The poem “Alone” by Edgar Allan Poe

The poem “Alone” by Edgar Allan Poe was not published during his lifetime.  It was not until 1875 that the poem was verified as being an authentic Poe poem written in 1830 when Poe was only twenty-one.

The poem is basically a flashback of an adult narrator looking back at his childhood. The tone of the poem is gloomy and dark, reinforced by such words as sorrow, alone, stormy, thunder, and demon.

Poe speaks about his uniqueness.  Unfortunately, he was never able to fit in and found himself melancholy throughout his childhood.  In his relationships, he was often left out.  The purpose of the poem is psychologically sound if it is true that it helps to write out what the person feels is wrong in his life. Whether it helped Poe or not, the reader is better able to understand the mystery of why Poe was miserable in his life and he wrote about the subject of loss and unhappiness.

From childhood's hour I have not been
As others were — I have not seen
As others saw — I could not bring                                                                                                          My passions from a common spring—

Poe writes explains that he was not like the other children in his outlook, his play, his enjoyment; he knew that he was not normal or happy as the others were.  His joys were not the same and did not come from the same place.

He was always alone with his pleasure and loves. The mystery that holds him together came from every experience that he has had. This formed his temperament and personality.  During his childhood and in the beginning of his stormy life, he is a part of both the good and bad experiences.  

In some ways, he was protected from the storms, the thunder and lightning, the precipice of  danger, by the sun that encompassed  him. Poe may be referring to a higher power although later in life it is said that he was an atheist.  As he looks back at his life, he sees the blue sky and heavens above; yet, one of the clouds appears like a demon. 

And the cloud that took the form
(When the rest of Heaven was blue)
Of a demon in my view

Poe in his life had many demons that he suppressed. From this line, the reader may wonder if Poe felt as though the devil was always at his shoulder.  His way of handling his problems was with drugs and alcohol. 

There are those people who because of a lack of security and love as a child never find happiness in their adulthood.  They may be supremely talented, have millions of dollars, but are unable to face each day and the future without a struggle. Poe was one of those strange people.  Despite his magnificent talent and even his attraction to women, he always looked for something that he did not have in his life. 

This poem is especially interesting because it was written at such a young age.  Obviously, Poe was already unhappy, unable to understand why he was so miserable, and longing to find a place or person who could help him find why he was the way he was.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวี "คนเดียว" โดยเอ็ดการ์อัลลันโปไม่ได้เผยแพร่ในช่วงชีวิตของเขา ได้ไม่ 1875 ที่รับการตรวจสอบบทกวีเป็น กวี Poe แท้เขียนใน 1830 เมื่อมี Poe twenty-one เท่านั้นบทกวีเป็นพื้นย้อนของผู้บรรยายเป็นผู้ใหญ่ที่มองย้อนกลับไปในวัยเด็กของเขาที่ เสียงของบทกวีคืออึมครึม และ มืด เสริม ด้วยคำกล่าวด้วยความเศร้า โศก เดียว พายุ ฟ้าร้อง และปีศาจPoe พูดเกี่ยวกับเอกลักษณ์ของเขา อับ เขาก็ไม่เคยจะพอดี และพบความเศร้าโศกตลอดวัยเด็กของตัวเอง ในความสัมพันธ์ของเขา เขามักจะถูกปล่อยออกมา วัตถุประสงค์ของบทกวีเป็นเสียงจิตใจหากมันเป็นจริงว่า มันช่วยในการเขียนอะไรคนรู้สึกผิดในชีวิตของเขา ว่ามันช่วย Poe หรือไม่ อ่านจะดีกว่าสามารถทำความเข้าใจความลึกลับของทำไม Poe คือสังเวชในชีวิตของเขา และเขาเขียนเกี่ยวกับเรื่องของการสูญเสียและความทุกข์จากชั่วโมงในวัยเด็กของ ผมไม่ได้ เป็นคนอื่นซึ่งผมไม่เห็น ขณะที่คนอื่น ๆ เห็น — ฉันไม่สามารถนำความสนใจของฉันจากสปริงทั่วไป —Poe เขียนอธิบายว่า เขาก็ไม่ได้เหมือนเด็กอื่น ๆ ใน outlook ของเขา เล่นฟุตบอล ความ สุขของเขา เขารู้ว่า เขาไม่ปกติ หรือมีความสุขคนอื่นก็ ความสุขของเขาไม่เหมือนกัน และไม่ได้มาจากสถานเดียวกันเขาเสมออยู่คนเดียว ด้วยใจ และรัก ความลึกลับที่มีเขากันมาจากทุกประสบการณ์ที่มี นี้เกิดอารมณ์และบุคลิกภาพของเขา วัยเด็กของเขา และ ในการเริ่มต้นของชีวิตพายุของเขา เขาเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ทั้งดี และไม่ดี ในบางวิธี เขาถูกป้องกันจากพายุ ฟ้าร้อง และฟ้าผ่า หน้าผาอันตราย โดยอาทิตย์ที่ห้อมล้อมเขา Poe อาจจะหมายถึงอำนาจสูงขึ้นแม้ว่าในภายหลังในชีวิต กล่าวว่า เขาเป็นตะเกียง ตามเขากลับมองไปที่ชีวิตของเขา เขามองเห็นท้องฟ้าและสวรรค์ข้างต้น ยัง เมฆอย่างใดอย่างหนึ่งปรากฏขึ้นเช่นคนที่ขยัน และเมฆที่เอาแบบฟอร์ม (เมื่อส่วนที่เหลือของสวรรค์เป็นสีน้ำเงิน) ของปีศาจในมุมมองของฉันPoe ในชีวิตของเขามีปีศาจมากมายที่เขาถูกระงับไว้ จากบรรทัดนี้ ผู้อ่านอาจสงสัยว่า ถ้า Poe รู้สึกว่ามารท่านเสมอไหล่ของเขา วิธีของเขาในการจัดการปัญหาของเขาคือยาเสพติดและแอลกอฮอล์ มีคนเนื่องจากขาดการรักษาความปลอดภัยและความรักเป็นเด็กไม่เคยพบความสุขในวัยผู้ใหญ่ พวกเขาอาจจะมีความสามารถสูง มีนับล้านดอลลาร์ แต่จะไม่สามารถเผชิญแต่ละวันและในอนาคตโดยไม่ต่อสู้ Poe เป็นคนแปลกอย่างใดอย่างหนึ่ง แม้ มีพรสวรรค์อันงดงามและสถานที่แม้เขากับผู้หญิง เขาเสมอมองหาสิ่งที่เขาไม่มีในชีวิตของเขา บทกวีนี้น่าสนใจอย่างยิ่งเนื่องจากมันถูกเขียนขึ้นในวัยหนุ่มสาว อย่างชัดเจน Poe แล้วแล้วเศร้า ไม่เข้าใจทำไมเขาจึงเศร้าหมอง และต้องการหาสถานที่หรือบุคคลที่สามารถช่วยเขาหาเขามาทางเขาก็

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทกวี "คนเดียว" โดยเอ็ดการ์อัลลันโปไม่ได้ตีพิมพ์ในช่วงชีวิตของเขา มันไม่ได้จนกว่า 1875 ว่าบทกวีได้รับการยืนยันว่าเป็นของแท้โพบทกวีที่เขียนใน 1830 เมื่อโพเป็นเพียงยี่สิบเอ็ด. บทกวีนั้นเป็นเรื่องย้อนหลังของผู้บรรยายผู้ใหญ่มองกลับไปที่วัยเด็กของเขา น้ำเสียงของบทกวีเป็นมืดมนและความมืดเสริมด้วยคำพูดเช่นความเศร้าโศกเพียงอย่างเดียวพายุฟ้าร้องและปีศาจ. โพพูดเกี่ยวกับเอกลักษณ์ของเขา แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เคยสามารถให้พอดีและพบว่าตัวเองเศร้าโศกตลอดวัยเด็กของเขา ในความสัมพันธ์ของเขาเขามักจะถูกปล่อยออกมา วัตถุประสงค์ของบทกวีที่ได้คือจิตใจเสียงถ้ามันเป็นความจริงที่ว่ามันจะช่วยให้การเขียนสิ่งที่คนรู้สึกเป็นสิ่งที่ผิดในชีวิตของเขา ไม่ว่าจะช่วยโพหรือไม่ผู้อ่านจะดีกว่าสามารถที่จะเข้าใจความลึกลับของทำไมโพอนาถในชีวิตของเขาและเขาเขียนเกี่ยวกับเรื่องของการสูญเสียและความทุกข์. จากเวลาในวัยเด็กของผมไม่ได้เป็นคนอื่น ๆ ถูก - ฉันไม่ได้เห็นเป็นคนอื่นเห็น - ฉันไม่สามารถนำความสนใจของฉันจากฤดูใบไม้ผลิที่พบบ่อยโพเขียนอธิบายว่าเขาไม่ได้เหมือนเด็กคนอื่น ๆ ในมุมมองของเขาเล่นของเขาเพลิดเพลินของเขา; เขารู้ว่าเขาไม่ได้เป็นปกติหรือมีความสุขกับคนอื่น ๆ ได้ ความสุขของเขาไม่ได้เหมือนกันและไม่ได้มาจากที่เดียวกัน. เขามักจะอยู่คนเดียวมีความสุขของเขาและรัก ลึกลับที่มีเขาอยู่ด้วยกันมาจากทุกประสบการณ์ที่เขาได้มี รูปแบบนี้อารมณ์และบุคลิกภาพของเขา ในช่วงวัยเด็กของเขาและในการเริ่มต้นของชีวิตที่มีพายุเขาเป็นส่วนหนึ่งของทั้งประสบการณ์ที่ดีและไม่ดี.   ในบางวิธีที่เขาจะถูกป้องกันจากพายุฟ้าร้องและฟ้าผ่าหน้าผาอันตรายจากดวงอาทิตย์ที่ห้อมล้อม เขา โพอาจจะหมายถึงพลังงานที่สูงขึ้นแม้ว่าในภายหลังในชีวิตมันก็บอกว่าเขาเป็นพระเจ้า ในขณะที่เขาหันกลับมามองชีวิตของเขาเขาเห็นท้องฟ้าสีฟ้าและฟ้าสวรรค์เบื้องบน; ยังหนึ่งของเมฆปรากฏขึ้นเหมือนปีศาจ.  และคลาวด์ที่เอารูปแบบ(เมื่อส่วนที่เหลือของสวรรค์เป็นสีฟ้า) ปีศาจในมุมมองของฉันโพในชีวิตของเขามีปีศาจมากมายที่เขาเก็บกด จากบรรทัดนี้ผู้อ่านอาจจะสงสัยว่าถ้าโพรู้สึกราวกับว่าปีศาจอยู่เสมอที่ไหล่ของเขา วิธีการในการจัดการปัญหาของเขาเป็นของเขากับยาเสพติดและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์.  มีผู้คนที่เพราะขาดการรักษาความปลอดภัยและความรักเป็นเด็กที่ไม่เคยพบกับความสุขในวัยของพวกเขามี พวกเขาอาจจะมีความสามารถยิ่งมีล้านดอลลาร์ แต่ไม่สามารถที่จะเผชิญในแต่ละวันและอนาคตโดยปราศจากการต่อสู้ โปเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้นที่แปลก แม้จะมีความสามารถที่งดงามของเขาและแม้กระทั่งสถานที่น่าสนใจของเขาให้กับผู้หญิงที่เขามักจะมองหาบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่ได้มีในชีวิตของเขา.  กลอนบทนี้เป็นที่น่าสนใจอย่างยิ่งเพราะมันถูกเขียนในวัยหนุ่มสาว เห็นได้ชัดว่าโปก็มีความสุขแล้วไม่สามารถที่จะเข้าใจว่าทำไมเขาก็มีความสุขมากและความปรารถนาที่จะหาสถานที่หรือบุคคลที่สามารถช่วยเขาหาว่าทำไมเขาถึงเป็นวิธีที่เขาเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวี " คนเดียว " โดย เอ็ดการ์ อัลเลน โพ ไม่ได้ถูกตีพิมพ์ในช่วงชีวิตของเขา ทำไมมันไม่ได้จนกว่าบทกวี 1875 ที่ยืนยันว่าเป็นบทกวีที่เขียนในปี ค.ศ. 1830 เมื่อโพโพแท้เท่านั้นครับบทกวีเป็น flashback ของผู้ใหญ่เล่าเรื่องมองย้อนกลับไปในวัยเด็กของเขา น้ำเสียงของบทกวีที่มืดมนมืด และเสริมด้วยคำพูดเช่นความเศร้าโศก , อยู่คนเดียว , พายุ , พายุ และปีศาจโพพูดเกี่ยวกับเอกลักษณ์ของเขารึเปล่า น่าเสียดายที่เขาไม่เคยได้พอดีในและพบว่าตัวเองเศร้าตลอดวัยเด็กของเขา ทำไมในความสัมพันธ์ของเขา เขามักจะปล่อยออกมา ทำไมวัตถุประสงค์ของบทกวีคือเสียงจิตใจถ้ามันเป็นความจริงที่มันจะช่วยให้เขียนสิ่งที่เขารู้สึก ผิด ในชีวิตของเขา ไม่ว่าจะช่วยโพ หรือ ไม่ ผู้อ่านจะดีขึ้นสามารถเข้าใจความลึกลับของทำไมโพเป็นทุกข์ในชีวิตของเขา เขาเขียนเกี่ยวกับเรื่องของความสูญเสียและความทุกข์สมัยยังเด็ก ผมไม่ได้อย่างอื่นผมไม่เคยเห็นเป็นคนอื่นเห็นผมไม่สามารถนำ                                                                                                         ความสนใจของฉันจากสปริงทั่วไป -Poe เขียนอธิบายว่า เขาไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ในมุมมองของเขา เขาเล่น ความสุขของเขา เขารู้ดีว่าเขาไม่ปกติ หรือมีความสุข อย่างที่คนอื่นเป็น ทำไมความสุขของเขาไม่ได้เหมือนกัน และไม่ได้มาจากที่เดียวกันเขาอยู่คนเดียวเสมอกับความสุขของเขา และรัก ความลึกลับที่ถือเขาด้วยกันมาจากทุกประสบการณ์ที่เขามี นี้รูปแบบของเขาอารมณ์และบุคลิก อะไรในวัยเด็กของเขาและในการเริ่มต้นของชีวิต พายุ เขาเป็นส่วนหนึ่งของทั้งดีและไม่ดี ประสบการณ์  ในบางวิธี เขาได้รับการคุ้มครองจากพายุ ฟ้าร้องและฟ้าผ่า หน้าผาของอะไรอันตราย จากแสงแดดที่ encompassed อะไรเขา โพ อาจจะหมายถึงพลังอำนาจ แม้ว่าในภายหลังในชีวิต ได้กล่าวว่า เขาไม่เชื่อเรื่องพระเจ้า ทำไมเขากลับไปในชีวิตของเขา เขาเห็นฟ้าและสวรรค์เบื้องบน ยังหนึ่งของเมฆปรากฏขึ้นเหมือนปีศาจ อะไรและเมฆที่ใช้รูปแบบ( ส่วนที่เหลือของฟ้าเป็นสีฟ้า )ของปีศาจในมุมมองของฉันโพ ในชีวิตของเขามีปีศาจมากมายที่เขาปราบปราม จากบรรทัดนี้ ผู้อ่านอาจจะสงสัยว่า โพ รู้สึกเหมือนปีศาจอยู่ที่ไหล่ของเขา ทำไมเขาจัดการปัญหาของเขากับยาเสพติดและแอลกอฮอล์ เหรอมีผู้ที่เนื่องจากการขาดการรักษาความปลอดภัย และ ความรัก เป็นเด็กไม่เคยพบความสุขในวัยของพวกเขา ทำไมพวกเขาอาจจะสุดเก่ง มีเงินเป็นล้าน แต่ไม่สามารถที่จะเผชิญในแต่ละวัน และอนาคตที่ไม่มีการต่อสู้ โพ เป็นหนึ่งในผู้ที่ แปลก คน ทำไมมีความสามารถพิเศษและแม้แต่งดงามของเขาเขาเที่ยวกับผู้หญิง เขามักจะมองหาบางอย่างที่เขาไม่ได้มีอะไรในชีวิตของเขากลอนบทนี้เป็นที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะมันถูกเขียนไว้ตั้งแต่อายุยังน้อย ทำไมโท่ โพก็ไม่มีความสุข ไม่สามารถเข้าใจได้ว่า ทำไมเขาจึงเป็นทุกข์ และปรารถนาที่จะหาสถานที่หรือบุคคลผู้จะช่วยเขาค้นหา ทำไมเขาเป็นวิธีที่เขา