The national languages all had a hi

The national languages all had a history of popular literature developed in the newspapers and "dime novels" of the 1920s and 1930s,but modernity called for a canon of classic works that could be taught in the classroom, and serious writers who could join the international writer's conferences sponsored by both camp in the Cold War. High modernity was an exciting time for writers, thought it proved also a dangerous one as official ideologies changed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาแห่งชาติทั้งหมดมีประวัติวรรณกรรมยอดนิยมพัฒนาในหนังสือพิมพ์ "นวนิยายขนาด" 1920 และ 1930s แต่ความทันสมัยที่เรียกว่าสำหรับแคนนอนของงานคลาสสิกที่สามารถสอนในห้องเรียน และนักเขียนที่ร้ายแรงที่สามารถเข้าร่วมประชุมของนักเขียนต่างประเทศสนับสนุน โดยทั้งสองค่ายในสงครามเย็น ความทันสมัยสูงเวลาน่าตื่นเต้นสำหรับนักเขียน คิดว่า มันยังพิสูจน์หนึ่งอันตรายเป็นอย่างเป็นทางการเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์ที่เปลี่ยนแปลงได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นภาษาประจำชาติทุกคนมีประวัติความเป็นมาของวรรณกรรมที่เป็นที่นิยมได้รับการพัฒนาในหนังสือพิมพ์และ "นวนิยายค่าเล็กน้อย" ของปี ค.ศ. 1920 และ 1930 ความทันสมัย​​ แต่เรียกร้องให้มีหลักการของงานคลาสสิกที่จะได้รับการสอนในห้องเรียนและนักเขียนที่ร้ายแรงที่จะได้เข้าร่วมต่างประเทศ การประชุมของนักเขียนรับการสนับสนุนจากค่ายทั้งในสงครามเย็น ความทันสมัย​​สูงเป็นเวลาที่น่าตื่นเต้นสำหรับนักเขียนคิดว่ามันได้รับการพิสูจน์ยังเป็นหนึ่งในอันตรายตามเจตนารมณ์อย่างเป็นทางการของการเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาติภาษาทั้งหมดมีประวัติวรรณคดีที่นิยมพัฒนา ในหนังสือพิมพ์ และ " เหรียญนวนิยาย " ของปี ค.ศ. 1920 และ 1930 แต่สมัยใหม่เรียกว่า Canon ของคลาสสิกผลงานที่สามารถสอนในชั้นเรียน และจริงจัง นักเขียนที่สามารถเข้าร่วมประชุมวิชาการนานาชาติของนักเขียนได้รับการสนับสนุนจากทั้งสองค่ายในสงครามเย็น ความทันสมัยสูงเป็นเวลาที่น่าตื่นเต้นสำหรับนักเขียนคิดว่า มันได้พิสูจน์ยังเป็นหนึ่งที่อันตรายเป็นอุดมการณ์ทางการเปลี่ยนแปลง