Nursing errorsNurses receive dispro

Nursing errors
Nurses receive disproportionate blame for
medication errors; the nursing literature often
highlights medication error rates found in research
studies and reports, and attributes these to
nursing administration of drugs (Brady et al 2009,
McMullan et al 2010). Assumptions have also
been made about limited drug calculation and
numeracy skills among nurses resulting in
medication administration errors (Newton et al
2009, Harvey et al 2010, Ramjan 2011). In
addition, media coverage of medication errors in
health care may be responsible for attributing high
error rates to nurses’ practice (BBC News 2003,
Hall 2006, Mail Online 2006).
Nurses may also attach feelings of guilt and
blame to medication errors in which they are
involved, and often continue to experience these
emotions long after the event (Schelbred and Nord
2007, Treiber and Jones 2010). The case of a nurse
in the US who took her own life in 2010 as a result
of making a fatal medication administration error
demonstrates the personal responsibility nurses
feel when they make errors (Aleccia 2011). Placing
blame for medication errors on an individual or a
group of professionals, should be avoided as it does
not allow the root cause of errors to be addressed
(DH 2004, Vincent 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อผิดพลาดในการพยาบาลพยาบาลได้รับป้ายความผิดนำข้อผิดพลาดในการใช้ยา เอกสารข้อมูลทางการพยาบาลมักจะเน้นยาราคาพิเศษข้อผิดพลาดที่พบในงานวิจัยศึกษา และรายงาน และคุณลักษณะเหล่านี้พยาบาลบริหารยา (เบรดี้ et al 2009McMullan et al 2010) สมมติฐานมีการทำเกี่ยวกับการคำนวณยาจำกัด และทักษะการคำนวณระหว่างพยาบาลในข้อผิดพลาดการบริหารยา (นิวตัน et al2009 ฮาร์วี่ et al 2010, Ramjan 2011) ในนอกจากนี้ สื่อมวลชนของยาผิดสุขภาพอาจชอบ attributing สูงอัตราข้อผิดพลาดการปฏิบัติพยาบาล (2003 ข่าว BBCฮอลล์ 2006 จดหมาย 2006 ออนไลน์)พยาบาลยังแนบความรู้สึกความผิด และตำหนิที่มีข้อผิดพลาดของยาเกี่ยวข้อง และมักจะต่อประสบการณ์เหล่านี้อารมณ์นานหลังเหตุการณ์ (Schelbred และนอร์ด2007, Treiber และโจนส์ 2010) กรณีของพยาบาลในสหรัฐอเมริกาที่เอาชีวิตของเธอเองในปี 2010 ดังนั้นทำให้ข้อผิดพลาดในการบริหารยาที่ร้ายแรงแสดงให้เห็นถึงพยาบาลรับผิดชอบส่วนบุคคลรู้สึกว่าเมื่อเขาทำผิดพลาด (Aleccia 2011) วางโทษสำหรับข้อผิดพลาดของยาในแต่ละบุคคลหรือกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ ควรหลีกเลี่ยงเป็นไม่อนุญาตให้สาเหตุรากของข้อผิดพลาดที่จะ addressed(DH 2004, Vincent 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อผิดพลาดการพยาบาลหอผู้ป่วยได้รับโทษสัดส่วนสำหรับข้อผิดพลาดยา; วรรณกรรมพยาบาลมักจะเน้นอัตราความผิดพลาดยาพบในการวิจัยการศึกษาและรายงานและแอตทริบิวต์เหล่านี้ในการบริหารการพยาบาลของยาเสพติด(เบรดี้ et al, 2009 McMullan et al, 2010) สมมติฐานยังได้รับการทำเกี่ยวกับการคำนวณยา จำกัด และทักษะการคำนวณของพยาบาลที่เกิดขึ้นในข้อผิดพลาดบริหารยา(นิวตัน et al, 2009, ฮาร์วีย์ et al, 2010 Ramjan 2011) ในนอกจากนี้รายงานข่าวของสื่อคลาดเคลื่อนทางยาในการดูแลสุขภาพที่อาจต้องรับผิดชอบเจตนารมณ์สูงอัตราความผิดพลาดในการปฏิบัติพยาบาล(ข่าวบีบีซีปี 2003 ฮอลล์ 2006 จดหมายออนไลน์ 2006). พยาบาลนอกจากนี้ยังอาจแนบความรู้สึกของความผิดและโทษที่จะคลาดเคลื่อนทางยาที่พวกเขาจะมีส่วนร่วมและมักจะยังคงประสบเหล่านี้อารมณ์นานหลังจากที่เหตุการณ์(Schelbred และนอร์ดปี2007 ไดร์เวอร์และโจนส์ 2010) กรณีของพยาบาลในสหรัฐอเมริกาที่เข้ามาในชีวิตของเธอเองในปี 2010 เป็นผลมาจากการทำข้อผิดพลาดร้ายแรงบริหารยาแสดงให้เห็นถึงความรับผิดชอบส่วนบุคคลพยาบาลรู้สึกเมื่อพวกเขาทำผิดพลาด(Aleccia 2011) วางโทษสำหรับความผิดพลาดในการใช้ยาของแต่ละบุคคลหรือกลุ่มผู้เชี่ยวชาญควรจะหลีกเลี่ยงมันไม่ได้ช่วยให้สาเหตุของความผิดพลาดที่จะได้รับการแก้ไข(DH 2004 Vincent 2012)