4. Discussion4.1. Shallow and warm

4. Discussion
4.1. Shallow and warm bias
Capture records show that most lionfish were reported from relatively warm waters (mean 26.5 °C) less than 35 m, corresponding closely with recommended recreational SCUBA diving limits and reflecting that most captures likely were reported by divers. Exceptions include those lionfish reported off North Carolina where populations utilize deep sea offshore wrecks (Kimball et al., 2004). It is difficult to ascertain if this shallow, warm water, bias is representative of the overall population, as lionfish can inhabit depths down to bottom water temperature limitations of about 10 °C (Kimball et al., 2004). In our RSM, neither depth nor temperature were shown as highly influential in the spread of lionfish larvae into new areas; however due to the origins of most USGS records being from the diving community, depth limitations could not be fully explored. We also acknowledge that temperature and depth are likely correlated. However, these two parameters had little influence (low weight values of .02) on spread of lionfish through the RSM. For that reason, any correlation is not considered to be detrimental to the study. Additionally, over the last 25 years, awareness of the lionfish invasion has increased dramatically and likely has resulted in increased sampling intensity in the affected areas, possibility introducing spatial bias to the USGS records invasion sequence upon which our model is based.
The distribution map shows suitable habitat throughout the Caribbean Sea, Gulf of Mexico, and the eastern shore of the United States north to Cape Hatteras, North Carolina (Fig. 1A). This northern most limit corresponds to major benthic structure and habitat changes and was also found the likely northernmost limit for lionfish by Kimball et al. (2004) and other tropical fauna by Briggs (1974). Additionally, the Gulf Stream is deflected offshore from the coast in this area, resulting in cooler coastal winter water temperatures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนา4.1 การตื้นเขิน และอบอุ่นความโน้มเอียงจับดูระเบียนที่ปลาสิงโตมากที่สุดมีรายงานจากน้ำค่อนข้างอุ่น (เฉลี่ย 26.5 ° C) น้อยกว่า 35 เมตร ที่สอดคล้องกับวงเงินดำหย่อนแนะนำอย่างใกล้ชิด และสะท้อนให้เห็นถึงส่วนใหญ่ที่จับอาจจะมีรายงาน โดยนักดำน้ำ ข้อยกเว้นรวมปลาสิงโตที่รายงานจากนอร์ทแคโรไลนาที่ประชากรใช้น้ำลึกต่างประเทศซาก (Kimball et al., 2004) เป็นการยากที่จะตรวจว่าตื้น อุ่นน้ำ ตั้งตัวแทนของประชากรโดยรวม เป็นปลาสิงโตสามารถอาศัยอยู่ลึกลงไปด้านล่างจำกัดอุณหภูมิของน้ำประมาณ 10 องศาเซลเซียส (Kimball et al., 2004) RSM ของเรา ทั้งความลึกและอุณหภูมิไม่ถูกแสดงเป็นทรงอิทธิพลอย่างสูงในการแพร่กระจายของตัวอ่อนปลาสิงโตเป็นพื้นที่ใหม่ แต่เนื่องจากกำเนิดของ USGS ระเบียนส่วนมากที่อยู่จากชุมชนดำ ข้อจำกัดความลึกอาจไม่เต็มอุดม เรายังยอมรับว่า อุณหภูมิและความลึกจะมีแนวโน้ม correlated อย่างไรก็ตาม สองพารามิเตอร์เหล่านี้มีอิทธิพลน้อย (ค่าน้ำหนักต่ำสุดของ.02) ในการแพร่กระจายของปลาสิงโตผ่าน RSM ไม่ถือว่าความสัมพันธ์ใด ๆ เหตุผล เป็นผลดีในการศึกษา นอกจากนี้ ปี 25 จิตสำนึกของการบุกรุกของปลาสิงโตได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก และอาจจะมีผลในการสุ่มตัวอย่างเพิ่มความรุนแรงในพื้นที่ได้รับผลกระทบ ความเป็นไปได้แนะนำอคติปริภูมิ USGS ระเบียนลำดับบุกรุกซึ่งใช้แบบจำลองของเราแผนที่การกระจายแสดงเหมาะอยู่อาศัยทั่วทะเลแคริบเบียน อ่าวเม็กซิโก และชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกาเหนือถึงแหลม Hatteras นอร์ทแคโรไลนา (Fig. 1A) เหนือขีดจำกัดมากที่สุดสอดคล้องกับโครงสร้างธรรมชาติที่สำคัญและการเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัย และยังพบขีดจำกัดเหนือแนวโน้มสำหรับปลาสิงโต โดย Kimball et al. (2004) และอื่น ๆ สัตว์เขตร้อน โดยบริกส์ (1974) นอกจากนี้ กัลฟ์สตรีมเป็น deflected ทะเลจากชายฝั่งในบริเวณนี้ ในอุณหภูมิน้ำชายฝั่งทะเลหนาวเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. อภิปราย
4.1 อคติตื้นและอบอุ่น
บันทึกจับภาพแสดงให้เห็นว่า lionfish ส่วนใหญ่ที่ได้รับรายงานจากน้ำอุ่น (ค่าเฉลี่ย 26.5 ° C) น้อยกว่า 35 เมตรที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับดำน้ำที่พักผ่อนหย่อนใจที่แนะนำข้อ จำกัด การดำน้ำและสะท้อนให้เห็นว่าจับแนวโน้มมากที่สุดที่ได้รับรายงานจากนักดำน้ำ ข้อยกเว้นรวมถึง lionfish ผู้รายงานปิดอร์ทแคโรไลนาที่ประชากรใช้ทะเลลึกซากต่างประเทศ (คิมบอลล์ et al., 2004) มันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบให้แน่ใจว่านี้ตื้นน้ำอุ่นอคติเป็นตัวแทนของประชากรโดยรวม lionfish สามารถอาศัยอยู่ในระดับความลึกลงไปที่ข้อ จำกัด อุณหภูมิของน้ำด้านล่างของประมาณ 10 ° C (คิมบอลล์ et al., 2004) ใน RSM ของเราไม่เชิงลึกหรืออุณหภูมิที่แสดงให้เห็นว่าเป็นผู้มีอิทธิพลอย่างมากในการแพร่กระจายของตัวอ่อน lionfish เข้าไปในพื้นที่ใหม่; แต่เนื่องจากการกำเนิดของบันทึก USGS ที่สุดจากชุมชนดำน้ำ, ข้อ จำกัด เชิงลึกไม่สามารถสำรวจอย่างเต็มที่ นอกจากนี้เรายังรับทราบว่าอุณหภูมิและความลึกมีความสัมพันธ์มีแนวโน้ม อย่างไรก็ตามทั้งสองตัวแปรที่มีอิทธิพลน้อย (ค่าน้ำหนักต่ำ 0.02) จากการแพร่กระจายของ lionfish ผ่าน RSM สำหรับเหตุผลที่ความสัมพันธ์ใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นอันตรายต่อการศึกษา นอกจากนี้ในช่วง 25 ปีที่ผ่านมาการรับรู้ของการบุกรุก lionfish ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากและมีแนวโน้มที่มีผลในการเก็บตัวอย่างรุนแรงที่เพิ่มขึ้นในพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบที่เป็นไปได้แนะนำอคติเชิงพื้นที่เพื่อบันทึก USGS ลำดับการบุกรุกซึ่งรูปแบบของเราจะขึ้นอยู่.
แผนที่แสดงการกระจาย ที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมตลอดทะเลแคริบเบียนอ่าวเม็กซิโกและฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกาเหนือไปยังเคปแฮนอร์ทแคโรไลนา (รูป. 1A) นี้ภาคเหนือขีด จำกัด ส่วนใหญ่สอดคล้องกับโครงสร้างหน้าดินที่สำคัญและการเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยและยังพบข้อ จำกัด อยู่เหนือสุดน่าจะ lionfish โดยคิมบอลล์และคณะ (2004) และสัตว์เขตร้อนอื่น ๆ โดยบริกส์ (1974) นอกจากนี้กระแสกัลฟ์ถูกหักเหต่างประเทศจากชายฝั่งในบริเวณนี้มีผลในเย็นอุณหภูมิของน้ำในช่วงฤดูหนาวชายฝั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
4.1 . ตื้นและอบอุ่นบันทึกจับภาพอคติ
แสดงว่าปลาสิงโตที่สุดมีรายงานจากน้ำอุ่นค่อนข้าง ( ค่าเฉลี่ย 26.5 ° C ) น้อยกว่า 35 เมตร ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับแนะนำสันทนาการดำน้ำ จำกัด และสะท้อนที่ครอบคลุมมากที่สุดที่มีรายงานโดยนักดำน้ำ .ข้อยกเว้น รวมถึงผู้ที่รายงานจาก North Carolina ปลาสิงโตทะเลลึกนอกชายฝั่งที่มีประชากรใช้ซาก ( คิมบอลล์ et al . , 2004 ) มันเป็นเรื่องยากที่จะวินิจฉัย ถ้าน้ำอุ่นนี้ตื้น อคติ คือ ตัวแทนของประชากรโดยรวม เป็นปลาสิงโตสามารถอาศัยอยู่ลึกลงไปด้านล่าง อุณหภูมิของน้ำประมาณ 10 ° C ( ข้อ จำกัด ของคิมบอลล์ et al . , 2004 ) ใน RSM ของเราทั้งความลึกและอุณหภูมิ คือแสดงเป็น มีอิทธิพลอย่างสูงในการแพร่กระจายของหนอนปลาสิงโตในพื้นที่ใหม่ แต่เนื่องจากการกำเนิดของที่สุดของบันทึกการดำน้ำลึกจากชุมชนข้อจำกัดไม่สามารถอย่างสำรวจ นอกจากนี้เรายังยอมรับว่าอุณหภูมิและความลึกจะมีความสัมพันธ์กัน อย่างไรก็ตาม ทั้งสองตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อน้ำหนักเบา เล็ก ๆน้อย ๆ ( ค่าของ02 ) ในการแพร่กระจายของปลาสิงโตผ่าน RSM . สำหรับเหตุผลที่ สัมพันธ์ไม่ถือว่าเป็น detrimental เพื่อการศึกษา นอกจากนี้ ในช่วง 25 ปี ความตระหนัก การรุกรานของปลาสิงโตมีเพิ่มขึ้นอย่างมาก และอาจมีผลในการเพิ่มความเข้มในพื้นที่ได้รับผลกระทบ 2 ,ความเป็นไปได้เชิงอคติกับ USGS แนะนำบันทึกขั้นตอนการบุกรุกที่นางแบบของเราเป็นไปตาม แผนที่แสดงที่เหมาะสมที่อยู่อาศัย
กระจายทั่วทะเลแคริบเบียน อ่าวเม็กซิโกและชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกาเหนือเคปแฮท , North Carolina ( รูปที่ 1A )ขอบเขตภาคเหนือส่วนใหญ่นี้สอดคล้องกับโครงสร้างหลักและการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมและสัตว์ที่พบมากสุดขีด จำกัด สำหรับปลาสิงโตโดยคิมบอลล์ et al . ( 2004 ) และโดย Briggs สัตว์เขตร้อนอื่น ๆ ( 1974 ) นอกจากนี้ กระแสน้ำจะเบี่ยงเบนจากฝั่งชายฝั่งในบริเวณนี้ ซึ่งในฤดูหนาวเย็นชายฝั่ง อุณหภูมิน้ำ
.