I’ve had many similar experiences o

I’ve had many similar experiences outside of Williams. One time, I was talking with a professor at a conference I attended this summer in New York. Our conversation began with the book I was reading, The Daemon Knows, by Harold Bloom. When the professor saw me reading the book, he turned and said, “Great book.” I replied, “I agree. Have you read any of Bloom’s other works? How do you think it compares?” From there, we ended up delving into a great conversation about Bloom’s assessment of the Western canon. Midway through our conversation, I remarked that my main problem with Bloom is that he hardly acknowledges the work of black writers. I further explained that I find it problematic that aside from Zora Neale Hurston and Ralph Ellison, Bloom suggests that there are hardly any great African-American authors who are worth reading, let alone deserving of being included in the canon. The professor gave a slow nod and then, after a brief pause, said “Hmm. Well, it was good meeting you, I’ve got to run.”

Less than a minute later I saw him sitting on a bench around the corner. He sat there waiting alone for the next 10 minutes or so until the event began.

As a progressive college student who cares deeply about racial injustice and values intellectual debate, I’m eager to discuss how we as a society can prevent the next Alton Sterling. I’m interested in understanding how other people, both black and white, understand police brutality and Black Lives Matter. I do not expect every person I engage with to agree with me. And I don’t expect every person I engage with to be as interested in discussing these issues as I am. But I find it frustrating and dispiriting that more often then not race is not a topic that many of my white peers and professors, particularly those who clearly demonstrate a keen interest in political issues, feel comfortable discussing in any serious way.

As a minority on a predominantly white college campus, I deal with this refusal to talk about race on a regular basis. And it can be hard to imagine working cohesively with people of different races to improve race relations and achieve even incremental social change when that refusal arises after tragedies like the death of Philando Castile, and when the grievances of minorities are trivialized or dismissed by white people who don’t understand what it is like to face the obstacles that many minorities from disadvantaged backgrounds have to overcome to get to a place like Williams. This refusal passively reinforces the racism and bigotry that paralyze racial progress in our society.

I understand that discussing racism might not always be comfortable or easy, but race is an explosive issue that touches all spheres of American life. When white people avoid candid and unsettling discussions of the issue, they are inadvertently undermining the efforts of many who are trying to make our world a better place. If we want to make college campuses and society more inclusive, more white people need to engage with the black side of things. For white Americans who genuinely want to be a part of the solution and not the problem, listening actively to the lived experiences of minorities is a good place to start.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเคยมีประสบการณ์คล้ายกันมากมายนอกวิลเลียมส์ ครั้งหนึ่ง ผมพูดกับอาจารย์ในการประชุมที่ผมเข้าร่วมช่วงฤดูร้อนนี้ในนิวยอร์ก สนทนาของเราเริ่มต้น ด้วยหนังสือที่กำลังอ่าน เดอะมอนรู้ โดยแฮโรลด์บลูม เมื่ออาจารย์เห็นผมอ่านหนังสือ เขาเปิด และกล่าว ว่า "หนังสือที่ดี" ผมตอบ "ฉันยอมรับ คุณได้อ่านใด ๆ ของบานงานอื่น ๆ วิธีทำคุณคิดว่า มันเปรียบเทียบ" จากที่นั่น เราจบ delving การสนทนาที่ดีเกี่ยวกับการประเมินบลูมบัญญัติตะวันตก มิดเวย์ผ่านการสนทนาของเรา ผมตั้งข้อสังเกตว่า เป็นปัญหาหลักของฉันกับบลูมที่เขาแทบไม่ทราบการทำงานของนักเขียนดำ ผมอธิบายต่อไปว่า ผมพบว่ามันมีปัญหาที่นอกเหนือจากยานยนต์ Neale Hurston และ Ralph เอลลิสัน บลูมแสดงให้เห็นว่า มีผู้เขียนชาวแอฟริกันอเมริกันแทบไม่มีดีที่น่าอ่าน ประสาสมควรของอยู่ในสารบบ อาจารย์ให้พยักหน้าช้าแล้ว หลังจากการหยุดชั่วคราวสั้น ๆ กล่าวว่า "Hmm ดี มันก็ดีที่ประชุมคุณ ฉันมีการรัน"น้อยกว่าหนึ่งนาทีต่อมาผมเห็นเขานั่งอยู่บนม้านั่งรอบมุม เขานั่งรอคนเดียวนาทีถัดไปจนกว่าเหตุการณ์เริ่มเป็นนักศึกษาวิทยาลัยก้าวหน้าที่ใส่ใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับความอยุติธรรมทางเชื้อชาติและการถกเถียงทางปัญญาค่า ฉันอยากปรึกษาเราเป็นสังคมสามารถป้องกันการสเตอร์ลิงเต่ารีสอร์ทถัดไป ฉันสนใจในการเข้าใจวิธีเข้าใจคนอื่น ๆ ทั้งสองสีดำและสีขาว ดำเรื่องชีวิตและความโหดเหี้ยมตำรวจ ผมไม่คาดว่าทุกคนที่ผมมีส่วนร่วมกับการเห็นด้วยกับผม และฉันไม่คาดว่าทุกคนที่ผมมีส่วนร่วมมีความสนใจในเรื่องปัญหาเหล่านี้เพราะจะ แต่ฉันคิดว่ามันน่าผิดหวัง และ dispiriting ที่บ่อยขึ้น แล้วไม่แข่งขันไม่ใช่หัวข้อที่เพื่อนขาวและอาจารย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ชัดเจนแสดงให้เห็นถึงความสนใจในปัญหาทางการเมือง ฉันรู้สึกสบายคุยในทางร้ายแรงใด ๆเป็นชนกลุ่มน้อยในวิทยาเขตวิทยาลัยส่วนใหญ่สีขาว ที่ฉันจัดการกับนี้ปฏิเสธที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการแข่งขันเป็นประจำ และจะสามารถยากที่จะจินตนาการทำงาน cohesively กับคนเชื้อชาติต่าง ๆ เพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์แข่งขัน และบรรลุการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่เพิ่มขึ้นแม้เมื่อปฏิเสธที่เกิดขึ้นหลังจากโศกนาฎกรรมเช่นการตายของคาสตีล Philando และเมื่อทุกข์ของชนกลุ่มน้อยมี trivialized หรือโดยคนที่ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรชอบที่จะเผชิญอุปสรรคที่ชนกลุ่มน้อยหลายภูมิหลังผู้ด้อยโอกาสจะต้องเอาชนะเพื่อไปสถานที่เช่นวิลเลียมส์ การปฏิเสธนี้เฉย ๆ ช่วยเสริมสิทธิมนุษยชนและลัทธิที่อัมพาตความคืบหน้าทางเชื้อชาติในสังคมของเราผมเข้าใจว่า พูดถึงสิทธิมนุษยชนอาจจะไม่สะดวก หรือง่าย แต่การแข่งขันเป็นปัญหาระเบิดที่สัมผัสทุกสิ่งในชีวิตอเมริกัน เมื่อคนหลีกเลี่ยงการสนทนาที่ไม่มั่นคง และตรงไปตรงมาของปัญหา พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะทำลายความพยายามของหลายคนที่กำลังพยายามทำให้โลกของเราน่าอยู่ขึ้น ถ้าเราต้องการให้วิทยาเขตวิทยาลัยและสังคมมาก คนสีขาวต้องมีส่วนร่วมกับสิ่งข้างสีดำ สำหรับชาวอเมริกันขาวที่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหาและไม่ได้เป็นปัญหาอย่างแท้จริง อย่างแข็งขันฟังประสบการณ์ของชนกลุ่มน้อยอาศัยอยู่เป็นจุดเริ่มต้นดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเคยมีประสบการณ์ที่คล้ายกันหลายด้านนอกของวิลเลียมส์ ครั้งหนึ่งผมได้พูดคุยกับอาจารย์ที่ประชุมที่ฉันเข้าร่วมในฤดูร้อนนี้ในนิวยอร์ก การสนทนาของเราเริ่มต้นด้วยการอ่านหนังสือที่ผมอ่านภูตรู้โดยฮาโรลด์บลูม เมื่ออาจารย์เห็นฉันอ่านหนังสือเขาหันและกล่าวว่า "หนังสือที่ดี." ผมตอบว่า "ผมเห็นด้วย คุณได้อ่านใด ๆ ของผลงานอื่น ๆ ของบลูม? คุณจะทำอย่างไรคิดว่ามันเปรียบเทียบ? "จากนั้นเราจบลงด้วยการขุดคุ้ยการสนทนาที่ดีเกี่ยวกับการประเมินของบลูมของเวสเทิร์ของแคนนอน ผ่านครึ่งทางของการสนทนาของเราผมตั้งข้อสังเกตว่าปัญหาหลักของฉันกับบลูมคือว่าเขาแทบจะไม่ยอมรับการทำงานของนักเขียนสีดำ ฉันอธิบายเพิ่มเติมว่าผมพบว่ามันมีปัญหาที่นอกเหนือจาก Zora Neale Hurston และราล์ฟเอลลิสันบลูมแสดงให้เห็นว่ามีแทบจะไม่ได้เขียนแอฟริกันอเมริกันที่มีมูลค่าการอ่านให้สมควรได้รับเพียงอย่างเดียวที่จะถูกรวมอยู่ในศีล อาจารย์ให้พยักหน้าช้าและแล้วหลังจากหยุดช่วงสั้น ๆ กล่าวว่า "อืมมม ดีก็เป็นสิ่งที่ดีได้พบคุณผมได้มีการทำงาน. "

น้อยกว่าหนึ่งนาทีต่อมาผมเห็นเขานั่งอยู่บนม้านั่งรอบมุม เขานั่งรออยู่คนเดียวเป็นเวลา 10 นาทีถัดไปหรือเพื่อจนกว่าเหตุการณ์เริ่ม.

ในฐานะที่เป็นนักศึกษาวิทยาลัยก้าวหน้าที่ใส่ใจอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับความอยุติธรรมทางเชื้อชาติและค่าการอภิปรายทางปัญญาผมกระตือรือร้นที่จะหารือเกี่ยวกับวิธีการที่เราเป็นสังคมสามารถป้องกันไม่ให้ต่อไปสเตอร์ลิงตัน . ฉันสนใจในการทำความเข้าใจคนวิธีอื่น ๆ ทั้งสีดำและสีขาวเข้าใจตำรวจโหดสีดำและชีวิตเรื่อง ผมไม่ได้คาดหวังว่าทุกคนที่ผมมีส่วนร่วมกับการเห็นด้วยกับผม และฉันไม่ได้คาดหวังว่าทุกคนมีส่วนร่วมกับฉันจะเป็นที่สนใจในการอภิปรายประเด็นต่างๆเหล่านี้เป็นฉัน แต่ฉันคิดว่ามันน่าผิดหวังและ dispiriting ที่มักจะมากขึ้นแล้วไม่ได้การแข่งขันที่ไม่ได้เป็นเรื่องที่หลายคนรอบข้างสีขาวของฉันและอาจารย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่แสดงให้เห็นถึงความสนใจในประเด็นทางการเมืองรู้สึกสะดวกสบายการพูดคุยในทางที่รุนแรงใด ๆ .

ในฐานะที่เป็นชนกลุ่มน้อยใน วิทยาเขตวิทยาลัยสีขาวเด่นฉันจัดการกับการปฏิเสธนี้จะพูดคุยเกี่ยวกับการแข่งขันเป็นประจำ และมันอาจจะยากที่จะจินตนาการทำงานกลมกลืนกับคนของการแข่งขันที่แตกต่างกันเพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์การแข่งขันและบรรลุการเปลี่ยนแปลงทางสังคมแม้จะเพิ่มขึ้นเมื่อที่ปฏิเสธที่เกิดขึ้นหลังจากโศกนาฏกรรมเช่นการตายของ Philando แคว้นคาสตีลและเมื่อความคับข้องใจของชนกลุ่มน้อยที่มี trivialized หรือการยอมรับจากคนผิวขาว ที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่มันเป็นเหมือนการเผชิญกับอุปสรรคที่ชนกลุ่มน้อยจำนวนมากจากภูมิหลังที่ด้อยโอกาสจะต้องเอาชนะให้ได้รับไปยังสถานที่เช่นวิลเลียมส์ ปฏิเสธนี้อดทนตอกย้ำชนชาติและความดื้อรั้นที่ทำให้เป็นอัมพาตความคืบหน้าทางเชื้อชาติในสังคมของเรา.

ผมเข้าใจว่าการพูดคุยการเหยียดสีผิวอาจจะไม่เสมอที่สะดวกสบายหรือง่าย แต่การแข่งขันที่เป็นปัญหาระเบิดที่สัมผัสกับทุกสิ่งในชีวิตของคนอเมริกัน เมื่อคนขาวหลีกเลี่ยงการอภิปรายตรงไปตรงมาและไม่สงบของปัญหาที่พวกเขาจะไม่ได้ตั้งใจบั่นทอนความพยายามของหลาย ๆ คนที่กำลังพยายามที่จะทำให้โลกของเราเป็นสถานที่ที่ดีกว่า ถ้าเราต้องการที่จะทำให้มหาวิทยาลัยและสังคมรวมมากขึ้น, คนผิวขาวมากขึ้นจำเป็นต้องมีส่วนร่วมกับสีดำด้านของสิ่งที่ สำหรับชาวอเมริกันสีขาวอย่างแท้จริงที่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหาและไม่ได้เป็นปัญหาให้ฟังอย่างแข็งขันเพื่อประสบการณ์ชีวิตของชนกลุ่มน้อยเป็นสถานที่ที่ดีที่จะเริ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมมีประสบการณ์ที่คล้ายคลึงกันมาก นอก วิลเลี่ยม หนึ่งเวลาที่ฉันได้พูดคุยกับศาสตราจารย์ในการประชุมที่ฉันเข้าร่วมในฤดูร้อนนี้ในนิวยอร์ก บทสนทนาของเราเริ่มด้วยหนังสือที่ผมอ่าน เดมอนรู้โดยฮาโรลด์ บลูม เมื่ออาจารย์เห็นฉันอ่านหนังสือ เขาหันมาและกล่าวว่า " หนังสือที่ดี . " ผมตอบ " ผมเห็นด้วย คุณเคยอ่านของ บลูม งานอื่น ๆ แล้วคุณคิดว่ามันเปรียบเทียบ ? " จากตรงนั้น เราสิ้นสุดขึ้น delving เป็นสนทนาเกี่ยวกับการประเมินการบลูมของ Canon ตะวันตก มิดเวย์ผ่านการสนทนาของเรา ผมตั้งข้อสังเกตว่าปัญหาหลักของฉันกับบานที่เขาไม่ค่อยยอมรับผลงานของนักเขียนสีดำ ฉันยังอธิบายว่าผมพบว่ามันมีปัญหาที่นอกเหนือจาก Zora นิล hurston และ Ralph Ellison , บานบ่งบอกว่ามันแทบจะไม่ใด ๆที่ยิ่งใหญ่ชาวอเมริกันผู้เขียนน่าอ่าน ไปคนเดียวกลับถูกรวมอยู่ใน Canon อาจารย์ให้พยักหน้าช้าๆแล้วหลังจากหยุดช่วงสั้น ๆ บอกว่า " อืม ดีแล้ว เจอคุณ ฉันจะต้องหนี "ไม่ถึงนาทีต่อมา ผมเห็นเขานั่งบนม้านั่งแถวๆหัวมุม เขานั่งรออยู่คนเดียวในอีก 10 นาที หรือจนกว่าเหตุการณ์เริ่มต้นเป็นโปรเกรสซีฟนักศึกษาใครสนใจลึกเกี่ยวกับความยุติธรรมทางเชื้อชาติและค่านิยมการอภิปรายทางปัญญา ข้าอยากปรึกษาว่าเราเป็นสังคมสามารถป้องกันสเตอร์ลิงตันต่อไป ฉันสนใจในความเข้าใจว่าบุคคลอื่น ทั้งสีดำและสีขาว และสีดำโหดตำรวจเข้าใจเรื่องชีวิต ผมไม่ได้คาดหวังว่าทุกคนที่ฉันต่อสู้กับเห็นด้วยกับผม และฉันก็ไม่ได้คาดหวังว่าทุกคนที่ฉันกำลังเป็นที่สนใจในเรื่องปัญหาเหล่านี้เหมือนผม แต่ฉันพบว่ามันน่าผิดหวัง และ dispiriting ที่บ่อยขึ้นแล้วไม่ได้แข่งไม่ใช่หัวข้อที่หลายเพื่อนของฉันสีขาวและอาจารย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ชัดเจนแสดงให้เห็นถึงความสนใจในประเด็นทางการเมือง รู้สึกสบาย พูดถึงในทางร้ายแรงใด ๆเป็นชนกลุ่มน้อยในวิทยาเขตวิทยาลัยส่วนใหญ่สีขาว ผมจัดการกับการปฏิเสธที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการแข่งขันบนพื้นฐานปกติ และจะสามารถยากที่จะจินตนาการทำงาน cohesively กับคนต่างเชื้อชาติ เพื่อปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างการแข่งขันและบรรลุยังเพิ่มการเปลี่ยนแปลงทางสังคมเมื่อการปฏิเสธที่เกิดขึ้นหลังโศกนาฏกรรม เช่น การเสียชีวิตของ philando คาสตีล และเมื่อความคับข้องใจของชนกลุ่มน้อยเป็น trivialized หรือไล่ออกจากขาวคนที่ไม่เข้าใจสิ่งที่มันต้องการที่จะเผชิญอุปสรรคที่ชนกลุ่มน้อย หลายจากภูมิหลังที่ด้อยโอกาสต้องเอาชนะให้ได้สถานที่เช่น วิลเลี่ยม การปฏิเสธนี้อดทนตอกย้ำการเหยียดสีผิวและเชื้อชาติดันทุรังว่าอัมพาตความก้าวหน้าในสังคมของเราผมเข้าใจเรื่องการเหยียดผิวอาจจะไม่เสมอสบาย หรือ ง่าย แต่การแข่งขันจะระเบิดออกแตะทั้งหมดทรงกลมของชีวิตอเมริกัน เมื่อคนขาวหลีกเลี่ยงตรงไปตรงมาและไม่สงบการอภิปรายปัญหาที่พวกเขาจะตั้งใจบ่อนทำลายความพยายามของคนที่พยายามที่จะทำให้โลกเป็นสถานที่ที่ดีกว่า ถ้าเราต้องการให้มหาวิทยาลัย และสังคมโดยรวมมากกว่า คนผิวขาวจะต้องต่อสู้กับด้านมืดของสิ่ง ขาวอเมริกันที่อย่างแท้จริงต้องการเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหาและไม่เกิดปัญหา การฟังอย่างในประสบการณ์ชีวิตของชนกลุ่มน้อยเป็นสถานที่ที่ดีที่จะเริ่มต้น