามากขึ้นของการมีอิทธิพลต่อความต้องการของตนเชิงกลยุทธ์ของพวกเขาในการตัดสินใจที่มีสติที่จะเข้าใกล้วัตถุที่มีผลกระทบต่อผลโดยไม่ต้องรับรู้นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ สมมติฐานการทำงานคือเป้าหมายมากขึ้นควรจะส่งผลกระทบต่อผลการรับรู้ของตัวแทนค่อนข้างขั้นตอนการตัดสินใจเป็นเป้าหมายมากขึ้นมักจะเกิดขึ้นอีกอย่างต่อเนื่องและเป็นค่าใช้จ่ายของการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ที่เพิ่มขึ้นและเมื่อเป้าหมายอื่น ๆ ไม่ใส่แรงกดดันการแข่งขันในการรับรู้ผล การวิจัยในอนาคตจะต้องยืนยันว่าสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงและชั่วคราวสามารถแทนที่สถานการณ์ที่กว้างขึ้นของสิ่งมีชีวิต แต่ในกรณีใด ๆ เป็นวิธีที่มีแนวโน้มของการรับรู้ความเข้าใจโดยการทำความเข้าใจสิ่งที่มันช่วยให้เราค่อนข้างเฉพาะที่จะคิดและทำ
นักวิจัยได้ระบุและโดดเด่นการวางแนวทางตั้งใจ (การเปลี่ยนแปลงในปัจจัยการผลิตไปยังระบบการรับรู้ส่วนใหญ่โจ๋งครึ่มโดยหันหัวในทิศทางใดเช่น) ผลกระทบการปรับตั้งใจ (เปลี่ยน "ได้รับ" สัญญาณข้อมูลโดยไม่ต้องเปลี่ยนการป้อนข้อมูล) ผลการเรียนรู้การรับรู้ (การปรับตัวของระบบการรับรู้ในช่วงเวลา) และผลกระทบจากบนลงล่างของความรู้ความเข้าใจ (การเปลี่ยนแปลงขณะที่ช่วงเวลาในการประมวลผลการรับรู้เป็นผลมาจากความต้องการและความคาดหวังทางปัญญา) (Pylyshyn, 1999) ความแตกต่างเหล่านี้มีประโยชน์สำหรับแนวทางการวิจัยที่ pinpointing ตำแหน่งของอิทธิพลต่อการรับรู้ประสบการณ์และความรู้ แต่ความแตกต่างเหล่านี้ยังมีความเสี่ยงที่ละเลยลักษณะการโต้ตอบของกระบวนการเหล่านี้ เราปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเราในการตอบสนองต่อความต้องการทางปัญญาและเป็นผลให้มีการเปลี่ยนแปลงการป้อนข้อมูลไปยังระบบการรับรู้ การเปลี่ยนแปลงของปัจจัยการผลิตไปยังระบบการรับรู้จะเปลี่ยนสิ่งที่ระบบการรับรู้จะปรับไปใช้ผ่านการเรียนรู้การรับรู้ซึ่งในทางกลับกันจะส่งผลกระทบต่อความรู้ความเข้าใจ. ปรากฏการณ์ของการรับรู้เด็ดขาด (CP) เป็นตัวอย่างที่ดีของวิธีการรับรู้มาถึงอินเตอร์เฟซที่ดีกว่าที่มีความรู้ความเข้าใจโดยนำ เราสามารถรับรู้โลกของเราในแง่ของประเภทที่เราได้สร้างขึ้น (Goldstone และเฮ็นด 2010) โดยซีพีมีการรับรู้ของเราเหยดังกล่าวว่าความแตกต่างระหว่างวัตถุที่อยู่ในประเภทที่แตกต่างกันจะเสริมสร้างและความแตกต่างระหว่างวัตถุที่ตกอยู่ในประเภทเดียวกันจะ deemphasized (Harnad, 1997) CP เกิดขึ้นได้เรียนรู้การมองเห็น (Goldstone, 1994) และหู (Pisoni, Aslin, Perey และเฮนเนส, 1982) ประเภทและแปลงสัญญาณประสาทสัมผัสค่อนข้างเชิงเส้นเป็นตัวแทนภายในค่อนข้างไม่เชิงเส้น การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้เป็นสิ่งสำคัญเพราะมันส่งเสริมความรู้ความเข้าใจในการทำงานที่สำคัญของการรักษาสิ่งเร้าที่แตกต่างเป็นสิ่งเดียวกัน เมื่อตัวอย่างที่แตกต่างกันของฟอนิม / วัน / แมวแตกต่างกันหรือเก้าอี้ที่แตกต่างกันจะถือว่าเป็นชนิดเดียวกันของสิ่งนั้นรูปแบบที่ไม่เกี่ยวข้องจะ deemphasized และการเชื่อมต่อสามารถทำระหว่างสิ่งที่มีปรากฏผิวเผินที่แตกต่างกัน ในขณะที่เราอาจจะคาดหวังเชื่อมต่อเหล่านี้จะทำเฉพาะที่ลึกระดับความรู้ความเข้าใจพลิกบางส่วนของงานในการสร้างสมดุลเรียนกับระบบการรับรู้อิสระขึ้นการควบคุมบริหารการทำงานสำหรับงานอื่น ๆ และนำไปสู่การตรวจสอบได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพของประเภท. มี เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นอื่น ๆ ของกระบวนการภาพที่ถูกปรับให้เหมาะสมกับงานของสิ่งมีชีวิต มิลเนอร์และกูเดล (1995) ได้เสนอการโต้ตอบ แต่อย่างทุลักทุเลภาพที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมในการระบุภาพ / การรับรู้ของวัตถุและการเข้าถึงสำหรับวัตถุที่ ทำนายหนึ่งได้รับการยืนยันของความคิดที่ว่ากระบวนการการรับรู้จะปรับการกระทำที่เกี่ยวข้องในขณะนี้คือการที่ระบบภาพมีส่วนร่วมในการระบุการรับรู้ / และถึงจะไม่เคยแสดงรูปแบบเดียวกันของความไวในการภาพลวงตา (Aglioti et al., 1995 และบรูโน่และฟรานซ์ 2009) ในขณะที่รายงานด้วยวาจาคำตัดสินขนาดวงกลมกลางได้รับอิทธิพลอย่างมากจากขนาดของวงการรอบคว้าสำหรับวงกลมกลางได้รับผลกระทบค่อนข้าง นี่คือรูปแบบที่เป็นไปได้หากสมมติว่าคว้าที่ประสบความสำเร็จขึ้นอยู่กับการคำนวณตัวชี้วัดขึ้นอยู่กับเป้าหมายของตัวเองในขณะที่การตัดสินการรับรู้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับเป้าหมายที่บางครั้งอาจได้รับประโยชน์จากการกำหนดความสัมพันธ์กับวัตถุอื่น ๆ (ฟรานซ์, 2001). แม้ข้อโต้แย้งที่น่าแปลกใจมากสำหรับ อิทธิพลของงานของสิ่งมีชีวิตกับการรับรู้ของมันเป็นที่คนรับรู้ขนาดของพวกเขาในสภาพแวดล้อมตามประสบการณ์ร่างกายของพวกเขาคำสั่งขนาดใหญ่รวมถึงรัฐที่มีพลังของพวกเขา คนที่มีพลังงานมากขึ้นเพราะพวกเขาได้ดื่มเครื่องดื่มที่มีกลูโคสดูเหมือนจะรับรู้เนินเขาสูงชันจะเป็นน้อยกว่าผู้ที่ดื่มเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของสารให้ความหวานที่ไม่ได้แคลอรี่ (Schnall, Zadra และ Proffitt 2010) ในทำนองเดียวกันบุคคลที่สวมใส่ผู้พิพากษากระเป๋าเป้สะพายหลังหนักเนินเขาที่จะชันกว่าผู้ที่ไม่ได้ (Proffitt 2006) คนที่สามารถกระโดดสูงผู้พิพากษาที่สูงขึ้นจะลดลง (Lessard, Linkenauger และ Proffitt 2009) อย่างไรก็ตามผลเหล่านี้มีความขัดแย้ง (ไฟร์สโตน 2013) และเน้นความยากลำบากของการเปลี่ยนแปลงที่แตกต่างในการรับรู้จากการเปลี่ยนแปลงในการตัดสินใจหลังการรับรู้ วิพากษ์วิจารณ์การทำงานได้เสนอบัญชีทางเลือกของผลที่ผู้เข้าร่วมในการทดลองเหล่านี้มีการแก้ไขรายงานของพวกเขาในสิ่งที่พวกเขารับรู้เมื่อเทียบกับจริงประสบการเปลี่ยนแปลงการรับรู้ (ไฟร์สโตนและ Scholl 2014) การลดศักยภาพสำหรับผลกระทบความต้องการ - ตัวอย่างเช่นโดยให้ผู้เข้าร่วมเป็นคำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับการสวมใส่กระเป๋าเป้สะพายหลังหนักเพื่อลดความสงสัยของพวกเขา / ความตระหนักในการจัดการทดลอง - ดูเหมือนว่าจะลดหรือลดจำนวนของผลกระทบเหล่านี้แนะนำสถานที่ที่ไม่รับรู้ (Durgin et al., 2012 และ Shaffer et al., 2013). ผลอื่น ๆ แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของการประเมินผลอัตนัยกับการรับรู้ระยะทางที่จะเอาชนะบางส่วนของการคัดค้านเหล่านี้โดยใช้ทั้งมาตรการที่ชัดเจนและโดยนัยของการรับรู้ระยะทาง ยกตัวอย่างเช่น Balcetis และ Dunning (2010) พบว่าวัตถุที่ต้องการมากขึ้นเช่นแก้วน้ำเมื่อ Perceivers จะกระหายน้ำมากกว่าอิ่มหรือบัตรกำนัลมูลค่า 25 $ เทียบกับ $ 0, มีการรับรู้ในฐานะที่เป็นผู้ใกล้ชิดกว่าวัตถุที่ต้องการน้อย นอกจากนี้ในการวัดระยะทางกับคำตัดสินระยะเวลาที่ชัดเจนผลกระทบเหล่านี้ยังพบว่ามีการเมื่อผู้เข้าร่วมจะถูกขอให้โยนถุงถั่วไปยังวัตถุที่มี underthrows เป็นเรื่องธรรมดามากสำหรับวัตถุที่ต้องการมากขึ้น (ดู Balcetis, Dunning และ Granot 2012 อิทธิพล ของมูลค่าอัตนัยในการปกครองในการแข่งขันสองตา) มุมมองทั่วไปที่สถานการณ์ของสิ่งมีชีวิตจะมีผลต่อลักษณะเฉพาะของการเปลี่ยนแปลงการรับรู้ของตนมีความอุดมสมบูรณ์ มันเป็นอย่างน้อยข้อเสนอที่เชื่อมโยงกันเป็นระบบบิดเบือนผลระบบการรับรู้จะตอบสนองความต้องการของสิ่งมีชีวิตที่ดีกว่าผลที่ไม่ถูกชักจูง สำหรับ Balcetis และ Perceivers Dunning ของวัตถุที่ต้องการถ้ามีการรับรู้ในฐานะที่ใกล้ชิดแล้วนี้โดยอัตโนมัติอาจกำจัดพวกเขาไปสู่การเข้าใกล้วัตถุ แน่นอนว่าเส้นทางที่ตรงไปตรงมามากขึ้นของการมีอิทธิพลต่อความต้องการของตนเชิงกลยุทธ์ของพวกเขาในการตัดสินใจที่มีสติที่จะเข้าใกล้วัตถุที่มีผลกระทบต่อผลโดยไม่ต้องรับรู้นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ สมมติฐานการทำงานคือเป้าหมายมากขึ้นควรจะส่งผลกระทบต่อผลการรับรู้ของตัวแทนค่อนข้างขั้นตอนการตัดสินใจเป็นเป้าหมายมากขึ้นมักจะเกิดขึ้นอีกอย่างต่อเนื่องและเป็นค่าใช้จ่ายของการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ที่เพิ่มขึ้นและเมื่อเป้าหมายอื่น ๆ ไม่ใส่แรงกดดันการแข่งขันในการรับรู้ผล การวิจัยในอนาคตจะต้องยืนยันว่าสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงและชั่วคราวสามารถแทนที่สถานการณ์ที่กว้างขึ้นของสิ่งมีชีวิต แต่ในกรณีใด ๆ เป็นวิธีที่มีแนวโน้มของการรับรู้ความเข้าใจโดยการทำความเข้าใจสิ่งที่มันช่วยให้เราค่อนข้างเฉพาะที่จะคิดและทำ
การแปล กรุณารอสักครู่..
การรับรู้ที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้และการกระทำ
มีหลายวิธีซึ่งทางปัญญาและการกระทำเป็นพันกับแปรรูป ฯลฯ นักวิจัยได้ระบุ และใส่ใจการแยกแยะ ( การเปลี่ยนแปลงในปัจจัยการผลิตเพื่อระบบการรับรู้มากที่สุด ตรงประเด็น โดยเปลี่ยนหัวหนึ่งในทิศทางที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างเช่น )ใส่ใจการ ( เปลี่ยนเป็น " ได้รับ " สัญญาณข้อมูลโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงข้อมูล ) , ผลกระทบจากการเรียนรู้การรับรู้ ( การปรับตัวของระบบการรับรู้ตลอดเวลา ) และลงผลของการรับรู้ ( นาทีการเปลี่ยนแปลงในการประมวลผลของความต้องการทางปัญญาและความคาดหวัง ) ( pylyshyn , 1999 )ความแตกต่างเหล่านี้จะเป็นประโยชน์สำหรับแนวทางการวิจัยความพยายามที่ pinpointing ของอิทธิพลจากประสบการณ์ในการรับรู้และการรับรู้ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างเหล่านี้ยังเสี่ยงแต่ลักษณะการโต้ตอบของกระบวนการเหล่านี้ เราปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเราในการตอบสนองความต้องการทางปัญญา และผล เปลี่ยนเข้าสู่ระบบ ฯลฯการเปลี่ยนแปลงในปัจจัยการผลิตในระบบการรับรู้จะเปลี่ยนสิ่งที่ระบบการปรับผ่านการเรียนรู้การรับรู้ ซึ่งจะมีผลต่อการรับรู้
ปรากฏการณ์ของความเข้าใจอย่างแท้จริง ( CP ) เป็นตัวอย่างที่ดีของวิธีการรับรู้มาดีกว่าติดต่อกับความรู้โดยนำเรารับรู้โลกของเราในแง่ของประเภทที่เรา มี&เฮนดริกสัน ( Goldstone ,2010 ) โดย CP , การรับรู้ของเราจะโค้งงอ เช่น ความแตกต่างระหว่างวัตถุที่อยู่ในประเภทที่แตกต่างกัน จะเน้น และความแตกต่างระหว่างวัตถุที่ตกอยู่ในประเภทเดียวกันเป็น deemphasized ( harnad , 1997 ) บริษัท ซีพี ออลล์ เกิดขึ้นเพื่อเรียนรู้ภาพ ( Goldstone , 1994 ) และหู ( pisoni aslin perey , , , &เฮนเนสซี่ , 1982 ) ประเภท
มีหลายวิธีซึ่งทางปัญญาและการกระทำเป็นพันกับแปรรูป ฯลฯ นักวิจัยได้ระบุ และใส่ใจการแยกแยะ ( การเปลี่ยนแปลงในปัจจัยการผลิตเพื่อระบบการรับรู้มากที่สุด ตรงประเด็น โดยเปลี่ยนหัวหนึ่งในทิศทางที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างเช่น )ใส่ใจการ ( เปลี่ยนเป็น " ได้รับ " สัญญาณข้อมูลโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงข้อมูล ) , ผลกระทบจากการเรียนรู้การรับรู้ ( การปรับตัวของระบบการรับรู้ตลอดเวลา ) และลงผลของการรับรู้ ( นาทีการเปลี่ยนแปลงในการประมวลผลของความต้องการทางปัญญาและความคาดหวัง ) ( pylyshyn , 1999 )ความแตกต่างเหล่านี้จะเป็นประโยชน์สำหรับแนวทางการวิจัยความพยายามที่ pinpointing ของอิทธิพลจากประสบการณ์ในการรับรู้และการรับรู้ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างเหล่านี้ยังเสี่ยงแต่ลักษณะการโต้ตอบของกระบวนการเหล่านี้ เราปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเราในการตอบสนองความต้องการทางปัญญา และผล เปลี่ยนเข้าสู่ระบบ ฯลฯการเปลี่ยนแปลงในปัจจัยการผลิตในระบบการรับรู้จะเปลี่ยนสิ่งที่ระบบการปรับผ่านการเรียนรู้การรับรู้ ซึ่งจะมีผลต่อการรับรู้
ปรากฏการณ์ของความเข้าใจอย่างแท้จริง ( CP ) เป็นตัวอย่างที่ดีของวิธีการรับรู้มาดีกว่าติดต่อกับความรู้โดยนำเรารับรู้โลกของเราในแง่ของประเภทที่เรา มี&เฮนดริกสัน ( Goldstone ,2010 ) โดย CP , การรับรู้ของเราจะโค้งงอ เช่น ความแตกต่างระหว่างวัตถุที่อยู่ในประเภทที่แตกต่างกัน จะเน้น และความแตกต่างระหว่างวัตถุที่ตกอยู่ในประเภทเดียวกันเป็น deemphasized ( harnad , 1997 ) บริษัท ซีพี ออลล์ เกิดขึ้นเพื่อเรียนรู้ภาพ ( Goldstone , 1994 ) และหู ( pisoni aslin perey , , , &เฮนเนสซี่ , 1982 ) ประเภท
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- 想你，却一个电话也不能打，想你，却不能每天在你身边陪你，想你！却不忍打扰你，因为
- come back to me
- You abused me
- Nothing
- Gretel ร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวHansel ก็ป
- สิ่งพิมพ์ เครื่องเซรามิกส์ และโกโก้ ขณะท
- คุณใช้ในปากฉันอีกครั่ง
- ประเทศไทยก็มีคนจีนอยู่มาก
- ในอนาคตคุณอยากเป็นอะไร
- ฉันคิดว่าแก้มคุณบอบช้ำเพราะฉัน
- ปวดท้อง
- you won't learn a thing
- Indeed,we found that dog walkers were mo
- free time
- เยี่ยมไปเลย
- Baselines
- If you find yourself at a hotel with a c
- ฉันต้องใช้ภาษาอังกฤษถูกหลักไวยากรณ์what
- ฉันอยากได้กล้องถ่ายรูป
- ตารางสอบ
- This commercial shows two teenagers in a
- 1. The course
- If you find yourself at a hotel with a c
- Indeed,we found that dog walkers were mo
