Sub-adult western rock lobsters und

Sub-adult western rock lobsters undergo a characteristic moult, which corresponds to a colour transformation from deep red to a pale pink colour (George, 1958). This coincides with a migration during November to January from inshore reefs to their breeding grounds off the coastal shelf (Phillips, 1983). This migration occurs only once during the lobster life cycle and is across stretches of sand and gravel substrates. Those lobsters that are in the migratory phase of their life cycle and have a pale pink shell colour are referred to as white. The term red relates to lobsters with a deep red shell colour, either pre-migration in shallow reef environment or post-migration in deep offshore reefs. Environmental factors such as diet (i.e. carotenoid content), the colour of the background substrate, light intensity, light duration, temperature and many others are known to produce colour changes in crustaceans ( Rao, 1985). However, such environmental factors have proven to be ineffective in returning white lobsters to their normal red colouration ( Melville-Smith et al., 2003). This suggests that these lobsters are held in their white phase by some internally programmed molecular change, rather than as a direct response to environmental change. Therefore, a direct comparison of red and white lobsters provides an excellent system for studying the underlying molecular processes that crustaceans use to incorporate astaxanthin into the shell, and thus produce shell colour.

Shell colour in decapod crustaceans is primarily determined by the carotenoid astaxanthin incorporated into a macromolecular protein complex known as crustacyanin (Chayen et al., 2003). Within this protein complex, astaxanthin is in a ‘free’ or non-esterified state (Cianci et al., 2002 and Chayen et al., 2003). Many marine animals have been shown to possess carotenoprotein complexes that contain unesterified astaxanthin as the prosthetic group (Zagalsky, 1985 and Zagalsky et al., 1990). Crustaceans also have the ability to transform ingested carotenoids into a limited range of closely related derivatives (for example oxygenation of β-carotene into astaxanthin or modification of astaxanthin into astaxanthin esters) (Tanaka et al., 1976, Negre-Sadargues, 1978 and Yamada et al., 1990). Astaxanthin esters are thought to have a storage function in the crustacean epithelium where they are often the predominant form of carotenoid (Howell and Matthews, 1991, Okada et al., 1994 and Dall et al., 1995).

The crustacean exoskeleton perfectly reflects the pattern and colour of the underlying epithelial tissue. Before ecdysis occurs, this epithelial layer is involved in the creation of a new chitinous exoskeleton, including colour patterns (Ghidalia, 1985). It is not known how astaxanthin is deposited in the exoskeleton nor the process by which it is incorporated into the crustacyanin complex. Since unesterified astaxanthin is found within the crustacyanin complex, it might be expected that available levels of unesterified astaxanthin would be a key determinant of crustacyanin complex formation and hence of crustacean shell colour. In this paper, we address this issue by comparing free and esterified astaxanthin levels in the shells and underlying epithelia of red and white western rock lobsters and as such take the first steps towards understanding the regulation of crustacean shell colour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล็อบสเตอร์หินย่อยผู้ใหญ่ตะวันตกรับ moult ลักษณะเป็น ซึ่งสอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงสีจากสีแดงจะมีสีชมพูซีด (จอร์จ 1958) นี้กรุณา ด้วยการโยกย้ายในระหว่างเดือนพฤศจิกายนถึงมกราคมจากปะการัง inshore ไปจากพันธุ์ของพวกเขาปิดชั้นชายฝั่ง (ไขควง 1983) ย้ายนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในช่วงวงจรชีวิตของกุ้ง และอยู่ตรงข้ามพื้นที่ของพื้นผิวทรายและกรวด กล็อบสเตอร์เหล่านั้นที่อยู่ในขั้นตอนการอพยพของวัฏจักร และมีสีซีดสีชมพูเปลือก อย่างเป็นขาว คำแดงกับกุ้งก้ามกรามมีสีเปลือกสีแดงลึก โยกย้ายก่อนในสภาพแวดล้อมของแนวปะการังน้ำตื้น หรือโยกย้ายหลังในแนวปะการังลึกต่างประเทศ ปัจจัยแวดล้อมเช่นอาหาร (เช่น carotenoid เนื้อหา), สีของพื้นผิวของพื้นหลัง ความเข้มแสง ช่วงแสง อุณหภูมิ และอื่น ๆ อีกมากมายรู้จักกันในการผลิตสีการเปลี่ยนแปลงในครัสเตเชีย (ราว 1985) อย่างไรก็ตาม ปัจจัยแวดล้อมดังกล่าวได้รับการพิสูจน์แล้วไม่มีผลในความขาวกุ้งก้ามกรามของ colouration สีแดงปกติ (Melville Smith et al., 2003) แนะนำว่า กล็อบสเตอร์เหล่านี้จะมีขึ้นในระยะความขาว โดยการเปลี่ยนแปลงระดับโมเลกุลบางอย่างภายในช่องโปรแกรม แทนที่ จะ เป็นการตอบรับการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมโดยตรง ดังนั้น การเปรียบเทียบโดยตรงของกุ้งก้ามกรามสีแดง และสีขาวให้เป็นระบบแห่งสำหรับการศึกษาพื้นฐานระดับโมเลกุลกระบวนการว่า พบการรวม astaxanthin ใน shell และจึง ผลิตสีเปลือกส่วนใหญ่มีกำหนดสีเปลือกใน decapod พบ โดย astaxanthin carotenoid ที่รวมเข้าเป็น macromolecular โปรตีนคอมเพล็กซ์เป็น crustacyanin (Chayen et al., 2003) ภายในโปรตีนนี้ซับซ้อน astaxanthin อยู่ในสถานะ 'ฟรี' หรือไม่ใช่ esterified (Cianci et al., 2002 และ Chayen et al., 2003) มีการแสดงสัตว์ทะเลมากมายมั่ง carotenoprotein คอมเพล็กซ์ที่ประกอบด้วย unesterified astaxanthin กลุ่ม prosthetic (Zagalsky, 1985 และ Zagalsky และ al., 1990) พบยังมีความสามารถในการติดเครื่องแล้ว carotenoids ในช่วงจำกัดของตราสารอนุพันธ์ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด (เช่น oxygenation ของβ-แคโรทีนเป็น astaxanthin) หรือการปรับเปลี่ยนของ astaxanthin astaxanthin esters ใน (ทานากะ et al., 1976, Negre Sadargues, 1978 และยามาดะและ al., 1990) Astaxanthin esters จะคิดว่า ต้องมีฟังก์ชั่นใน epithelium ครัสเตเชียนที่มัก carotenoid แบบกัน (Howell และแมธธิวส์ 1991, al. และโอคาดะ 1994 และ Dall et al., 1995)โครงกระดูกภายนอกครัสเตเชียนสะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบและสีของเนื้อเยื่อ epithelial ต้นสมบูรณ์ ก่อน ecdysis ชั้น epithelial นี้มีส่วนร่วมในการสร้างตัวใหม่ chitinous โครงกระดูกภายนอก รูปแบบสี (Ghidalia, 1985) รวมทั้ง ไม่เรียกว่าวิธีฝาก astaxanthin ในโครงกระดูกภายนอกหรือการที่มันเป็นส่วนประกอบเป็น crustacyanin ซับซ้อน ตั้งแต่ unesterified astaxanthin พบใน crustacyanin ซับซ้อน จึงคาดหมายว่า ระดับว่างของ unesterified astaxanthin จะดีเทอร์มิแนนต์คีย์ของ crustacyanin ซับซ้อนก่อ และดังนั้นหอยครัสเตเชียนสี ในเอกสารนี้ เราแก้ไขปัญหานี้ โดยการเปรียบเทียบระดับฟรี และ esterified astaxanthin ในเปลือกหอย และ epithelia แบบตะวันตกสีแดง และสีขาวของกุ้งก้ามกราม และทำขั้นตอนแรกต่อเข้าใจระเบียบสีหอยครัสเตเชียนดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ใหญ่ย่อยกั้งตะวันตกได้รับการลอกคราบลักษณะซึ่งสอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสีจากสีแดงเข้มเป็นสีสีชมพูอ่อน (จอร์จ, 1958) นี้เกิดขึ้นพร้อมกับการโยกย้ายในช่วงเดือนพฤศจิกายนที่จะเดือนมกราคมจากแนวฝั่งไปยังพื้นที่เพาะพันธุ์ของพวกเขาออกสันดอน (ฟิลลิป, 1983) การอพยพครั้งนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในช่วงวงจรชีวิตของกุ้งก้ามกรามและอยู่ฝั่งตรงข้ามเหยียดของหาดทรายและกรวดพื้นผิว กุ้งก้ามกรามผู้ที่อยู่ในขั้นตอนการอพยพย้ายถิ่นของวงจรชีวิตของพวกเขาและมีสีเปลือกสีชมพูอ่อนจะเรียกว่าเป็นสีขาว สีแดงเป็นคำที่เกี่ยวข้องกับกุ้งก้ามกรามที่มีสีเปลือกสีแดงเข้มทั้งก่อนการย้ายถิ่นในสภาพแวดล้อมแนวปะการังน้ำตื้นหรือการโพสต์การโยกย้ายในแนวปะการังนอกชายฝั่งลึก ปัจจัยสิ่งแวดล้อมเช่นการรับประทานอาหาร (เช่นเนื้อหา carotenoid) สีของพื้นผิวพื้นหลัง, ความเข้มของแสงระยะเวลาแสงอุณหภูมิและอื่น ๆ อีกมากมายเป็นที่รู้จักกันในการผลิตการเปลี่ยนแปลงสีในกุ้ง (ราว 1985) อย่างไรก็ตามปัจจัยสิ่งแวดล้อมเช่นได้รับการพิสูจน์จะไม่ได้ผลในการกลับกุ้งขาวสีแดงตามปกติ (เมลวิลล์สมิ ธ et al., 2003) นี้แสดงให้เห็นว่ากุ้งเหล่านี้จะมีขึ้นในขั้นตอนการสีขาวของพวกเขาโดยบางโปรแกรมภายในการเปลี่ยนแปลงโมเลกุลมากกว่าที่จะเป็นตอบสนองโดยตรงกับการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม ดังนั้นการเปรียบเทียบโดยตรงของกุ้งก้ามกรามสีแดงและสีขาวมีระบบที่ดีเยี่ยมสำหรับการศึกษากระบวนการโมเลกุลพื้นฐานที่กุ้งใช้ในการรวม astaxanthin เข้าไปในเปลือกจึงผลิตสีเปลือก. สีเชลล์ปูและกุ้งจะกำหนดโดย astaxanthin carotenoid รวมอยู่ใน ที่ซับซ้อนโปรตีนโมเลกุลที่รู้จักกันเป็น crustacyanin (Chayen et al., 2003) ภายในที่ซับซ้อนโปรตีนนี้ astaxanthin อยู่ใน 'ฟรี' หรือรัฐที่ไม่ใช่ esterified (Cianci et al., 2002 และ Chayen et al., 2003) สัตว์ทะเลจำนวนมากได้รับการแสดงที่จะมี carotenoprotein คอมเพล็กซ์ที่มี astaxanthin unesterified เป็นกลุ่มเทียม (Zagalsky 1985 และ Zagalsky et al., 1990) กุ้งยังมีความสามารถในการเปลี่ยน carotenoids ติดเครื่องเป็นช่วง จำกัด ของสัญญาซื้อขายล่วงหน้าที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด (เช่นออกซิเจนของβแคโรทีนเข้า astaxanthin หรือเปลี่ยนแปลง astaxanthin เข้าเอสเทอ astaxanthin) (ทานากะ et al., 1976 Negre-Sadargues 1978 และยามาดะ et al., 1990) เอสเทอ Astaxanthin มีความคิดที่จะมีฟังก์ชั่นการจัดเก็บข้อมูลในเยื่อบุผิวกุ้งที่พวกเขามักจะมีรูปแบบที่โดดเด่นของ carotenoid (โฮเวลล์และแมตทิวส์ 1991 ดะ et al., 1994 และดอลล์ et al., 1995). รพกุ้งได้อย่างสมบูรณ์แบบสะท้อนให้เห็นถึง รูปแบบและสีของเนื้อเยื่อเยื่อบุผิวพื้นฐาน ก่อนที่จะเกิดขึ้น ecdysis นี้ชั้นเยื่อบุผิวมีส่วนร่วมในการสร้างรพ chitinous ใหม่รวมทั้งรูปแบบสี (Ghidalia, 1985) มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครรู้ว่า astaxanthin เป็นเงินฝากในรพหรือกระบวนการโดยที่มันจะถูกรวมอยู่ในที่ซับซ้อน crustacyanin ตั้งแต่ unesterified astaxanthin พบภายในที่ซับซ้อน crustacyanin ก็อาจจะคาดหวังว่าระดับที่มีอยู่ของ astaxanthin unesterified จะเป็นปัจจัยสำคัญของการก่อ crustacyanin ซับซ้อนและด้วยเหตุที่มีสีเปลือกกุ้ง ในบทความนี้เราแก้ไขปัญหานี้โดยการเปรียบเทียบฟรีและ esterified ระดับ astaxanthin ในเปลือกหอยและพื้นฐาน epithelia ของสีแดงและสีขาวกั้งตะวันตกและเป็นเช่นใช้ขั้นตอนแรกของการทำความเข้าใจเกี่ยวกับกฎระเบียบของกุ้งสีเปลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แขวงตะวันตกผ่านผู้ใหญ่หินกุ้งก้ามกรามลอกคราบลักษณะซึ่งสอดคล้องกับสีเปลี่ยนจากแดงลึกสีชมพูอ่อนสี ( จอร์จ , 1958 ) นี้เป็นช่วงที่มีการอพยพในช่วงพฤศจิกายนถึงมกราคมจากเลียบฝั่งปะการังแหล่งเพาะพันธุ์ของพวกเขาปิดการเก็บรักษาชายฝั่ง ( Phillips , 1983 )การโยกย้ายครั้งนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในช่วงกุ้งวงจรชีวิตและข้ามเหยียดของหาดทรายและพื้นผิวกรวด ผู้ที่ลอบสเตอร์อยู่ในขั้นตอนอพยพของวงจรชีวิตของพวกเขาและมีสีชมพูอ่อน สีเปลือกจะเรียกว่าขาว คำที่เกี่ยวข้องกับกุ้งมังกรสีแดงกับสีแดงเปลือกลึกสีเหมือนกันก่อนการย้ายถิ่นในสภาพแวดล้อมแนวปะการังตื้นหรือโพสต์ในแนวปะการัง นอกชายฝั่งของลึกปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม เช่น อาหาร ( เช่น แคโรทีนเนื้อหา ) , สีของพื้นผิวพื้นหลังเข้ม ช่วงเวลา แสง อุณหภูมิ และคนอื่น ๆเป็นที่รู้จักกันในการผลิตสีเปลี่ยนครัสเตเชีย ( ราว พ.ศ. 2528 ) อย่างไรก็ตาม ปัจจัยดังกล่าวได้พิสูจน์แล้วจะไม่สามารถกลับกุ้งมังกรสีขาวสีแดงของพวกเขาปกติ ( เมลวิลล์ Smith et al . , 2003 )นี้แสดงให้เห็นว่ากุ้งเหล่านี้จะจัดขึ้นในเฟสของขาวจากภายในโปรแกรมโมเลกุลเปลี่ยนไป แทนที่จะเป็น การตอบสนองโดยตรงเพื่อเปลี่ยนสิ่งแวดล้อม ดังนั้นการเปรียบเทียบโดยตรงของกุ้งมังกรสีแดงและสีขาวมีระบบที่ยอดเยี่ยมสำหรับการศึกษาพื้นฐานโมเลกุลกระบวนการที่สัตว์ใช้รวมแอสตาแซนธินในเปลือกและทำให้การผลิตเปลือกสี

เปลือกหอยสีใน decapod กุ้งเป็นหลัก โดยพิจารณาในแอสทาแซนทินรวมอยู่ในแมคโครโมเลกุลโปรตีนที่ซับซ้อนที่เรียกว่า ครัสตาไซยานิน ( ชาเย็น et al . , 2003 ) ภายในโปรตีนที่ซับซ้อน , แอสตาแซนธินใน ' ฟรี ' หรือไม่ esterified รัฐ ( cianci et al . , 2002 และชาเย็น et al . , 2003 )สัตว์ทะเลจำนวนมากได้รับการแสดงที่จะมีขึ้น carotenoprotein ที่มี unesterified แอสทาแซนทินและกลุ่มเทียม ( zagalsky 2528 และ zagalsky et al . , 1990 )กุ้งยังมีความสามารถในการแปลงจากแคโรทีนอยด์ในช่วง จำกัด ของอนุพันธ์ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด ( เช่น บีตา - แคโรทีนเป็นออกซิเจนของแอสตาแซนทีน หรือการปรับเปลี่ยนของแอสตาแซนทินเป็นแอสตาแซนธิน ( เอสเทอร์ ) ทานากะ et al . , 1976 , 1978 และยามาดะ sadargues negre , et al . , 1990 )แอสตาแซนทินเทอร์ มีความคิดที่จะมีกระเป๋าฟังก์ชันในครัสเตเชียนเยื่อบุผิวที่พวกเขามักจะฟอร์มเด่นของแคโรทีนอยด์ ( Howell และ แมทธิว , 1991 , โอคาดะ et al . , 1994 และดอล et al . , 1995 ) .

ครัสเตเชียโครงสร้างสมบูรณ์สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบและสีสันของต้นแบบเนื้อเยื่อบุผิว . ก่อนที่จะรอช้าเกิดขึ้นชั้นเยื่อบุผิว นี้จะเกี่ยวข้องกับการสร้างของ เทพชัย หย่อง chitinous ใหม่รวมทั้งรูปแบบสี ( ghidalia , 1985 ) มันไม่เป็นที่รู้จักว่าแอสตาแซนธินจะฝากในโครงสร้างและกระบวนการ ซึ่งมันรวมอยู่ในครัสตาไซยานินที่ซับซ้อน ตั้งแต่ unesterified แอสตาแซนทินที่พบภายในครัสตาไซยานินที่ซับซ้อนมันอาจจะคาดหวังว่าใช้ได้ระดับ unesterified แอสทาแซนทินจะเป็นปัจจัยสําคัญของการก่อตัวและครัสตาไซยานินที่ซับซ้อนจึงสีเปลือกสัตว์จำพวกนั้น ในกระดาษนี้เราแก้ไขปัญหานี้โดยการเปรียบเทียบฟรีและ esterified แอสตาแซนธินในระดับเปลือกและต้นมีสีแดงและสีขาว เวสเทิร์น ร็อคล็อบสเตอร์และเช่นใช้ขั้นตอนแรกที่มีต่อความเข้าใจในระเบียบสีเปลือกสัตว์จำพวกนั้น