opposed to female), race (White non

opposed to female), race (White non-Hispanic as opposed
to all others), and increases of $1,000 in before-tax annual
income. The four financial behavior variables included in
the model were the mean positive financial behavior score,
student loan debt, credit card debt, and other debts. All
debts were measured in units of $1,000.
Table 2 shows the odds ratio estimates for students having
lost the HOPE Scholarship. All variables that were significant
in bivariate statistics remained significant in the
multivariate model, except for the amount of “other debts.”
Among socioeconomic control variables, the association
of gender and race with the odds of having lost the HOPE
Scholarship were not statistically significant. When other
variables were kept equal, the odds that the students who
had worked between 11 to 20 hours per week had lost the
HOPE Scholarship were about 62% less than the odds that
those who had not worked had lost it. For each $1,000
increase in before-tax annual income, the odds a student
had lost the scholarship instead of retaining it were about
5% greater.
Three of the four financial behavior variables were statistically
significant. Results indicated the higher the positive
financial behavior score, the lower the odds that the student
had lost the scholarship. Specifically, the odds that a
student had lost the scholarship were approximately half
the odds that he or she had kept it for each one point increase
in the mean positive financial behavior score. The
odds that the student had lost the scholarship were about
5% higher for each $1,000 increase in the amount of
student loan debt that he or she owed. Similarly, the odds
that the student had lost the HOPE Scholarship were about
28% higher for each $1,000 increase in the amount of
credit card debt that he or she owed. The amount owed in
“other debts” did not explain the variation in the odds of
having lost the scholarship when other variables were
controlled.
In summary, the results indicated that students with higher
incomes, higher levels of student loan debt, or higher
levels of credit card debt were more likely to have lost
the HOPE Scholarship due to their academic performance.
Also, students who worked between 11 to 20 hours per
week on average and those who had a higher positive
financial behavior score were less likely to have lost the
HOPE Scholarship than those who did not work or had a
lower score.
Implications
The current study was designed to increase our understanding
of college students’ financial management practices
through examining the relationship between college
students’ financial behaviors and loss versus retention
of the HOPE Scholarship. Consistent with achievement
motivation theory, students with higher incomes may be
less motivated to maintain the GPA that they need to keep
the HOPE Scholarship because they could use their income
to pay their tuition. The nature of the relationship
between greater odds of losing the HOPE Scholarship and
higher levels of student loan and credit debt is less clear.
Are students with higher student loan and credit card debt

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตรงข้ามกับหญิง), การแข่งขัน (สีขาวไม่ใช่ฮิสแป
ตรงข้ามกับคนอื่นทั้งหมด) และเพิ่มขึ้น 1,000 ดอลลาร์ก่อนหักภาษีประจำปี
รายได้ สี่ตัวแปรพฤติกรรมทางการเงินที่รวมอยู่ในรูปแบบ
มีคะแนนพฤติกรรมทางการเงินบวกหมายถึงหนี้เงินกู้นักเรียน
หนี้บัตรเครดิตและหนี้อื่น ๆ
หนี้ทั้งหมดถูกวัดในหน่วยของ $ 1,000.
ตารางที่ 2 แสดงประมาณการอัตราส่วนราคาต่อรองสำหรับนักเรียนที่มี
สูญเสียทุนการศึกษาหวัง ตัวแปรทั้งหมดที่มีนัยสำคัญทางสถิติใน
bivariate ยังคงอยู่อย่างมีนัยสำคัญในรูปแบบหลายตัวแปร
ยกเว้นสำหรับจำนวนของ "หนี้อื่น ๆ ."
ระหว่างตัวแปรการควบคุมทางสังคมและเศรษฐกิจสมาคม
ของเพศและการแข่งขันด้วยราคาของการสูญเสียความหวัง
ทุนการศึกษา ไม่นัยสำคัญทางสถิติ
เมื่อตัวแปรอื่น ๆ ถูกเก็บไว้เท่ากันราคาที่นักเรียนที่
เคยทำงานระหว่าง 11 ถึง 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ได้สูญเสียความหวัง
ทุนการศึกษามีประมาณ 62% น้อยกว่าราคาที่
คนที่ไม่ได้ทำงานได้สูญเสียมัน สำหรับแต่ละ $ 1000
เพิ่มขึ้นก่อนที่จะหักภาษีรายได้ประจำปีของการต่อรองของนักเรียน
ได้สูญเสียทุนการศึกษาแทนการรักษามันเป็นเกี่ยวกับ
5% สูง.
สามในสี่ตัวแปรพฤติกรรมการเงินสถิติ
สำคัญ ผลที่ระบุคะแนนสูงกว่า
พฤติกรรมทางการเงินบวกที่ต่ำกว่าราคาที่นักเรียน
ได้สูญเสียทุนการศึกษา โดยเฉพาะราคาที่
นักเรียนต้องสูญเสียทุนการศึกษาประมาณครึ่ง
อัตราต่อรองที่เขาหรือเธอได้เก็บมันไว้สำหรับแต่ละจุดหนึ่งในการเพิ่มขึ้นของ
คะแนนพฤติกรรมทางการเงินบวกค่าเฉลี่ย
ราคาต่อรองที่นักเรียนต้องสูญเสียทุนการศึกษามีประมาณ
5% ที่สูงขึ้นสำหรับแต่ละ $ 1000 การเพิ่มขึ้นของปริมาณของ
หนี้เงินกู้ของนักเรียนที่เขาหรือเธอเป็นหนี้ ในทำนองเดียวกันการต่อรอง
ว่านักเรียนทุนการศึกษาได้สูญเสียความหวังอยู่ประมาณ
28% ที่สูงขึ้นสำหรับแต่ละ $ 1000 การเพิ่มขึ้นของปริมาณของ
หนี้บัตรเครดิตที่เขาหรือเธอเป็นหนี้ จำนวนเงินคงค้างใน
"หนี้อื่น" ไม่ได้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในราคาของ
การสูญเสียทุนการศึกษาเมื่อตัวแปรอื่น ๆ มีการควบคุม
.
ในการสรุปผลการวิจัยพบว่านักเรียนที่มีรายได้สูงขึ้น
ระดับที่สูงขึ้นของหนี้เงินกู้นักเรียนหรือสูงกว่า
ระดับของหนี้บัตรเครดิตมีแนวโน้มที่จะมีการสูญเสียความหวัง
ทุนการศึกษา เนื่องจากผลการเรียนของพวกเขา.
ยังนักศึกษาที่ทำงานระหว่าง 11 ถึง 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
โดยเฉลี่ยและผู้ที่มีความเป็นบวกสูงขึ้น
คะแนนพฤติกรรมทางการเงินมีโอกาสน้อยที่จะต้องสูญเสียความหวัง
ทุนการศึกษากว่าผู้ที่ไม่ได้ทำงานหรือมีคะแนนต่ำกว่า
.

ผลการศึกษาในปัจจุบันได้รับการออกแบบมาเพื่อเพิ่มความเข้าใจของเรา
ของการจัดการทางการเงินของนักศึกษา '
ผ่านการตรวจสอบ ความสัมพันธ์ระหว่างวิทยาลัย
นักเรียนพฤติกรรมทางการเงินและการสูญเสียเมื่อเทียบกับการเก็บรักษา
ทุนการศึกษาหวังสอดคล้องกับทฤษฎีความสำเร็จ
แรงจูงใจนักเรียนที่มีรายได้สูงขึ้นอาจเป็นแรงบันดาลใจ
น้อยที่จะรักษาเกรดเฉลี่ยที่พวกเขาต้องการที่จะให้ทุนการศึกษาหวัง
เพราะพวกเขาสามารถใช้รายได้ของพวกเขา
จะจ่ายค่าเล่าเรียนของพวกเขา ธรรมชาติของความสัมพันธ์ระหว่าง
ราคาต่อรองมากขึ้นของการสูญเสียทุนการศึกษาหวังและ
ระดับที่สูงขึ้นของเงินกู้ยืมของนักศึกษาและหนี้บัตรเครดิตที่มีความชัดเจนน้อย.
เป็นนักเรียนที่มีเงินให้กู้ยืมของนักเรียนสูงขึ้นและหนี้บัตรเครดิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตรงข้ามกับเพศหญิง), แข่งขัน (ขาวไม่ใช่ Hispanic 1.37
ผู้อื่นทั้งหมด), และเพิ่ม 1000 ปีก่อนภาษี
รายได้ ตัวแปรพฤติกรรมการเงินสี่ที่รวมอยู่ใน
แบบมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมทางการเงินบวก ,
นักศึกษากู้หนี้ หนี้บัตรเครดิต และหนี้อื่น ๆ ทั้งหมด
หนี้ถูกวัดในหน่วยของ $1, 000.
ตารางที่ 2 แสดงอัตราส่วนของราคาประเมินสำหรับนักเรียนที่มี
สูญเสียทุนหวังว่า ตัวแปรทั้งหมดที่สำคัญ
ในสถิติ bivariate ยังคงความสำคัญในการ
แบบตัวแปรพหุ ยกเว้นจำนวน "อื่น ๆ หนี้สิน"
ระหว่างตัวแปรควบคุมประชากร สมาคม
ของเพศและการแข่งขัน มีราคาของไม่หายหวัง
ทุนการศึกษาได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่ออื่น ๆ
แปรพระราชวงศ์เท่า เศษที่นักเรียนที่
ได้ทำงานระหว่าง 11 ถึง 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ได้หายไป
หวังว่าทุนประมาณ 62% น้อยกว่าเศษที่
คนก็ไม่ได้หายไป สำหรับแต่ละ $1, 000
เพิ่มรายได้ต่อปีก่อนภาษี เศษนักเรียน
ได้สูญเสียทุนแทนที่จะรักษามันได้เกี่ยวกับ
5% มากกว่า
สามตัวแปรพฤติกรรมการเงิน 4 มีทางสถิติ
อย่างมีนัยสำคัญ สูงแสดงผลลัพธ์ในแง่บวก
คะแนนพฤติกรรมทางการเงิน ราคาที่ต่ำกว่าที่นักเรียน
ได้สูญเสียทุน โดยเฉพาะ ราคาที่เป็น
นักเรียนก็หายทุนได้ประมาณครึ่ง
ราคาว่า เขาหรือเธอได้เก็บมันเพิ่มจุดหนึ่งแต่ละ
ในคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมทางการเงินบวก ใน
ว่า นักเรียนที่ได้สูญเสียทุนราคาถูกเกี่ยวกับ
5% สูงกว่าในแต่ละ 1000 $ เพิ่มจำนวน
นักศึกษากู้หนี้ที่เขาหรือเธอเป็นหนี้ ในทำนองเดียวกัน ราคา
ว่า นักเรียนมีสูญเสียทุนหวังถูกเกี่ยวกับ
28% สูงกว่าในแต่ละ 1000 $ เพิ่มจำนวน
หนี้บัตรเครดิตที่เป็นหนี้เขาหรือเธอ ยอดเงินค้างชำระใน
"อื่น ๆ หนี้" ได้อธิบายการเปลี่ยนแปลงในราคาของ
มีหายทุนเมื่อมีตัวแปรอื่น ๆ
ควบคุม.
สรุป ผลระบุที่เรียนสูง
รายได้ ระดับสูง ของนักศึกษากู้ หนี้ หรือสูง
ระดับของหนี้บัตรเครดิตมีแนวโน้มที่จะมีการสูญเสีย
ทุนหวังว่าจากการศึกษาประสิทธิภาพการ
ยัง นักเรียนที่ทำงานระหว่าง 11-20 ชั่วโมงต่อ
สัปดาห์เฉลี่ยและผู้ที่มีค่าบวกสูง
คะแนนพฤติกรรมทางการเงินได้น้อยน่าจะมีการสูญเสีย
หวังว่าทุนมากกว่าผู้ที่ไม่ได้ผล หรือมีการ
ลดคะแนน
ผล
การศึกษาปัจจุบันถูกออกแบบมาเพื่อเพิ่มความเข้าใจของเรา
ของวิธีบริหารจัดการทางการเงินของนักศึกษา
ผ่านการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างวิทยาลัย
นักพฤติกรรมทางการเงินและขาดทุนเมื่อเทียบกับเงินวางประกันของ
การศึกษาหวังว่า สอดคล้องกับความสำเร็จ
ทฤษฎีแรงจูงใจ นักศึกษาที่ มีรายได้สูงขึ้นอาจ
น้อยแรงจูงใจเพื่อรักษา GPA ที่พวกเขาจำเป็นต้องเก็บ
ทุนหวังเนื่องจากไม่สามารถใช้รายได้ของพวกเขา
จ่ายค่าเล่าเรียนของพวกเขาได้ ลักษณะของความสัมพันธ์
ระหว่างราคามากกว่าการสูญเสียทุนหวัง และ
ระดับสูงของหนี้เงินกู้และสินเชื่อนักศึกษาจะไม่
มีการศึกษาสูงกว่านักศึกษาบัตรเครดิตหนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ใช่ผู้หญิง)การแข่งขัน(สีขาวไม่ใช่ Hispanic ซึ่งตรงข้ามกับ
ซึ่งจะช่วยให้คนอื่นๆ)และเพิ่มในอัตรา$ 1 , 000 ในก่อน - ภาษี ประจำปี
รายได้ สี่ตัวแปรพฤติกรรมทางการเงินที่รวมอยู่ในรุ่น
ซึ่งจะช่วยให้มีพฤติกรรมทางการเงินในเชิงบวกต่อคะแนนหมายความว่าหนี้เงินกู้
นักศึกษาหนี้บัตรเครดิตและหนี้อื่นๆ
หนี้ทั้งหมดเป็นวัดในหน่วยของ$ 1 , 000 ..
ตารางที่ 2 แสดงประมาณอัตราโอกาสสำหรับนักเรียนมี
สูญหายไปหวังว่าทุนการศึกษานี้ ตัวแปรทั้งหมดที่ได้รับอย่างมีนัยสำคัญในเชิงสถิติ
ซึ่งจะช่วยสำรวจประชากรอยู่ในเกณฑ์ดีในจำนวนที่มีนัยสำคัญรุ่น
multivariate ยกเว้นสำหรับจำนวนเงินที่มี" ภาระ หนี้อื่นๆ"
ท่ามกลางตัวแปรการควบคุมทางเศรษฐกิจสังคมการเชื่อมโยงที่
ซึ่งจะช่วยในเรื่องเพศและการแข่งขันพร้อมด้วยโอกาสในการมีความหวัง
และทุนหายไปไม่ได้มีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่ออื่นๆ
ซึ่งจะช่วยเป็นตัวแปรสำคัญได้รับการดูแลรักษาเท่าเทียมกันโอกาสที่นักเรียน
ซึ่งจะช่วยให้ผู้ที่เคยทำงานระหว่าง 11 ถึง 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ก็หายไปและทุนความหวัง
ซึ่งจะช่วยให้มีประมาณ 62% น้อยกว่าโอกาสให้
ซึ่งจะช่วยผู้ที่ไม่ได้ทำงานก็หายไปแล้ว สำหรับ$ 1 , 000
เพิ่มขึ้นในแต่ละรายได้ต่อปีก่อนคิด ภาษี โอกาสที่นักศึกษา
ซึ่งจะช่วยได้หายไปและทุนแทนที่ของโครงยึดเป็นเกี่ยวกับ
5% มากกว่า.
สามจากสี่ตัวแปรพฤติกรรมทางการเงินที่มีสถิติ
อย่างมีนัยสำคัญ. ผลการศึกษาชี้ที่สูงกว่าคะแนน
ทางการเงินพฤติกรรมในเชิงบวกจะช่วยลดโอกาสที่นักศึกษาที่หายไป
ซึ่งจะช่วยมอบทุนการศึกษา โดยเฉพาะโอกาสที่
ซึ่งจะช่วยนักเรียนที่ได้รับทุนที่หายไปประมาณครึ่ง
โอกาสให้เขาหรือเธอไม่ให้เพิ่มขึ้นสำหรับแต่ละจุด
ในคะแนนพฤติกรรมทางการเงินในเชิงบวกที่หมายถึง ที่
ตามมาตรฐานค้านว่านักเรียนที่ได้รับทุนสนับสนุนที่หายไปมีประมาณ 5%
ซึ่งจะช่วยเพิ่มสูงขึ้นสำหรับการเพิ่ม$ 1 , 000 คนในจำนวนนี้มีหนี้เงินกู้
นักศึกษาที่เขาหรือเธอเป็นหนี้ ในทำนองเดียวกันไม่ลงรอยกัน
ซึ่งจะช่วยให้นักเรียนที่ได้รับทุนการศึกษาที่หายไปความหวังก็
ซึ่งจะช่วยเพิ่มขึ้น 28% สำหรับการเพิ่ม$ 1 , 000 คนในจำนวนนี้มีหนี้บัตรเครดิต
ซึ่งจะช่วยให้เขาหรือเธอเป็นหนี้ จำนวนเงินที่เป็นหนี้ใน
" ภาระ หนี้อื่นๆ"ไม่ได้อธิบายถึงความหลากหลายในโอกาสในการตอบแทน
การสูญหายไปมอบทุนการศึกษาเมื่อตัวแปรอื่นๆได้
ซึ่งจะช่วยควบคุม.
ในการสรุปข้อมูลผลการที่ระบุว่านักศึกษาที่มีรายได้สูงขึ้น
ซึ่งจะช่วยระดับที่สูงกว่าการกู้ยืมเงินเพื่อการศึกษาของตราสารหนี้หรือสูงกว่า
ระดับของหนี้บัตรเครดิตมีแนวโน้มมากขึ้นที่จะมีความหวังและทุนที่
ซึ่งจะช่วยให้ ประสิทธิภาพ การทำงานจากการศึกษาของตน.
ยังมีนักศึกษาที่ทำงานอยู่ระหว่าง 11 ถึง 20 ชั่วโมงต่อสัปดาห์
ซึ่งจะช่วยโดยเฉลี่ยแล้วและผู้ที่เคยเป็นบวกสูงกว่า
ทางการเงินพฤติกรรมการทำคะแนนได้น้อยมีแนวโน้มที่จะไม่มี
ซึ่งจะช่วยให้ความหวังและทุนมากกว่าผู้ที่ไม่ได้ใช้งานหรือมี
ซึ่งจะช่วยลดลงคะแนน.

ซึ่งจะช่วยให้ผลการศึกษาในปัจจุบันได้รับการออกแบบมาเพื่อเพิ่มความเข้าใจของเรา
ของนักศึกษาของวิทยาลัยการจัดการทางการเงินผ่านการปฏิบัติ
ซึ่งจะช่วยตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างนักศึกษาของวิทยาลัย
พฤติกรรมทางการเงินและการสูญเสียเมื่อเทียบกับการยึด
ซึ่งจะช่วยให้ความหวังของทุน.สอดคล้องกับทฤษฎีการประสบความสำเร็จ
ซึ่งจะช่วยสร้างแรงจูงใจนักศึกษาที่มีรายได้สูงขึ้นอาจเป็น
ซึ่งจะช่วยสร้างแรงจูงใจน้อยลงเพื่อรักษา GPA ที่ว่าพวกเขาจำเป็นต้องรักษาความหวังและทุน
ซึ่งจะช่วยได้เพราะพวกเขาสามารถใช้รายได้
ซึ่งจะช่วยในการจ่ายเงินค่าเล่าเรียนของพวกเขา ธรรมชาติของความสัมพันธ์ระหว่าง
ไม่ลงรอยกันมากขึ้นในการสูญเสียความหวังและทุนและระดับ
ซึ่งจะช่วยเพิ่มสูงขึ้นของหนี้บัตรเครดิตและการกู้ยืมเงินเพื่อการศึกษามีน้อยลงอย่างชัดเจน.
มีนักเรียนนักศึกษาที่มีหนี้บัตรเครดิตและการกู้ยืมเงินเพื่อการศึกษาสูงขึ้น