“The Challenges of the CLMV Countri

“The Challenges of the CLMV Countries and “The Challenges of the CLMV Countries and the Role of Development Partner” the Role of Development Partner”


Pou Sovachana Professor Paññāsāstra University of Cambodia

After the cold war ended in the late 1980s, ASEAN tried to strengthen itself by expanding its members on the hope that an increased in population would translate in to economic growth, and strength. Vietnam joined ASEAN in July 1995, Laos and Myanmar in July 1997, and Cambodia in April 1999. The admission of the four new members noticeably widened the political, economical, and cultural diversity of ASEAN. The ten members states have agreed that political stability and long term economic growth could only be attained if they all cooperate (ASEAN Charter). However, with the expansion of Cambodia, Laos, Myanmar, and Vietnam (CLMV), political and economical disparities have ensued between the old and the new member states. Moreover, the development gap among the member states in the region has also persisted. The challenges of the CLMV countries and the role of development partner will be discussed and examined.
Present Situation of the
CMLV Countries
Despite serious attempts for economic development throughout the South East Asian region, there remains a large gap between the CLMV countries and other nations within ASEAN. To achieve the ambitious goal of having an ASEAN Economic Community (AEC) by 2015, it is essential
to reduce this development gap, which in turn necessitates further reforms in the CLMV countries.
I begin by describing the present economic condition of each of the four CLMV countries and discuss broadly their economic challenges as follows:
Cambodia: Since peace and national reconciliation had returned after the 1991 Paris Accord, Cambodia has enjoyed a broad degree of macroeconomic stability and development. Starting from a very low base, Cambodia is now considered as one of the fastest-growing economies in the region, enjoying double-digit growth rates before the global economic down turn. Growth in 2013 has been estimated by the Ministry of Finance and Economy at 7.6 percent this year, driven by garment exports, agriculture, tourism and construction. The ministry said that the GDP volume would be around 15.19 billion U.S. dollars and GDP per capital would be 1,036 U.S. dollars in 2013. The industry sector is expected to go up by 9 percent this year, agriculture by 4 percent, service sector by 9 percent, hotel and restaurant sector by 14 percent, financial sector by 12 percent, and real estate by 11 percent. However, the International Monetary Fund (IMF) had predicted in April 2013 that Cambodia's GDP growth would be at 6.7 percent, while the Asian Development Bank (ADB) and the World Bank (WB) put the country's growth at 7.2 percent and 7 percent, respectively. Despites steady economic growth, the UN Economic
26 東協瞭望 008

and Social Commission for Asia and the Pacific (ESCAP) said in its annual report that Cambodia remains one of the least-developed countries in the Asia-Pacific region and face challenge of diversifying its economy and moving up the production value chain. There are still widening income inequalities and depleting natural resources. Government should tackle economic policies that are more inclusive and sustainable to stamp out high poverty rate, large income gap and low production base, and inadequate human resources. Cambodia still experiences difficulty with its neighbors in terms of exports.
Lao PDR: Lao PDR is aiming to remove itself from the list of least developed countries (LDC) by 2020 and eradicate mass poverty by 2010. However, to achieve those goals, it must first deal with a number of constraints such as a low production base, lack of highly skilled human resources, poor infrastructure, and an unfavorable geographical position as a landlocked country. The government hopes that infrastructure development, tourism development, and promotion of natural resourcesbased industries will change the country from being a landlocked one to a land-linked one. It is also hoped that this will provide Lao PDR full access to the seaports of neighboring countries and other regional networks of roads and railways. These priority sectors are expected to significantly enhance the process of economic development and poverty reduction
Myanmar: Myanmar’s huge and untapped potential for future economic development lies in its large local market, abundant natural resources, and young labor force. Although the country is dealing with a number of challenging domestic and international problems, it is committed to regional
economic integration. Myanmar’s four economic objectives (Basic Economic Guidelines towards Democratic State) are the following: 1) to develop agriculture as the base of the economy along with the other sectors; 2) to allow the a market-oriented system to evolve properly; 3) to spur economic development with the technica

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ความท้าทายของประเทศ CLMV และ"ความท้าทายของประเทศ CLMV"และบทบาทของหุ้นส่วนการพัฒนาบทบาทของหุ้นส่วนการพัฒนา" Pou Sovachana Paññāsāstra อาจารย์มหาวิทยาลัยของประเทศกัมพูชา หลังจากสิ้นสุดสงครามเย็นในปลายทศวรรษ 1980 อาเซียนพยายามเสริมสร้างตัวเอง ด้วยการขยายของสมาชิกหวังว่าประชากรเพิ่มขึ้นในการจะแปลในการเติบโตทางเศรษฐกิจ และความแข็งแรง เวียดนามเข้าร่วมอาเซียนในเดือน 1995 กรกฎาคม ลาว และพม่าใน 1997 กรกฎาคม และกัมพูชาใน 2542 เมษายน เข้าชมสมาชิกใหม่สี่อย่างเห็นได้ชัดถึงเวลาความหลากหลายทางการเมือง ประหยัด และวัฒนธรรมของอาเซียน รัฐสมาชิกสิบได้ตกลงว่า ยาวระยะเติบโตทางเศรษฐกิจและเสถียรภาพทางการเมืองสามารถบรรลุถ้าพวกเขาทั้งหมดให้ความร่วมมือ (กฎบัตรอาเซียน) อย่างไรก็ตาม กับการขยายตัวของประเทศกัมพูชา ลาว พม่า และเวียดนาม (CLMV), ความแตกต่างทางการเมือง และเศรษฐกิจที่มีต่อมาระหว่างรัฐสมาชิกใหม่เก่า นอกจากนี้ ช่องว่างการพัฒนาระหว่างประเทศสมาชิกในภูมิภาคมียังคงอยู่ ความท้าทายของประเทศ CLMV และบทบาทของหุ้นส่วนการพัฒนาจะมีหารือ และตรวจสอบ ปัจจุบันสถานการณ์การ ประเทศ CMLV แม้ มีความพยายามที่รุนแรงสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจทั่วภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างประเทศ CLMV และประเทศอื่น ๆ ในอาเซียน เพื่อให้บรรลุเป้าหมายทะเยอทะยาน มีการประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) 2015 มันเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อลดช่องว่างการพัฒนา ซึ่งเปิดใน necessitates ปฏิรูปเพิ่มเติมในประเทศ CLMV ผมเริ่มต้น ด้วยการอธิบายภาวะเศรษฐกิจปัจจุบันของแต่ละประเทศ CLMV สี่ และหารืออย่างกว้างขวางความท้าทายทางเศรษฐกิจเป็นดังนี้: กัมพูชา: ตั้งแต่สันติภาพและการปรองดองแห่งชาติได้กลับหลังจากแอคคอร์ดปารีส 1991 กัมพูชามีความสุขในระดับกว้างของเสถียรภาพเศรษฐกิจมหภาคและการพัฒนา เริ่มจากฐานต่ำมาก กัมพูชาขณะนี้ถือเป็นหนึ่งในเศรษฐกิจโตเร็วที่สุดในภูมิภาค เพลิดเพลินกับสองหลักเปิดราคาก่อนโลกเศรษฐกิจ เจริญเติบโตในปี 2556 ได้รับการประเมิน โดยกระทรวงการคลัง และเศรษฐกิจที่ร้อยละ 7.6 ปีนี้ โดยเสื้อผ้าส่ง ออก การเกษตร การท่องเที่ยว และก่อสร้าง กระทรวงกล่าวว่า ไดรฟ์ข้อมูล GDP จะประมาณ 15.19 ล้านดอลลาร์ และ GDP ต่อทุนจะ 1,036 เหรียญสหรัฐในปี 2556 ภาคอุตสาหกรรมคาดว่าจะไปถึงร้อยละ 9 ในปีนี้ เกษตรกรรม 4 เปอร์เซ็นต์ ภาคบริการร้อยละ 9 โรงแรม และร้านอาหารภาค 14 เปอร์เซ็นต์ ภาคการเงินร้อยละ 12 และอสังหาริมทรัพย์ร้อยละ 11 อย่างไรก็ตาม นานาชาติสถาบัน) ได้คาดการณ์ไว้ในเดือน 2013 เมษายนว่า เศรษฐกิจของกัมพูชาจะเป็นทุน ในขณะที่ธนาคารพัฒนาเอเชีย (ADB) และธนาคารโลก (WB) ใส่เจริญเติบโตของประเทศที่ร้อยละ 7.2 และ 7 ตามลำดับ Despites คงเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ เศรษฐกิจ UN 26 東協瞭望 008 และคณะกรรมการประกันสังคมสำหรับเอเชียและแปซิฟิก (ESCAP) กล่าวว่า กัมพูชายังคงเป็นหนึ่งในประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดในเอเชีย-แปซิฟิกภูมิภาคและใบหน้าท้าทายของการกระจายเศรษฐกิจ และย้ายขึ้นห่วงโซ่มูลค่าของการผลิตรายงานประจำปี มีราชธานียังคงขยับขยายและสิ้นเปลืองทรัพยากรธรรมชาติ รัฐบาลควรจัดการกับนโยบายทางเศรษฐกิจที่มากขึ้นรวม และยั่งยืนแสตมป์ออกอัตราสูงความยากจน ช่องว่างขนาดใหญ่รายได้ และฐานการผลิตต่ำ และทรัพยากรไม่เพียงพอ กัมพูชายังคงประสบปัญหากับประเทศเพื่อนบ้านในแง่ของการส่งออก ลาว: สปป.ลาวมีเป้าหมายที่จะเอาตัวเองจากรายชื่อประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุด (LDC) ในปี 2563 และขจัดความยากจนโดยรวม โดย 2010 อย่างไรก็ตาม เพื่อให้บรรลุเป้าหมายเหล่านั้น มันต้องแรกจัดการกับจำนวนของข้อจำกัดเช่นฐานการผลิตต่ำ ขาดทรัพยากรบุคคลที่มีทักษะสูง ต่ำ และตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ที่เสียเปรียบเป็นประเทศ รัฐบาลหวังว่า พัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน การท่องเที่ยว และส่งเสริมพัฒนาอุตสาหกรรม resourcesbased ธรรมชาติจะเปลี่ยนแปลงประเทศจากหนึ่งเป็น landlocked ไปยังที่ดินที่เชื่อมโยง ก็ยังหวังว่า นี้จะให้ลาวถึงท่าเรือของประเทศเพื่อนบ้านและเครือข่ายในภูมิภาคอื่น ๆ ของถนนและทางรถไฟ คาดว่าภาคสำคัญเหล่านี้จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในกระบวนการพัฒนาทางเศรษฐกิจและลดความยากจน พม่า: พม่าใหญ่ และไม่ได้มีศักยภาพสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจในอนาคตที่อยู่ในตลาดท้องถิ่นขนาดใหญ่ อุดม และบรรดาแรง แม้ว่าประเทศที่มีการจัดการกับปัญหาภายในประเทศ และต่างประเทศที่ท้าทายของ ก็ทำให้ภูมิภาค การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ ของพม่าสี่ (เศรษฐกิจแนวทางพื้นฐานต่อรัฐประชาธิปไตย) วัตถุประสงค์ทางเศรษฐกิจมีดังนี้: 1) พัฒนาเกษตรเป็นฐานของเศรษฐกิจพร้อมกับภาคอื่น ๆ 2) ให้กับระบบการตลาดที่มุ่งเน้นจะพัฒนาขึ้นอย่างถูกต้อง 3) การกระตุ้นเศรษฐกิจ ด้วยการอาร์ส technica

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ความท้าทายของประเทศ CLMV และ" ความท้าทายของกลุ่มประเทศ CLMV ประเทศและบทบาทของหุ้นส่วนเพื่อการพัฒนา "บทบาทของการพัฒนาพาร์ทเนอร์ว่า"


Pou Sovachana ศาสตราจารย์Paññāsāstraมหาวิทยาลัยกัมพูชา

หลังจากสงครามเย็นสิ้นสุดลงในช่วงปลายทศวรรษ 1980 อาเซียนพยายามที่จะสร้างความเข้มแข็งของตัวเอง โดยการขยายสมาชิกหวังที่เพิ่มขึ้นของประชากรจะแปลในการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและความแข็งแรง เวียดนามเข้าร่วมอาเซียนในเดือนกรกฎาคมปี 1995 ลาวและพม่าในเดือนกรกฎาคมปี 1997 และกัมพูชาในเดือนเมษายนปี 1999 เข้ารับการรักษาในสี่สมาชิกใหม่อย่างเห็นได้ชัดกว้างการเมืองเศรษฐกิจและวัฒนธรรมหลากหลายของอาเซียน สิบรัฐสมาชิกมีความเห็นว่าเสถียรภาพทางการเมืองและการเติบโตทางเศรษฐกิจในระยะยาวเท่านั้นที่จะได้บรรลุถ้าพวกเขาทุกคนให้ความร่วมมือ (กฎบัตรอาเซียน) แต่ด้วยการขยายตัวของกัมพูชาลาวพม่าและเวียดนาม (CLMV) ที่ไม่เสมอภาคทางการเมืองและเศรษฐกิจมี ensued ระหว่างเก่าและประเทศสมาชิกใหม่ นอกจากนี้ยังมีช่องว่างการพัฒนาระหว่างประเทศสมาชิกในภูมิภาคยังคงอยู่ ความท้าทายของประเทศ CLMV และบทบาทของหุ้นส่วนเพื่อการพัฒนาจะมีการหารือและตรวจสอบ.
สถานการณ์ปัจจุบันของ
CMLV ประเทศ
แม้จะมีความพยายามอย่างจริงจังสำหรับการพัฒนาทางเศรษฐกิจทั่วทั้งภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างประเทศ CLMV และประเทศอื่น ๆ ที่อยู่ใน อาเซียน. เพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ท้าทายของการมีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ในปี 2015 มันเป็นสิ่งสำคัญ
ที่จะลดช่องว่างการพัฒนานี้ซึ่งจะมีความจำเป็นในการปฏิรูปต่อไปในประเทศ CLMV.
ฉันจะเริ่มต้นด้วยการอธิบายสภาวะเศรษฐกิจในปัจจุบันของแต่ละแห่งที่สี่ ประเทศ CLMV และหารือเกี่ยวกับความท้าทายทางเศรษฐกิจในวงกว้างดังนี้
กัมพูชา: ตั้งแต่สันติภาพและความปรองดองแห่งชาติได้กลับมาหลังจากปี 1991 ปารีส Accord กัมพูชามีความสุขในระดับกว้างของเสถียรภาพเศรษฐกิจและการพัฒนา เริ่มต้นจากฐานที่ต่ำมากกัมพูชาขณะนี้ถือว่าเป็นหนึ่งในประเทศที่เติบโตเร็วที่สุดในภูมิภาคนี้เพลิดเพลินกับอัตราการเติบโตเป็นตัวเลขสองหลักก่อนที่จะเลี้ยวลงทางเศรษฐกิจทั่วโลก การเจริญเติบโตในปี 2013 ได้รับการประเมินโดยกระทรวงการคลังและเศรษฐกิจที่ร้อยละ 7.6 ในปีนี้โดยได้แรงหนุนการส่งออกเสื้อผ้า, การเกษตร, การท่องเที่ยวและการก่อสร้าง กระทรวงกล่าวว่าปริมาณของ GDP จะประมาณ 15190000000 ดอลลาร์สหรัฐและ GDP ต่อทุนจะเป็น 1,036 เหรียญสหรัฐในปี 2013 ภาคอุตสาหกรรมที่คาดว่าจะขึ้นไปโดยร้อยละ 9 ในปีนี้ทางการเกษตรร้อยละ 4 ภาคบริการร้อยละ 9 โรงแรมและร้านอาหารภาคร้อยละ 14 ภาคการเงินร้อยละ 12 และธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ร้อยละ 11 อย่างไรก็ตามกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) ได้คาดการณ์ไว้ในเดือนเมษายน 2013 การเติบโตของ GDP ของกัมพูชาจะอยู่ที่ร้อยละ 6.7 ในขณะที่ธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย (ADB) และธนาคารโลก (WB) นำการเจริญเติบโตของประเทศอยู่ที่ร้อยละ 7.2 และร้อยละ 7 ตามลำดับ Despites การเติบโตทางเศรษฐกิจที่มั่นคงสหประชาชาติเศรษฐกิจ
26東協瞭望008

และคณะกรรมการเพื่อสังคมสำหรับเอเชียและแปซิฟิก (ESCAP) กล่าวในรายงานประจำปีของกัมพูชายังคงเป็นความท้าทายหนึ่งในประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกและใบหน้าของความหลากหลาย เศรษฐกิจและการเคลื่อนย้ายขึ้นห่วงโซ่คุณค่าของการผลิต ยังคงมีการขยับขยายความไม่เท่าเทียมกันของรายได้และทำลายทรัพยากรธรรมชาติ รัฐบาลควรแก้ไขปัญหานโยบายเศรษฐกิจที่มีความครอบคลุมมากขึ้นและยั่งยืนเพื่อประทับตราออกอัตราที่สูงความยากจนช่องว่างรายได้ที่มีขนาดใหญ่และฐานการผลิตต่ำและทรัพยากรมนุษย์ที่ไม่เพียงพอ กัมพูชายังคงประสบความยากลำบากกับประเทศเพื่อนบ้านในแง่ของการส่งออก.
ลาว: สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวมีเป้าหมายที่จะเอาตัวเองจากรายชื่อประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุด (LDC) ในปี 2020 และการขจัดความยากจนมวลภายในปี 2010 อย่างไรก็ตามเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเหล่านั้นจะต้อง ข้อตกลงครั้งแรกกับจำนวน จำกัด เช่นฐานที่ต่ำในการผลิต, การขาดทรัพยากรมนุษย์ที่มีทักษะสูงโครงสร้างพื้นฐานยากจนและตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ที่ไม่เอื้ออำนวยเป็นประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล รัฐบาลหวังว่าการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้านการพัฒนาการท่องเที่ยวและโปรโมชั่นของอุตสาหกรรม resourcesbased ธรรมชาติจะเปลี่ยนประเทศจากการเป็นหนึ่งไม่มีทางออกสู่ทะเลไปยังดินแดนที่เชื่อมโยงอย่างใดอย่างหนึ่ง นอกจากนี้ยังหวังว่าเรื่องนี้จะให้ลาวสามารถเข้าถึงท่าเรือของประเทศเพื่อนบ้านและเครือข่ายในภูมิภาคอื่น ๆ ของถนนและทางรถไฟ ภาคความสำคัญเหล่านี้คาดว่าจะมีนัยสำคัญเพิ่มกระบวนการของการพัฒนาทางเศรษฐกิจและลดปัญหาความยากจน
พม่ามีศักยภาพมากและไม่ได้ใช้ของพม่าในการพัฒนาทางเศรษฐกิจในอนาคตอยู่ในตลาดในประเทศที่มีขนาดใหญ่ทรัพยากรธรรมชาติอุดมสมบูรณ์และกำลังแรงงานหนุ่มสาว แม้ว่าประเทศจะจัดการกับจำนวนของปัญหาประเทศและต่างประเทศที่ท้าทายก็มุ่งมั่นที่จะในระดับภูมิภาค
รวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ พม่าวัตถุประสงค์ทางเศรษฐกิจสี่ (แนวทางพื้นฐานทางเศรษฐกิจที่มีต่อรัฐประชาธิปไตย) มีดังต่อไปนี้ 1) การพัฒนาการเกษตรเป็นฐานของเศรษฐกิจพร้อมกับภาคอื่น ๆ ; 2) เพื่อให้ระบบการตลาดที่มุ่งเน้นที่จะพัฒนาขึ้นอย่างถูกต้อง; 3) เพื่อกระตุ้นการพัฒนาทางเศรษฐกิจกับทางด้านเทคนิค