......Did we win?""......Yeah, we d

......Did we win?"
"......Yeah, we did."
Mayumi asked as if muttering to herself, to which Suzune replied in
the same manner.
That became the signal.
No one knew who started cheering.
One person set off two others, then four people, eight people, the
chain reaction continued onward.
Finally culminating in an explosion.
First High's disorderly cries seemed to merge together and sent the
observation deck rocking.
This was a pure and innocent expression of emotion.
It was a sound that both serenaded the victors and bestowed the
crushing blow of judgment towards the defeated.
However, this reckless celebration quickly tapered away.
Meanwhile, in the front row of First High's supporters.
The figure of a young lady could be seen as she clasped both hands to
her mouth as she watched the arena with tears of joy trickling down
her cheeks.
Seeing her brother stagger to his feet and wave at her, she was at a loss
for words and could only gaze at him.
As if to support her, the applause gradually spread around her.
Shortly afterward, the applause spread from the stands for First High's
supporters and spread across the entire stadium, regardless of whether
they were friend or foe to form a clapping tide of praise.
—The entire stadium was enveloped in warm applause.
Even Tatsuya couldn't help but be embarrassed by the unexpected
shower of applause.
Tatsuya took off his helmet and walked to the two others. Leo and
Mikihiko were both waiting for him, neither one of them sparing a
glance at the audience stands.
"......Speaking of which, you stole all the limelight. Were you waiting
for that to happen?"
The first thing Tatsuya said as he approached was this accusation of
being a glory hound. Yet, regardless of whether it was the recipient
Leo, Mikihiko who heard this, or Tatsuya who spoke up, everyone
knew this was only to hide their awkwardness.
"No way. I was really out of it for a while. That's the first time I've
taken such a hit since taking a hit from a large motorcycle two years
ago."
"What? You took a hit from a large motorcycle?"
Mikihiko asked with an "Are you joking?" expression, but Leo nodded
his head earnestly.
"Yeah, that one hurt a lot. There was some kid behind me so I couldn't
dodge, so I just decided to bite the bullet and pow! Just like that......
Still got hurt though, since I got away with three fractured ribs.
Fortunately, this one wasn't as bad as last time."
"Uh...... Leo? Just in case, I just want to make sure that you used
Fortifying Magic to defend against the compressed air pellets,
right......?"
"Eh~, I'm sorry to say that all my concentration was focused on
attacking...... So as you can see, I didn't have any defenses in place.
Ah! How embarrassing."
Mikihiko's face was flooded with question marks. Bluntly speaking,
he was openly gaping, but fortunately no one was on hand to laugh at
his expense, since the large screen had switched to view the entire
arena overhead and was unable to capture any details of the players'
expressions.
"Then, you're telling me...... You just took Ichijou-kun's magic
attacks?"
"I was defenseless, right? That's why it took me so long to get up.
Hm? Mikihiko, you broke your lip. Are you OK?"
"Ah...... Yeah, I'm OK....... Sorta."
Mikihiko could only stand there stupefied at this disjointed
conversation and unbelievable confession. However, Leo was in an
excellent mood, so he didn't pay much attention to Mikihiko's
bewilderment.
"Speaking of which, Tatsuya, you OK?"
"Hm? Sorry, could you repeat that?"
"I said, Tatsuya, you OK?"
"Ah...... Eardrums are ruptured on one side. Right now my ears aren't
doing too well. Compared to that, Mikihiko, what's wrong with you?
You look like you've seen a UFO."
Mikihiko was currently engaged in a mental struggle over "Was he the
strange one, no, that's impossible".
"Uh, Tatsuya, you didn't hear...... our earlier conversation, did you?"
"I'm sorry. I'm reading lips right now to get a hint of what's going on. I
did however catch the part about Leo getting hit by a large
motorcycle."
"......So, do you have any questions for him?"
As if trying to end his mental struggle once and for all and prove that
he was perfectly normal, Mikihiko asked Tatsuya with considerable
trepidation, but......
"Questions? About what?"
Tatsuya's answer sent Mikihiko looking skyward in despair.
"Mikihiko, what's the matter? Don't be so melancholy. We won! We
are the champions, the champions!"
"You're right......"
Mikihiko suddenly looked exhausted, which was perfectly natural
considering Leo was perfectly at ease and Tatsuya seemed to mirror
that sentiment.
Seeing those two, Mikihiko thought.
In the end, the final gasp was not decided by Magic Power or spells,
but by physical endurance.
Upon seeing the two others finally give in to the undying applause and
stand there side by side, shoulder to shoulder, as they waved back in
response despite their embarrassment, Mikihiko was painfully aware
that: "I need to train a lot more......"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

......ไม่เราชนะหรือ"
"......ใช่ เราไม่"
มายูมิถามว่า muttering กับตัวเอง ที่ Suzune ตอบใน
เดียวกันลักษณะการ
ที่เป็นสัญญาณ.
ไม่รู้ใครเริ่มเชียร์
คนกำหนดออก 2 คน 4 คน 8 คน การ
ปฏิกิริยาลูกโซ่อย่างต่อเนื่องเป็นต้นไป
จบสุดท้าย ในการกระจาย
แรกสูงของทุลักทุเลร้องไห้ดูเหมือนจะ ผสานเข้าด้วยกัน และส่ง
สังเกตดาดฟ้าโยกได้
คือนิพจน์ที่มีความบริสุทธิ์ และบริสุทธิ์ของอารมณ์
มันเป็นเสียงที่ทั้งแสงนวิคเตอร์ และประทาน
เป่าบดพิพากษาต่อการแพ้ได้
อย่างไรก็ตาม งานเฉลิมฉลองนี้เสี่ยงเร็วเรียวไปได้
ในแถวหน้าของแรกสูงของหัวใจในขณะเดียวกัน
สามารถเห็นภาพของหญิงสาวเธอ clasped มือทั้งสองไป
ปากของเธอเป็นเธอดูเวที ด้วยน้ำตาของความสุข trickling ลง
แก้มเธอ
เห็นพี่ชายของเธอจัดสลับกับเท้าของเขาและคลื่นที่เธอ เธอตะลึง
คำ และอาจมองเฉพาะที่เขา
ว่าจะสนับสนุนเธอ ปรบมือค่อย ๆ แพร่กระจายไปทั่ว her.
ในไม่ช้าหลังจากนั้น แพร่กระจายปรบมือจากการยืนสำหรับแรกสูงของ
สนับสนุนและกระจายทั่วสนามกีฬาทั้งหมดไม่ว่า
พวกเพื่อนหรือศัตรูเพื่อน้ำ clapping ของสรรเสริญ
— สนามกีฬาทั้งหมดถูกขัดในอบอุ่นปรบมือ
ทะสึยะแม้ไม่ช่วยแต่จะอาย โดยไม่คาดคิด
ฝักบัวของปรบมือ
ทะสึยะเอาหมวกของเขาออก และเดินไปสองคนได้ ลีโอ และ
Mikihiko มีทั้งรอเขา ไม่หนึ่ง sparing
ยืนชม.
"...พูดที่ คุณขโมย limelight ทั้งหมด คุณรอคอย
ที่จะเกิดขึ้น? "
สิ่งแรกทะสึยะกล่าวว่า ตามที่เขาทาบทามถูกข้อกล่าวหานี้ของ
ถูกหมาเกียรติ ยัง ไม่ว่าจะเป็นผู้รับ
ลีโอ Mikihiko ที่ได้ยินนี้ หรือทะสึยะที่พูดค่า ทุกคน
รู้นี้เป็นเพียงการซ่อน awkwardness ของพวกเขา
"หรอก ผมจริง ๆ ออกจากมันในขณะนั้น เป็นครั้งแรกที่ผมได้
ดำเนินการตีดังกล่าวตั้งแต่การตีจากรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่สองปี
ผ่านมา "
"อะไร คุณเอาตีจากรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่หรือไม่"
Mikihiko ขอ ด้วยค่า "มีคุณล้อเล่นหรือไม่" แต่พยักหน้าลีโอ
ศีรษะจริงจัง.
"ใช่ หนึ่งเจ็บมาก มีเด็กบางข้างหลังดังนั้นฉันสามารถที
หลบ ดังนั้นฉันเพียงตัดสินใจกัดการ bullet และเผา เพียงแค่ต้องการว่า...
ยัง มีน้อยแม้ว่า เนื่องจากผมไป ด้วยสาม fractured ซี่โครง.
โชคดี นี้ไม่ได้เลวร้ายอย่างครั้งล่าสุด "
"Uh...... ลีโอ ในกรณีที่ ฉันต้องการให้แน่ใจว่า คุณใช้
Fortifying เวทมนตร์ป้องกันขี้ลม,
ขวา...? "
"เอ๊ะ ~, ขอกล่าวว่า ความเข้มข้นของฉันถูกเน้น
โจมตี... เพื่อคุณสามารถดู ไม่มีการป้องกันในสถาน
Ah วิธีอาย"
Mikihiko ของใบหน้าถูกน้ำท่วม ด้วยเครื่องหมายคำถาม พูดตรงไปตรงมา,
อย่างเปิดเผยถูก gaping แต่โชคดีไม่มีใครครองเย้ย
ค่าใช้จ่ายของเขา เนื่องจากมีสลับหน้าจอขนาดใหญ่เพื่อดูทั้งหมด
โสหุ้ยเวที และไม่สามารถจับรายละเอียดของผู้เล่น
นิพจน์
"แล้ว คุณกำลังบอกฉัน. ... คุณเพียงเอาเมจิก Ichijou kun
โจมตี? "
"ผมพึ่ง ขวา ที่ว่าทำไมมันเอาฉันเป็นเวลานานจะได้รับ up.
Hm Mikihiko คุณยากจนลิของคุณ มีคุณ OK ไหม"
"Ah...... ใช่ ฉัน OK ... Sorta "
Mikihiko ไม่เพียงยืน stupefied ที่ไม่เป็นสมาชิกร่วม
สนทนาและสารภาพไม่น่าเชื่อ อย่างไรก็ตาม ลีโอถูกในการ
อารมณ์ดี ดังนั้นเขาไม่ได้สนใจมากของ Mikihiko
bewilderment.
"พูดที่ ทะสึยะ คุณ OK ไหม"
"Hm ขออภัย สามารถคุณทำซ้ำที่"
"ผมพูด ทะสึยะ คุณ OK ไหม"
"Ah...... Eardrums จะพุ่งกระฉูดด้านหนึ่ง ตอนนี้ฉันศศภอหูที
ทำดีเกินไป เมื่อเทียบกับที่ Mikihiko สิ่งที่เป็นคุณ?
คุณดูเหมือนคุณเคยเห็น UFO "
Mikihiko ปัจจุบันหมั้นในการต่อสู้ทางจิตใจมากกว่า "พระองค์
แปลก ไม่ ที่เป็นไปไม่ได้"
"Uh ทะสึยะ คุณไม่ได้ยิน...บทสนทนาของเราก่อน ไม่คุณ"
" ขอ ฉันอ่านริมฝีปากขวาตอนนี้ จะได้รับคำแนะนำของ สิ่งที่เกิดขึ้น ฉัน
แต่ไม่จับส่วนที่เกี่ยวกับการตี โดยขนาดใหญ่ลีโอ
รถจักรยานยนต์ "
"......ดังนั้น มีคำถามใด ๆ สำหรับเขาไหม"
ว่าพยายามที่จะจบการต่อสู้เขาจิตที และพิสูจน์ที่
กำลังอย่างปกติ Mikihiko ถามทะสึยะกับมาก
trepidation แต่...
"คำถาม เกี่ยวกับอะไร"
คำตอบของทะสึยะส่ง Mikihiko มอง skyward ในความสิ้นหวัง
"Mikihiko เป็นอะไร ไม่ทันทีดังนั้น เราชนะแล้ว เรา
เป็นแชมป์ แชมป์! "
"คุณขวา..."
Mikihiko ก็ดูเหนื่อย ซึ่งเป็นธรรมชาติอย่างสมบูรณ์แบบ
พิจารณาลีโอได้อย่างถนัด และทะสึยะดูเหมือนกระจก
ความเชื่อมั่นที่
เห็นที่สอง Mikihiko คิด
ในสุด หายใจเร็ว ๆ สุดท้ายไม่ตัดสินใจ โดยอำนาจวิเศษหรือ spells,
แต่ โดยทางกายภาพความอดทน
เมื่อเห็น สองคนสุดท้ายให้ในการปรบมืออมตะ และ
ยืนเคียงข้าง ไหล่ถึง ไหล่ ตามที่พวกเขา waved ใน
ตอบแม้ของความลำบากใจ Mikihiko ถูกตระหนักถึงเจ็บปวด
ที่: "ต้องฝึกมาก..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

. . . . . . . พวกเราชนะ ?
" . . . . . . . ใช่ เราทำได้ "
มายูมิถามราวกับพึมพำกับตัวเอง ซึ่ง suzune ตอบ

ในลักษณะเดียวกัน ที่เป็นสัญญาณ
ไม่มีใครรู้ที่เริ่มเชียร์
คนหนึ่งตั้งปิดอีกสองคน แล้วสี่คน แปดคน
ปฏิกิริยาลูกโซ่อย่างต่อเนื่องต่อไป .

ในที่สุด culminating ในการระเบิด แรกของระเนระนาด ร้องดูเหมือนจะผสานเข้าด้วยกันและส่ง
ดาดฟ้าโยก .
นี้บริสุทธิ์ และการแสดงออกอย่างบริสุทธิ์ของอารมณ์ .
มันเป็นเสียงที่ทั้งสอง serenaded ผู้ชนะและให้ความยุติธรรมต่อการเป่า

แต่พ่ายแพ้ ฉลองอย่างนี้อย่างรวดเร็ว เรียวไป .
ซึ่งอยู่ในแถวหน้าของผู้สนับสนุนแรกสูง .
รูปของ ผู้หญิงอาจจะมองว่าเธอ

ไว้ทั้งสองมือปากเธอดูเวทีกับน้ำตาแห่งความสุขไหลลง

เห็นแก้มของเธอ พี่ชายของเธอซวนเซไปเท้าและโบกมือให้เธอ เธอที่สูญเสีย
สำหรับคำและสามารถมองไปที่เขา .
ถ้าสนับสนุนของเธอ เสียงปรบมือค่อยๆแผ่กระจายรอบๆ ตัวเธอ
ไม่นานหลังจากนั้น , เสียงปรบมือที่แพร่กระจายจากยืนเป็น High
ผู้สนับสนุนและแผ่กระจายไปทั่วสนามกีฬาทั้งหมด ไม่ว่า
พวกเขาเป็นเพื่อนหรือศัตรูแบบปรบมือ ไทด์ สรรเสริญ
- สนามกีฬาทั้งหมดถูกห่อหุ้มในปรบมือด้วย .
แม้แต่ทัตสึยะไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกอายกับฝักบัวที่ไม่คาดคิด

ครับ ทัตสึยะถอดหมวกกันน็อกของเขาและเดินมา 2 คน Leo และ
mikihiko ทั้งคู่รอเขา ไม่มีใครปราณี
มองผู้ชมยืน .
" . . . . . . . พูดก็พูดคุณขโมยทุกซีน . คุณรออยู่
นั้นจะเกิดขึ้น ? "
สิ่งแรกที่ทัตสึยะพูด เขาก็เป็นข้อกล่าวหาของ
เป็นสง่าราศี ฮาวน์ แต่ไม่ว่าจะเป็นผู้รับ
ลีโอ mikihiko ใครได้ยินชื่อนี้ หรือ ทัตสึยะที่พูดขึ้น ทุกคน
รู้อยู่เดียวที่จะซ่อนความอายของตน .
" ไม่มีทาง ฉันออกจากมันสำหรับในขณะที่ นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉัน
ถ่ายดังตั้งแต่การตีจากรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่สองปีที่ผ่านมา "
.
" อะไร ? คุณเอาตี จากรถจักรยานยนต์ขนาดใหญ่ ?
mikihiko ถามด้วย " นายล้อเล่นใช่มั้ย ? " การแสดงออก แต่ลีโอพยักหน้า

" ใช่หัวของเขาอย่างจริงจัง ว่าเจ็บมาก มีเด็กอยู่ข้างหลัง ผมก็เลยไม่ได้
หลบ ฉันเลยตัดสินใจที่จะกัด bullet และเชลยศึก เหมือนกับว่า . . . . . . .
ยังได้รับบาดเจ็บนะตั้งแต่ผมหนีไปกับสามซี่โครงหัก
โชคดี , นี้ไม่ได้เป็นเลวเป็นครั้งสุดท้าย "
" เอ่อ . . . . . . . ลีโอ ในกรณีนี้ ฉันแค่อยากให้แน่ใจว่า คุณใช้
fortifying เวทมนตร์เพื่อป้องกันอากาศอัดเม็ด
ใช่ไหม . . . . . . . ? "
" เอ๋ ~ ฉันขอโทษที่จะกล่าวว่าสมาธิคือเน้น
โจมตี . . . . . . . ดังนั้นที่คุณสามารถดู , ผมไม่ได้มีการป้องกันในสถานที่ .
อ๊ะ ! น่าอายจริง ๆ"
หน้า mikihiko ก็ถูกน้ำท่วมด้วยเครื่องหมายคำถาม ? พูดแบบนั้น เขาอ้าปากค้าง
อย่างเปิดเผย แต่โชคดีที่ไม่มีใครได้รับในมือที่จะหัวเราะ
ค่าใช้จ่ายของเขา ตั้งแต่หน้าจอขนาดใหญ่ได้เปลี่ยนมุมมองทั้ง
เวทีค่าใช้จ่ายและไม่สามารถจับรายละเอียดใด ๆของผู้เล่น

" สีหน้า แล้วคุณจะบอกว่า . . . . . . . คุณแค่เอา ichijou คุงวิเศษ
การโจมตี ?
" ฉันที่พึ่ง ใช่ไหม ?นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันใช้เวลาตั้งนานกว่าจะตื่น
หืม ? mikihiko คุณแตกปาก คุณโอเค ?
" เอ่อ . . . . . . . ใช่ , ฉันโอเค . . . . . . . ล่ะ "
mikihiko ได้แต่ยืนงงที่ไม่ปะติดปะต่อ
สนทนาสารภาพและไม่น่าเชื่อ อย่างไรก็ตาม ลีโอใน
อารมณ์ดี เขาไม่ได้สนใจ mikihiko ความฉงนสนเท่ห์ของ
.
" ซึ่งทัตสึยะ นายโอเคมั้ย ? "
" หือ ? ขอโทษนะคุณสามารถทำซ้ำที่
" ฉันพูด ทัตสึยะ นายโอเคมั้ย ? "
" เอ่อ . . . . . . . แก้วหูจะแตกบนด้านใดด้านหนึ่ง ตอนนี้หูของฉันไม่ได้
มาทำอะไรดี เมื่อเทียบกับที่ mikihiko เกิดอะไรขึ้นกับคุณ ?
คุณเหมือนที่คุณเคยเห็นยูเอฟโอ "
mikihiko ก็เป็นธุระในปัจจุบันในการต่อสู้ทางจิตมากกว่า " เขา
คนแปลก เป็นไปไม่ได้ " .
" เอ่อ . . . ทัตสึยะ นายไม่ได้ยิน . . . . . . . การสนทนาของเราก่อนหน้านี้มั้ย"
" ฉันขอโทษ ผมอ่านปากตอนนี้ที่จะได้รับคำใบ้ของสิ่งที่เกิดขึ้น ผม
ได้ แต่จับส่วนที่เกี่ยวกับ ลีโอ โดนมอเตอร์ไซค์ขนาดใหญ่
.
" . . . . . . . ดังนั้น คุณมีอะไรจะถามเขา ?
ถ้าพยายามที่จะสิ้นสุดการต่อสู้ทางจิตของเขาทันทีและสำหรับทั้งหมดและพิสูจน์ว่า
เขาเป็นปกติ mikihiko ถามทัตสึยะกับความกังวลใจมาก

" แต่ . . . . . . . ? ? ? เกี่ยวกับอะไร "
ตอบ ทัตสึยะ ส่ง mikihiko มองฟ้าในความสิ้นหวัง .
" mikihiko เกิดอะไรขึ้น ? อย่าเสียใจไปเลยนะครับ เราชนะ ! เรา
เป็นผู้ชนะ , แชมเปี้ยน !
" ใช่ . . . . . . . "
mikihiko ก็ดูเหนื่อย ซึ่งมันเป็นธรรมชาติอย่างสมบูรณ์
พิจารณาลีโอเป็นอย่างดีสบายใจ และทัตซึยะดูเหมือนกระจก
ที่ความเชื่อมั่น .
เห็นสองคนนั้น mikihiko คิดว่า .
ในที่สุดอ้าปากค้างสุดท้ายคือไม่ได้ตัดสินใจโดยอำนาจเวทมนตร์หรือคาถา ,
แต่ความทนทานทางกายภาพ .
เมื่อเห็นสองคนสุดท้ายให้กับเสียงปรบมือไม่ตายและ
ยืนเคียงข้าง ไหล่ต่อไหล่ เขาโบกมือกลับ
คำตอบแม้จะอับอายของพวกเขา mikihiko เป็น painfully ทราบ
: " ฉันต้องการ ฝึกอีกเยอะ "
. . . . . .