Our evaluation of the intervention

Our evaluation of the intervention revealed differences
in three areas indirectly and directly linked to the social
emotional care of children during their stay in hospital
and their subsequent recovery. The first is that mothers
rated nurses as more supportive after the intervention,
suggesting that the intervention had resulted in mediumterm
changes in the way nurses addressed and interacted
with caregivers in the ward. As emphasized in the extant
literature, there is a great need to involve parents and
families in the care of hospitalized children [25]. Our results
indicate that by building a stronger partnership with nurses
through increased support and guidance, caregivers feel
more empowered and confident in the care of their children
during a potentially difficult and stressful hospitalization.
The second is in rated feeding behavior, with children being
observed as more relaxed, alert and engaged during feeding
in the postintervention phase. During the baseline we noted
high levels of anxiety experienced by mothers during feeding,
as they were exhorted to ensure that their children receive
nourishment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินผลของการแทรกแซงของเราแสดงให้เห็นความแตกต่างในพื้นที่สามทางอ้อมและเชื่อมโยงโดยตรงกับสังคมการดูแลอารมณ์ของเด็กระหว่างการเข้าพักของพวกเขาในโรงพยาบาลและการกู้คืนมาของพวกเขา ที่แรกก็คือว่าแม่จัดอันดับเป็นพยาบาลให้การสนับสนุนมากขึ้นหลังจากการแทรกแซงที่ชี้ให้เห็นว่าการแทรกแซงมีผลในmediumterm การเปลี่ยนแปลงในวิธีการแก้ไขและพยาบาลมีความสัมพันธ์กับการดูแลผู้ป่วยในวอร์ด เน้นที่ยังหลงเหลืออยู่ในวรรณคดีมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะเกี่ยวข้องกับพ่อแม่และครอบครัวที่อยู่ในความดูแลของโรงพยาบาลเด็กส่วน[25] ผลของเราแสดงให้เห็นว่าโดยการสร้างความร่วมมือที่แข็งแกร่งกับพยาบาลผ่านการสนับสนุนที่เพิ่มขึ้นและแนวทางดูแลผู้ป่วยรู้สึกว่ามีอำนาจมากขึ้นและมีความมั่นใจในการดูแลบุตรหลานของตนในระหว่างการรักษาในโรงพยาบาลที่อาจเกิดขึ้นยากและเครียด. ที่สองคือในพฤติกรรมการกินอาหารการจัดอันดับที่มีเด็กถูกตั้งข้อสังเกตขณะผ่อนคลายมากขึ้นการแจ้งเตือนและมีส่วนร่วมในระหว่างการเลี้ยงลูกด้วยนมในระยะ postintervention ในช่วงพื้นฐานที่เราตั้งข้อสังเกตในระดับสูงของความวิตกกังวลที่มีประสบการณ์โดยคุณแม่ในระหว่างการให้อาหารที่พวกเขากลับตัวกลับใจเพื่อให้แน่ใจว่าเด็กของพวกเขาได้รับการบำรุง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินผลของการแทรกแซง พบความแตกต่าง
3 พื้นที่ทางอ้อมและโดยตรงเชื่อมโยงไปยังการดูแลอารมณ์สังคม
เด็กในระหว่างการพักในโรงพยาบาล
และการกู้คืนต่อมาของพวกเขา เป็นครั้งแรกที่แม่พยาบาลให้การจัดอันดับ

แนะนำว่า หลังกิจกรรมแทรกแซง โดยมีผลในการเปลี่ยนแปลงในทางธนาคา

และพยาบาลที่อยู่ติดต่อมีผู้ดูแลในวอร์ด ที่เน้นในหนังสือเท่าที่มีอยู่
, มีความต้องการที่ดีที่จะเกี่ยวข้องกับผู้ปกครองและ
ครอบครัวในการดูแลเด็กป่วยขณะ [ 25 ]
ผลของเราระบุว่าโดยการสร้างความร่วมมือที่แข็งแกร่งกับพยาบาล
โดยเพิ่มการสนับสนุนและคำแนะนำผู้ดูแลรู้สึก
เพิ่มเติมขีดความสามารถและความมั่นใจในการดูแลบุตร
ในระหว่างที่อาจยากในโรงพยาบาลและเคร่งเครียด
2 ในคะแนนพฤติกรรมการให้อาหารกับเด็กถูก
สังเกตเป็นผ่อนคลายมากขึ้น , การแจ้งเตือนและมีส่วนร่วมในการให้อาหาร
ใน postintervention เฟส ในฐานที่เราตั้งข้อสังเกต
สูงระดับความกังวลที่มีประสบการณ์ของมารดาในระหว่างการเลี้ยง
ตามที่พวกเขาแนะนำเพื่อให้แน่ใจว่าเด็กของพวกเขาได้รับ
โภชนา