supported by the IVI index in table

supported by the IVI index in table 3. Dipterocarpus
tuberculatus is the dominant species in the M area,
while Shorea obtusa and D. tuberculatus are the
dominant trees in the L area, as well as both S. obtusa
and Shorea siamensis as the dominant species in the
VL area. The impact of disturbance on species
diversity tends to follow the intermediate disturbance
hypothesis that stated ‘the highest diversity of tropical
rain forest trees should occur either at an intermediate
stage in succession after a large disturbance or with
smaller disturbances that are neither very frequent
or infrequent; either represents an open nonequilibrium.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้รับการสนับสนุนโดยดัชนี IVI ในตารางที่ 3 dipterocarpus
tuberculatus เป็นสายพันธุ์เด่นในพื้นที่เมตร,
ขณะ shorea obtusa และง tuberculatus เป็นที่โดดเด่น
ต้นไม้ในพื้นที่ลิตรเช่นเดียวกับที่ทั้งสอง s obtusa
และ Shorea siamensis เป็นที่โดดเด่นชนิดในพื้นที่
VL ผลกระทบของการรบกวนกับสายพันธุ์
ความหลากหลายมีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามกลางรบกวน
สมมติฐานที่ระบุ 'ความหลากหลายมากที่สุดของต้นไม้เขตร้อน
ป่าฝนควรจะเกิดขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นสื่อกลาง
ขั้นตอนอย่างต่อเนื่องหลังจากที่มีการรบกวนที่มีขนาดใหญ่หรือขนาดเล็ก
รบกวนที่ไม่บ่อยมาก
หรือไม่บ่อยนัก; ทั้งแสดงให้เห็นถึง nonequilibrium เปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับการสนับสนุน โดย IVI ดัชนีในตาราง 3 ต้น
พลวงเป็นพันธุ์หลักในพื้นที่ M,
ขณะต้น obtusa และพลวง D.
ต้นไม้หลักในบริเวณ L ตลอดจนทั้ง obtusa S.
และดอยอินทนนท์ต้นเป็นสายพันธุ์หลักใน
ตั้ง VL ผลกระทบของการรบกวนบนสายพันธุ์
หลากหลายมีแนวโน้มที่จะ ทำตามความยินดีกลาง
สมมติฐานที่ระบุ ' ความหลากหลายสูงสุดของเขตร้อน
ต้นไม้ป่าจะเกิดขึ้นในกลาง
ขั้นอย่างต่อเนื่อง หลังไฟฟ้าขนาดใหญ่ หรือมี
รบกวนขนาดเล็กที่อยู่ไม่ประจำ
หรือ ไม่ อย่างใดอย่างหนึ่งแทนการ nonequilibrium เปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสนับสนุนโดยดัชนี lvi ที่อยู่ในตาราง 3 พลวงเป็นพันธุ์ไม้ป่า
มีอิทธิพลในพื้นที่ม.ที่
ในขณะที่พลวงเต็งรังและสาย D มี
มีอำนาจไม้ในพื้นที่ที่ L .เป็นอย่างดีเป็นเต็งรัง
และทั้งมะค่าโมงประดู่แดงเป็นพันธุ์ไม้ที่มีอยู่ในพื้นที่ VL
ซึ่งจะช่วยได้ ผลกระทบของการก่อความไม่สงบในสายพันธุ์
ความหลากหลายมีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามการก่อความไม่สงบระดับกลางที่
ตามมาตรฐานข้อสมมุติฐานที่ว่า"ความหลากหลายระดับสูงสุดของต้นไม้ป่าเขตร้อน
ฝนควรจะเกิดขึ้นทั้งในระดับกลางเวที
ซึ่งจะช่วยในการสืบหลังจากการก่อความไม่สงบขนาดใหญ่ที่พร้อมด้วยการรบกวนหรือที่มีขนาดเล็กลง
ซึ่งจะช่วยไม่ให้
ซึ่งจะช่วยเป็นอย่างมากหรือเกิดขึ้นไม่บ่อยนักแสดงทั้ง nonequilibrium แบบเปิดโล่ง