• Decentralisation in Thailand• Obj

• Decentralisation in Thailand
• Objective of this chapter
After this class, the students will be able to:
• describe history of decentralisation in Thailand;
• understand main purposes of decentralisation in Thiland;
• know Thailand’s decentralisation plan;
• know and understand limitations and problems in Thailand’s decentralisation.


• History of Decentralisation in Thailand
• Decentralisation was first introduced in Thailand in 1897 in response to the colonisation of neighbouring countries.

• The main purpose of decentralisation was as a means of strengthening and maintaining control of central government.
• To prevent any loss of the authority over Thailand’s region.
• As a result, Thai national administrative system has been characterised by a ‘Top-Down’ Approach and a strong central government.
• The Thai nation state developed in a way that was dominated by central government.
• The evolution of
Thailand’s decentralisation
• Under King Chulalongkorn’s bureaucratic reforms of 1892, decentralisation was not introduced because Thailand needed to strengthen central government to ensure control of the national administration system rather than risking decentralisation.
• The administrative reforms of 1892 then only focused on the national administration system.
• This made the policy made by central government could be implemented more effectively.
• However, the main purpose was to make certain the Thai central government was empowered, and had sufficient strength, to remain an independent nation state, and so protect itself from colonialism.
• The national administrative
reforms during King Chulalongkorn‘s regime were not only
a foundation, but also
a turning point towards
the present administrative system.
• Soon after the reform agenda was announced making Thailand sent higher-level government officials abroad on a tour of inspection to gain ideas for reform.
• Government at the provincial level was also subject to change to make theadministrative system more effective.
• One development at the provincial administration level was the establishment of the sanitary district administration and the provincial sanitary district administration.
• The function of the sanitary district or ‘Sukhaphiban’, was to oversee the
sanitary provisions for both urban and rural districts.
• While the ‘Sukhaphiban’ of Bangkok‘ was the first urban sanitary district, ‘Tha Chalom‘ was the first rural sanitary district that was established eight years later in 1905.
• After the Tha Chalom‘ sanitary district was initiated, the Sanitary Management Act was launched in 1908.
• Under this Act, the Sukhapiban was divided into 2 types: ‘Sukhaphiban Muang’ at the town level and ‘Sukhaphiban Tambon‘ at the Subdistrict level.
• Decentralisation in the 21st Century
• Since being first introduced to Thailand in 1897, decentralisation has been the subject of discussion.
• And later, the 1994 TAO Act was required because the structure of the Tambon council and SAO did not genuinely decentralise nor provide or result in the desired level of opportunities for the local people to participate.


• There had been ongoing problems caused by the appointment of officials from central and provincial government to key positions of control at local government.

• After little progress in promoting decentralisation to the local level, more
emphasis was given to it in the Constitution of the Kingdom of Thailand, of 1997. Chapter V, Section 78 of the Constitution states:
“The State shall decentralise power to localities for the purpose of independence and self-determination of local affairs, develop local economics, public utilities and facilities systems and information infrastructure in the locality thoroughly and equally throughout the country as well as develop into a large-sized local government organisation a province ready for such purpose, having regard to the will of people in that province.”
Source: The Constitution of the Kingdom of Thailand B.E. 2540 (1997).
• According to the Plan for Decentralisation of Power to the Locality, there has three substantial principles to be considered:
1) autonomy;
2) clear delineation;
3) efficiency
• These three principles are basic ideas of decentralisation because a central government needs to transfer powers and responsibilities to provide social services to the local government organisation, so it can directly and freely serve the needs of the people in the local area.

• As a result, local government has needed greater autonomy in planning and implementing its own public services. Central government can then ensure quality and standardised public services are provided to the people in the locality.
• Thailand’s decentralisation plan
• In the 1997 Constitution and the Determining Plans and Process of Decentralisation to Local Government Organisation Act, B.E. 2542 (1999), the government set out a decentralisation plan for local government.
• The 1999 Act sets out how local government organisation should proceed;
The transferred missions relating to the public services managed by the State on the date of enforcement of this Act to local government organisation with the period of time as follows:

(a) The overlap missions between the State and local government organization or the mission provided by the State in the area of local government organization, the proceeding shall be complete within four years.


(b) The missions provided by the State in the area of local government organization which impacted to other local government organizations, the proceeding shall be complete within four years.
(c) The missions proceeded under the government policy, the proceeding shall be complete within four years.

• The decentralisation plan was divided into three different periods;
In the first period, 2001-2004, there were two steps to carry out:

1) a restructuring of internal administrative system at local government level, including central and provincial administrative systems, developing strategy for decentralisation;

2) to have the staff, the revenue, and the relevant law ready before carrying out the transfer of responsibilities.

• In the second period, 2005 to 2010, the transfer of authority took place.
While the administrative roles of each of the central, provincial and local government levels were transformed.

• The issues of the relationship between the three government levels, as well as the relevant law and procedures were reviewed to allow the local government organisation work more effectively.

• In the third period, after 2011, decentralisation is expected to happen
across all localities. The government expects local people will have a better standard of living due to the public services being provided at the local level.
• It is also expected that they will participate and cooperate more in local government activities.
• Another expectation is that the local government organisation will have more capabilities in order to implement policy more effectively.
• After ten years of power transformation, the local government organisations will have more autonomy as well as more revenue to implement policies.

• In addition, with their experience gained from the second period, local government organisations must be able to work more effectively.

• Limitations in Thailand’s decentralisation
• The moves to centralisation and strengthening central government during King Chulalongkorn’s reign were later to cause problems to decentralisation.
• This happens because the government at lower levels, especially at the local level had to participate more and it is necessary that a development from the bottom is needed to take place.

• The government has been working to promote decentralisation but still has difficulty with it and Thailand continues to deal with the long-standing tradition of overcentralisation.

• Activity
• Discuss why after the reform agenda was announced, Thailand had to send higher-level government officials abroad on a tour of inspection and the out come of deentralisation in Thailand was unsuccessful.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

• Decentralisation ในประเทศไทย•วัตถุประสงค์ของบทนี้หลังจากเรียน นักเรียนจะได้:•อธิบายประวัติของ decentralisation ประเทศ•เข้าใจวัตถุประสงค์หลักของ decentralisation ใน Thiland•รู้แผนไทย decentralisation•รู้ และเข้าใจข้อจำกัดและปัญหาของประเทศไทย decentralisation•ประวัติศาสตร์ Decentralisation ในประเทศไทย• Decentralisation ก่อนถูกนำในประเทศไทยใน 1897 ในอาณานิคมของประเทศเพื่อนบ้าน •วัตถุประสงค์หลักของ decentralisation ว่าเข้มแข็ง และดูแลควบคุมของรัฐบาลกลางได้•ให้มีการสูญเสียอำนาจเหนือภูมิภาคของประเทศไทย •เป็นผล ระบบการบริหารประเทศไทยมีการดำเนินตามวิธีการแบบ 'บนลงล่าง"และรัฐบาลกลางแข็งแกร่ง •รัฐประชาชาติไทยพัฒนาในทางที่ถูกครอบงำ โดยรัฐบาลกลาง•วิวัฒนาการของ Decentralisation ของประเทศไทย•ภายใต้มหาจุฬาลงกรณ์ปฏิรูปราชการของค.ศ. 1892, decentralisation ถูกไม่แนะนำเนื่องจากประเทศไทยต้องสร้างความเข้มแข็งของรัฐบาลกลางเพื่อให้ควบคุมการบริหารประเทศระบบมากกว่าซึ่ง decentralisation •ปฏิรูปการบริหารของค.ศ. 1892 แล้วเท่านั้นเน้นระบบการจัดการแห่งชาติ•นี้ทำนโยบายโดยรัฐบาลกลางสามารถดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพ •อย่างไรก็ตาม วัตถุประสงค์หลักคือการ ทำให้รัฐบาลกลางมีอำนาจ และมีความแข็งแรงเพียงพอ ยังคง สถานะประเทศเป็นอิสระ และเพื่อ ป้องกันตัวเองจากอาณานิคม•ชาติดูแล ปฏิรูปในระหว่างระบอบกษัตริย์จุฬาลงกรณ์ไม่เพียง เป็นมูลนิธิ แต่ยัง เลี้ยวไปทาง ดูแลระบบปัจจุบัน •เร็ว ๆ นี้หลังจากมีประกาศวาระการปฏิรูปทำให้ไทยส่งสูงกว่าราชการต่างประเทศทัวร์ตรวจสอบเพื่อให้ได้แนวคิดสำหรับการปฏิรูป •รัฐบาลระดับจังหวัดยังถูกเปลี่ยนแปลงให้ระบบ theadministrative ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น•พัฒนาหนึ่งในระดับอบจ.จัดตั้งดูแลเขตสุขาภิบาลและการจัดการสุขาภิบาลอำเภอจังหวัดได้•การทำงานของเขตสุขาภิบาลหรือ 'สุขาภิบาล' คือการ ดูแล บทบัญญัติสุขาภิบาลในเขตเมือง และชนบท•ในขณะที่ 'สุขาภิบาล' มหานคร ' แรกเมืองสุขาภิบาลอำเภอ 'ท่าฉลอม' ถูกชนบทสุขาภิบาลอำเภอแรกที่ก่อตั้งแปดปีภายหลังปีพ.ศ. 2448 สมัย •หลังจากท่าฉลอม "สุขาภิบาลอำเภอเป็นจุดเริ่มต้น พระราชบัญญัติจัดการสุขาภิบาลเปิด 1908 •บัญญัตินี้ สุขาภิบาลถูกแบ่งออกเป็น 2 ประเภท: "สุขาภิบาลเมือง" ในระดับเมืองและ "สุขาภิบาลตำบล' ในระดับตำบล • Decentralisation ในศตวรรษที่ 21•ตั้งแต่แรกถูกนำเข้ามาไทยใน 1897, decentralisation ได้รับหัวข้อของการสนทนา • และในภายหลัง 1994 เต่าพระราชบัญญัติที่ถูกต้องเนื่อง จากโครงสร้างของสภาตำบลและเสาไม่ได้ไม่จริงใจ decentralise ไม่ให้ส่งผลถึงระดับของโอกาสสำหรับคนในท้องถิ่นมีส่วนร่วม •มีเคยปัญหาต่อเนื่องที่เกิดจากการนัดหมายของเจ้าหน้าที่จากรัฐบาลส่วนกลาง และส่วนภูมิภาคกับตำแหน่งสำคัญของการควบคุมที่รัฐบาลท้องถิ่น •หลังจากความคืบหน้าเล็กน้อยในการส่งเสริม decentralisation ระดับท้องถิ่น เพิ่มเติม เน้นถูกกำหนดไปในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ของปี 1997 V บท 78 ส่วนของรัฐธรรมนูญที่ระบุ: "รัฐจะ decentralise อำนาจมา สำหรับวัตถุประสงค์ของความเป็นอิสระและเจตจำนงของฝ่ายท้องถิ่น พัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น สาธารณูปโภค และสิ่งอำนวยความสะดวกระบบ และสร้างพื้นฐานสารสนเทศในท้องถิ่นอย่างทั่วถึง และเท่าเทียมกัน ทั่วประเทศ รวมทั้งพัฒนาเป็นองค์กรขนาดใหญ่รัฐบาลท้องถิ่นจังหวัดพร้อมสำหรับวัตถุประสงค์ดังกล่าว มีสัมมาคารวะการของคนในจังหวัดนั้น" ที่มา: รัฐธรรมนูญของราชอาณาจักรไทยพ.ศ. 2540 (1997)•ตามแผนสำหรับ Decentralisation พลังงานสู่ท้องถิ่น มีสามพบหลักการที่เป็น: 1) อิสระ 2 ล้าง delineation 3) อย่างมีประสิทธิภาพ•หลักการสามเหล่านี้มีแนวความคิดพื้นฐานของ decentralisation เนื่องจากรัฐบาลกลางต้องการถ่ายโอนอำนาจและความรับผิดชอบให้แก่องค์กรของรัฐบาลท้องถิ่น สังคมเพื่อสามารถตรง และเป็นอิสระใช้ความต้องการของคนในท้องถิ่น•เป็นผล รัฐบาลท้องถิ่นมีความจำเป็นอิสระมากขึ้นในการวางแผน และดำเนินการบริการสาธารณะของตนเอง รัฐบาลกลางแล้วสามารถตรวจสอบคุณภาพ และให้บริการสาธารณะแบบคนท้องถิ่น•ไทย decentralisation แผน•รัฐธรรมนูญ 1997 และกำหนดแผน และกระบวนการของ Decentralisation เพื่อท้องถิ่นรัฐบาลองค์กรบัญญัติ พ.ศ. 2542 (1999), รัฐบาลกำหนดแผน decentralisation สำหรับรัฐบาลท้องถิ่น •บัญญัติ 1999 กำหนดองค์กรรัฐบาลท้องถิ่นว่าควรดำเนินการต่อไป ภารกิจถ่ายโอนที่เกี่ยวข้องกับบริการสาธารณะที่จัดการ โดยรัฐในวันที่ของการบังคับใช้พระราชบัญญัตินี้องค์กรรัฐบาลท้องถิ่นกับเวลาเป็นดังนี้: (ก)ภารกิจที่ทับซ้อนระหว่างรัฐและองค์กรปกครองท้องถิ่นหรือภารกิจที่ให้ โดยรัฐในพื้นที่ขององค์กรปกครองท้องถิ่น การดำเนินจะเสร็จสมบูรณ์ภายใน 4 ปี (ข)ภารกิจที่จัด โดยรัฐในพื้นที่ขององค์กรปกครองท้องถิ่นที่รับผลกระทบกับองค์กรอื่น ๆ รัฐบาลท้องถิ่น ดำเนินการจะเสร็จสมบูรณ์ภายใน 4 ปี (ค) ภารกิจครอบครัวภายใต้นโยบายรัฐบาล การดำเนินจะเสร็จสมบูรณ์ภายใน 4 ปี•แผน decentralisation ถูกแบ่งออกเป็น 3 ระยะแตกต่างกัน ในระยะแรก 2001-2004 มีสองขั้นตอนการดำเนินการ: 1) การปรับโครงสร้างระบบการบริหารภายในระดับรัฐบาลท้องถิ่น รวมทั้งส่วนกลาง และส่วนภูมิภาคดูแลระบบ พัฒนากลยุทธ์สำหรับ decentralisation 2) เพื่อให้พนักงาน รายได้ และกฎหมายที่เกี่ยวข้องพร้อมก่อนดำเนินการโอนความรับผิดชอบ •ในรอบระยะเวลาสอง 2005 ถึง 2010 โอนย้ายหน่วยงานเอาสถาน หน้าที่ดูแลของแต่ละเซ็นทรัล มีเปลี่ยนระดับรัฐบาลท้องถิ่น และจังหวัด •ปัญหาความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลสาม ระดับ ตลอดจนกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และขั้นตอนถูกตรวจทานให้รัฐบาลท้องถิ่นองค์กรทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ•ในช่วงเวลาสาม หลัง 2011, decentralisation คาดว่าจะเกิดขึ้น ผ่านมาทั้งหมด รัฐบาลคาดว่า ประชาชนจะมีชีวิตของมาตรฐานที่ดีขึ้นเนื่องจากบริการสาธารณะที่ให้ไว้ในระดับท้องถิ่น •คาดว่า พวกเขาจะเข้าร่วม และร่วมมือในกิจกรรมของรัฐบาลท้องถิ่นมากขึ้น •เป็นความคาดหวังอีกว่า องค์กรรัฐบาลท้องถิ่นจะมีความสามารถในการดำเนินนโยบายได้อย่างมีประสิทธิภาพ •หลังจากสิบปีของการแปลงพลังงาน องค์กรรัฐบาลท้องถิ่นจะมีอิสระมากขึ้นเป็นรายได้เพิ่มเติมในการนำนโยบายไป •นอกจากนี้ ด้วยประสบการณ์รับจากสองรอบระยะเวลา ท้องถิ่นรัฐบาลองค์กรต้องสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ•ข้อจำกัดในประเทศ decentralisation•ย้าย centralisation และเข้มแข็งรัฐบาลกลางในระหว่างรัชกาลของกษัตริย์จุฬาลงกรณ์ได้ภายหลังการทำให้เกิดปัญหา decentralisation•นี้เกิดขึ้นเนื่องจากรัฐบาลในระดับที่ต่ำกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับท้องถิ่นได้มีส่วนร่วมมากขึ้นและมีความจำเป็นที่ต้องพัฒนาจากด้านล่างขึ้น •รัฐบาลได้ทำงานเพื่อส่งเสริม decentralisation แต่ยังคง มีปัญหากับประเทศไทยและยังจัดการกับประเพณียาวนานของ overcentralisation•กิจกรรม•หารือเหตุหลังจากที่มีประกาศวาระการปฏิรูป ไทยได้ส่งสูงกว่าราชการต่างประเทศของการตรวจสอบ และที่มาของ deentralisation ในประเทศไทยประสบความสำเร็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

• Decentralisation ในประเทศไทย
•วัตถุประสงค์ของบทนี้
หลังจากที่ชั้นนี้นักเรียนจะสามารถ:
•อธิบายประวัติความเป็นมาของการกระจายอำนาจในประเทศไทย
•เข้าใจจุดประสงค์หลักของการกระจายอำนาจใน Thiland;
•รู้แผนกระจายอำนาจของประเทศไทย
•รู้และเข้าใจข้อ จำกัด และปัญหา ในการกระจายอำนาจของประเทศไทย. •ประวัติศาสตร์ Decentralisation ในประเทศไทย• Decentralisation เป็นครั้งแรกในประเทศไทยในปี 1897 ในการตอบสนองต่อการล่าอาณานิคมของประเทศเพื่อนบ้าน. •วัตถุประสงค์หลักของการกระจายอำนาจก็เป็นวิธีการเสริมสร้างความเข้มแข็งและการบำรุงรักษาการควบคุมของรัฐบาลกลาง. •เพื่อป้องกัน การสูญเสียใด ๆ ของผู้มีอำนาจในภาคเหนือของประเทศไทย. •เป็นผลให้ระบบการบริหารสัญชาติไทยมีลักษณะ 'จากบนลงล่าง' วิธีการและรัฐบาลกลางที่แข็งแกร่ง. •รัฐชาติไทยพัฒนาไปในทางที่ถูกครอบงำโดยรัฐบาลกลาง . •วิวัฒนาการของการกระจายอำนาจของไทย•ภายใต้การปฏิรูประบบราชการพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าของปี 1892 การกระจายอำนาจไม่ได้ถูกนำมาใช้เพราะประเทศไทยจำเป็นในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของรัฐบาลกลางเพื่อให้การควบคุมของระบบบริหารจัดการประเทศมากกว่าเสี่ยงการกระจายอำนาจ. •การปฏิรูปการบริหารของ 1892 จากนั้นมุ่งเน้นเฉพาะใน ระบบบริหารจัดการประเทศ. •ทำให้นโยบายที่ทำโดยรัฐบาลกลางสามารถดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพ. •อย่างไรก็ตามจุดประสงค์หลักคือเพื่อให้แน่ใจว่ารัฐบาลกลางของไทยได้รับการเพิ่มขีดความสามารถและมีความแข็งแรงเพียงพอที่จะยังคงเป็นรัฐเอกราชและ เพื่อป้องกันตัวเองจากลัทธิล่าอาณานิคม. •การบริหารประเทศการปฏิรูปในช่วงระบอบการปกครองของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าของไม่เพียงรากฐาน แต่ยังจุดเปลี่ยนไปสู่​​ระบบการบริหารในปัจจุบัน. •ไม่นานหลังจากที่วาระการปฏิรูปการประกาศทำให้ประเทศไทยส่งข้าราชการระดับสูงในต่างประเทศใน ทัวร์ของการตรวจสอบที่จะได้รับความคิดสำหรับการปฏิรูป. •รัฐบาลในระดับจังหวัดก็ยังอาจมีการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้ระบบมีประสิทธิภาพมากขึ้น theadministrative. •หนึ่งการพัฒนาในระดับบริหารส่วนจังหวัดเป็นที่ตั้งของการบริหารอำเภอสุขาภิบาลและการบริหารจังหวัดเขตสุขาภิบาล . •ฟังก์ชั่นของย่านสุขาภิบาลหรือ 'สุขาภิบาล' คือการดูแลสุขาภิบาลบทบัญญัติทั้งเขตเมืองและชนบท. •ในขณะที่ 'สุขาภิบาล' กรุงเทพฯ 'เป็นเขตสุขาภิบาลเมืองแรก' ท่าฉลอม 'เป็นครั้งแรกในชนบท เขตสุขาภิบาลที่ก่อตั้งขึ้นแปดปีต่อมาในปี 1905 •หลังจากท่าฉลอม 'เขตสุขาภิบาลได้ริเริ่มพระราชบัญญัติการจัดการสุขาภิบาลที่เปิดตัวในปี 1908 •ภายใต้พระราชบัญญัตินี้สุขาภิบาลแบ่งออกเป็น 2 ประเภท: 'สุขาภิบาลเมือง' ที่ ระดับเมืองและ 'สุขาภิบาลตำบล' ในระดับตำบล. • Decentralisation ในศตวรรษที่ 21 •นับตั้งแต่มีการเปิดตัวครั้งแรกเข้ามาในประเทศไทยในปี 1897, การกระจายอำนาจเป็นเรื่องของการอภิปราย. •และต่อมาปี 1994 อบตพระราชบัญญัติที่ถูกต้องเพราะโครงสร้างของ สภาตำบลและอบตไม่ได้กระจายอำนาจอย่างแท้จริงหรือให้หรือส่งผลในระดับที่ต้องการของโอกาสสำหรับคนในท้องถิ่นมีส่วนร่วม. •ได้มีปัญหาอย่างต่อเนื่องที่เกิดจากการแต่งตั้งเจ้าหน้าที่จากภาคกลางและรัฐบาลท้องถิ่นให้ดำรงตำแหน่งที่สำคัญของการควบคุมในระดับท้องถิ่น . รัฐบาล•หลังจากความคืบหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการส่งเสริมการกระจายอำนาจในระดับท้องถิ่นมากขึ้นโดยเน้นที่จะได้รับในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยปี 1997 บทที่ V, มาตรา 78 ของรัฐธรรมนูญฯ : "รัฐต้องกระจายอำนาจท้องถิ่น เพื่อจุดประสงค์ของความเป็นอิสระและความมุ่งมั่นในตนเองของกิจการท้องถิ่นในการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นสาธารณูปโภคและสิ่งอำนวยความสะดวกและระบบโครงสร้างพื้นฐานสารสนเทศในท้องถิ่นได้อย่างทั่วถึงและเท่าเทียมกันทั่วประเทศเช่นเดียวกับการพัฒนาไปสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นขนาดใหญ่พร้อมสำหรับการจังหวัด วัตถุประสงค์ดังกล่าวโดยคำนึงถึงความต้องการของประชาชนในจังหวัดที่ ". ที่มา: รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 (1997). •ตามแผนสำหรับการกระจายอำนาจไปยังถิ่นที่มีมีสามหลักการสำคัญที่จะเป็น พิจารณา: 1) เอกราช; 2) การวาดภาพที่ชัดเจน3) ประสิทธิภาพ•หลักการทั้งสามมีความคิดพื้นฐานของการกระจายอำนาจเพราะรัฐบาลกลางต้องมีการถ่ายโอนอำนาจและความรับผิดชอบในการให้บริการทางสังคมให้กับองค์กรปกครองท้องถิ่นเพื่อที่จะสามารถตรงและทำหน้าที่ได้อย่างอิสระ ความต้องการของคนในพื้นที่. •เป็นผลให้รัฐบาลท้องถิ่นที่จำเป็นในการปกครองตนเองมากขึ้นในการวางแผนและการดำเนินการบริการสาธารณะของตัวเอง รัฐบาลกลางก็จะสามารถมั่นใจในคุณภาพและบริการสาธารณะที่ได้มาตรฐานที่มีให้กับคนในท้องถิ่น. •แผนกระจายอำนาจของประเทศไทย•ในปี 1997 รัฐธรรมนูญและแผนกำหนดและกระบวนการของการกระจายไปยังรัฐบาลท้องถิ่นองค์การ พ.ศ. 2542 (1999) รัฐบาล ที่กำหนดไว้ในแผนกระจายอำนาจให้กับรัฐบาลท้องถิ่น. • 1999 พระราชบัญญัติกำหนดวิธีการที่องค์กรปกครองท้องถิ่นควรดำเนินการ; ภารกิจถ่ายโอนที่เกี่ยวข้องกับการบริการสาธารณะที่มีการจัดการโดยรัฐในวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับเพื่อให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีระยะเวลาของการ เวลาดังต่อไปนี้(ก) ปฏิบัติภารกิจทับซ้อนระหว่างองค์กรของรัฐและรัฐบาลท้องถิ่นหรือภารกิจที่ได้รับจากรัฐในพื้นที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ดำเนินการให้แล้วเสร็จภายในสี่ปี. (ข) ภารกิจให้โดยรัฐ ในพื้นที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ได้รับผลกระทบอื่น ๆ ที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ดำเนินการให้แล้วเสร็จภายในสี่ปี. (c) ภารกิจดำเนินการภายใต้นโยบายของรัฐบาลที่ดำเนินการให้แล้วเสร็จภายในสี่ปี. •แผนกระจายอำนาจถูกแบ่งออก เป็นสามช่วงเวลาที่แตกต่างกันในช่วงแรก 2001-2004 มีสองขั้นตอนในการดำเนินการ: 1) การปรับโครงสร้างของระบบการบริหารจัดการภายในในระดับรัฐบาลท้องถิ่นรวมทั้งระบบการบริหารส่วนกลางและส่วนภูมิภาคกลยุทธ์การพัฒนาสำหรับการกระจายอำนาจ; 2) มีเจ้าหน้าที่รายได้และกฎหมายที่เกี่ยวข้องพร้อมก่อนที่จะดำเนินการถ่ายโอนความรับผิดชอบ. •ในช่วงที่สอง 2005-2010 โอนของผู้มีอำนาจที่เกิดขึ้น. ในขณะที่บทบาทในการบริหารของแต่ละภาคกลางจังหวัดและท้องถิ่น ระดับรัฐบาลถูกเปลี่ยน. •ปัญหาของความสัมพันธ์ระหว่างสามระดับรัฐบาลเช่นเดียวกับกฎหมายที่เกี่ยวข้องและวิธีการที่ได้รับการตรวจสอบเพื่อช่วยให้การทำงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีประสิทธิภาพมากขึ้น. •ในยุคที่สามหลังจากปี 2011 การกระจายอำนาจที่คาดว่าจะ เกิดขึ้นทั่วทุกท้องที่ รัฐบาลคาดว่าคนในท้องถิ่นจะมีมาตรฐานที่ดีขึ้นของที่อยู่อาศัยเนื่องจากการบริการประชาชนที่ถูกให้ในระดับท้องถิ่น. •เป็นที่คาดหวังว่าพวกเขาจะมีส่วนร่วมและให้ความร่วมมือมากขึ้นในกิจกรรมของรัฐบาลท้องถิ่น. •ความคาดหวังก็คือการที่องค์กรปกครองท้องถิ่น จะมีความสามารถมากขึ้นในการที่จะดำเนินนโยบายอย่างมีประสิทธิภาพ. •หลังจากสิบปีของการเปลี่ยนแปลงอำนาจองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจะมีอิสระมากขึ้นเช่นเดียวกับรายได้ที่มากขึ้นในการดำเนินการตามนโยบาย. •นอกจากนี้ยังมีประสบการณ์ของพวกเขาได้รับจากช่วงที่สอง องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจะต้องสามารถที่จะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ. •ข้อ จำกัด ในการกระจายอำนาจของไทย•ย้ายไปรวมศูนย์อำนาจและสร้างความเข้มแข็งของรัฐบาลกลางในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าของหลังจากนั้นจะก่อให้เกิดปัญหาที่จะกระจายอำนาจ. •นี้เกิดขึ้นเพราะรัฐบาลอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระดับท้องถิ่นจะต้องมีส่วนร่วมมากขึ้นและมีความจำเป็นที่พัฒนาจากด้านล่างเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้สถานที่. •รัฐบาลได้ทำงานเพื่อส่งเสริมการกระจายอำนาจ แต่ยังคงมีความยากลำบากกับมันและประเทศไทยยังคงที่จะจัดการกับประเพณีอันยาวนานของ overcentralisation . •กิจกรรม•อภิปรายว่าทำไมหลังจากที่วาระการปฏิรูปการประกาศประเทศไทยมีการส่งเจ้าหน้าที่ของรัฐระดับสูงในต่างประเทศในการเดินทางของการตรวจสอบและออกมาจาก deentralisation ในประเทศไทยไม่ประสบความสำเร็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- Decentralisation ในประเทศไทย
-
วัตถุประสงค์ของบทนี้หลังเลิกเรียนนี้ นักเรียนจะสามารถ :
- อธิบายประวัติของ Decentralisation ในประเทศไทย ;
- เข้าใจวัตถุประสงค์หลักของ Decentralisation ใน thiland ;
- รู้แผน Decentralisation ของประเทศไทย ;
- รู้และเข้าใจข้อจำกัดและปัญหาในไทย Decentralisation .


-
ของประวัติศาสตร์ Decentralisation ในประเทศไทย- Decentralisation เป็นครั้งแรกในประเทศไทย กล่าวคือ ในการตอบสนองต่ออาณานิคมของประเทศเพื่อนบ้าน

- วัตถุประสงค์หลักของ Decentralisation คือเป็นวิธีการเสริมสร้างและรักษาควบคุมของรัฐบาลกลาง .
- เพื่อป้องกันการสูญเสียใด ๆของอำนาจเหนือประเทศในภูมิภาค
- ผลระบบการบริหารประเทศไทยมีลักษณะเป็น ' ลง ' วิธีการและแข็งแรงการปกครองส่วนกลาง
- ไทยชาติพัฒนาในทางที่ถูกครอบงำโดยรัฐบาลกลาง .
-

- วิวัฒนาการของ Decentralisation ไทยภายใต้การปฏิรูประบบราชการของ 1892 จุฬาลงกรณ์ ,ไม่แนะนำเพราะ Decentralisation ประเทศไทยต้องการที่จะเสริมสร้างรัฐบาลกลางเพื่อให้มั่นใจการควบคุมของระบบการบริหารแห่งชาติ แทนที่จะเสี่ยง Decentralisation .
- การบริหารการปฏิรูป 1892 แล้วเน้นระบบการบริหารแห่งชาติ .
- ทำให้นโยบายที่ทำโดยรัฐบาลสามารถดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพ
- อย่างไรก็ตามวัตถุประสงค์หลักคือเพื่อให้แน่ใจว่ารัฐไทยมีอำนาจ และมีความแข็งแรงเพียงพอที่จะยังคงเป็นอิสระในชาติ และเพื่อปกป้องตัวเองจากการล่าอาณานิคม
-
การปฏิรูปการบริหารประเทศในระบอบกษัตริย์จุฬาลงกรณ์ ไม่เพียงแต่
พื้นฐาน แต่ยังเป็นจุดเปลี่ยนต่อ

ระบบบริหารปัจจุบัน .
- หลังจากวาระการปฏิรูปมีการประกาศให้ไทยส่งระดับเจ้าหน้าที่ของรัฐต่างประเทศในทัวร์การตรวจสอบที่จะได้รับความคิดสำหรับการปฏิรูป
- รัฐบาล ในระดับจังหวัดก็อาจมีการเปลี่ยนแปลง เพื่อให้ระบบการบริหารงานที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น
- หนึ่งในการพัฒนาในระดับองค์การบริหารส่วนจังหวัดได้จัดตั้งสุขาภิบาลการบริหารและการบริหารงานสุขาภิบาล .
- ฟังก์ชั่นของสุขาภิบาลหรือ ' สุขาภิบาล ' , การดูแล
บทบัญญัติสุขาภิบาลทั้งในเมืองและชนบทเขต .
- ในขณะที่ ' ' กรุงเทพฯ ' สุขาภิบาลเป็นครั้งแรกที่เมือง สุขาภิบาล' ท่าฉลอม ' เป็นครั้งแรกในชนบทสุขาภิบาลที่ก่อตั้งแปดปีต่อมาในปี 1905
- หลังสุขาภิบาลท่าฉลอม ' ขึ้น การจัดการสุขาภิบาลทำเปิดตัวในปี 1908 .
- สุขาภิบาลตามพระราชบัญญัติ นี้ แบ่งออกเป็น 2 ประเภท : ' สุขาภิบาลเมือง ' ในระดับเมือง และ ' ' สุขาภิบาลตำบลที่ตำบล .
- Decentralisation ในศตวรรษที่ 21
- เนื่องจากเป็นครั้งแรกของประเทศไทยในปี 1897 Decentralisation ได้รับเรื่องของการอภิปราย
- และต่อมาปี 2537 เต๋าทำถูกต้อง เพราะโครงสร้างของ สภาตำบล อบต. ไม่ได้อย่างแท้จริงและ decentralise หรือให้ หรือส่งผลในระดับที่ต้องการเปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วม


- มีปัญหาอย่างต่อเนื่องที่เกิดจากการแต่งตั้งข้าราชการจากส่วนกลางและส่วนภูมิภาค รัฐบาลในตำแหน่งสำคัญของการควบคุมที่รัฐบาลท้องถิ่น

- หลังจากความคืบหน้าในการส่งเสริม Decentralisation เพื่อท้องถิ่น ระดับความสำคัญ
ให้ไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 . บทที่ 5 มาตรา 78 ของรัฐธรรมนูญ :
" รัฐจะ decentralise อำนาจท้องถิ่นเพื่อความเป็นอิสระและปกครองตนเองของกิจการท้องถิ่น พัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น สาธารณูปโภคและสิ่งอำนวยความสะดวกและระบบโครงสร้างพื้นฐานด้านสารสนเทศในท้องถิ่นอย่างทั่วถึงและเท่าเทียมกันทั่วประเทศ รวมทั้งพัฒนาเป็นขนาดใหญ่ราชการส่วนท้องถิ่น จังหวัดพร้อมเพื่อวัตถุประสงค์ดังกล่าวมีการจะของประชาชนในจังหวัดนั้น "
ที่มา : รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 ( 1997 )
- ตามแผนเพื่อ Decentralisation อำนาจไปสู่ท้องถิ่น มีหลักการสำคัญที่จะพิจารณา :
1 ) อิสระ ;
2 ) ล้าง 7 ;
3
) ประสิทธิภาพแต่ละเหล่านี้สามหลักการความคิดพื้นฐานของ Decentralisation เพราะรัฐบาลกลางต้องถ่ายโอนอำนาจและหน้าที่ที่จะให้บริการสังคม องค์กรปกครองท้องถิ่น ดังนั้นจึงโดยตรงสามารถอิสระ และตอบสนองความต้องการของประชาชนในพื้นที่

- ผล รัฐบาลท้องถิ่น ต้องการอิสระมากขึ้นในการวางแผนและการใช้บริการ ประชาชนของตัวเองรัฐบาลกลางสามารถมั่นใจในคุณภาพและมาตรฐานการบริการสาธารณะให้แก่ประชาชนในท้องถิ่น ของแต่ละแผน

) Decentralisation A4 ในรัฐธรรมนูญฉบับ พ.ศ. 2540 และการกำหนดแผน และขั้นตอนการทำ Decentralisation องค์กรปกครองท้องถิ่น พ.ศ. 2542 รัฐบาลออก Decentralisation แผนสำหรับรัฐบาลท้องถิ่น
- พระราชบัญญัติ 2542 ชุดว่า องค์กรท้องถิ่นควรดำเนินการ ;
โอนภารกิจที่เกี่ยวข้องกับงานบริการ บริหารจัดการโดยรัฐ ในวันที่พระราชบัญญัตินี้บังคับใช้ขององค์กรปกครองท้องถิ่นกับระยะเวลาดังนี้

( ก ) ซ้อนภารกิจระหว่างรัฐและรัฐบาลท้องถิ่น องค์กร หรือภารกิจที่รัฐจัดให้ในพื้นที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น การดำเนินงานจะต้องเสร็จภายใน 4 ปี


( b ) ภารกิจที่รัฐจัดให้ในพื้นที่ของรัฐบาลท้องถิ่น องค์กรที่ส่งผลกระทบต่อองค์กรปกครองท้องถิ่นการดำเนินการจะเสร็จสิ้นภายใน 4 ปี
( C ) ภารกิจที่ดำเนินการภายใต้นโยบายของรัฐบาล การดำเนินงานจะต้องเสร็จภายใน 4 ปี และแผน Decentralisation

- แบ่งออกเป็น 3 ช่วงเวลา ;
ในช่วงปีแรก มี 2 ขั้นตอนเพื่อดำเนินการ :

1 ) การปรับโครงสร้างและระบบการบริหารภายในในระดับรัฐบาลท้องถิ่นส่วนกลางและส่วนภูมิภาค รวมทั้งระบบการบริหาร , การพัฒนากลยุทธ์เพื่อ Decentralisation ;
2 ) มีเจ้าหน้าที่สรรพากร และกฎหมายที่เกี่ยวข้องให้พร้อมก่อนการโอนความรับผิดชอบ

- ในระยะที่สอง , 2005 - 2010 , การถ่ายโอนอำนาจเกิดขึ้น
ในขณะที่บทบาทการบริหารงานของแต่ละคน ของกลางจังหวัด และระดับท้องถิ่น รัฐบาลได้เปลี่ยน

แต่ละประเด็นของความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสามระดับของรัฐบาล ตลอดจนกฎหมายที่เกี่ยวข้องและขั้นตอนสุดท้ายเพื่อให้องค์กรปกครองท้องถิ่นทำงานมีประสิทธิภาพมากขึ้น

- ในช่วงที่สาม หลังจาก 2011 Decentralisation คาดว่าจะเกิดขึ้น
ทั่วทุกพื้นที่รัฐบาลคาดว่าประชาชนจะมีมาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้น เนื่องจากประชาชนได้รับบริการในระดับท้องถิ่น
- ยังคาดหวังว่าพวกเขาจะเข้าร่วมและให้ความร่วมมือในกิจกรรมต่างๆ ของรัฐบาลท้องถิ่น
- อีกความคาดหวังคือการที่องค์กรปกครองท้องถิ่นมีความสามารถในการใช้นโยบายได้อย่างมีประสิทธิภาพ
- หลังจากสิบปีของอำนาจการเปลี่ยนแปลง องค์กรส่วนท้องถิ่นจะมีอิสระมากขึ้น ตลอดจนรายได้เพิ่มเติมที่จะใช้นโยบาย

- นอกจากนี้ ด้วยประสบการณ์ของพวกเขาได้รับจากระยะที่สอง องค์กรปกครองท้องถิ่นต้องสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ข้อจำกัด

-
Decentralisation ในไทย- ย้ายไปยังการรวมอำนาจและการเสริมสร้างราชการส่วนกลางในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวได้ในภายหลังจะทำให้เกิดปัญหาเพื่อ Decentralisation .
- นี้เกิดขึ้นเพราะรัฐบาลในระดับล่าง โดยเฉพาะในระดับท้องถิ่นได้มีส่วนร่วมมากขึ้น และต้องพัฒนาจากล่างจะต้องใช้สถานที่

- รัฐบาลได้ทำงานเพื่อส่งเสริม Decentralisation แต่ยังคงมีปัญหากับมัน และประเทศไทยยังคงจัดการกับประเพณีที่ยาวนานของ overcentralisation

-
- กิจกรรมอภิปรายทำไมหลังจากวาระการปฏิรูปประกาศประเทศไทยได้ส่งระดับเจ้าหน้าที่ของรัฐต่างประเทศในทัวร์และการตรวจสอบออกมา deentralisation ในประเทศไทยไม่ประสบความสำเร็จ

.