The one who had just been rescued f

The one who had just been rescued from below, sits at the edge of the valley cliff, and for the first time, he sees Gui Wan appear in such a sorry state, her clothes in a somewhat worn-out mess, her complexion pale, his heart throbs in pain, as though needles were pricking him all over his body. His face appears gloomy, originally planning to give her a round of merciless scolding, but seeing the state she is currently in, the pent up fury filling his chest could only come out in form of a long sigh, lowering his body to gather her in his arms, pulling her into his embrace, he gently asks: “Are you hurt?”

This one phrase, with such simplicity, was actually overflowing with incredible warmth. Not knowing why, it just sounds like water in general, just one drip, would drip into the depths of Gui Wan’s heart, spreading all over her, with a face of complexity, heart wringing in pain, she had yet to react when she sees Lou Che painfully, dearly, reaching out to gently wipe her face, and only then did she realise, the tears were already spilling out from her eyes.

One drop, two drops……the tears continues to fall, even she does not know why she is crying, is this the fear of standing between life and death? Is it the powerlessness, the helplessness of sorrows? Or is it……

Seeing her silent tears, another round of throbbing shakes his heart, he reaches up to wipe her tears, wanting to help her wipe away her sorrows and fear, but when his hand reached out, he could feel the pain and burning sensation on his hand, those tears, were really heavy……

Lightly holding her, not caring about the surprised eyes surrounding him, Lou Che could feel a burst of rattling in his heart. Just about to lift her up and turn around, he suddenly notices that by the valley cliff, one soldier is carrying another person on his back, could that be the man that fell down the valley with Gui Wan? Watching as he gets rescued, he glances over, a flash of faint silver greets the eyes, his injured arm appears to be tied up with Gui Wan’s hair ribbon, gazing for a long while, he catches a glimpse of the man’s face, and freezes on the spot, is that not Lin Rui En?

Meeting Lin Rui En’s eyes, holding a fair amount of indifference, this person stands on the same power level as he, unfortunately he is often outside, and the two people have never socialised with one another, his thoughts makes a turn, a little shocked as to why he and Gui Wan would be together. Unfortunately this is not the time to pursue the matter, Lou Che calmly speaks: “General Lin, is your injury serious?”

A face like frost shows no signs of change, only responding with a few light nods, “It’s nothing.” Unconsciously, his eyes wanders over to the slender figure, seeing her turn her head upon hearing their voices, her face actually overflowing with tears, he immediately freezes, and his expression falters.

“General Lin,” Gui Wan gently breaks away from Lou Che’s embrace, feeling a little embarassed by her tears just now, she courteously smiles towards Lin Rui En as she speaks: “Thank you for your life-saving grace.”

He unknowingly nods again, shocked by her tears, he could not possibly look away.

“General Lin.” Lou Che’s cold voice interrupts his gaze, Lin Rui En looks into his motionless eyes.

Lou Che pauses for a moment before finally opening his mouth, more or less unwilling, but is still grateful no matter what: “General Lin, you have saved my wife, and for that I am most grateful. From henceforth……if there is anything you need help in, just speak up, I owe you one.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ที่มีเพียงการรับจากด้านล่าง อยู่ริมหน้าผาหุบเขา และครั้ง เขาเห็นปรากฏในเช่นขอ เสื้อผ้าของเธอในระเบียบค่อนข้างเชื้อ เธอผิวซีด throbs เขาใจในความเจ็บปวด Gui Wan เหมือนเข็มถูก pricking เขาทั่วร่างกายของเขา ใบหน้าของเขาปรากฏมืดมน เดิม วางแผนจะให้เธอรู้สึกไร้ความปรานี รอบ แต่เห็นรัฐที่เธอเป็นอยู่ในปัจจุบัน ความโกรธ pent ขึ้นเติมหน้าอกของเขาไม่เพียงออกมาแบบแยกกันยาว ลดร่างกายของเขาจะรวบรวมเธอในอ้อมแขนของเขา ดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขา เขาเบา ๆ ถาม: "มีคุณเจ็บตรงไหน"วลีนี้หนึ่ง เรียบง่ายดังกล่าว เป็นจริงเทียบกับด้วยเหลือเชื่อ ไม่รู้ทำไม แค่ดูเหมือนทั่วไป หยดเดียว น้ำจะหยดลงในส่วนลึกของหัวใจ Gui Wan แพร่กระจายทั่วเธอ หน้าของความซับซ้อน หัวใจเธอ wringing ในความเจ็บปวด มี แต่การตอบสนองเมื่อเธอเห็น Che เล่าอย่างเจ็บปวด ลอง ถึงการเช็ดใบหน้าของเธอ และหลังจากนั้น ไม่ได้เธอตระหนักถึง น้ำตามีอยู่แล้วออกออกจากตาของเธอหยดเดียว สองหยด...น้ำตายังคงอยู่ แม้เธอไม่รู้เหตุผลที่เธอจะร้องไห้ นี้เป็นความน่ากลัวของชีวิตและความตาย คือ powerlessness, helplessness ของ sorrows หรือเป็น...เห็นน้ำตาของเธอเงียบ ครั้งหนึ่งกระเพื่อมสั่นหัวใจของเขา เขาจนถึงขึ้นเช็ดน้ำตาของเธอ อยากช่วยเธอเช็ดเธอ sorrows และกลัว แต่เมื่อมือของเขาถึงออก เขาอาจรู้สึกปวดและแสบบนมือ น้ำตาเหล่านั้น ได้หนักจริง ๆ ...กดเบา ๆ เธอ เสน่ห์ไม่เกี่ยวกับสายตาประหลาดใจรอบเขา Lou Che อาจรู้สึกระเบิดของแสนยานุภาพในหัวใจของเขา กำลังจะยกเธอขึ้น และหันไปรอบ ๆ เขาก็สังเกตพบว่า ที่ ผาวัลเลย์ ทหารหนึ่งกำลังบุคคลอื่นบนเขา ที่อาจเป็นคนที่ล้มลงหุบเขากับ Gui Wan ดู ตามที่เขาได้รับช่วย เขาสายตาลงมา แฟลชเงินจาง ๆ ทักทายตา แขนของเขาบาดเจ็บปรากฏ ติดกับ Gui Wan ผมริบบิ้น คู่ที่มองระยะยาวในขณะที่ เขาจับ a glimpse ของใบหน้าของมนุษย์ และตอบสนองในจุด ไม่ที่หลินรุ่ยน้ำห้องประชุม En หลินรุ่ยตา กดจำนวนเงินยุติธรรมของท่าน คนนี้ยืนอยู่ในระดับพลังงานเดียวกันดังที่เขา แต่เขาเป็นมักอยู่นอก และคนสองคนไม่เคยมี socialised กัน เปิด ตกใจเล็กน้อยทำไมเขาและ Gui Wan จะได้ร่วมกันทำให้ความคิดของเขา แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะติดตามเรื่อง Lou Che เบา ๆ พูด: ความทั่วไปหลิน คือ การบาดเจ็บที่ร้ายแรงหน้าเหมือนน้ำแข็งที่แสดงไม่มีร่องรอยของการเปลี่ยนแปลง ตอบสนองเท่า กับกี่ nods แสง "มันคืออะไร" รับ ตา wanders ผ่านรูปสเลนเดอร์ เห็นเธอเปิดศีรษะของเธอเมื่อได้ยินเสียงของพวกเขา ใบหน้าของเธอจริง เทียบกับ ด้วยน้ำตา ทันทีตอบสนอง และนิพจน์ของเขา falters"ทั่วไปหลิน Gui Wan เบา ๆ แบ่งจากอ้อมกอดของ Lou Che รู้สึก embarassed น้อย ด้วยน้ำตาของเธอเมื่อกี้นี้ เธอ courteously ยิ้มต่อหลินรุ่ยน้ำขณะที่เธอพูด: "ขอบคุณสำหรับพระคุณช่วยชีวิตคุณ "เขาไม่รู้ nods อีก ตกใจ ด้วยน้ำตาของเธอ เขาอาจไม่อาจเบือน"ทั่วไปหลิน" สายตาของเขาขัดจังหวะเสียงเย็น Lou Che หลินรุ่ยน้ำมีลักษณะเป็นตานิ่งLou Che หยุดชั่วคราวช่วงก่อนที่จะเปิดปาก ไม่ยอมน้อย ในที่สุด แต่ไม่ขอบคุณยังไม่ว่าอะไร: "ทั่วไปหลิน คุณบันทึกภรรยา และที่ ฉันขอบคุณมากที่สุด จากต่อจากนี้...ถ้าไม่มีอะไรที่คุณต้องช่วยพูดขึ้นใน เพียง ฉันเป็นหนี้คุณหนึ่ง "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนที่เพิ่งได้รับการช่วยเหลือออกมาจากด้านล่างนั่งอยู่ที่ขอบของหน้าผาหุบเขาและเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นกุย Wan ปรากฏในรัฐดังกล่าวขออภัยเสื้อผ้าของเธอในค่อนข้างชำรุดออกระเบียบผิวของเธอซีด หัวใจของเขา throbs ในความเจ็บปวดราวกับถูกเข็มตำเขาทั่วร่างกายของเขา ใบหน้าของเขาปรากฏมืดมน แต่เดิมวางแผนที่จะให้เธอรอบดุเลือดเย็น แต่เห็นรัฐที่เธอเป็นอยู่ในปัจจุบันที่ถูกคุมขังโกรธกรอกหน้าอกของเขาเท่านั้นที่จะออกมาในรูปแบบของการถอนหายใจยาวลดร่างกายของเขาที่จะรวบรวมของเธอใน อ้อมแขนของเขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขาเบา ๆ ถาม: "คุณเจ็บหรือเปล่า?" วลีนี้หนึ่งด้วยความเรียบง่ายดังกล่าวเป็นจริงล้นไปด้วยความอบอุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ทราบว่าทำไมก็แค่เสียงเหมือนน้ำโดยทั่วไปเพียงหนึ่งหยดน้ำจะหยดเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจกุยวันของการแพร่กระจายทั่วทุกมุมของเธอที่มีใบหน้าของความซับซ้อนบิดหัวใจในความเจ็บปวดที่เธอยังไม่เคยที่จะตอบสนองเมื่อเธอเห็น ลูเชเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งเอื้อมมือออกไปค่อยๆเช็ดใบหน้าของเธอและเพียงแล้วเธอก็ตระหนักถึงน้ำตาได้แล้วทะลักออกมาจากดวงตาของเธอ. หนึ่งวางสองหยดน้ำตา ...... ยังคงตกอยู่แม้เธอไม่ทราบว่าทำไม เธอร้องไห้นี้เป็นความกลัวของการยืนอยู่ระหว่างชีวิตและความตาย? มันเป็นความอ่อนแอทำอะไรไม่ถูกของความทุกข์หรือไม่ หรือจะเป็น ...... เห็นน้ำตาเงียบของเธอรอบของการสั่นอีกสั่นหัวใจของเขาเขาถึงถึงเช็ดน้ำตาของเธอต้องการที่จะช่วยให้เธอเช็ดความทุกข์และความกลัวของเธอ แต่เมื่อมือของเขาถึงออกมาเขาจะรู้สึกเจ็บปวดและ รู้สึกแสบร้อนในมือของเขาน้ำตาเหล่านั้นหนักจริงๆ ...... เบาถือของเธอไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับสายตาประหลาดใจรอบตัวเขาลูเจ๊รู้สึกว่าการระเบิดของแสนยานุภาพในหัวใจของเขา เพียงเกี่ยวกับการที่จะยกเธอขึ้นและหันไปรอบ ๆ เขาก็สังเกตเห็นว่าโดยหน้าผาหุบเขาทหารคนหนึ่งแบกคนอื่นบนหลังของเขาที่อาจจะมีคนที่ล้มลงหุบเขาที่มีกุยวานหรือไม่ ดูในขณะที่เขาได้รับการช่วยเหลือเขาสายตามากกว่าแฟลชเงินจางทักทายดวงตาแขนได้รับบาดเจ็บของเขาดูเหมือนจะผูกด้วยริบบิ้นผมกุย Wan ของจ้องนานในขณะที่เขาจับเหลือบของใบหน้าของชายคนนั้นและค้าง ในจุดที่ไม่หลิน Rui En? ประชุมหลิน Rui ตาตัวของการถือครองยุติธรรมจำนวนไม่แยแสคนนี้ยืนอยู่ในระดับอำนาจเช่นเดียวกับเขาโชคไม่ดีที่เขามักจะออกไปข้างนอกและทั้งสองคนไม่เคยสุงสิงกับคน อีกความคิดของเขาที่ทำให้การเปิดตกใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่าทำไมเขากุย Wan จะได้อยู่ด้วยกัน แต่น่าเสียดายที่นี้ไม่ใช่เวลาที่จะติดตามเรื่องที่ลูเจ๊ใจเย็นพูด: "หลินทั่วไป, การบาดเจ็บร้ายแรง?" หน้าเหมือนน้ำค้างแข็งแสดงให้เห็นสัญญาณของการเปลี่ยนแปลงเพียงการตอบสนองด้วยการพยักหน้าเบา ๆ ไม่กี่ "มันเป็นอะไร." โดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขาเดินไปยังรูปเรียวเห็นเธอหันหัวของเธอเมื่อได้ยินเสียงของพวกเขา, ใบหน้าของเธอจริงล้นไปด้วยน้ำตาเขาทันทีค้างและการแสดงออกของเขาสะดุด. "หลินทั่วไป," กุยวันเบา ๆ ผละออกจากอ้อมกอดลูเจ๊ รู้สึกอายเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยน้ำตาของเธอเพียงแค่ตอนนี้เธอยิ้มสุภาพต่อหลิน Rui En ขณะที่เธอพูด ". ขอบคุณพระคุณที่ช่วยชีวิตของคุณ" เขาไม่รู้พยักหน้าอีกครั้งตกใจน้ำตาของเธอเขาไม่อาจมองออกไป". หลินทั่วไป" เสียงเย็นลูเจ๊ขัดจังหวะสายตาของเขาหลิน Rui En มองเข้าไปในดวงตานิ่งของเขา. ลูเชหยุดสักครู่ก่อนที่จะเปิดปากของเขาไม่เต็มใจที่มากขึ้นหรือน้อยลง แต่ยังคงมีความกตัญญูรู้ไม่ว่าสิ่งที่ "หลินทั่วไป คุณได้บันทึกไว้ภรรยาของฉันและการที่ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่สุด ตั้งแต่นี้ไป ...... ถ้ามีอะไรที่คุณต้องการความช่วยเหลือในเพียงแค่พูดขึ้นผมเป็นหนี้คุณหนึ่ง. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนที่เพิ่งได้รับการช่วยเหลือจากด้านล่าง นั่งอยู่ที่ขอบของหน้าผาหุบเขาและเป็นครั้งแรกที่เขาเห็น GUI วานปรากฏในสภาพน่าสมเพช เสื้อผ้าของเธอในระเบียบค่อนข้างล้าสมัย เธอผิวซีด หัวใจของเขาเต้นแรง เจ็บเหมือนเข็มทิ่มแทงเขาได้ทั้งตัว . ใบหน้าของเขาปรากฏมืดมน แต่เดิมวางแผนที่จะปรบมือให้เธอโหดร้ายยด่าแต่เห็นสภาพเธออยู่ในที่ติดอยู่กับหน้าอกของเขาโกรธเติมได้แค่ออกมาในรูปแบบของถอนหายใจยาว ลด ร่างกายของเขาเพื่อรวบรวมของเธอในอ้อมแขน ดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเขา เขาเบา ๆถามว่า " เจ็บมั้ย ? "

อันนี้วลี เช่นความเรียบง่ายก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่รู้ทำไม มันฟังดูเหมือนน้ำทั่วไป เพียงหนึ่งหยดจะหยดลงในส่วนลึกของหัวใจของ GUI วานไปทั่ว เธอ ด้วยใบหน้าของความซับซ้อน หัวใจจับเจ็บ เธอยังตอบสนองเมื่อเธอเห็นลูเช เจ็บปวด มาก ถึงออกเพื่อเช็ดใบหน้าของเธอและหลังจากนั้นเธอตระหนัก น้ำตาก็จะไหลล้นออกมาจากดวงตา เธอ

หนึ่งหยด สองหยด . . . . . . . น้ำตายังคงตกแม้เธอไม่รู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ นี่กลัวยืนอยู่ระหว่างชีวิตและความตาย มันคือความรู้สึกที่หมดหนทางวิปโยค หรือจะเป็น . . . . . . .

เห็นน้ำตาเงียบของเธอ รอบอื่นของการสั่นสั่น หัวใจของเขา เขาถึงขึ้นเช็ดคราบน้ำตาให้เธอ อยากให้เธอช่วยลบล้างความทุกข์และความกลัวของเธอ แต่เมื่อมือของเขาถึงออก