Corruption has been around for a ve

Corruption has been around for a very long time and will be around in the future unless governments can figure out effective ways to combat it. This is not going to be easy. Although the study of the causes and consequences of corruption has a long history in economics, going back 30 years to seminal contributions on what economists call rent seeking, related empirical work on quantifying the extent of corruption and putting a dollar sign on its economic effects has been limited. This is hardly surprising since most corruption is clandestine. Also, determining just how efficient government institutions are is not what would be called an exact science. As a consequence, corruption is notoriously hard to measure and empirical economic research on the question is fairly meager. This paper focuses exclusively on corrupt public practices--illegal activities that reduce the economic efficiency of governments. It does not address private corruption, such as that practiced on individuals and private enterprises by organized crime.

Wide publicity surrounding the statements at the multinational financial institutions' 1996 Annual Meetings by the Managing Director of the International Monetary Fund that governments must demonstrate their intolerance for corruption in all its forms and by the President of the World Bank that the "cancer of corruption" must be dealt with have stimulated renewed interest in the topic. Researchers have begun to look at so-called corruption indices, which are produced by private rating agencies and are typically based on replies by consultants living in the countries to standardized questionnaires. Obviously the replies are subjective, but the correlation between indices produced by different rating agencies is very high, suggesting that most observers agree more or less on ranking countries according to how corrupt they seem to be. The high prices paid to the rating agencies by their customers (usually multinational companies and international banks) constitute indirect evidence that the information is useful and can have tangible economic effects. On the other hand, the judgment of the consultants who produce these indices may be skewed by the economic performance of the countries they monitor. Substandard economic performance by itself does not argue to pervasive corruption, nor is economic success an infallible sign of innocence of corruption. It is therefore important in analyzing the relationship between perceived corruption and economic variables to be cautious about interpreting correlations as cause-effect relationships. An additional drawback of these indices is their failure to distinguish among various types of corruption: high-level versus low-level corruption or well-organized versus poorly organized corruption. Despite these limitations, the indices provide a wealth of useful information.

This paper has two goals. First, it lists a number of possible causes and consequences of corruption, derived from a review of recent empirical studies that use cross-country regressions to determine the strength of the links between corruption and its causes and consequences. (A regression is a statistical technique for estimating the equation that best fits sets of observations. In this case, regressions point to the most probable causes and the most probable consequences of corruption.) Although data limitations subject empirical work to many uncertainties, these studies provide tentative evidence that corruption may seriously inhibit economic performance. Second, the paper presents recent evidence on the extent to which corruption affects investment and economic growth and on how it influences governments in choosing what to spend their money on. It finds that corruption discourages investment, limits economic growth, and alters the composition of government spending, often to the detriment of future economic growth

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเสียหายได้เป็นเวลานาน และจะเป็นรอบในอนาคตถ้ารัฐบาลสามารถคิดออกวิธีที่มีประสิทธิภาพในการต่อสู้กับมัน ไม่นี้เป็นไปได้ง่าย แม้ว่าการศึกษาสาเหตุและผลกระทบของความเสียหาย มีมานานในเศรษฐศาสตร์ กลับไป 30 ปีการบรรลุถึงผลงานในสิ่งที่นักเศรษฐศาสตร์เรียกเช่าหา งานที่เกี่ยวข้องรวม quantifying ขอบเขตของความเสียหาย และวางเครื่องหมายดอลลาร์ในผลกระทบทางเศรษฐกิจถูกจำกัด นี่คือแทบไม่น่าแปลกใจเนื่องจากความเสียหายส่วนใหญ่เป็นความลับ ยัง รัฐบาลเพียงประสิทธิภาพสถาบันจะกำหนดได้ไม่ว่าจะเรียกเป็นวิทยาศาสตร์แน่นอน ผล ความเสียหายหนักฉาววัด และวิจัยเศรษฐกิจรวมคำถามจะค่อนข้างไม่เพียงพอ กระดาษนี้เน้นเฉพาะในการปฏิบัติสาธารณะเสียหาย - กิจกรรมผิดกฎหมายที่ลดประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของรัฐบาล ที่อยู่ส่วนตัวทุจริต เช่นที่ปฏิบัติกับบุคคลและบริษัทเอกชน โดยอาชญากรรม

เผยแพร่กว้างล้อมรอบคำที่การข้ามชาติสถาบันการเงินของปี 1996 การประชุมประจำปี โดยกรรมการกองทุนเงินระหว่างประเทศที่รัฐบาลต้องแสดงให้เห็นถึง intolerance ของพวกเขาสำหรับความเสียหายในทุกรูปแบบ และประธานธนาคารโลกที่ต้องแจก "มะเร็งของความเสียหาย" กับ ได้ถูกกระตุ้นต่ออายุสนใจในหัวข้อ นักวิจัยได้เริ่มดูความเสียหายที่เรียกว่าดัชนี ซึ่งผลิต โดยหน่วยงานจัดอันดับส่วนตัว และโดยทั่วไปยึดตอบกลับ โดยที่ปรึกษาที่อาศัยอยู่ในประเทศแบบสอบถามมาตรฐาน แน่นอนการตอบตามอัตวิสัย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีที่ผลิต โดยสถาบันต่าง ๆ เป็นสูงมาก แนะนำว่า ผู้สังเกตการณ์ส่วนใหญ่ยอมรับน้อยอันดับประเทศเสียหายอย่างไรพวกเขาดูเหมือนจะ ราคาสูงจ่ายให้หน่วยงานจัดอันดับโดยลูกค้า (บริษัทข้ามชาติโดยทั่วไปและธนาคารระหว่างประเทศ) เป็นหลักฐานทางอ้อมที่ข้อมูลที่มีประโยชน์ และจะมีผลรูปธรรมทางเศรษฐกิจ ในทางตรงข้าม คำพิพากษาที่ปรึกษาผู้ผลิตดัชนีเหล่านี้อาจมีเบ้ ด้วยประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของประเทศที่พวกเขาตรวจสอบ มาตรฐานประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ด้วยตัวเองไม่ได้โต้เถียงเพื่อชุมชนที่แพร่หลายความเสียหาย หรือเป็นความสำเร็จทางเศรษฐกิจหมายความผิดพลาดของความบริสุทธิ์ของความเสียหาย ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญในการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความเสียหายและตัวแปรทางเศรษฐกิจต้องระมัดระวังเกี่ยวกับการตีความความสัมพันธ์เป็นความสัมพันธ์ของสาเหตุผล ความล้มเหลวในการแยกแยะชนิดต่าง ๆ ของการทุจริตคือการคืนเงินเพิ่มเติมของดัชนีเหล่านี้: ระดับสูงเมื่อเทียบกับความเสียหายระดับต่ำ หรือดีจัดเมื่อเทียบกับความเสียหายเรื่องการ แม้ มีข้อจำกัดเหล่านี้ ดัชนีการให้ของมีประโยชน์ข้อมูลการ

กระดาษนี้มีสองเป้าหมาย อันดับแรก จะแสดงหมายเลขของสาเหตุและผลกระทบของความเสียหาย มาจากการทบทวนผลการศึกษาล่าสุดที่ใช้ครอสคันทรี regressions เพื่อตรวจสอบความแรงของการเชื่อมโยงระหว่างความเสียหาย และสาเหตุ และผลกระทบ (การถดถอยเป็นเทคนิคทางสถิติสำหรับการประเมินสมการที่ดีที่สุดเหมาะกับชุดสังเกต ในกรณีนี้ regressions ชี้สาเหตุอาจเกิดขึ้นมากที่สุดและผลที่สุดน่าเป็นของความเสียหาย) แม้ว่าข้อจำกัดข้อมูลเรื่องงานรวมหลายแนว การศึกษาเหล่านี้ให้หลักฐานที่แน่นอนว่า ความเสียหายอย่างจริงจังอาจยับยั้งประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ที่สอง กระดาษนำเสนอหลักฐานล่าสุด ในขอบเขตที่เสียหายส่งผลกระทบต่อการลงทุนและการเติบโตทางเศรษฐกิจ และวิธีนั้นมีผลต่อรัฐบาลในการใช้เงินของพวกเขา พบว่า ทุจริต discourages ลงทุน จำกัดการเติบโตทางเศรษฐกิจ และการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของค่าใช้จ่าย มักจะให้ร้ายเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในอนาคตของรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทุจริตได้รับรอบเป็นเวลานานมาก และจะเป็นรอบ ๆในอนาคต ถ้ารัฐบาลสามารถหาวิธีที่มีประสิทธิภาพเพื่อต่อสู้กับมัน นี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ถึงแม้ว่าการศึกษาสาเหตุและผลกระทบของการทุจริต มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานในเศรษฐศาสตร์ ไปกลับ 30 ปีอุดมสมบูรณ์ให้กับสิ่งที่นักเศรษฐศาสตร์เรียกว่าการแสวงหาค่าเช่าที่เกี่ยวข้องกับงานเชิงประจักษ์ค่าขอบเขตของความเสียหายและการใส่เงินเข้าสู่ระบบเศรษฐกิจผลของมันถูก จำกัด นี้แทบจะไม่น่าแปลกใจเนื่องจากการทุจริตมากที่สุด คือ ลับ นอกจากนี้ การกำหนดหน่วยงานของรัฐเป็นเพียงวิธีที่มีประสิทธิภาพเป็นสิ่งที่อาจจะเรียกว่าเป็นวิทยาศาสตร์ที่แน่นอน อย่างไรก็ดีการทุจริตเป็นอย่างฉาวโฉ่ยากที่จะวัดและวิจัยเศรษฐกิจเชิงประจักษ์ในคำถามคือขาดแคลนอย่างเป็นธรรม บทความนี้จะเน้นเฉพาะในรัฐเสียหายการปฏิบัติ -- กิจกรรมที่ผิดกฎหมายที่ลดประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของรัฐบาล มันไม่ได้แก้ไขความเสียหายส่วนบุคคล เช่นว่า ปฏิบัติต่อบุคคล รัฐวิสาหกิจ และเอกชน โดยการก่ออาชญากรรม

เผยแพร่โดยรอบกว้าง งบที่สถาบันการเงินข้ามชาติ ' 1996 การประชุมประจำปีโดยกรรมการผู้จัดการกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ที่รัฐบาลจะต้องแสดงให้เห็นถึงความใจแคบของการทุจริตทุกรูปแบบ โดยประธานธนาคารโลกว่า " มะเร็งของการทุจริต " ต้องได้รับการต่ออายุ ได้กระตุ้นความสนใจในหัวข้อนักวิจัยได้เริ่มที่จะมองดัชนีคอร์รัปชั่นที่เรียกว่า ซึ่งผลิตขึ้นโดยหน่วยงานจัดอันดับส่วนตัวและมักจะขึ้นอยู่กับที่ปรึกษาที่อาศัยอยู่ในประเทศโดยการตอบกลับแบบสอบถามมาตรฐาน เห็นได้ชัดว่าตอบเป็นอัตนัย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างดัชนีที่ผลิตโดยหน่วยงานจัดอันดับแตกต่างกันสูงมากแนะนำว่า ผู้สังเกตการณ์ส่วนใหญ่เห็นด้วยมากหรือน้อยในการจัดอันดับประเทศตามวิธีการทุจริตพวกเขาดูเหมือนจะ ราคาสูงจ่ายให้หน่วยงานประเมินโดยลูกค้าของพวกเขา โดยปกติ บริษัท ข้ามชาติและธนาคารระหว่างประเทศ ) เป็นทางอ้อม หลักฐานว่าข้อมูลที่เป็นประโยชน์และสามารถมีผลกระทบทางเศรษฐกิจที่จับต้องได้ บนมืออื่น ๆความยุติธรรมของที่ปรึกษาที่ผลิตดัชนีเหล่านี้อาจจะเบ้โดยประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของประเทศที่พวกเขาตรวจสอบ มาตรฐานประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ โดยตัวเองไม่ได้เถียงกับการทุจริตที่แพร่หลายหรือมีความสำเร็จทางเศรษฐกิจมีเครื่องหมายถูกต้องของความไร้เดียงสาของการทุจริตมันจึงเป็นสิ่งสำคัญในการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรการรับรู้การทุจริต และเศรษฐกิจที่จะระมัดระวังเกี่ยวกับการตีความความสัมพันธ์เป็นความสัมพันธ์ให้เกิดผล ข้อเสียเปรียบเพิ่มเติมของดัชนีเหล่านี้คือความล้มเหลวของพวกเขาที่จะแยกแยะความแตกต่างระหว่างประเภทต่างๆของการทุจริตในระดับสูงเมื่อเทียบกับระดับการทุจริตหรือง่าจัดได้ไม่ดีเมื่อเทียบกับการคอร์รัปชั่นแม้จะมีข้อ จำกัด เหล่านี้ ดัชนีให้ความมั่งคั่งของข้อมูลที่เป็นประโยชน์

บทความนี้มี 2 เป้าหมาย ก่อนจะแสดงหมายเลขของสาเหตุที่เป็นไปได้และผลกระทบของการคอรัปชั่น ที่ได้มาจากการทบทวนที่ผ่านมาการศึกษาเชิงประจักษ์ที่ใช้ข้ามประเทศสังกะสีเพื่อตรวจสอบความแข็งแรงของการเชื่อมโยงระหว่างการคอร์รัปชั่น และสาเหตุและผล( การถดถอยเป็นเทคนิคทางสถิติสำหรับการประมาณสมการที่เหมาะกับชุดต่างๆ ในกรณีนี้ , สังกะสีชี้สาเหตุที่น่าจะเป็นมากที่สุด และผลที่น่าจะเป็นการทุจริต แม้ว่าข้อจำกัดเรื่องข้อมูลเชิงประจักษ์เพื่อความไม่แน่นอนหลาย การศึกษาเหล่านี้มีแน่นอนหลักฐานการทุจริตอย่างจริงจังอาจยับยั้งประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ ประการที่สองกระดาษแสดงหลักฐานล่าสุดในขอบเขตที่เสียหาย ส่งผลกระทบต่อการลงทุนและการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและวิธีการที่จะมีผลต่อรัฐบาลในการเลือกสิ่งที่จะใช้จ่ายเงินของพวกเขาใน พบว่า การทุจริตเรื่องการลงทุน จำกัด การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของการใช้จ่ายของรัฐบาลมักจะเพื่อความเสียหายของการเติบโตทางเศรษฐกิจในอนาคต