Diabetes Self-Care Behaviors Food l

Diabetes Self-Care Behaviors

Food label reading
Food label reading was measured with a four-item scale that asked, “In the last 30 days, how often did you: look at the serving size information on a food label, look at food labels to look at the total carbohydrate content, count carbohydrates, and select foods that are low in carbohydrates.” Response options ranged from 1=never to 5=always. The mean score represents the frequency of food label reading behavior; and served as one of two indicators of diabetes self-care diet behavior in our analyses. In a previous intervention study that administered this same measure (Osborn, 2006), internal consistency ranged from α = .92–.94.


Diabetes self-care (diet behavior)
The diet subscale of the Summary of Diabetes Self-Care Activities questionnaire (SDSCA) is a standardized measure of diet behavior in diabetes (Toobert, Hampson, & Glasgow, 2000). Response options range from 0–7, corresponding to the number of days in a week. The average score across the four-item scale represents the frequency of adhering to diet recommendations in the past seven days.


Diabetes self-care (exercise behavior)
The exercise subscale of the SDSCA is a standardized measure of physical activity in diabetes (Toobert et al., 2000). Response options range from 0-7, corresponding to the number of days in a week. The average score across the two-item scale represents the frequency of being physically active in the past seven days.


Glycemic Control
Glycated hemoglobin (A1C) is the most widely used measure of glycemic control. Unlike oral glucose tolerance tests and glucometer readings, which measure blood glucose levels at a single point in time and are sensitive to food or drink consumption, A1C tests measure three-month average blood glucose concentrations and are unaffected by food and drink on the day of the test. In our study, a point-of-care immunoassay device that had been certified by the National Glychohemoglobin Standardization Program (NGSP) was used to measure patients’ A1C levels (Kennedy & Herman, 2005).


Analyses

The relationships among the IMB model constructs were estimated using AMOS 17.0, a structural equation modeling program. The estimated models correspond to the IMB model as initially described (J. D. Fisher & Fisher, 1992), and as illustrated in the Appendix. All paths indicated in the IMB model, except for the model’s proposed feedback loop from health outcomes back to information and motivation, were estimated in separate models for diet and exercise, as the two behaviors are not assumed to be necessarily related. All analyses were conducted with the correlation matrix generated by 118 cases. There was no missing data and the sample size was considered to be of adequate power to detect medium effects (Kline, 2004; Loehlin, 1992).

Appendix

Appendix

The Information—Motivation--Behavioral Skills model of Diabetes Self-Care (IMB-DSC)

The chi-square (χ2) goodness of fit statistic is a reasonable measure of model fit. However, because sample size and the strength of the correlations between variables may unpredictably influence model fit according to the χ2 test statistic, we relied on the comparative fit index (CFI) and root mean error of approximation (RMSEA) to assess model fit (Ridgon, 1996). Both indices have been recommended for routine use. CFI values that exceed 0.90 and RMSEA values below 0.08 indicate acceptable model fit (Ridgon, 1996); and RMSEA values below 0.05 indicate close fit (Browne & Cudeck, 1993). More recently, values close to 0.06 have been designated as indicative of “good fit” (Hu & Bentler, 1999). The CFI and the RMSEA are both sensitive to model misspecification and are minimally affected by sample size (Ridgon, 1996). Hypotheses regarding the specific structural relations of the constructs in the model were also evaluated through inspection of the direction and magnitude of the path coefficients.


Go to:

Results

A total of 118 Puerto Rican men and women completed all instruments noted above, including an A1C test. Participants were, on average, 58 years old, had lived in the U.S. for 25 years, and had been diagnosed with diabetes for 12 years. As indicated in Table 1, the majority were female (68.6%), reported low educational attainment (73.7% < high school or general equivalency diploma), were not working (94.1%) spoke only Spanish at home (84.7%), had health insurance (89%), and/or were morbidly obese (75.5%).

Table 1

Table 1

Patient Characteristics (N = 118)


Evaluation of the IMB model of Diet Behavior

Table 2 presents the group means and standard deviations for each outcome assessment. As can be seen in Table 2, information scores did not appear to cluster towards the maximum possible score, although the overall sample did average towards the higher end of the potential maximum total score value. Skew and kurtosis suggested generally normal distributions. According to the CFI and RMSEA fit statistics, the estimated diet self-care model demonstrated barely adequate fit of the data (see Figure 1), χ2 (14, N = 118) = 25.83, p = 0.03, CFI = 0.90, RMSEA = 0.08 (90% CI: 0.03 – 0.14). Paths from information to behavioral skills (specifically, perceptions of effective implementation of skills), from motivation to behavioral skills, and from behavioral skills to behavior were significant and in the predicted direction. Information and motivation were significantly related to one another; and both were indirectly related to behavior through behavioral skills. The model constructs accounted for 46% of the variability in diet self-care behavior; and behavior was directly related to lower A1C levels (β = −0.26, p < 0.05).

Figure 1

Figure 1

IMB model of Diabetes Self-care (Diet Behavior)

Table 2

Table 2

Measurement Outcomes (N = 118)


Evaluation of the IMB model of Exercise Behavior

As can be seen in Table 2, across measures for information, motivation, and behavioral skills, the overall sample average suggested generally high funds of these factors relative to exercise behavior. Skew and kurtosis suggested generally normal distributions. As indicated in Figure 2, the estimated model demonstrated adequate/excellent fit of the data, χ2 (6, N = 118) = 2.56, p = 0.86, CFI = 1.00, RMSEA = 0.00 (90% CI: 0.00 – 0.06). The paths from exercise motivation to exercise behavioral skills and from exercise behavioral skills to exercise behavior were significant. The relation between motivation and behavior appeared completely mediated by behavioral skills. While information covaried significantly with motivation, there was no significant direct relationship between information and behavioral skills or information and behavior. The full model accounted for 23% of the variability in behavior, and behavior was not significantly associated with A1C measured concurrently.

Figure 2

Figure 2

IMB model of Diabetes Self-care (Exercise Behavior)

Because social norms demonstrated a low loading on the exercise motivation construct, we ran an additional altered model where exercise attitudes and subjective norms were permitted to covary, but were considered independent representations of diverse aspects of motivation. In this just identified model, the path from exercise attitudes to exercise behavioral skills was significant, as was the path from exercise behavioral skills to exercise behavior (see Figure 3). Exercise information and social norms did not demonstrate significant relations to either exercise behavioral skills or behavior. Similar to the full model, this just identified model accounted for 24% of the variability, and behavior was not related to A1C levels.

Figure 3

Figure 3

Exploratory IMB model of Diabetes Self-care (Exercise Behavior)


Go to:

Discussion

The IMB model of health behavior change (J. D. Fisher & Fisher, 1992; J. D.Fisher, Fisher, Amico et al., 2006;W. A. Fisher & Schachner, in press) was applied to conceptualize the determinants of two critical diabetes self-care behaviors–diet and exercise. These models were evaluated empirically with a sample of Puerto Rican American men and women with T2DM. Results indicated that, overall, the IMB-model based framework for understanding diet behavior was well positioned to explain the sample data. Diet-related information and motivation were associated with diet behavioral skills which were in turn associated with behavior, and finally behavior was linked to A1C levels. This is consistent with the IMB model which proposes that for complex behaviors (e.g., adhering to diet recommendations) information and motivation are insufficient determinants of behavior (Amico et al., 2005;J. D. Fisher et al., 2008; J. D. Fisher et al., 2004;J. D. Fisher, Fisher, Amico et al., 2006). While information and motivation may be important in acquiring skills and confidence, even the best informed and highly motivated individual is anticipated to struggle with adopting a complex health behavior in the absence of solid practical skills to do so. These results support the utility of the IMB model in organizing core determinants of diet behavior and suggest directions for IMB-model based interventions, where information, motivation, and behavioral skills would be formally targeted through behavioral intervention strategies.

For the exercise model, attitudes towards exercise were associated with exercise behavioral skills, which were independently associated with exercise behavior. Social norms for exercise, exercise-related information, and A1C levels were not significantly related to exercise behavior, or behavioral skills. While it is possible that the results do, in fact, accurately reflect a negligible influence of information and social norms on behavioral skills for our sample, we are limited in our conclusions by the nature of the measurements we used. With limited item sets and breadth of coverage of the information and social motivation constructs for exercise, it is po

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พฤติกรรมสุขภาพโรคเบาหวาน อ่านฉลากอาหาร อ่านฉลากอาหารที่วัด ด้วยมาตรา 4 สินค้าที่ถาม, "สุดท้าย 30 วัน บ่อยไม่ได้คุณ: ดูข้อมูลขนาดเสิร์ฟบนป้ายชื่ออาหาร มอง ป้ายดูคาร์โบไฮเดรตรวมเนื้อหา นับคาร์โบไฮเดรต อาหาร และเลือกอาหารที่มีคาร์โบไฮเดรตต่ำ" ตัวเลือกคำตอบอยู่ในช่วงตั้งแต่ 1 =ไม่เคย 5 =เสมอ คะแนนเฉลี่ยความถี่ของพฤติกรรม การอ่านฉลากอาหารที่แสดงถึง และเป็นหนึ่งในสองตัวบ่งชี้ของพฤติกรรมอาหารสุขภาพโรคเบาหวานในการวิเคราะห์ของเรา ในก่อนหน้านี้จัดการศึกษาที่ดูแลวัดนี้เหมือนกัน (ออสบอร์ประกันภัย 2006), ความสอดคล้องภายในอยู่ในช่วงจากด้วยกองทัพ =.92–.94โรคเบาหวานสุขภาพ (ทำอาหาร) Subscale อาหารของแบบสอบถามสรุปโรคเบาหวานสุขภาพกิจกรรม (SDSCA) เป็นการวัดมาตรฐานของพฤติกรรมอาหารในโรคเบาหวาน (Toobert, Hampson, & กลา สโกว์ 2000) ตอบสนองตัวเลือกตั้งแต่ 0 – 7 ที่สอดคล้องกับจำนวนวันในหนึ่งสัปดาห์ คะแนนเฉลี่ยข้ามขนาดสินค้า 4 แสดงความถี่ของการยึดมั่นในคำแนะนำอาหารในเจ็ดวันที่ผ่านมาโรคเบาหวานสุขภาพ (ออกกำลังกายพฤติกรรม) Subscale กายของ SDSCA เป็นการวัดมาตรฐานของกิจกรรมทางกายภาพในโรคเบาหวาน (Toobert et al., 2000) ตอบสนองตัวเลือกตั้งแต่ 0-7 ที่สอดคล้องกับจำนวนวันในหนึ่งสัปดาห์ คะแนนเฉลี่ยผ่านระดับสองสินค้าแสดงความถี่ของการใช้งานจริงในวัน 7 ที่ผ่านมาควบคุม Glycemic ฮีโมโกลบิน Glycated (A1C) เป็นการวัดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายของ glycemic ควบคุม ต่างจากการทดสอบยอมรับน้ำตาลในช่องปากและ glucometer อ่าน วัดระดับน้ำตาลในเลือดที่จุดเดียวในเวลา และมีความไวต่อปริมาณอาหารหรือเครื่องดื่ม A1C ทดสอบวัดความเข้มข้นของน้ำตาลในเลือดเฉลี่ย 3 เดือน และจะไม่ถูกกระทบ โดยอาหารและเครื่องดื่มในวันของการทดสอบ ในการศึกษาของเรา immunoassay จุดดูแลอุปกรณ์ที่ได้มีการรับรองโดยชาติ Glychohemoglobin มาตรฐานโปรแกรม (NGSP) ถูกใช้เพื่อวัดระดับ A1C ผู้ป่วย (เคนเนดี้และเฮอร์แมน 2005)วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างแบบจำลอง IMB ได้ประเมินโดยใช้โรงแรมอมอสโค 17.0 โปรแกรมสร้างโมเดลสมการโครงสร้าง แบบจำลองประเมินสอดคล้อง กับ IMB รูปแบบแรกเป็นอธิบาย (J. D. Fisher & Fisher, 1992), และภาพประกอบในภาคผนวก เส้นทางทั้งหมดที่ระบุไว้ในแบบจำลอง IMB ยกเว้นวนเสนอความคิดเห็นของแบบจำลองจากผลสุขภาพกลับไปข้อมูลและแรงจูงใจ ถูกประเมินในรูปแบบที่แยกต่างหากสำหรับอาหารและออกกำลังกาย เป็นลักษณะการทำงานที่สองจะถือว่าไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้อง วิเคราะห์ทั้งหมดได้ดำเนินการกับเมทริกซ์สหสัมพันธ์ที่สร้างขึ้น โดยกรณี 118 มีข้อมูลไม่หายไป และขนาดตัวอย่างถือว่ากำลังไฟที่เพียงพอเพื่อตรวจสอบผลกระทบปานกลาง (ไคลน์ 2004 Loehlin, 1992)ภาคผนวกภาคผนวกข้อมูลเช่นแรงจูงใจ - รูปแบบทักษะพฤติกรรมสุขภาพโรคเบาหวาน (IMB DSC)ความกตัญญูพอดีสถิติ chi-square (χ2) คือ การวัดแบบพอดีสมเหตุสมผล อย่างไรก็ตาม เนื่องจากขนาดตัวอย่างและความแข็งแกร่งของความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอาจมีอิทธิพลรูปแบบพอดีตามสถิติทดสอบ χ2 เราอาศัยในเปรียบเทียบที่เหมาะสมกับดัชนี (CFI) และรากหมายถึง ข้อผิดพลาดของประมาณ (RMSEA) เพื่อประเมินรูปแบบพอดี (Ridgon, 1996) ดัชนีทั้งสองได้รับการแนะนำสำหรับการใช้งานประจำ ค่า CFI ที่เกิน 0.90 และค่า RMSEA ต่ำกว่า 0.08 ระบุรูปแบบที่ยอมรับได้พอดี (Ridgon, 1996); และค่า RMSEA ต่ำกว่า 0.05 บ่งชี้ปิดพอดี (Browne & Cudeck, 1993) เมื่อเร็ว ๆ นี้ การกำหนดค่าใกล้กับ 0.06 เป็นส่อ "ดีพอ" (Hu & Bentler, 1999) CFI และ RMSEA ทั้งอ่อนไหวกับรุ่น misspecification และสะดวกได้รับผลกระทบจากขนาดตัวอย่าง (Ridgon, 1996) สมมุติฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างเฉพาะของโครงสร้างในรูปแบบประเมินยังผ่านการตรวจสอบทิศทางและขนาดของสัมประสิทธิ์เส้นทางลุยเลย:ผลลัพธ์จำนวน 118 คน Rican เปอร์โตริโกและผู้หญิงเสร็จมือทั้งหมดที่กล่าวข้างต้น รวมถึงการทดสอบ A1C ผู้เข้าร่วมได้ เฉลี่ย 58 ปี ได้อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกา 25 ปี และได้รับการวินิจฉัยกับโรคเบาหวานปี 12 ตามที่ระบุในตารางที่ 1 ส่วนใหญ่ถูกหญิง (68.6%) รายงานการสำเร็จการศึกษาต่ำ (73.7% < มัธยมหรือปริญญาบัตรทั่วไป equivalency), ไม่ได้ทำ (94.1%) พูดเฉพาะภาษาสเปนที่บ้าน (84.7%), มีประกันสุขภาพ (89%), และ/หรือถูกอ้วน morbidly (75.5%)ตารางที่ 1ตารางที่ 1ลักษณะผู้ป่วย (N = 118)การประเมินแบบจำลอง IMB ลักษณะอาหารตารางที่ 2 แสดงวิธีการกลุ่มและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานสำหรับการประเมินผลแต่ละ สามารถเห็นได้ในตารางที่ 2 ข้อมูลคะแนนไม่ปรากฏการ คลัสเตอร์ต่อไปได้คะแนนสูงสุด ถึงแม้ว่าตัวอย่างทั้งหมดได้เฉลี่ยสิ้นสูงสุดที่มีศักยภาพสูงรวมค่าคะแนน การเอียงและเคอร์โทซิแนะนำโดยทั่วไปการกระจายปกติ ตาม CFI และ RMSEA พอดีสถิติ แบบสุขภาพอาหารประเมินที่แสดงให้เห็นว่าอร่อยพอดีของข้อมูล (ดูรูปที่ 1), χ2 (N 14 = 118) = 25.83, p = 0.03, CFI = 0.90, RMSEA = 0.08 (90% CI: 0.03 – 0.14) เส้นทางจากการพฤติกรรมทักษะ (โดยเฉพาะ แนวดำเนินงานมีประสิทธิภาพทักษะ), จากแรงจูงใจให้ทักษะพฤติกรรม และทักษะพฤติกรรมการทำงานได้อย่างมีนัยสำคัญ และ ในทิศทางที่คาดการณ์ ข้อมูลและแรงจูงใจอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวข้องกับกัน และโดยอ้อมทั้งเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมผ่านทักษะพฤติกรรม โครงสร้างแบบจำลองที่คิดเป็น 46% ของความแปรผันในลักษณะอาหารสุขภาพ และลักษณะการทำงานเกี่ยวข้องโดยตรงกับระดับ A1C ลดลง (β = −0.26, p < 0.05)รูปที่ 1รูปที่ 1แบบจำลอง IMB สุขภาพโรคเบาหวาน (ทำอาหาร)ตารางที่ 2ตารางที่ 2ผลการประเมิน (N = 118)การประเมินแบบจำลอง IMB ของพฤติกรรมการออกกำลังกายสามารถเห็นได้ในตารางที่ 2 ตรงข้ามวัดข้อมูล แรงจูง ใจ และทักษะพฤติกรรม โดยรวม ค่าเฉลี่ยตัวอย่างแนะนำเงินสูงโดยทั่วไปของปัจจัยเหล่านี้สัมพันธ์กับพฤติกรรมการออกกำลังกาย การเอียงและเคอร์โทซิแนะนำโดยทั่วไปการกระจายปกติ ตามที่กำหนดในรูปที่ 2 แบบประเมินแสดงให้เห็นว่าเหมาะสมเพียงพอ/ดีข้อมูล χ2 (6, N = 118) = 2.56, p = 0.86, CFI = 1.00, RMSEA = 0.00 (90% CI: 0.00 – 0.06) เส้นทาง จากแรงจูงใจออกกำลังกายการออกกำลังกายทักษะพฤติกรรม และทักษะพฤติกรรมการออกกำลังกายการออกกำลังกายทำงานได้อย่างมีนัยสำคัญ ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจและพฤติกรรมปรากฏสมบูรณ์ mediated โดยทักษะพฤติกรรม ในขณะที่ข้อมูล covaried ด้วยแรงจูงใจอย่างมาก มีไม่สำคัญตรงความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูลพฤติกรรมทักษะ หรือข้อมูล และลักษณะการทำงาน แบบเต็มรูปแบบคิดเป็น 23% ของความแปรผันในลักษณะการทำงาน และไม่เกี่ยวข้องอย่างมากกับ A1C ที่วัดพร้อมรูปที่ 2รูปที่ 2แบบจำลอง IMB ของโรคเบาหวานสุขภาพ (ออกกำลังกายพฤติกรรม)เนื่องจากบรรทัดฐานทางสังคมแสดงการโหลดต่ำในโครงสร้างแรงจูงใจออกกำลังกาย เราวิ่งแบบจำลองการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมซึ่งการออกกำลังกายทัศนคติและบรรทัดฐานตามอัตวิสัยได้อนุญาตให้ covary แต่ได้ถือเป็นตัวแทนอิสระหลากหลายด้านของแรงจูงใจ ในรูปแบบนี้เพียงระบุ เส้นทางจากการออกกำลังกายทัศนคติทักษะพฤติกรรมการออกกำลังกายสำคัญ เป็นเส้นทางจากการออกกำลังกายทักษะพฤติกรรมพฤติกรรมการออกกำลังกาย (ดูรูปที่ 3) ข้อมูลการออกกำลังกายและบรรทัดฐานทางสังคมได้แสดงความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทักษะพฤติกรรมการออกกำลังกายหรือทำงาน เช่นเดียวกับแบบเต็ม นี้เพียงระบุรุ่นคิดเป็น 24% ความแปรผัน และลักษณะการทำงานไม่เกี่ยวข้องกับระดับ A1Cรูปที่ 3รูปที่ 3แบบจำลอง IMB เชิงบุกเบิกของโรคเบาหวานสุขภาพ (ออกกำลังกายพฤติกรรม)ลุยเลย:สนทนาแบบจำลอง IMB เปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ (J. D. Fisher & Fisher, 1992 เจ D.Fisher, Fisher, Amico et al., 2006 ปริมาณ A. Fisher & Schachner ในกด) ใช้ conceptualize ดีเทอร์มิแนนต์ของพฤติกรรมสุขภาพโรคเบาหวานที่สำคัญ – อาหารและออกกำลังกาย 2 โมเดลเหล่านี้ถูกประเมิน empirically ด้วยตัวอย่างของผู้ชายอเมริกัน Rican เปอร์โตริโกและผู้หญิงกับ T2DM ผลบ่งชี้ที่ รวม กรอบตามแบบจำลอง IMB สำหรับพฤติกรรมอาหารเข้าใจถูกดาวอธิบายข้อมูลตัวอย่าง ข้อมูลเกี่ยวกับอาหารและแรงจูงใจที่สัมพันธ์กับอาหารทักษะพฤติกรรมซึ่งจะสัมพันธ์กับลักษณะการทำงาน และสุดท้าย พฤติกรรมถูกเชื่อมโยงกับระดับ A1C โดยสอดคล้องกับแบบจำลอง IMB ซึ่งเสนอที่สำหรับพฤติกรรมที่ซับซ้อน (เช่น ยึดมั่นในคำแนะนำอาหาร) ข้อมูลและแรงจูงใจคือ พอดีเทอร์มิแนนต์ของพฤติกรรม (Amico et al., 2005 J. D. Fisher et al., 2008 J. D. Fisher et al., 2004 J. D. Fisher, Fisher, Amico et al., 2006) ในขณะที่ข้อมูลและแรงจูงใจอาจจะสำคัญในทักษะและความเชื่อมั่น แม้จะทราบดีที่สุด และมีความละเป็นคาดว่าจะต่อสู้กับการใช้พฤติกรรมสุขภาพที่ซับซ้อนของทักษะปฏิบัติของแข็งดัง ผลลัพธ์เหล่านี้สนับสนุนอรรถประโยชน์แบบ IMB ดีเทอร์มิแนนต์หลักของอาหารพฤติกรรมการจัดระเบียบ และแนะนำเส้นทางสำหรับการแทรกแซงตามแบบจำลอง IMB ซึ่งข้อมูล แรงจูงใจ ทักษะพฤติกรรม และจะอยู่อย่างเป็นกิจจะลักษณะเป้าหมายผ่านกลยุทธ์การแทรกแซงพฤติกรรมสำหรับรูปแบบการออกกำลังกาย ออกกำลังกายทัศนคติได้เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายพฤติกรรมทักษะ ซึ่งเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการออกกำลังกายอย่างอิสระ บรรทัดฐานทางสังคม การออกกำลังกาย ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกาย ระดับ A1C ไม่มากเกี่ยวข้องกับลักษณะการทำงาน หรือทักษะพฤติกรรมการออกกำลังกาย ถึงแม้ว่า ผลลัพธ์ ในความเป็นจริง ถูกต้องสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลระยะของข้อมูลและบรรทัดฐานทางสังคมเกี่ยวกับพฤติกรรมทักษะสำหรับตัวอย่างของเรา เราจะถูกจำกัดในบทสรุปของเรา โดยธรรมชาติของการวัดที่เราใช้ ด้วยชุดสินค้าที่จำกัดและความกว้างของข้อมูลและโครงสร้างทางสังคมแรงจูงใจออกกำลังกาย เป็น po

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคเบาหวานพฤติกรรมการดูแลตนเองฉลากอาหารการอ่านการอ่านฉลากอาหารวัดมีขนาดสี่รายการที่ถามว่า"ใน 30 วันที่ผ่านมาว่าบ่อยครั้งที่คุณไม่: ดูข้อมูลขนาดที่ให้บริการบนฉลากอาหารให้ดูที่ฉลากอาหารเพื่อ ดูที่เนื้อหาคาร์โบไฮเดรตรวมนับคาร์โบไฮเดรตและเลือกอาหารที่มีคาร์โบไฮเดรตต่ำ. "ตัวเลือกการตอบสนองตั้งแต่ 1 = ไม่ถึง 5 = เสมอ คะแนนเฉลี่ยแสดงถึงความถี่ของพฤติกรรมการอ่านฉลากอาหาร; และทำหน้าที่เป็นหนึ่งในสองตัวชี้วัดของโรคเบาหวานอาหารพฤติกรรมการดูแลตนเองในการวิเคราะห์ของเรา ในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่มีการแทรกแซงการบริหารงานนี้วัดเดียว (ออสบอร์ 2006) ความสอดคล้องภายในตั้งแต่α = 0.92-0.94. โรคเบาหวานการดูแลตนเอง (พฤติกรรมการรับประทานอาหาร) subscale อาหารของผู้ป่วยโรคเบาหวานสรุปแบบสอบถามกิจกรรมการดูแลตนเอง ( SDSCA) เป็นตัวชี้วัดที่เป็นมาตรฐานของพฤติกรรมการรับประทานอาหารในผู้ป่วยโรคเบาหวาน (Toobert, แฮมพ์และกลาสโกว์, 2000) ตัวเลือกการตอบสนองในช่วง 0-7 ที่สอดคล้องกับจำนวนวันในหนึ่งสัปดาห์ คะแนนเฉลี่ยทั่วขนาดสี่รายการที่แสดงให้เห็นถึงความถี่ของการยึดมั่นในคำแนะนำการรับประทานอาหารในช่วงเจ็ดวันที่ผ่านมา. the โรคเบาหวานการดูแลตนเอง (พฤติกรรมการออกกำลังกาย) subscale ใช้สิทธิ SDSCA เป็นตัวชี้วัดที่เป็นมาตรฐานของการออกกำลังกายในผู้ป่วยโรคเบาหวาน (Toobert et al, ., 2000) ตัวเลือกการตอบสนองในช่วง 0-7 ที่สอดคล้องกับจำนวนวันในหนึ่งสัปดาห์ คะแนนเฉลี่ยทั่วขนาดสองรายการที่แสดงให้เห็นถึงความถี่ของการออกกำลังกายในช่วงเจ็ดวันที่ผ่านมา. การควบคุมระดับน้ำตาลglycated ฮีโมโกล (A1C) เป็นตัวชี้วัดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ซึ่งแตกต่างจากการทดสอบความทนทานต่อกลูโคสในช่องปากและการอ่าน Glucometer ซึ่งวัดระดับน้ำตาลในเลือดที่เป็นจุดเดียวในเวลาและมีความไวต่ออาหารหรือการบริโภคเครื่องดื่มการทดสอบ A1C วัดสามเดือนความเข้มข้นของน้ำตาลกลูโคสในเลือดเฉลี่ยและได้รับผลกระทบจากอาหารและเครื่องดื่มในวันที่ การทดสอบ ในการศึกษาของเราเป็นจุดของการดูแลอุปกรณ์ immunoassay ที่ได้รับการรับรองจากชาติ Glychohemoglobin โปรแกรมมาตรฐาน (NGSP) ถูกนำมาใช้ในการวัดของผู้ป่วยระดับ A1C (เคนเนดี้และเฮอร์แมน, 2005). การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ในหมู่ผู้ที่สร้างรูปแบบ IMB อยู่ คำนวณโดยใช้วิธี AMOS 17.0 ซึ่งเป็นโปรแกรมสร้างแบบจำลองสมการโครงสร้าง รุ่นประมาณสอดคล้องกับรูปแบบการ IMB ตามที่อธิบายไว้ในขั้นต้น (JD ฟิชเชอร์และฟิชเชอร์, 1992) และเป็นที่แสดงในภาคผนวก เส้นทางทั้งหมดที่ระบุไว้ในรูปแบบ IMB ยกเว้นห่วงความคิดเห็นที่นำเสนอรูปแบบจากผลลัพธ์ทางสุขภาพกลับไปที่ข้อมูลและแรงจูงใจที่ถูกประมาณในรูปแบบที่แยกต่างหากสำหรับการรับประทานอาหารและการออกกำลังกายขณะที่ทั้งสองมีพฤติกรรมไม่ได้ถือว่าเป็นที่เกี่ยวข้องจำเป็นต้อง การวิเคราะห์ทั้งหมดถูกดำเนินการด้วยความสัมพันธ์เมทริกซ์ที่สร้างขึ้นโดย 118 กรณี ไม่มีข้อมูลที่ขาดหายไปและขนาดของกลุ่มตัวอย่างได้รับการพิจารณาให้เป็นอำนาจเพียงพอในการตรวจสอบผลกระทบขนาดกลาง (Kline, 2004; Loehlin, 1992). ภาคผนวกภาคผนวกข้อมูล-แรงจูงใจ- รูปแบบทักษะเกี่ยวกับพฤติกรรมของผู้ป่วยโรคเบาหวานการดูแลตนเอง (IMB DSC- ) ไคสแควร์ (χ2) ความดีของสถิติพอดีเป็นตัวชี้วัดที่เหมาะสมของรูปแบบที่เหมาะสม แต่เนื่องจากขนาดของกลุ่มตัวอย่างและความแข็งแรงของความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอันอาจมีผลต่อพอดีรูปแบบตามสถิติทดสอบχ2ที่เราอาศัยดัชนีพอดีเปรียบเทียบ (CFI) และรากหมายถึงข้อผิดพลาดของการประมาณ (RMSEA) เพื่อประเมินความเหมาะสมกับรูปแบบ (Ridgon , 1996) ดัชนีทั้งสองได้รับการแนะนำสำหรับการใช้งานประจำ ค่า CFI ที่เกิน 0.90 และค่า RMSEA ด้านล่าง 0.08 แสดงให้เห็นพอดีรูปแบบที่ยอมรับได้ (Ridgon, 1996); และค่า RMSEA ด้านล่าง 0.05 แสดงให้เห็นพอดีปิด (บราวน์และ Cudeck, 1993) เมื่อเร็ว ๆ นี้ค่าใกล้เคียงกับ 0.06 ได้รับการกำหนดให้เป็นตัวบ่งชี้ของ "แบบที่ดี" (Hu & Bentler, 1999) CFI และ RMSEA มีทั้งที่มีความสำคัญในการจำลอง misspecification และน้อยที่สุดได้รับผลกระทบจากขนาดของกลุ่มตัวอย่าง (Ridgon, 1996) สมมติฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของโครงสร้างเฉพาะของโครงสร้างในรูปแบบที่ได้รับการประเมินยังผ่านการตรวจสอบของทิศทางและขนาดของสัมประสิทธิ์เส้นทาง. ไปที่: ผลรวมของ 118 คนเปอร์โตริโกและหญิงเสร็จตราสารทั้งหมดที่กล่าวข้างต้นรวมถึงการทดสอบ A1C . ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับโดยเฉลี่ย 58 ปี, มีชีวิตอยู่ในสหรัฐอเมริกาเป็นเวลา 25 ปีและได้รับการวินิจฉัยที่มีโรคเบาหวานเป็นเวลา 12 ปี ตามที่ระบุไว้ในตารางที่ 1 ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง (68.6%) รายงานความสำเร็จการศึกษาต่ำ (73.7% <มัธยมปลายหรือประกาศนียบัตรเทียบเท่าทั่วไป), ไม่ได้ทำงาน (94.1%) เพียง แต่พูดภาษาสเปนที่บ้าน (84.7%) มีสุขภาพ ประกันภัย (89%) และ / หรือเป็นโรคอ้วน morbidly (75.5%). ตารางที่ 1 ตารางที่ 1 ลักษณะของผู้ป่วย (ยังไม่มี = 118) การประเมินผลของรูปแบบการ IMB พฤติกรรมอาหารตารางที่2 ที่มีการจัดกลุ่มหมายถึงและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานสำหรับแต่ละการประเมินผล ที่สามารถเห็นได้ในตารางที่ 2 คะแนนข้อมูลไม่ปรากฏว่ากลุ่มที่มีต่อคะแนนเป็นไปได้สูงสุดถึงแม้ว่ากลุ่มตัวอย่างโดยรวมได้เฉลี่ยต่อปลายสูงขึ้นของศักยภาพสูงสุดค่าคะแนนรวม เอียงและโด่งแนะนำการแจกแจงปกติทั่วไป ตามที่ CFI และ RMSEA สถิติพอดี, อาหารประมาณรูปแบบการดูแลตัวเองแสดงให้เห็นถึงแบบที่แทบไม่เพียงพอของข้อมูล (ดูรูปที่ 1) χ2 (14, N = 118) = 25.83, p = 0.03, CFI = 0.90, RMSEA = 0.08 (90% CI: 0.03-0.14) เส้นทางจากข้อมูลที่ทักษะพฤติกรรม (เฉพาะการรับรู้ของการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพของทักษะ) จากแรงจูงใจที่จะทักษะพฤติกรรมและทักษะจากพฤติกรรมพฤติกรรมอย่างมีนัยสำคัญและในทิศทางที่คาดการณ์ไว้ ข้อมูลและแรงจูงใจที่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญอีกคนหนึ่ง; และทั้งสองมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมทางอ้อมผ่านทักษะพฤติกรรม สร้างรูปแบบการคิดเป็น 46% ของความแปรปรวนในพฤติกรรมการดูแลตนเองอาหาร; และพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการลดระดับ A1C (β = -0.26, p <0.05). รูปที่ 1 รูปที่ 1 รูปแบบ IMB โรคเบาหวานการดูแลตนเอง (พฤติกรรมอาหาร) ตารางที่ 2 ตารางที่ 2 ผลการวัด (ยังไม่มี = 118) ประเมิน IMB รูปแบบของพฤติกรรมการออกกำลังกายที่สามารถเห็นได้ในตารางที่2 ข้ามมาตรการสำหรับข้อมูลแรงจูงใจและทักษะพฤติกรรมค่าเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่างโดยรวมแนะนำกองทุนสูงโดยทั่วไปของปัจจัยเหล่านี้มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการออกกำลังกาย เอียงและโด่งแนะนำการแจกแจงปกติทั่วไป ตามที่ระบุไว้ในรูปที่ 2 รูปแบบการแสดงให้เห็นถึงประมาณเพียงพอ / พอดีที่ยอดเยี่ยมของข้อมูลχ2 (6, N = 118) = 2.56, p = 0.86, CFI = 1.00 RMSEA = 0.00 (90% CI: 0.00-0.06) เส้นทางจากแรงจูงใจในการออกกำลังกายการออกกำลังกายทักษะพฤติกรรมและทักษะจากการออกกำลังกายพฤติกรรมการออกกำลังกายพฤติกรรมอย่างมีนัยสำคัญ ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจและพฤติกรรมที่ปรากฏพึ่งสมบูรณ์โดยทักษะพฤติกรรม ในขณะที่ข้อมูล covaried อย่างมีนัยสำคัญที่มีแรงจูงใจที่ไม่มีความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างข้อมูลและทักษะพฤติกรรมหรือข้อมูลและพฤติกรรม รูปแบบเต็มรูปแบบคิดเป็น 23% ของความแปรปรวนในการทำงานและพฤติกรรมที่ไม่ได้สัมพันธ์กับ A1C วัดพร้อมกัน. รูปที่ 2 รูปที่ 2 รูปแบบ IMB โรคเบาหวานการดูแลตนเอง (พฤติกรรมการออกกำลังกาย) เพราะบรรทัดฐานของสังคมแสดงให้เห็นถึงการโหลดต่ำในแรงจูงใจของการออกกำลังกาย สร้างเราวิ่งรูปแบบการเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมที่ทัศนคติและบรรทัดฐานการออกกำลังกายส่วนตัวได้รับอนุญาตให้ covary แต่ได้รับการพิจารณาเป็นตัวแทนอิสระจากหลากหลายแง่มุมของแรงจูงใจ ในรุ่นนี้ระบุเพียงเส้นทางจากทัศนคติของการออกกำลังกายการออกกำลังกายทักษะพฤติกรรมอย่างมีนัยสำคัญเช่นเส้นทางจากการออกกำลังกายทักษะพฤติกรรมการออกกำลังกายพฤติกรรม (ดูรูปที่ 3) ข้อมูลการออกกำลังกายและบรรทัดฐานทางสังคมไม่ได้แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทั้งฝึกทักษะพฤติกรรมหรือพฤติกรรม คล้ายกับรูปแบบเต็มรูปแบบนี้ระบุเพียงคิดเป็น 24% ของความแปรปรวนและพฤติกรรมไม่เกี่ยวข้องกับระดับ A1C. รูปที่ 3 รูปที่ 3 สำรวจรูปแบบ IMB โรคเบาหวานการดูแลตนเอง (พฤติกรรมการออกกำลังกาย) ไปที่: คำอธิบายรูปแบบ IMB ของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมสุขภาพ (JD ฟิชเชอร์และฟิชเชอร์, 1992; JDFisher ฟิชเชอร์, Amico et al, 2006;. WA ฟิชเชอร์และ Schachner, ในการกด) ถูกนำมาใช้ในการสร้างกรอบความคิดของทั้งสองปัจจัยที่เป็นโรคเบาหวานที่สำคัญการดูแลตนเองพฤติกรรมการรับประทานอาหารและการออกกำลังกาย รุ่นนี้ได้รับการประเมินสังเกตุด้วยตัวอย่างของเปอร์โตริโกคนอเมริกันและหญิงที่มี T2DM ผลการศึกษาพบว่าโดยรวมที่ IMB รูปแบบตามกรอบสำหรับการทำความเข้าใจพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่ถูกตำแหน่งที่ดีที่จะอธิบายข้อมูลตัวอย่าง ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับอาหารและแรงจูงใจที่มีความสัมพันธ์กับทักษะพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่มีในการเปิดที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมและพฤติกรรมในที่สุดได้รับการเชื่อมโยงกับระดับ A1C ซึ่งสอดคล้องกับรูปแบบการ IMB ซึ่งเสนอว่าสำหรับพฤติกรรมที่ซับซ้อน (เช่นการยึดมั่นในคำแนะนำการรับประทานอาหาร) ข้อมูลและแรงจูงใจเป็นปัจจัยที่ไม่เพียงพอของพฤติกรรม (Amico et al, 2005;. JD ฟิชเชอร์, et al, 2008;. JD ฟิชเชอร์, et al 2004. JD ฟิชเชอร์, ฟิชเชอร์ Amico et al, 2006) ในขณะที่ข้อมูลและแรงจูงใจที่อาจมีความสำคัญในการแสวงหาทักษะและความมั่นใจแม้บุคคลที่ดีที่สุดเพื่อทราบและมีแรงจูงใจสูงคาดว่าจะต่อสู้กับการนำพฤติกรรมสุขภาพที่ซับซ้อนในกรณีที่ไม่มีทักษะการปฏิบัติที่เป็นของแข็งจะทำเช่นนั้น ผลการศึกษานี้สนับสนุนยูทิลิตี้ของรูปแบบ IMB ในการจัดปัจจัยหลักของพฤติกรรมการรับประทานอาหารและการแนะนำเส้นทางสำหรับ IMB รูปแบบการแทรกแซงตามที่ข้อมูลแรงจูงใจและทักษะพฤติกรรมจะมีการกำหนดเป้าหมายอย่างเป็นทางการผ่านทางกลยุทธ์พฤติกรรม. สำหรับรูปแบบการออกกำลังกายทัศนคติต่อ การออกกำลังกายที่มีความสัมพันธ์กับการออกกำลังกายทักษะพฤติกรรมซึ่งมีความสัมพันธ์อิสระกับพฤติกรรมการออกกำลังกาย บรรทัดฐานทางสังคมสำหรับการออกกำลังกาย, การออกกำลังกายข้อมูลที่เกี่ยวข้องและระดับ A1C ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญในการออกกำลังกายพฤติกรรมหรือทักษะพฤติกรรม ในขณะที่มันเป็นไปได้ว่าผลที่ได้ทำในความเป็นจริงได้อย่างถูกต้องสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลสำคัญของข้อมูลและบรรทัดฐานทางสังคมเกี่ยวกับทักษะพฤติกรรมตัวอย่างของเราเราจะถูก จำกัด ในข้อสรุปของเราโดยธรรมชาติของการวัดที่เราใช้ ด้วยชุดรายการที่ จำกัด และความกว้างของความคุ้มครองของข้อมูลและสร้างแรงจูงใจทางสังคมสำหรับการออกกำลังกายก็คือปอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคเบาหวานดูแลตนเอง



อ่านฉลากอาหาร อ่านฉลากอาหาร เป็นวัดที่มีสี่รายการ ส่วนที่ถามว่า " ในช่วง 30 วัน บ่อยครั้งที่เธอมองที่ขนาดการให้บริการข้อมูลบนฉลากอาหาร ดูฉลากอาหารเพื่อดูเนื้อหาทั้งหมดนับคาร์โบไฮเดรต คาร์โบไฮเดรต และเลือก อาหารที่มีคาร์โบไฮเดรตต่ำใน " ตัวเลือกการตอบสนองระหว่าง 1 = ไม่เคยถึง 5 = เสมอคะแนนที่แสดงถึงความถี่ของพฤติกรรมการอ่านฉลากอาหาร และทำหน้าที่เป็นหนึ่งในสองตัวของโรคเบาหวานการดูแลตนเอง อาหาร พฤติกรรม วิเคราะห์ของเรา ในการแทรกแซงการศึกษาก่อนหน้านี้ที่ใช้มาตรการเดียวกันนี้ ( ออสบอร์น , 2006 ) , ความสอดคล้องภายในระหว่างα = . – 92 94 .



( พฤติกรรมอาหาร ) โรคเบาหวานการดูแลตนเองอาหาร ( ของการสรุปกิจกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวานโรงพยาบาล sdsca ) เป็นการวัดมาตรฐานของพฤติกรรมการบริโภคอาหารในผู้ป่วยโรคเบาหวาน ( toobert แฮมป์สัน , & , กลาสโกว์ , 2000 ) ตัวเลือกการตอบสนองช่วงจาก 0 – 7 ซึ่งสอดคล้องกับจำนวนวันในหนึ่งสัปดาห์ คะแนนเฉลี่ยทั้งสี่รายการระดับ หมายถึง ความถี่ของการยึดมั่นในอาหารแนะนำตลอด 7 วัน

.การดูแลโรคเบาหวาน ( การออกกำลังกาย ) การออกกำลังกายของ sdsca
( เป็นการวัดมาตรฐานของกิจกรรมทางกายในผู้ป่วยเบาหวาน ( toobert et al . , 2000 ) ตัวเลือกการตอบสนองช่วงจาก 0-7 สอดคล้องกับจำนวนวันในหนึ่งสัปดาห์ คะแนนเฉลี่ยทั่วสองรายการระดับที่แสดงถึงความถี่ของการใช้งานจริงตลอด 7 วัน ในการควบคุมระดับน้ำตาล



ไกลเคตเตต ( ฮีโมโกลบิน A1C ) กันอย่างแพร่หลายมากที่สุดที่ใช้มาตรการการควบคุมระดับน้ำตาล . ซึ่งแตกต่างจากการทดสอบความอดทนกลูโคสในช่องปากและการอ่าน glucometer ซึ่งวัดระดับกลูโคสในเลือดที่จุดเดียวในเวลาและมีความไวต่ออาหารหรือการบริโภคเครื่องดื่ม การทดสอบ A1c วัดสามเดือนเฉลี่ยระดับน้ำตาลในเลือด ความเข้มข้น และได้รับผลกระทบจากอาหารและเครื่องดื่มในวันทดสอบ ในการศึกษาของเราจุดของการดูแลผู้ป่วย อุปกรณ์ที่ได้รับการรับรองโดยมาตรฐานแห่งชาติ glychohemoglobin โปรแกรม ( ngsp ) เป็นเครื่องมือวัดระดับผู้ป่วย A1c ( Kennedy &เฮอร์แมน , 2005 ) .




การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของรูปแบบโครงสร้างเป็นวิธี IMB Amos 17.0 , โมเดลสมการโครงสร้างโปรแกรมแบบจำลองที่ประเมินสอดคล้องกับ IMB นางแบบเริ่มอธิบาย ( J . D . Fisher & Fisher , 1992 ) , และแสดงในภาคผนวก เส้นทางทั้งหมดที่พบในรุ่นแรก ยกเว้นรุ่นที่เสนอความคิดเห็นลูปจากผลลัพธ์ทางสุขภาพกลับมาให้ข้อมูลและกำลังใจ โดยประเมินในรูปแบบแยกต่างหากสำหรับอาหารและการออกกำลังกายเป็นสองพฤติกรรมจะไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้อง ทั้งหมดได้ดำเนินการกับการวิเคราะห์เมทริกซ์สหสัมพันธ์ที่สร้างขึ้นโดย 118 ราย ไม่มีข้อมูลที่หายไปและขนาดตัวอย่างถือเป็นอำนาจเพียงพอที่จะตรวจสอบผลขนาดกลาง ( ไคลน์ , 2004 ; loehlin , 1992 ) .





ภาคผนวก ภาคผนวก ข้อมูลพฤติกรรมทักษะแรงจูงใจ -- รูปแบบของโรคเบาหวานการดูแลตนเอง ( imb-dsc )

ไคสแควร์ ( χ 2 ) ความดีของสถิติพอดีเป็นวัดที่เหมาะสมของแบบพอดี อย่างไรก็ตาม เนื่องจากขนาดตัวอย่างและความแข็งแรงของความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรอาจไม่สามารถคาดการณ์อิทธิพลแบบพอดีตามไปχ 2 สถิติทดสอบเราอาศัยดัชนีพอดีเปรียบเทียบ ( CFI ) และรากหมายถึงความผิดพลาดของการประมาณ ( RMSEA ) เพื่อประเมินรูปแบบพอดี ( ridgon , 1996 )ดัชนีทั้งสองได้ถูกแนะนำให้ใช้ตามปกติ CFI ค่าที่เกิน 0.90 และค่า RMSEA เท่ากับระบุด้านล่างแบบที่ยอมรับได้พอดี ( ridgon , 1996 ) และค่า RMSEA ข้างล่าง 0.05 บ่งชี้ปิดพอดี ( บราวน์& cudeck , 1993 ) เมื่อเร็วๆ นี้ ค่าใกล้ 0.06 มีเขตตามที่แสดงให้เห็นถึง " พอดี " ( & bentler Hu , 1999 )ทั้งลมและ RMSEA ทั้งไวรุ่น misspecification และน้อยที่สุดที่ได้รับผลกระทบ โดยขนาดตัวอย่าง ( ridgon , 1996 ) สมมติฐานเกี่ยวกับโครงสร้างความสัมพันธ์ที่เฉพาะเจาะจงของโครงสร้างในรูปแบบยังประเมินผ่านการตรวจสอบทิศทางและขนาดของเส้นทางที่ 2


ไป



: ผลลัพธ์ทั้งหมด 118 เปอร์โตริโกชายและหญิงเสร็จเครื่องมือทั้งหมดที่ระบุไว้ข้างต้น รวมทั้งการทดสอบ A1c . ได้แก่ เฉลี่ย อายุ 58 ปี ได้อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาสำหรับ 25 ปี และได้รับการวินิจฉัยกับโรคเบาหวานเป็นเวลา 12 ปี ตามที่ระบุไว้ในตารางที่ 1 ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ( X% ) รายงานการศึกษาต่ำ ( 73.7% % < มัธยมศึกษาตอนปลายหรือประกาศนียบัตรเทียบเท่าทั่วไป )ไม่ทำงาน ( ร้อยละ ) พูดภาษาสเปนเท่านั้นที่บ้าน ( 81.9 % ) มีประกันสุขภาพ ( 89% ) และ / หรือตุ๊ morbidly ( 75.5 จากตาราง 1 )





ลักษณะผู้ป่วย ตารางที่ 1 ( n = 0 )


การประเมิน IMB รูปแบบอาหาร พฤติกรรม

ตารางที่ 2 แสดงค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของแต่ละผลการประเมิน โดยจะเห็นได้จากตารางที่ 2คะแนนข้อมูลไม่ได้ปรากฏกลุ่มที่มีคะแนนสูงสุดที่เป็นไปได้ แม้ว่าตัวอย่างโดยรวมแล้วเฉลี่ยต่อปลายสูงขึ้นของศักยภาพสูงสุดรวมคะแนนค่า แนะนำโดยทั่วไปปกติการแจกแจงเบ้และความโด่ง . ไปตามลม และ RMSEA สถิติพอดี ซึ่งอาหารการดูแลตนเองแบบแสดงพอดีแทบไม่เพียงพอของข้อมูล ( ดูรูปที่ 1 )