มีเรื่องเล่าว่า “ในอดีตกาล (ไม่รู้อยู่ช่วงยุคไหนของอาข่า) ชนเผ่าอาข่ามีตัวหนังสือใช้เป็นของตนเอง โดยตัวหนังสือทั้งหมดถูกบันทึกไว้บนหนังควาย ต่อมาในภายหลังมีการสู้รบกันระหว่างชนเผ่าขึ้น และถูกศัตรูบุกรุกโจมดี จึงต้องอพยพหนีออกจากพื้นที่ไปอยู่ที่อื่น ในขณะที่หนีการตามล่าของศัตรูก็แบกหนังควายที่สลักภาษาอาข่าเอาไว้ไปด้วย
การหลบหนีศัตรูพร้อมกับแบกตัวหนังสือที่บันทึกไว้บนหนังควายนั้นสร้างภาระให้กับทุกคน ขณะเดียวกันเสบียงอาหารที่ติดตัวมาก็หมดพอดี ผู้นำจึงเรียกทุกคนมาประชุมกัน สุดท้ายพร้อมใจกันลงความเห็นว่า ต้องเผาหนังควายกิน เพื่อความอยู่รอดเผ่าพันธุ์อาข่า ” ตั้งแต่นั้นมา ชนเผ่าอาข่าก็ไม่มีตัวหนังสือใช้เป็นของตนเองอีกเลย ใช้แต่ความจำ และปากต่อปากสืบทอดเผ่าพันธุ์กันเรื่อยมา