Most climate projections suggest th

Most climate projections suggest that sea level may rise on the order of 0.5–1.0 m by 2100; it is not clear, however, how fluid flow and sediment dynamics on exposed fringing reefs might change in response to this rapid sea-level rise. Coupled hydrodynamic and sediment-transport numerical modeling is consistent with recent published results that suggest that an increase in water depth on the order of 0.5–1.0 m on a 1–2 m deep exposed fringing reef flat would result in larger significant wave heights and setup, further elevating water depths on the reef flat. Larger waves would generate higher near-bed shear stresses, which, in turn, would result in an increase in both the size and the quantity of sediment that can be resuspended from the seabed or eroded from adjacent coastal plain deposits. Greater wave- and wind-driven currents would develop with increasing water depth, increasing the alongshore and offshore flux of water and sediment from the inner reef flat to the outer reef flat and fore reef where coral growth is typically greatest. Sediment residence time on the fringing reef flat was modeled to decrease exponentially with increasing sea-level rise as the magnitude of sea-level rise approached the mean water depth over the reef flat. The model results presented here suggest that a 0.5–1.0 m rise in sea level will likely increase coastal erosion, mixing and circulation, the amount of sediment resuspended, and the duration of high turbidity on exposed reef flats, resulting in decreased light availability for photosynthesis, increased sediment-induced stress on the reef ecosystem, and potentially affecting a number of other ecological processes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาดการณ์สภาพภูมิอากาศส่วนใหญ่แนะนำว่า ระดับน้ำทะเลอาจสูงขึ้นขั้น 0.5 – 1.0 เมตร โดย 2100 มันไม่ได้ ล้าง ไร ขั้นตอนวิธี fluid และ dynamics ตะกอนบนโขดหิน fringing สัมผัสอาจเปลี่ยนการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลนี้อย่างรวดเร็ว ควบคู่ hydrodynamic และการขนส่งตะกอนเลขโมเดลมีความสอดคล้องกับประกาศผลล่าสุดที่แนะนำที่เพิ่มขึ้นในความลึกขั้น 0.5 – 1.0 m เป็น 1 – 2 เมตรลึกสัมผัส fringing รีฟแบนจะทำความสูงคลื่นที่สำคัญใหญ่และการตั้งค่า เพิ่มเติม ยกน้ำลึกบนเรือใบแบน คลื่นขนาดใหญ่จะสร้างขึ้นใกล้เตียงเฉือนความเครียด ซึ่ง จะ อาจส่งผลในการเพิ่มขนาดและปริมาณของตะกอนที่สามารถ resuspended จากก้นทะเล หรือเกิดจากฝากธรรมดาติดกับชายฝั่ง กระแสคลื่น และลมขับเคลื่อนมากกว่าจะพัฒนากับความลึกของน้ำเพิ่มขึ้น เพิ่มการ alongshore และทะเลไหลของน้ำและตะกอนจากแหล่งภายในแบนเพื่อนอกแบนและลำเลียงสารีฟสุดโดยทั่วไปเจริญเติบโตของปะการัง เวลาอาศัยตะกอนบนปะการัง fringing แบนถูกจำลองลดสร้าง ด้วยการเพิ่มระดับน้ำทะเลเพิ่มขึ้น ตามขนาดของการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลประดับความลึกน้ำเฉลี่ยมากกว่ารีแบน ผลรูปแบบนำเสนอที่นี่แนะนำที่ 0.5 – 1.0 เมตรระดับน้ำทะเลเพิ่มขึ้นอาจจะเพิ่มการกัดเซาะชายฝั่ง การผสม และการไหล เวียน จำนวน resuspended ตะกอน และความขุ่นสูงบนปะการังสัมผัสแฟลต ในการสังเคราะห์ด้วยแสง ลดแสงใช้ระยะเวลาเพิ่มขึ้นตะกอนทำให้เกิดความเครียดในระบบนิเวศปะการัง และอาจมีผลต่อจำนวนของกระบวนการอื่น ๆ ระบบนิเวศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนใหญ่คาดการณ์สภาพภูมิอากาศที่ชี้ให้เห็นว่าระดับน้ำทะเลอาจเพิ่มขึ้นโดยคำสั่งของ 0.5-1.0 เมตรโดย 2100; มันจะไม่ชัดเจน แต่วิธีการไหลของของไหลและการเปลี่ยนแปลงของตะกอนดินในแนวปะการังสัมผัสแนวอาจมีการเปลี่ยนแปลงในการตอบสนองการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วนี้ระดับน้ำทะเล ควบคู่อุทกพลศาสตร์และตะกอนขนส่งการสร้างแบบจำลองเชิงตัวเลขที่มีความสอดคล้องกับผลการเผยแพร่ล่าสุดที่แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของความลึกของน้ำในการสั่งซื้อของ 0.5-1.0 เมตรบน 1-2 เมตรแนวราบแนวสัมผัสลึกจะส่งผลให้ความสูงของคลื่นที่มีขนาดใหญ่อย่างมีนัยสำคัญและการตั้งค่า ต่อการยกระดับความลึกของน้ำในแนวราบ คลื่นขนาดใหญ่ที่สูงขึ้นจะสร้างความเครียดเฉือนใกล้เตียงซึ่งในที่สุดก็จะส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นของทั้งขนาดและปริมาณของตะกอนที่สามารถ resuspended จากก้นทะเลหรือกัดเซาะจากเงินฝากที่อยู่ติดชายฝั่งทะเลธรรมดา มหานครกระแส wave- และลมที่ขับเคลื่อนด้วยจะพัฒนาเพิ่มความลึกของน้ำที่เพิ่มขึ้น alongshore และฟลักซ์ในต่างประเทศของน้ำและตะกอนดินจากด้านในแนวราบให้แนวนอกแนวแบนและก่อนที่การเจริญเติบโตของปะการังที่เป็นปกติมากที่สุด ตะกอนเวลาถิ่นที่อยู่บนแนวราบแนวที่ถูกสร้างแบบจำลองเพื่อลดชี้แจงกับการเพิ่มสูงขึ้นของระดับน้ำทะเลเป็นความสำคัญของการเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลเข้าหาความลึกของน้ำเฉลี่ยมากกว่าแนวราบ ผลรูปแบบนำเสนอที่นี่ขอแนะนำว่า 0.5-1.0 เมตรเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเลมีแนวโน้มที่จะเพิ่มการกัดเซาะชายฝั่งผสมและการไหลเวียนปริมาณของตะกอน resuspended และระยะเวลาของความขุ่นสูงในการสัมผัสแฟลตแนวปะการังที่เกิดในความพร้อมแสงลดลงสำหรับการสังเคราะห์แสง เพิ่มความเครียดตะกอนที่เกิดขึ้นต่อระบบนิเวศแนวปะการังและอาจส่งผลกระทบต่อจำนวนของกระบวนการของระบบนิเวศอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูมิอากาศส่วนใหญ่เสนอแนะว่า ระดับน้ำทะเลอาจสูงขึ้นในการสั่งซื้อของ 0.5 และ 1.0 เมตร โดย 2100 ; มันยังไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม วิธีการไหลของของไหลพลศาสตร์ของตะกอนในแนวปะการังและสัมผัส fringing อาจเปลี่ยนในการตอบสนองนี้อย่างรวดเร็ว ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นผนวกอุทกพลศาสตร์และตะกอนขนส่งด้วยแบบจำลองเชิงตัวเลขสอดคล้องกับล่าสุดตีพิมพ์ผลที่แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของระดับความลึกของน้ำในการสั่งซื้อของ 0.5 – 1.0 ม. 1 – 2 เมตรลึกสัมผัส fringing แนวแบนจะส่งผลให้ความสูงของคลื่นขนาดใหญ่ที่สำคัญและการตั้งค่าเพิ่มเติม ยกระดับความลึกของน้ำในแนวปะการังแบน คลื่นขนาดใหญ่จะสร้างสูงกว่า ใกล้เตียงความเค้นเฉือน ซึ่งในทางกลับกัน จะส่งผลในการเพิ่มขึ้นทั้งขนาดและปริมาณของตะกอนที่สามารถ resuspended จากก้นทะเลหรือกัดเซาะจากที่ราบชายฝั่งใกล้เคียงเงินฝาก คลื่น - มากขึ้นและ wind-driven กระแสจะพัฒนาด้วยการเพิ่มความลึกของน้ำเพิ่ม alongshore และฟลักซ์ในน้ำและตะกอนดินจากด้านในแนวแบนนอกแนวปะการังและแนวปะการังแบนก่อนที่การเจริญเติบโตเป็นปกติมากที่สุด ตะกอนเวลาที่อยู่บน fringing แนวแบนเป็นแบบจำลองลดลงชี้แจงเพิ่มระดับน้ำทะเลสูงขึ้นเมื่อขนาดของระดับน้ำทะเลสูงขึ้นก็หมายถึงระดับน้ำเหนือแนวปะการังแบนรูปแบบผลลัพธ์ที่แสดงที่นี่แนะนำว่า 0.5 และ 1.0 เมตร ระดับน้ำทะเลจะเพิ่มสูงขึ้นในการกัดเซาะชายฝั่ง , การผสมและการไหลเวียน , ปริมาณของตะกอน resuspended และระยะเวลาของความขุ่นสูงในสัมผัสแนวแฟลต เป็นผลในการลดแสงว่างสำหรับการสังเคราะห์แสงเพิ่มขึ้นตะกอนที่เกิดความเครียดในแนวปะการังของระบบนิเวศและอาจมีผลต่อจำนวนของนิเวศวิทยากระบวนการอื่น ๆ