3.2. Antioxidant activity in cell s

3.2. Antioxidant activity in cell systems
Because of their susceptibility to peroxidation, rat red blood cells have been used as a model to investigate oxidative damage in biomembranes. The most efficient inhibitor, showing the lowest concentration causing 50% inhibition of hemolysis induced by APPH, IC
value, was the refined extract from autohydrolysis of chestnut burs (IC
50
= 48.2  g/mL), followed by the winery byproducts concentrate (IC
50
= 123.2  g/mL), and by the autohydrolysis extract from Sargassum muticum (IC
50
= 160.5  g/mL). The ethanolic extracts from S. muticum and the aqueous extract from Ulva did not show activity against this radical. The activity
50
of S. muticum autohydrolysis liquors could be enhanced varying either the hydrolysis final temperature or the pretreatment of the sample. More active extracts were obtained from autohydrolysis at 220
C of the alginate exhausted alga (IC
50
◦
= 109.7 ± 19.6  g/mL), from autohydrolysis at 190
C of the whole alga (IC
= 130.9 ± 18.8  g/mL) and from autohydrolysis at 220
◦
50
C from the whole alga (IC
= 38.7 ± 6.0  g/mL) (data not shown). These values were comparable to that attained for (−)epicatechin (34.83  g/mL).
50
The thiobarbituric acid reactive substances (TBARS) measured in the in vitro inhibition of lipid peroxidation on erythrocytes is representative for skin oxidative stress processes (Andreassi and Andreassi, 2004; Polefka et al., 2012). The IC
values were 200  g/mL for the WBC, 1000 for extracts from hydrothermal treatments and 5000 for SmEE. A low protection against H
50
lipid peroxidation was observed. The differences in the antioxidant activity in these two methods could be explained by the different hemolytic mechanism used by this oxidant compared to AAPH, this latercausingbothlipidandproteinoxidation.
◦
2
O
2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . ฤทธิ์การต้านออกซิเดชันในระบบเซลล์
เนื่องจากตน susceptibility - หนูเซลล์เม็ดเลือดแดงได้ถูกใช้เป็นต้นแบบในการตรวจสอบพบความเสียหายใน biomembranes . ส่วนใหญ่จึง cient EF ซึ่งแสดงความเข้มข้นต่ำสุดที่ยับยั้งการ 50% ของ apph ค่า IC
เป็นอีกครั้งจึงเน็ด สารสกัดจาก autohydrolysis ของเกาลัด burs ( IC = 48.2 รึเปล่า

50 กรัม / มิลลิลิตรตามด้วยไวน์สารเข้มข้น ( IC = 123.2 รึเปล่า

50 กรัมต่อมิลลิลิตร ) และโดย autohydrolysis สกัดจากซาร์กัซซัม muticum ( IC 50

= 160.5  กรัม / มิลลิลิตร ) สารสกัดเอทานอลจาก S . muticum และสารสกัดน้ำจากใบไม่ได้แสดงกิจกรรมต่อต้านอนุมูลอิสระ . กิจกรรม 50

S .muticum autohydrolysis สุราสามารถเพิ่มการย่อยสลายจึงแตกต่างกันด้วยอุณหภูมิ หรือการจำหน่ายของตัวอย่าง สารสกัดจากงานเพิ่มเติมได้จาก autohydrolysis ที่ 220
c ของอัลจิเนตหมดสาหร่าย ( IC 50

◦
= 109.7 ± 19.6 ไหม g / ml ) จาก autohydrolysis 190
c ของสาหร่ายทั้ง IC (
= 130.9 ± 18.8  กรัม / มิลลิลิตร ) และจาก autohydrolysis ที่◦ 220

50
C จากสาหร่ายทั้งหมด ( IC
= ส่วน± 6.0 ไหม g / ml ) ( ข้อมูลไม่แสดง ) ค่าเหล่านี้มีค่าใกล้เคียง กับบรรลุ ( − ) แคเทชิน ( สามารถไหม g / ml )

50 เท่ากับกรดปฏิกิริยาสาร ( ปกติ ) วัดประสิทธิภาพในการยับยั้ง lipid peroxidation ในการเป็นผู้แทนสำหรับผิว กระบวนการออกซิเดชันความเครียดและ andreassi andreassi , 2004 ; polefka et al . , 2012 ) IC
มีค่า 200   g / ml สำหรับ WBC ,1 สารสกัดจากการรักษาด้วยและ 5000 สำหรับสมี่ . การป้องกันต่ำกับ H

50 lipid peroxidation คือสังเกต ความแตกต่างในการต้านอนุมูลอิสระในทั้งสองวิธีนี้สามารถอธิบายได้ด้วยกลไกที่แตกต่างกันหลังใช้สารนี้เมื่อเทียบกับ aaph นี้ latercausingbothlipidandproteinoxidation .
◦
2
O
2