Civil law is the most widespread sy

Civil law is the most widespread system of law around the world. It is also sometimes known as Continental European law. The central source of law that is recognized as authoritative are codifications in a constitution or statute passed by legislature, to amend a code.
While the concept of codification dates back to the Code of Hammurabi in Babylon ca. 1790 BC, civil law systems mainly derive from the Roman Empire, and more particularly, the Corpus Juris Civilis issued by the Emperor Justinian ca. AD 529. This was an extensive reform of the law in the Byzantine Empire, bringing it together into codified documents. Civil law was also partly influenced by religious laws such as Canon law and Islamic law. Civil law today, in theory, is interpreted rather than developed or made by judges. Only legislative enactments (rather than legal precedents, as in common law) are considered legally binding.
Scholars of comparative law and economists promoting the legal origins theory usually subdivide civil law into four distinct groups:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายแพ่งเป็นกฎหมายทั่วโลกระบบแพร่หลายมากที่สุด นอกจากนี้บางครั้งเรียกว่ากฎหมายภาคพื้นยุโรป Codifications ในรัฐธรรมนูญหรือกฎหมายที่ผ่าน โดยทูลเกล้าทูลกระหม่อม แก้ไขรหัสแหล่งที่มาของกฎหมายที่เป็นที่รู้จักเชื่อถือเป็นกลางได้ในขณะที่แนวคิดของกฎเกณฑ์วันกลับให้รหัส Hammurabi ในบาบิโลน ca ดำรง BC ระบบกฎหมายแพ่งส่วนใหญ่สืบทอดมา จากจักรวรรดิโรมัน และมากขึ้นโดยเฉพาะ อย่างยิ่ง Juris Civilis คอร์พัสคริที่ออก โดย ca Justinian จักรพรรดิ AD 529 นี้เป็นการปฏิรูปอย่างละเอียดของกฎหมายในจักรวรรดิไบแซนไทน์ นำเข้าด้วยกันลงในเอกสาร ประมวลกฎหมายสูง กฎหมายแพ่งมีบางส่วนยังรับอิทธิพลจากกฎหมายศาสนาเช่นกฎหมายศาสนจักรและกฎหมายอิสลาม กฎหมายแพ่งวันนี้ ทฤษฎี แปลแทนที่พัฒนา หรือทำ โดยผู้พิพากษา เฉพาะ enactments สภา (แทนกฎหมายเซลล์ที่ถูกอ้าง ในกฎหมายทั่วไป) จะถือว่าผูกมัดตามกฎหมายนักปราชญ์เปรียบเทียบกฎหมายและนักเศรษฐศาสตร์ส่งเสริมทฤษฎีกำเนิดกฎหมายมักจะแบ่งย่อยกฎหมายแพ่งเป็นกลุ่มสี่แตกต่างกัน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายแพ่งเป็นระบบที่แพร่หลายมากที่สุดของกฎหมายทั่วโลก นอกจากนี้ยังมีบางครั้งเรียกว่าคอนติเนนกฎหมายยุโรป แหล่งกลางของกฎหมายที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นเผด็จการอยู่ codifications ในรัฐธรรมนูญหรือกฎหมายที่ผ่านโดยสภานิติบัญญัติในการแก้ไขรหัส.
ในขณะที่แนวคิดของการประมวลวันที่กลับไปประมวลกฎหมายฮัมมูราบีในบาบิโลนแคลิฟอร์เนีย 1790 ปีก่อนคริสตกาลระบบกฎหมายส่วนใหญ่เป็นผลมาจากจักรวรรดิโรมันและอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกฎหมาย Civilis คอร์ปัสที่ออกโดยจักรพรรดิจัสติเนียนแคลิฟอร์เนีย AD 529 นี่คือการปฏิรูปที่กว้างขวางของกฎหมายในจักรวรรดิไบเซนไทน์นำมันเข้าด้วยกันเป็นทำเป็นเอกสาร กฎหมายก็ยังได้รับอิทธิพลบางส่วนจากศาสนากฎหมายเช่นกฎหมาย Canon และกฎหมายอิสลาม กฎหมายพลเรือนวันนี้ในทางทฤษฎีคือการตีความมากกว่าการพัฒนาหรือทำโดยผู้พิพากษา เพียง แต่จงนิติบัญญัติ (มากกว่าทำนองตามกฎหมายเช่นเดียวกับในกฎหมาย) มีการพิจารณาผลผูกพันตามกฎหมาย.
นักวิชาการของกฎหมายเปรียบเทียบและนักเศรษฐศาสตร์ส่งเสริมทฤษฎีต้นกำเนิดทางกฎหมายมักจะแบ่งกฎหมายออกเป็นสี่กลุ่มที่แตกต่างกัน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายเป็นระบบที่แพร่หลายมากที่สุดของกฎหมายทั่วโลก นอกจากนี้ยังมีบางครั้งเรียกว่ากฎหมายยุโรปยุโรป . แหล่งที่มาของกฎหมายกลางที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นเผด็จการ เป็น codifications ในรัฐธรรมนูญหรือกฎหมายที่ผ่านโดยรัฐสภาเพื่อแก้ไข รหัส .
ในขณะที่แนวคิดของการเข้ารหัสวันที่กลับไปประมวลกฎหมายฮัมมูราบีในบาบิโลนประมาณ 1790 บีซีระบบกฎหมายแพ่งส่วนใหญ่ได้มาจากจักรวรรดิโรมันและมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประชุมกฎหมายจัสติเนียนออก โดยจักรพรรดิจัสติเนียนประมาณค.ศ. 529 . นี่เป็นการปฏิรูปที่ครอบคลุมของกฎหมายในจักรวรรดิไบแซนไทน์ที่นำมันเข้าด้วยกันเป็นประมวลเอกสาร กฎหมายแพ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ได้รับอิทธิพลจากศาสนา เช่น กฎหมายกฎหมายบัญญัติและกฎหมายของอิสลาม กฎหมายวันนี้ ในทางทฤษฎีคือว่าแทนที่จะพัฒนา หรือทำโดยผู้พิพากษา กฎหมายกฎหมายเท่านั้น ( แทนที่จะเป็นบรรทัดฐานทางกฎหมายในกฎหมาย ) ถือว่ามีผลผูกพันตามกฎหมาย .
นักวิชาการกฎหมายเปรียบเทียบและนักเศรษฐศาสตร์ทฤษฎีกำเนิดตามกฎหมายส่งเสริมมักจะแบ่งย่อยเป็น 4 กลุ่มกฎหมายแพ่ง :