and processes. Human beings do not

and processes. Human beings do not live in objective world alone, nor alone in the world of social activity as ordinarily understood, but are very much at the mercy of the particular language which has become the medium of expression for their society. It is quite an illusion to imagine that one adjusts to reality essentially without the use of language and that language is merely an incidental means of solving specific problems of communication or reflection. The fact of the matter is that the 'real world ' is to a large extent unconsciously built up on the language habits of the group. No two language are ever sufficiently similar to be considered as representing the same social reality. The worlds in which different societies live are distinct worlds, not merely the same world with different labels attached.
The understanding of a simple poem, for instance, involves not merely an understanding of the single words in their average significance, but a full comprehension of the whole life of the community as it is mirrored in the world, or as it is suggested by their overtones. Even comparative simple acts of perception are very much more at the mercy of the social patterns called worlds than we might suppose. It one draws some dozen lines, for instance, of different shapes, one perceives them as divisible into such categories as 'straight,' 'crooked,' 'curved,' 'zigzag' because of the classification suggestiveness of the linguistic terms themselves. We see and hear and otherwise experience very largely as we do because the language habits of our community predispose certain choices of interpretation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และกระบวนการ มนุษย์ไม่ได้อยู่ในโลกวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียว หรือคนเดียวในโลกของกิจกรรมทางสังคมเป็นปกติเข้าใจ แต่มีมากที่ความเมตตาของภาษาโดยเฉพาะซึ่งได้กลายเป็นสื่อของนิพจน์สำหรับสังคมของตน มันเป็นภาพลวงตาเป็นภาพที่หนึ่งปรับกับความเป็นจริงโดยไม่ใช้ภาษาหลัก และว่า ภาษาเป็นเพียงการเช็คเอาต์วิธีแก้ปัญหาเฉพาะของการสื่อสารหรือการสะท้อน ความจริงของเรื่องคือ ว่า 'โลกจริง' เป็นขอบเขตขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นโดยไม่รู้ตัวในนิสัยภาษาของกลุ่ม ภาษาที่สองไม่เหมือนเคยพอจะถือว่าเป็นการแสดงถึงความเป็นจริงทางสังคมเดียวกันได้ โลกสังคมแตกต่างกันอยู่จะหมดโลก ไม่เพียงโลกเดียวกันกับป้ายชื่อต่าง ๆ ที่แนบความเข้าใจของบทกลอนง่าย ๆ เกี่ยวข้องกับไม่เพียงแต่ความเข้าใจของคำเดียวเช่น ในความสำคัญของค่าเฉลี่ย แต่ทำความเข้าใจทั้งหมดของชีวิตทั้งหมดของชุมชนจะเป็นมิเรอร์ในโลก หรือ ตามที่แนะนำ โดย overtones ของพวกเขา กระทำแม้เปรียบเรื่องที่รับรู้เพิ่มเติมมากที่เมตตาของรูปแบบทางสังคมที่เรียกว่าโลกมากกว่าที่เราอาจคิดว่า ได้ มันหนึ่งวาดบรรทัดโหล เช่น รูปร่างที่แตกต่างกัน หนึ่งละเว้นให้เป็นหารได้เป็นประเภทดังกล่าวเป็น 'ตรง 'คด 'โค้ง 'คดเคี้ยว' เนื่องจาก suggestiveness การจัดประเภทของภาษาศาสตร์ตัวเอง เราเห็นได้ยิน และหรือ ประสบการณ์มากมากกับเราเนื่องจากบางตัวตี predispose นิสัยภาษาของชุมชนของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และกระบวนการ มนุษย์ไม่ได้อยู่ในโลกวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกของกิจกรรมทางสังคมเป็นที่เข้าใจกันโดยทั่วไป แต่เป็นอย่างมากที่ความเมตตาของภาษาโดยเฉพาะซึ่งได้กลายเป็นสื่อกลางในการแสดงออกของพวกเขาให้กับสังคม มันค่อนข้างเป็นภาพลวงตาที่จะจินตนาการว่าจะปรับกับความเป็นจริงเป็นหลักโดยไม่ต้องใช้ภาษาและภาษาที่เป็นเพียงวิธีการอื่น ๆ ของการแก้ปัญหาเฉพาะของการสื่อสารหรือการสะท้อน ข้อเท็จจริงของเรื่องก็คือว่า 'จริง' เป็นขอบเขตขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นโดยไม่รู้ตัวขึ้นอยู่กับนิสัยภาษาของกลุ่ม ไม่มีภาษาที่สองที่เคยพอที่คล้ายกับการได้รับการพิจารณาว่าเป็นตัวแทนความเป็นจริงทางสังคมเช่นเดียวกัน โลกซึ่งในสังคมที่แตกต่างกันมีชีวิตอยู่เป็นโลกที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่โลกเดียวกันที่มีป้ายชื่อที่แตกต่างกันที่แนบมา.
ความเข้าใจในบทกวีง่ายเช่นเกี่ยวข้องกับการไม่ได้เป็นเพียงความเข้าใจในคำเดียวในความสำคัญเฉลี่ยของพวกเขา แต่ความเข้าใจที่เต็มไปด้วย ทั้งชีวิตของชุมชนที่เป็นที่สะท้อนอยู่ในโลกหรือเป็นที่แนะนำโดยหวือหวาของพวกเขา แม้การกระทำที่เรียบง่ายเปรียบเทียบการรับรู้เป็นอย่างมากมากขึ้นที่ความเมตตาของรูปแบบทางสังคมที่เรียกว่าโลกกว่าที่เราอาจคิด มันเป็นหนึ่งโหลวาดเส้นบางตัวอย่างเช่นรูปทรงที่แตกต่างกันอย่างใดอย่างหนึ่งเล็งเห็นว่าพวกเขาเป็นแบ่งออกเป็นหมวดหมู่เช่น 'ตรง' 'คดเคี้ยว' 'โค้ง' 'คดเคี้ยวไปมาเพราะนัยของการจำแนกประเภทของเงื่อนไขภาษาตัวเอง เราได้เห็นและได้ยินและประสบการณ์เป็นอย่างอื่นส่วนใหญ่มากที่สุดเท่าที่เราทำเพราะนิสัยภาษาของชุมชนของเราจูงใจทางเลือกหนึ่งของการตีความ