Finally, the research by Brehmer et

Finally, the research by Brehmer et al. (2009) and Bellanderet al. (2011) suggests that influences of single DA-relevant genes on WM performance are more likely to be detectable in the context of training than for traditional single-assessment performance scores.This may reflect the fact that effects of uncontrolled variables (e.g.,motivation, test anxiety, test familiarity, alternative strategy use,relevant prior knowledge) are attenuated when people are closerto their performance maximum, as is often the case following training (Baltes and Kliegl, 1992; Brehmer et al., 2007). The Brehmeret al. and Bellander et al. studies were the first to address this issue and replication is thus needed. This is particularly critical as these studies involved relatively few subjects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้าย วิจัย Brehmer et al. (2009) และ Bellanderet al. (2011) แนะนำว่า อิทธิพลของยีนที่เกี่ยวข้องดาเดียวบน WM ประสิทธิภาพมีแนวโน้มที่จะสามารถตรวจสอบได้ในบริบทของการฝึกกว่าคะแนนแบบเดียวประเมินประสิทธิภาพนี้อาจสะท้อนความจริงที่ว่าผลของตัวแปรทาง (e.g.,motivation ทดสอบความวิตกกังวล ทดสอบความคุ้นเคย กลยุทธ์ทางเลือกใช้ ความรู้เดิมที่เกี่ยวข้อง) ไฟฟ้าเคร...เมื่อคน closerto การปฏิบัติสูงสุด เป็นมักจะฝึกต่อไปนี้กรณี (จัดและ Kliegl, 1992 Brehmer et al., 2007) Brehmeret al. และ Bellander et al. ศึกษาถูกจำลองและปัญหานี้จึงจำเป็นที่อยู่แรก นี่เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นการศึกษาเหล่านี้เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ค่อนข้างน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในที่สุดการวิจัยโดย Brehmer ตอัล (2009) และอัล Bellanderet (2011) แสดงให้เห็นว่าอิทธิพลของยีนที่เกี่ยวข้อง DA-เดียวกับประสิทธิภาพ WM มีแนวโน้มที่จะได้รับการตรวจพบในบริบทของการฝึกอบรมกว่าสำหรับเดียวการประเมินผลการปฏิบัติงานแบบดั้งเดิม scores.This อาจสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าผลกระทบของการที่ไม่สามารถควบคุมตัวแปร (เช่นแรงจูงใจ ทดสอบความวิตกกังวลคุ้นเคยทดสอบการใช้กลยุทธ์ทางเลือกความรู้ก่อนที่เกี่ยวข้อง) จะจางเมื่อคนที่ closerto ประสิทธิภาพสูงสุดของพวกเขาเป็นมักจะเป็นกรณีดังต่อไปนี้การฝึกอบรม (Baltes และ Kliegl, 1992;. Brehmer et al, 2007) Brehmeret อัล และ Bellander ตอัล การศึกษาเป็นครั้งแรกที่จะแก้ไขปัญหานี้และการจำลองแบบจึงเป็นสิ่งจำเป็น นี่เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาเหล่านี้ค่อนข้างไม่กี่วิชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด , การวิจัยโดย brehmer et al . ( 2009 ) และ bellanderet อัล ( 2011 ) แสดงให้เห็นว่าอิทธิพลของยีนเดียวดา เกี่ยวข้องงาน WM น่าจะตรวจพบในบริบทของการฝึกอบรมมากกว่าแบบเดี่ยวประเมินการปฏิบัติงาน นี้อาจสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าผลของตัวแปรที่ควบคุมไม่ได้ ( เช่น แรงจูงใจ ทดสอบความคุ้นเคยความวิตกกังวล , ทดสอบใช้กลยุทธ์ทางเลือก ความรู้เดิมที่เกี่ยวข้อง ) จะลดเมื่อคน closerto มีประสิทธิภาพสูงสุดของพวกเขาเป็นมักจะเป็นกรณีต่อไปนี้ ( และการฝึกอบรมที่ kliegl , 1992 ; brehmer et al . , 2007 ) การ brehmeret อัล และ bellander et al . การศึกษาแรกเพื่อแก้ไขปัญหานี้ และ คำตอบจึงเป็นโดยการศึกษานี้เกี่ยวข้องกับการเป็นคนค่อนข้างน้อยครับ