Whether it was about alcohol tolera

Whether it was about alcohol tolerance or not, Shin felt a little tipsy, but not more than a certain degree of loss of awareness. He wasn’t slurring and didn’t stagger around either. When he thought about the alcohol percentage, he himself would certainly be down for the night if this was in the real world, and it was a good thing that it became difficult to expose shameful behavior with alcohol. There was no need to be troubled by some strong alcohol, even though he normally should be.

“Though I’ve had this body for one year, what’s happened to my real body… Well, now might not be the time to think about it.”

While Schnee took Tiera to her room, Shin tidied up the tableware. Shin suddenly thought of these kind of things while wiping the table. He didn’t know whether it was possible to return either, so it was no use even if he thought about it.

After the tidying-up was finished, Schnee returned.

“That was quick.”

“Because I’m used to doing this.”

Since he lived alone in the real world, he had to do the dishes on his own. Certainly he didn’t do it during the game, but he remembered how to unexpectedly.

“Yuzuha is sleepy…”

Yuzuha was falling into a doze on top of the desk.

“That’s right. We too, should go to sleep soon.”

“Let’s do so. Since Shin’s room was left as it is, it can be used immediately.”

“I appreciate it.”

After leaving the living room, Shin headed toward his own room while carrying Yuzuha. It was the room for Shin and the other support characters in Tsuki no Hokora, though there was also an extra room for more guests and customers to use. Even though a guest or customer room and the like was not needed, it was the result of the obsession from Cain and Shin; which could be said to have made useless additions in that construct, the Tsuki no Hokora. The place was thoroughly discussed about and they fussed over such pointless things; as it was the expected outcome when Japanese people get excited.

“It really hasn’t changed.”

He entered his own room and looked around inside. The inside area of the room was approximately 16 tatami mats big, with a bed and a desk. There were multiple shelves where trophies and items obtained from various events were displayed. Not many things were there. It was a plain room. The room might have been cleaned regularly, as dust hadn’t accumulated.

Moonlight entered naturally from the window, but the light that night was terribly weak. He proceed to change his clothes without turning on the light, because he had the skill 【Night Vision】. Because there were no such things like pajamas in this world, he chose equipment with a jersey-like material.

Yuzuha had jumped onto the bed the moment they entered the room and it was already curled up next to the pillows.

“Somehow here is the best place to let myself relax.”

Was it because he had lived here since the game time? He could relax his mind and didn’t have to set up barriers because it was already fully equipped with a very powerful security system. He didn’t have to consider the possibility of a guy attacking him while he was sleeping, quite unlike the time during the death game; so he was able to genuinely relax for the first time since he came into this world again.

Of course, when there was an assailant, he would deal a serious blow, for it was deserved.

“Yuzuha…did you fall asleep? That won’t do, I should sleep too.”

As the alcohol set in, he lay down on the bed with a good feeling enveloping him.

When he closed his eyes and gradually felt his consciousness getting blurry, something soft suddenly clung around his right arm. Normally, he would jump up to his feet and shake it off in that situation. However, Shin’s body’s awareness told him that he didn’t feel any danger at all.

“?”

Was it embracing him rather than twining around? There were only two people in the Tsuki no Hokora who could do such a thing, and one person was already down for the count.

There was no reaction from the continuous activated skill for an anti surprise attack. Shin’s own intuition didn’t signal it as an enemy either.

Because it somehow had no particular movement, he turned his neck and looked at his right arm.

Beside him lay the figure of Schnee, who was already asleep, clinging to Shin’s arm. His right arm was wedged in between Schnee’s breasts. The identity of the softness he first felt was this.

(Seriously…is such a development even possible?)

With a different meaning from the time in front of the dishes, a gulping sound resounded in the room.

Even Shin was a man. He didn’t know about NPCs, but the Schnee in this world was undoubtedly the real deal. As a matter of course, there was no way he didn’t feel anything.

And frankly speaking, Schnee was created by combining Shin’s preferences. If he had picked her up, taken her into the room, and laid her on the bed, then he could lie down next to her with a gentleman’s behaviour. However, Schnee’s body-temperature was transmitted to his right arm, which was currently embraced closely, and the softness of her breasts put a hold on his reasoning power. His left hand stretched toward Schnee unconsciously, even though he was aware of it.

(This is…bad.)

He didn’t mean to do it, but due to the influence of the alcohol, by any means, he couldn’t take his eyes off of the defenseless sleeping face.

He understood it. Yes, he understood this was not good.

He desperately tried to cool down his head that was overheating, but his reasoning didn’t act like he expected.

He was entranced by her.

Her extremely defenseless face, innocent, and seemingly sad somewhere.

It was just by a little, but he wanted to leave his arm there a bit longer before excusing himself from Schnee.

It was at that moment. When the moon that was obscured by the clouds finally appeared.

The moonlight that was obstructed until now shone inside the room gracefully. It reached the edge of the bed, the place where Schnee just lay down.

“…!?”

When illuminated by the moonlight, Schnee’s body faintly shone. The silvery hair, which was spread on top of the bed, reflected the moonlight and emitted a mysterious shine. And then, a stream of bright sparkles from her closed eyes slammed into Shin’s eyes.

“Schnee…”

The flowing sparkles were tears that she shed.

It was flowing from the closed eyes in a straight line and dampened Shin’s clothes.

“…………”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความอดทนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หรือไม่ชินรู้สึกมึนเมาเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ไม่เกินระดับหนึ่งของการสูญเสียของการรับรู้ เขาก็ไม่ได้ถ้อยและไม่ซวนเซไปรอบ ๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ร้อยละเขาเองแน่นอนจะลงในคืนนี้คือถ้าในโลกจริงและมันก็เป็นสิ่งที่ดีที่มันจะกลายเป็นเรื่องยากที่จะเผยให้เห็นพฤติกรรมที่น่าอับอายกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ไม่จำเป็นต้องเป็นทุกข์โดยบางส่วนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่แข็งแกร่งแม้เขาจะได้ตามปกติที่ควรจะเป็น. "แม้ว่าฉันมีร่างกายนี้เป็นเวลาหนึ่งปีสิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างกายที่แท้จริงของฉัน ... ดีตอนนี้อาจจะไม่ได้เวลาที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ . "ในขณะที่หิมะเอาTiera ที่ห้องของเธอชิน tidied ขึ้นใช้บนโต๊ะอาหาร ชินจู่ ๆ ก็คิดว่าชนิดของสิ่งเหล่านี้ในขณะเช็ดโต๊ะ เขาไม่ทราบว่ามันเป็นไปได้ที่จะกลับมาอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้มันเป็นใช้ไม่ได้แม้ว่าเขาจะคิดเกี่ยวกับมัน. หลังจากที่การจัดเก็บขึ้นเสร็จหิมะกลับ. "นั่นคืออย่างรวดเร็ว." "เพราะฉันใช้ในการทำ นี้. "นับตั้งแต่ที่เขาอาศัยอยู่คนเดียวในโลกแห่งความจริงที่เขาจะต้องทำอาหารด้วยตัวเขาเอง แน่นอนเขาไม่ได้ทำมันในระหว่างเกม แต่เขาจำได้ว่าไปอย่างไม่คาดคิด. "Yuzuha คือง่วงนอน ... " Yuzuha ได้ตกไปอยู่ในเคลิ้มที่ด้านบนของโต๊ะ. "ที่เหมาะสม เราก็ควรจะไปนอนเร็ว ๆ นี้. "" เราจะทำเช่นนั้น ตั้งแต่ห้องชินถูกทิ้งให้มันเป็นก็สามารถใช้งานได้ทันที. "" ฉันขอขอบคุณมัน. "หลังจากออกจากห้องนั่งเล่นชินมุ่งหน้าไปยังห้องพักของตัวเองในขณะที่แบกYuzuha มันเป็นห้องพักสำหรับชินและตัวละครอื่น ๆ ที่สนับสนุนใน Tsuki ไม่มี Hokora แม้ว่าจะมีนอกจากนั้นยังมีห้องพิเศษสำหรับผู้เข้าพักมากขึ้นและลูกค้าที่ใช้ แม้ว่าจะเป็นแขกหรือห้องพักของลูกค้าและไม่ชอบก็ไม่จำเป็นก็เป็นผลมาจากความหลงใหลจากอดัมและชินนั้น ซึ่งอาจจะกล่าวได้ทำเพิ่มเติมไร้ประโยชน์ในการสร้างนั้น Tsuki ไม่มี Hokora สถานที่ที่ถูกกล่าวถึงอย่างละเอียดเกี่ยวกับพวกเขาอยุ่และมากกว่าสิ่งที่ไม่มีจุดหมายดังกล่าว มันเป็นผลที่คาดว่าเมื่อมีคนญี่ปุ่นได้รับความตื่นเต้น. "จริงๆมันไม่ได้เปลี่ยน." เขาเข้ามาในห้องของตัวเองและมองไปรอบ ๆ ภายใน พื้นที่ด้านในของห้องพักประมาณ 16 เสื่อทาทามิขนาดใหญ่ที่มีเตียงและโต๊ะทำงาน มีชั้นวางที่หลายรางวัลและรายการที่ได้รับจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่มีการแสดงผลเป็น หลายสิ่งหลายอย่างไม่ได้อยู่ที่นั่น มันเป็นห้องธรรมดา ห้องพักอาจได้รับการทำความสะอาดอย่างสม่ำเสมอเช่นฝุ่นไม่ได้สะสม. แสงจันทร์เข้ามาตามธรรมชาติจากหน้าต่าง แต่ไฟในคืนนั้นอ่อนแอชะมัด เขาดำเนินการต่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาโดยไม่ต้องเปิดไฟเพราะเขามีทักษะ【】 Night Vision เพราะไม่มีสิ่งดังกล่าวเช่นชุดนอนในโลกนี้เขาเลือกอุปกรณ์ด้วยวัสดุเสื้อเหมือน. Yuzuha ได้กระโดดบนเตียงขณะที่พวกเขาเข้ามาในห้องและมันก็ขดขึ้นแล้วติดกับหมอน. "อย่างใดที่นี่คือ สถานที่ที่ดีที่สุดที่จะปล่อยให้ตัวเองผ่อนคลาย. "มันเป็นเพราะเขาได้อาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่เวลาเกมหรือไม่ เขาจะผ่อนคลายจิตใจของเขาและไม่ได้มีการตั้งค่าอุปสรรคเพราะมันถูกแล้วที่เพียบพร้อมไปด้วยระบบรักษาความปลอดภัยที่มีประสิทธิภาพมาก เขาไม่ได้มีการพิจารณาความเป็นไปของผู้ชายโจมตีเขาในขณะที่เขากำลังนอนหลับที่ค่อนข้างแตกต่างเวลาในระหว่างเกมการเสียชีวิตนั้น ดังนั้นเขาก็สามารถที่จะผ่อนคลายอย่างแท้จริงเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เขาเข้ามาในโลกนี้อีกครั้ง. แน่นอนเมื่อมีคนร้ายเขาจะจัดการระเบิดร้ายแรงสำหรับมันก็สมควรได้รับ. "Yuzuha ... คุณไม่หลับ? ที่จะไม่ทำผมควรนอนมากเกินไป. "ในฐานะที่เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ตั้งอยู่ในเขาล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความรู้สึกที่ดีที่ห่อเขา. เมื่อเขาปิดตาและค่อยๆรู้สึกจิตสำนึกของเขาได้รับการเบลอสิ่งที่อ่อนนุ่มยึดจู่ ๆ รอบของเขา แขนขวา. ปกติเขาจะกระโดดขึ้นไปที่เท้าของเขาและเขย่ามันออกอยู่ในสถานการณ์ที่ แต่รับรู้ของร่างกายชินของเขาบอกว่าเขาไม่ได้รู้สึกว่าอันตรายใด ๆ . "?" มันกอดเขามากกว่าพันรอบ? มีเพียงสองคนใน Tsuki ไม่มี Hokora ที่สามารถทำสิ่งดังกล่าวและคนคนหนึ่งที่มีอยู่แล้วลงนับ. มีปฏิกิริยาจากทักษะอย่างต่อเนื่องเปิดใช้งานสำหรับการจู่โจมป้องกันไม่ได้ สัญชาตญาณของตัวเองชินไม่ได้ส่งสัญญาณว่ามันเป็นศัตรูอย่างใดอย่างหนึ่ง. เพราะมันอย่างใดไม่มีการเคลื่อนไหวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาหันคอของเขาและมองไปที่แขนข้างขวาของเขา. นอกจากนี้เขาวางร่างของหิมะที่กำลังนอนหลับอยู่แล้วยึดติดกับแขนชิน แขนข้างขวาของเขาถูกแทรกในระหว่างหน้าอกของหิมะ ตัวตนของความนุ่มนวลครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าเป็นแบบนี้. โดย(อย่างจริงจัง ... เป็นเช่นการพัฒนาไปได้?) ที่มีความหมายที่แตกต่างจากเวลาในด้านหน้าของอาหารที่กลืนเสียงดังก้องในห้องพัก. แม้ชินเป็นผู้ชาย เขาไม่ได้รู้เกี่ยวกับ NPCs แต่หิมะในโลกนี้คือไม่ต้องสงสัยเรื่องจริง ในฐานะที่เป็นเรื่องของหลักสูตรมีวิธีการที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไร no. และพูดตรงไปตรงมาหิมะที่ถูกสร้างขึ้นโดยการรวมการตั้งค่าของชิน ถ้าเขาได้เลือกเธอขึ้นพาเธอเข้าไปในห้องและวางเธอลงบนเตียงแล้วเขาจะนอนลงข้าง ๆ เธอมีพฤติกรรมสุภาพบุรุษ แต่หิมะร่างกายอุณหภูมิถูกส่งไปที่แขนข้างขวาของเขาซึ่งได้รับการกอดในขณะนี้อย่างใกล้ชิดและความนุ่มนวลของหน้าอกของเธอใส่ไว้ในอำนาจเหตุผลของเขา มือซ้ายของเขาที่มีต่อการยืดหิมะโดยไม่รู้ตัวแม้เขาจะตระหนักถึงมัน. (นี่คือ ... ไม่ดี.) เขาไม่ได้หมายความว่าจะทำ แต่เนื่องจากอิทธิพลของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์โดยวิธีการใด ๆ ที่เขาไม่สามารถใช้ ดวงตาของเขาออกจากใบหน้านอนที่พึ่ง. เขาเข้าใจมัน ใช่เขาเข้าใจเรื่องนี้ไม่ดี. หมดเขาพยายามที่จะเย็นลงหัวของเขาที่ถูกความร้อนสูงเกินไป แต่เหตุผลของเขาไม่ได้ทำเหมือนอย่างที่เขาคาดว่า. เขาถูกตะลึงของเธอ. เธอใบหน้าที่พึ่งมากบริสุทธิ์และเศร้าที่ดูเหมือนจะอยู่ที่ไหนสักแห่งมันเป็นเพียงแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เขาต้องการที่จะออกจากแขนของเขามีบิตนานก่อนที่จะอภัยตัวเองจากหิมะ. มันเป็นช่วงเวลาที่ เมื่อดวงจันทร์ที่ถูกบดบังด้วยเมฆสุดท้ายปรากฏ. แสงจันทร์ที่ถูกบดบังจนส่องในขณะนี้ภายในห้องได้อย่างสง่างาม ถึงขอบเตียงที่สถานที่ที่หิมะเพียงแค่วางลง. "... !?" เมื่อสว่างด้วยแสงจันทร์, ร่างกายของหิมะส่องแผ่วเบา ผมสีเงินซึ่งได้รับการแพร่กระจายบนเตียงสะท้อนแสงจันทร์และปล่อยออกมาเงาลึกลับ แล้วกระแสของปกคลุมสดใสจากดวงตาที่ปิดสนิทของเธอกระแทกเข้าไปในดวงตาของชิน. "หิมะ ... " ปกคลุมไหลน้ำตาที่เธอหลั่งน้ำตา. มันก็ไหลออกมาจากดวงตาที่ปิดเป็นเส้นตรงและชุบเสื้อผ้าชิน. "......... ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ว่าจะเป็นเกี่ยวกับแอลกอฮอล์ความอดทนหรือไม่ ชินรู้สึกเมาเล็กน้อย แต่ไม่เกินระดับหนึ่งของการสูญเสียของการรับรู้ เขาไม่ใช่เสียงเบลอๆไม่เดินโซเซเหมือนกัน เมื่อเขาคิดถึงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ร้อยละ ตัวเขาเองจะต้องลงคืน ถ้าเป็นในโลกจริง