NARRATOR: Once upon a time, there w

NARRATOR: Once upon a time, there was a little girl who lived in a village near the forest. Whenever, she went out, the little girl wore a red riding cloak, so everyone in the village called her Little Red Riding Hood. One morning, Little Red Riding Hood asked her mother.



LITTLE RED RIDING HOOD: Mother, can I go visit grandmother?.



MOTHER: That’s a good idea, my dear!.



NARRATOR: So they packed a nice basket for Little Red Riding Hood to take to her grandmother. When the basket was ready, the little girl put on her red cloak and kissed her mother goodbye.



MOTHER: Remember, go straight to Grandma’s house. Don’t play along the way and please don’t talk to strangers!. The woods are dangerous.



LITTLE RED RIDING HOOD: Don’t worry, mommy . I’ll be careful.



NARRATOR: But when Little Red Riding Hood noticed some lovely flowers in the woods, she forgot her promise to her mother.



LITTLE RED RIDING HOOD: Oh, what a beautiful flowers. I´ll pick some for my grandmother. This is such a beautiful day!.



NARRATOR: Suddenly, a wolf appeared beside her.



WOLF: What are you doing out here, little girl?.



LITTLE RED RIDING HOOD: I’m on my way to see my Grandma who lives through the forest, near the brook. Oh, it`s getting late, I have to go, excuse me.



NARRATOR: Little Red Riding Hood rushed to her grandmother`s house. The wolf, in the meantime, took a shortcut, arrived at Grandma’s house, and knocked lightly at the door.



GRANDMA: Oh thank goodness dear!. Come in, come in. I was worried sick that something had happened to you in the forest.



NARRATOR: The wolf let himself in. Poor Granny did not have time to say another word, before the wolf gobbled her up!.



WOLF: Oh, I am sleepy. I will put on a nightgown and I will wait for that little girl.



NARRATOR: A few minutes later, Red Riding Hood knocked on the door. The wolf jumped into bed and pulled the covers over his nose.



WOLF: Who is it? .



LITTLE RED RIDING HOOD: It’s me, Little Red Riding Hood.



WOLF: Oh how lovely!. Do come in, my dear.



NARRATOR: When Little Red Riding Hood entered the little cottage, she could scarcely recognize her Grandmother.



LITTLE RED RIDING HOOD: Grandmother!. You voice sounds so odd. Is something wrong?.



WOLF: Oh, I have a cold.



LITTLE RED RIDING HOOD: But Grandmother!. What big ears you have.



WOLF: The better to hear you with, my dear .



LITTLE RED RIDING HOOD: But Grandmother!. What big eyes you have.



WOLF: The better to see you with, my dear .



LITTLE RED RIDING HOOD: But Grandmother!. What big teeth you have.



WOLF: The better to eat you with, my dear.



NARRATOR: The wolf roared and jumped out of the bed and began to chase the little girl. She ran across the room and through the door, shouting.



LITTLE RED RIDING HOOD: Help!. Somebody Help me, please!.



NARRATOR: A woodsman who was chopping logs nearby heard her cry and ran towards the cottage as fast as he could. He grabbed the wolf and made him spit out the poor Grandmother.



LITTLE RED RIDING HOOD: Oh Grandma, I was so scared!. . I’ll never speak to strangers or stop to play in the forest again.



GRANDMA: There, there, child. You’ve learned an important lesson. Thank goodness you shouted loud enough for this kind woodsman to hear you!



NARRATOR: The woodsman knocked out the wolf and carried him deep into the forest where he wouldn’t bother people any longer. Little Red Riding Hood and her Grandmother had a nice lunch and a long chat.



THE END

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้บรรยาย: กาลครั้งหนึ่ง มีเป็นสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้ป่า เมื่อใดก็ ตาม เธอออกไป สาวน้อยสวมเสื้อคลุมสีแดงขี่ เพื่อให้ทุกคนในหมู่บ้านเรียกว่าของหนูน้อยหมวกแดง เช้าวันหนึ่ง หนูน้อยหมวกแดงถามแม่ของเธอ หนูน้อยสีแดงหมวก: แม่ สามารถฉันไปเยี่ยมคุณยาย แม่: ที่เป็นความคิดที่ดี รักของฉัน ผู้บรรยาย: ดังนั้นพวกเขาบรรจุตะกร้าดีสำหรับหนูน้อยหมวกแดงที่จะยาย เมื่อตะกร้าพร้อม สาวน้อยใส่เสื้อคลุมสีแดงของเธอ และจูบลาแม่ของเธอ แม่: จำ ตรงไปที่บ้านของยาย ไม่เล่นตามวิธี และกรุณาอย่าพูดกับคนแปลกหน้า ป่ามีอันตราย หนูน้อยสีแดงหมวก: อย่ากังวล แม่ ฉันจะระวัง ผู้บรรยาย: แต่เมื่อหนูน้อยหมวกแดงเห็นดอกไม้บางน่ารักในป่า เธอลืมสัญญาของเธอกับแม่ของเธอ หนูน้อยสีแดงหมวก: โอ้ ดอกไม้สวยงาม I´ll รับยายบาง นี้เป็นวันสวยงาม ผู้บรรยาย: ทันที หมาป่าปรากฏอยู่ข้างเธอ หมาป่า: ทำออกนี่ สาวน้อย หนูน้อยสีแดงหมวก: ฉันไปดูยายของฉันที่อาศัยอยู่ในป่า ใกล้ลำธาร โอ้ มันจะได้รับช้า ต้องไป ขอโทษ ผู้บรรยาย: หนูน้อยหมวกแดงรีบวิ่งไปที่บ้านของคุณยายของเธอ หมาป่า ในระหว่าง เอาทางลัด ถึงที่บ้านของยาย และเคาะเบา ๆ ที่ประตู ยาย: โอ้ ขอบคุณความดีรัก มา เข้ามา ผมป่วยกังวลที่บางสิ่งบางอย่างได้เกิดขึ้นกับคุณในป่า ผู้บรรยาย: หมาป่าทำให้ตัวเองใน ยายยากจนไม่มีเวลาที่จะพูดคำอื่น ก่อนที่หมาป่า gobbled เธอขึ้น หมาป่า: โอ้ ฉันง่วง จะใส่เป็น nightgown และฉันจะรอที่สาวน้อย ผู้บรรยาย: กี่นาทีต่อมา หมวกแดงเคาะประตู หมาป่าไปเป็นเตียงนอน และดึงครอบคลุมกว่าจมูกของเขา หมาป่า: ที่อยู่ที่ไหน หนูน้อยสีแดงหมวก: มันเป็นฉัน หนูน้อยหมวกแดง หมาป่า: โอ้ ว่ารัก มาใน รักของฉัน ผู้บรรยาย: เมื่อหนูน้อยหมวกแดงใส่กระท่อมน้อย เธออาจแทบรู้จักยาย หนูน้อยหมวกแดง: คุณยาย คี่เพื่อฟังเสียงของคุณ เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องหรือไม่ หมาป่า: โอ้ ได้เย็น หนูน้อยหมวกแดง: แต่คุณยาย หูใหญ่อะไรที่คุณมี หมาป่า: ดีกว่าคุณด้วย รักของฉัน หนูน้อยหมวกแดง: แต่คุณยาย ดวงตาขนาดใหญ่ใดที่คุณมี หมาป่า: ดีกว่าเห็นด้วย รักของฉัน หนูน้อยหมวกแดง: แต่คุณยาย ฟันอะไรใหญ่ได้ หมาป่า: ดีกว่ากินกับ รักของฉัน ผู้บรรยาย: หมาป่าคำราม และเพิ่มขึ้นจากนอน แล้วเริ่มไล่สาวน้อย เธอวิ่ง ข้ามห้อง และ ผ่าน ประตู ตะโกน หนูน้อยหมวกแดง: ช่วย ใครช่วยฉัน โปรด ผู้บรรยาย: ชาวป่าได้ที่ถูกสับบันทึกใกล้เคียงได้ยินเธอร้องไห้ และวิ่งไปที่กระท่อมเป็นอย่างที่เขาสามารถ เขาคว้าหมาป่า และทำให้เขาคายออกเองไม่ดี หนูน้อยสีแดงหมวก: โอ้ ยาย ผมจึงกลัว . นอกจากนี้ฉันไม่เคยจะพูดกับคนแปลกหน้า หรือหยุดการเล่นในป่าอีกครั้ง ยาย: มี มี เด็ก คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ ขอบคุณความดีคุณตะโกนว่า เสียงดังพอสำหรับชาวป่าได้นี้ใจคุณ ผู้บรรยาย: ชาวป่าได้เคาะออกหมาป่า และนำเขาลึกเข้าไปในป่าที่เขาไม่รำคาญคนอีกต่อไป หนูน้อยหมวกแดงและคุณยายของเธอได้เป็นกลางและการสนทนาที่ยาวนาน ตอนจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรยาย: กาลครั้งหนึ่งมีสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ป่า เมื่อใดก็ตามที่เธอเดินออกสาวน้อยสวมเสื้อคลุมสีแดงขี่เพื่อให้ทุกคนในหมู่บ้านเรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง เช้าวันหนึ่งหนูน้อยหมวกแดงถามแม่ของเธอ. หนูน้อยหมวกแดง: แม่ฉันสามารถไปเยี่ยมคุณยาย ?. แม่: นั่นเป็นความคิดที่ดีที่รักของฉัน !. บรรยาย: ดังนั้นพวกเขาจึงบรรจุตะกร้าที่ดีสำหรับหนูน้อยหมวกแดงไป ใช้เวลาในการคุณยายของเธอ เมื่อตะกร้าก็พร้อมที่สาวน้อยใส่ในเสื้อคลุมสีแดงของเธอและจูบลาแม่ของเธอ. แม่: จำไว้ตรงไปที่บ้านของคุณยาย อย่าเล่นไปพร้อมกันและโปรดอย่าพูดคุยกับคนแปลกหน้า !. ป่าเป็นอันตราย. LITTLE HOOD Red Riding: ไม่ต้องห่วงแม่ ฉันจะต้องระมัดระวัง. บรรยาย: แต่เมื่อหนูน้อยหมวกแดงสังเกตเห็นดอกไม้น่ารักบางอย่างในป่าที่เธอลืมสัญญาของเธอกับแม่ของเธอ. หนูน้อยหมวกแดง: โอ้สิ่งที่ดอกไม้ที่สวยงาม ผมจะเลือกบางอย่างสำหรับคุณยายของฉัน นี้เป็นเช่นสวยงามวัน !. บรรยาย: ทันใดนั้นหมาป่าปรากฏข้างๆเธอ. WOLF: คุณกำลังทำอะไรออกจากที่นี่สาวน้อย ?. หนูน้อยหมวกแดง: ฉันในทางของฉันที่จะเห็นคุณยายของฉันที่มีชีวิตอยู่ผ่าน ป่าใกล้ลำธาร โอ้มัน 'ที่รับสายผมต้องไปขอโทษ. บรรยาย: หนูน้อยหมวกแดงรีบวิ่งไปที่บ้านของเธอ grandmother`s หมาป่าในขณะที่เอาทางลัดมาถึงที่บ้านของคุณยายและเคาะเบา ๆ ที่ประตู. ยาย: โอ้ขอบคุณที่รักความดี !. มาในมาในฉันเป็นห่วงป่วยว่าสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับคุณในป่า.. บรรยาย: หมาป่าปล่อยให้ตัวเองในการที่น่าสงสารยายไม่ได้มีเวลาที่จะพูดคำอื่นก่อนหมาป่า gobbled เธอขึ้น !. . WOLF: โอ้ , ฉันง่วงนอน. ผมจะใส่ในชุดนอนและฉันจะรอว่าสาวน้อย. บรรยาย: ไม่กี่นาทีต่อมาหมวกแดงเคาะประตู หมาป่ากระโดดลงไปในเตียงและดึงผ้าห่มมากกว่าเขาจมูก. WOLF: มันเป็นใคร? . หนูน้อยหมวกแดง:. มันฉัน, หนูน้อยหมวกแดงWOLF: โอ้น่ารัก !. อย่ามาในรักของฉัน. บรรยาย: เมื่อหนูน้อยหมวกแดงเข้ามาในกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอแทบจะไม่สามารถรับรู้คุณยายของเธอ. หนูน้อยหมวกแดง: ยาย !. ด้วยเสียงที่คุณฟังดูแปลก สิ่งผิดปกติ ?. WOLF: โอ้ฉันมีอาการเป็นหวัด. หนูน้อยหมวกแดง: แต่คุณยาย !. สิ่งที่หูใหญ่คุณมี. WOLF: ดีกว่าที่จะได้ยินเสียงคุณกับที่รักของฉัน. หนูน้อยหมวกแดง: แต่คุณยาย !. สิ่งที่ตาใหญ่คุณมี. WOLF: ดีกว่าที่จะเห็นคุณกับที่รักของฉัน. หนูน้อยหมวกแดง: แต่คุณยาย !. สิ่งที่ฟันขนาดใหญ่ที่คุณมี. WOLF: ดีกว่าที่จะกินคุณกับฉันที่รัก. บรรยาย: หมาป่าคำรามและกระโดดออกจากเตียงและเริ่มที่จะไล่ล่าสาวน้อย เธอวิ่งไปทั่วห้องและผ่านประตูตะโกน. หนูน้อยหมวกแดง: ช่วยเหลือ !. ใครสักคนช่วยฉันโปรด !. บรรยาย: เป็นพรานที่ถูกสับบันทึกได้ยินอยู่ใกล้เธอร้องไห้และวิ่งไปที่กระท่อมให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถทำได้ เขาคว้าหมาป่าและทำให้เขาคายยายยากจน. หนูน้อยหมวกแดง: โอ้คุณยายผมก็กลัวมาก !. . ฉันจะไม่พูดคุยกับคนแปลกหน้าหรือหยุดการเล่นในป่าอีกครั้ง. ยาย: มีมีเด็ก คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ ขอบคุณพระเจ้าที่คุณตะโกนดังพอสำหรับ Woodsman ชนิดนี้จะได้ยินคุณ! บรรยาย: พรานเคาะออกหมาป่าและพาเขาเข้าไปในป่าลึกที่เขาจะไม่รำคาญคนได้อีกต่อไป หนูน้อยหมวกแดงและคุณยายของเธอมีอาหารกลางวันที่ดีและยาวแชท. ปลาย