César Ritz (23 February 1850 – 24 O

César Ritz (23 February 1850 – 24 October 1918) was a Swiss hotelier and founder of several hotels, most famously the Hôtel Ritz in Paris and The Ritz Hotel in London. His nickname was "king of hoteliers, and hotelier to kings," and it is from his name and that of his hotels that the term ritzy derives.
Ritz was born in the Swiss village of Niederwald, the youngest of 13 children in a poor peasant family.[1] At the age of twelve he was sent as a boarder to the Jesuit college at Sion, and at fifteen, having shown only vaguely artistic leanings, was apprenticed as a sommelier at a hotel in Brig.[2] While working there as an apprentice wine waiter he was dismissed by the patron of the hotel from his position, saying, "You'll never make anything of yourself in the hotel business. It takes a special knack, a special flair, and it's only right that I tell you the truth—you haven't got it.[3] He returned briefly to the Jesuits as a sacristan, then left to seek his fortune in Paris at the time of the 1867 Universal Exhibition.[2]
Ritz's formative five years in Paris, including the siege of 1870–71 during the Franco-Prussian War, gave him sufficient polish and confidence to transform himself from a waiter and general factotum into a maître d'hôtel, manager, and eventually hotelier.[2] After a short stint working at the Hotel de la Fidélité, he worked as a waiter in a workman's bistro and took a position in a prix fixe restaurant, where he was later sacked for breaking too many dishes in his desire to work briskly.[4] He worked his way up from assistant waiter to restaurant manager of a restaurant on the corner of Rue Royale and Rue Saint-Honore, before working at the high-class Restaurant Voisin between 1869 and 1872.[2] Here he waited on the likes of Sarah Bernhardt, George Sand, Edmond de Goncourt, Théophile Gautier, and Alexandre Dumas,[4] learned the essentials of his trade from the owner, Bellenger, and served up dishes such as elephant's trunk in sauce chasseur as supplies of fresh meat dwindled during the siege and zoo animals took their place.[2]

In 1872, Ritz became floor waiter of the Hôtel Splendide in Paris, which was one of the most lavish hotels in Europe at the time,[5] where he met many rich, self-made Americans as guests who had a profound effect on him.[2] In 1873 he was a waiter in Vienna at the time of the International Exhibition, by which time he had begun to acquire a considerable knowledge of the industry and the culinary preferences of esteemed people such as the Prince of Wales.[2][5]

First managership[edit]

In the winter of 1873 his astonishing career in hotel management began when he undertook the direction of the restaurant at the Grand Hôtel in Nice.[2] He once stated that his "years of wandering in the wake of a migratory society had begun".[6] One incident when the central heating packed up and Ritz went out of his way to accommodate the guests and compensate was noticed by Colonel Max Phyffer, the designer of the Grand Hotel National in Lucerne, who noted his efficiency in a scrapbook. Regular moves then followed, usually twice a year just ahead of the migration of the international tourist set from the hotels of Nice or San Remo in winter to Swiss mountain resorts such as Rigi-Kulm and Lucerne in summer.[2] He had a period working as the maître d'hôtel of the Grand Hôtel in Locarno on the Lake Maggiore, a difficult period given the eccentricities of its alcoholic manager who lived on a diet of raw ham, bread and wine and had a habit of disturbing the guests, ringing bells at 5 am and chasing his wife through the corridors with an army pistol. Ritz meekly commented that "I did what I could to pacify the clients" in the circumstances.[6]


Ritz with wife Marie-Louise in 1888.
In 1878, he became the manager of the Grand Hôtel National in Lucerne and held the same position, in parallel, at the Grand Hôtel in Monaco until 1888. A pioneer in the development of luxury hoteliering, he knew how to entice wealthy customers and quickly gained a reputation for good taste and elegance, and by the mid 1880s the Grand Hôtel National in Lucerne had earned a reputation as the most elegant hotel in Europe at the time.[7] He was the first to mandate that "the customer is always right".[1] His code was "See all without looking; hear all without listening; be attentive without being servile; anticipate without being presumptuous. If a diner complains about a dish or the wine, immediately remove it and replace it, no questions asked."[1] In 1887 Ritz bought the Hotel de Provence in Cannes and the Restaurant de la Conversation and Minerva Hotel in Baden-Baden.[8]
In 1888, he opened the Consersations Haus restaurant with Auguste Escoffier in Baden-Baden, and the two were then invited to London by Richard D'Oyly Carte to become the first manager and chef of the Savoy Hotel, positions they held from 1889 until 1897.[9] Ritz put together what he described as "a little army of hotel men for the conquest of London". The Savoy under Ritz was an immediate success, attracting a distinguished and moneyed clientele headed by the Prince of Wales, including the British and European Royal families. According to Montgomery-Massingberd and Watkin, "the outstanding success of the Savoy owed everything to the civilized genius of César Ritz and his brilliant chef, Auguste Escoffier, who introduced the English to the subtlety and delicacy of French haute cuisine and invented at the Savoy many celebrated dishes, including Peche Melba and the thin toast named after the same singer".[10] Aristocratic women, hitherto unaccustomed to dine in public, were now "seen in full regalia in the Savoy dining and supper rooms".[9]

Ritz campaigned with Henry Labouchere, Lord Randolph Churchill and others to "alter licensing laws whereby restaurants could not open on Sundays and had to close at 11pm on other nights".[10] In March 1898, Ritz was sacked from The Savoy for fraud. Ritz was implicated in the disappearance of more than £3,400 of wine and spirits, as well as in receiving kickbacks from suppliers.[11][12] It was the end of a long struggle with the housekeeper at The Savoy who made life particularly difficult for Ritz, frequently criticising him and getting into quarrels. After Ritz was sacked, Escoffier, Echenard, Elles and numerous other proteges of Ritz's quit. His departure also resulted in a loss of clientele from The Savoy; Lady de Grey for instance cancelled her party at The Savoy upon learning of his sacking, stating "Where Ritz goes, I go".[13] Ritz subsequently established a Carlton Hotel branch in Newmarket, built in 1897–99 under the designs of C.J. Phipps. The hotel was later replaced by the New Zealand House in 1957.[14]By the late 1890s, Ritz was an extremely busy man, with hotel enterprises in Rome, Frankfurt, Salsomaggiore, Palermo, Biarritz, Wiesbaden, Monte Carlo, Lucerne and Menton, and projects in Madrid, Cairo and Johannesburg. According to his wife, "César's suitcases were never completely unpacked; he was always either just arriving from or departing upon a new journey".[13] In 1896, Ritz formed the Ritz Hotel syndicate with South African millionaire Alfred Beit, reputedly the wealthiest man in the world at the time. They opened what would become the celebrated Hôtel Ritz in the Place Vendôme, Paris, late in 1898. At the inauguration on 1 June 1898 were many figures of the European elite, including Lady de Grey, the Duke and Duchess de Rohan, Calouste Gulbenkian and Marcel Proust.[15] He went on to open The Ritz Hotel in London in 1906, which became one of the most popular meeting places of the era for the rich and famous. The Ritz Hotel in Madrid, opened in 1910, inspired by King Alfonso XIII's desire to build a luxury hotel to rival the Ritz in Paris. Ritz enjoyed a long partnership with Auguste Escoffier, the famous French chef and father of modern French cooking. The partnership lasted until Ritz had to retire in 1907 because of deteriorating health.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

César Ritz (23 1850 กุมภาพันธ์ – 24 1918 ตุลาคม) เป็นการยึดสวิสและผู้ก่อตั้งโรงแรมหลาย มากที่สุดซึ่งริทซ์โฮเทลในปารีสและเดอะริทซ์โฮเต็ลในลอนดอน ชื่อเล่นของเขาคือ "กษัตริย์ผู้ประกอบการโรงแรม และยึดกับคิงส์" และเป็นชื่อของเขาและที่โรงแรมของเขาที่มาของคำว่าหรูหราโรงแรมริทซ์เกิดสวิสเซอร์แลนด์หมู่บ้านของ Niederwald ลูก 13 เด็กในครอบครัวชาวนายากจน [1] ในยุคของ twelve เขาส่งมาเป็นที่พึงให้วิทยาลัยคณะเยสุอิต ที่ Sion และ fifteen มีแสดงศิลปะเฉพาะคลับ leanings ถูก apprenticed เป็น sommelier โฮเต็ลในพล [2] ในขณะที่ทำงานมีเป็นการเสิร์ฟไวน์ฝึกงานเขาถูกยกเลิก โดยสมาชิกของโรงแรมจากตำแหน่งของเขา บอกว่า "คุณจะไม่ได้อะไรของตัวเองในธุรกิจโรงแรม ใช้ knack พิเศษ ไหวพริบพิเศษ และเป็นขวาเท่านั้นที่ฉันบอกคุณความจริง — คุณไม่ได้ก็ [3] เขาส่งคืนสั้น ๆ ให้คณะฯ เป็นแบบ sacristan ซ้ายแล้ว ไปแสวงหาโชคของเขาในปารีสในขณะนิทรรศการสากล 1867 [2]ความอุดมสมบูรณ์ของริทซ์ในปารีส รวมล้อมค.ศ. 1870-71 ระหว่างสงคราม-ปรัสเซีย ห้าปีให้เขาโปแลนด์และแปรสภาพตัวเองจากพนักงานเสิร์ฟและ factotum ทั่วไปเป็น maître d' โฮเทล ผู้จัดการ และยึดที่มั่นใจเพียงพอ [2] หลังจาก stint สั้นทำงานโรงแรมเดอลา Fidélité เขาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟใน bistro ของรำ และเอาตำแหน่งในร้านอาหาร prix fixe ที่เขามีต่อไล่ออกสำหรับการทำลายอาหารมากเกินไปในความปรารถนาของเขาในการทำงาน briskly [4] เขาทำงานเขาขึ้นจากพนักงานเสิร์ฟผู้ช่วยกับผู้จัดการร้านอาหารของร้านอาหารมุม Rue Royale และ Rue-นอร์ ก่อน Voisin ร้านสูงระหว่างงแมงเนียร์ช [2] ที่นี่เขารออยู่ชอบของซาราห์แบร์นฮาร์ด จอร์จทราย เอดมันด์เด Goncourt, Théophile Gautier และดูมาสภัณฑ์อเล็กซานเดอร์, [4] เรียนรู้ความสำคัญของการค้าของเขาจากเจ้าของ Bellenger และเสิร์ฟอาหารเช่นหัตถ์ในซอส chasseur dwindled วัสดุเนื้อสดในระหว่างการล้อม และสัตว์สวนสัตว์เกิดการ [2]ในเนียร์ช ริทซ์เป็น ชั้นเสิร์ฟของ Splendide โฮเทลในปารีส ซึ่งเป็นหนึ่งในโรงแรมหรูมากที่สุดในยุโรปในเวลา, [5] ซึ่งเขาได้พบมากมายหลากหลาย ทำชาวอเมริกันเป็นผู้ที่มีผลอย่างยิ่งในเขา [2] ใน 1873 เขาเป็นพนักงานเสิร์ฟในเวียนนาเวลาแสดงนิทรรศการนานาชาติ ตามเวลาที่เขาเริ่มได้รับความรู้มากในอุตสาหกรรมและลักษณะอาหารของคนนับถือเช่นเจ้าชายแห่งเวลส์ [2] [5]Managership แรก [แก้ไข]ในฤดูหนาวของ 1873 อาชีพของเขาทันสมัยในการบริหารโรงแรมเริ่มเมื่อเขา undertook ทิศทางของห้องพักที่โฮเทลแกรนด์ในนีซ [2] เขาระบุครั้งที่ของเขา "ปีหลงปลุกสังคมอพยพเริ่ม" [6] หนึ่งเหตุการณ์ เมื่อร้อนกลางบรรจุค่าริทซ์ออกจากเขาเพื่อรองรับแขก และชดเชยถูกสังเกตเห็น โดยพันสูงสุด Phyffer แบบแกรนด์โฮเต็ลชาติในลูเซิร์น ที่ระบุประสิทธิภาพของเขาใน scrapbook เป็น ปกติย้าย แล้ว ตาม ปกติสองปีเพียงก่อนการย้ายของนักท่องเที่ยวนานาชาติที่ตั้งโรงแรมไนซ์หรือซานเรโมในฤดูหนาวเพื่อรีสอร์ทภูเขาสวิสเซอร์แลนด์ลูเซิร์นและ Rigi คูล์มในฤดูร้อน [2] เขามีระยะเวลาการทำงานเป็นโฮเทล maître d' ของโฮเทลแกรนด์ในโลการ์โนในห้องเล ความยากรอบระยะเวลาที่กำหนด eccentricities ของผู้จัดการของแอลกอฮอล์ที่อยู่ในอาหารดิบแฮม ขนมปัง และไวน์ และมีนิสัยรบกวนแขก ringing ระฆังที่ 5 น. และไล่ภรรยาผ่านทางเดินกับกองทัพ ปืนพก โรงแรมริทซ์ meekly ความเห็นว่า "ฉันได้อะไรที่ฉันสามารถปลอบลูกค้า" ในสถานการณ์ [6]โรงแรมริทซ์กับภรรยามารีหลุยส์ใน 1888ในค.ศ. 1878 เขาเป็น ผู้จัดการของแกรนด์โฮเทลแห่งชาติในลูเซิร์น และจัดตำแหน่งเดียวกัน พร้อมกัน ที่โฮเทลแกรนด์ในโมนาโกจน 1888 ผู้บุกเบิกในการพัฒนา hoteliering หรู เขารู้วิธีชักจูงลูกค้ามั่งคั่ง และได้รับชื่อเสียงดีและสง่างามได้อย่างรวดเร็ว และ โดยปัจจุบันกลาง แกรนด์โฮเทลแห่งชาติในลูเซิร์นได้รับชื่อเสียงเป็นโรงแรมที่หรูหราที่สุดในยุโรปในเวลา [7] เขาเป็นคนแรกให้ใช้ว่า "ลูกค้าถูกเสมอ" [1] รหัสเขาถูก "ดูทั้งหมดโดยไม่มอง ได้ยินทั้งหมดโดยไม่ต้องฟัง ได้มาโดยไม่ถูกพวก คาดว่ามีไม่ มีการถือดี ถ้า diner ที่บ่นเกี่ยวกับจานหรือไวน์ ทันทีเอาออก และแทน ถามคำถามที่ไม่" [1] ใน 1887 ริทซ์ซื้อโพรวองซ์เดโรงแรมในคานส์ สนทนาณร้านอาหาร และ โรงแรมมิเนอร์ว่า Baden-Baden [8]ใน 1888 เขาเปิดร้านอาหาร Consersations เฮาส์กับ Escoffier เซฟใน Baden-Baden สองได้แล้วเชิญไปลอนดอน โดยริชาร์ด D'Oyly อาหารเป็น ตัวจัดการและเชฟของโรงแรมซาวอยที่แรก ตำแหน่งเดิมจากจาก 1889 จน 1897 [9] ริทซ์ใส่กันอะไรที่เขาอธิบายว่า "กองทัพน้อยคนโรงแรมสำหรับชัยชนะของลอนดอน" ซาวอยภายใต้ริทซ์ถูกผิดสำเร็จทันที ดึงดูดลูกค้าโดดเด่น และร่ำรวยที่โดยปริ๊นซ์ออฟเวลส์ รวมถึงครอบครัวรอยัลอังกฤษ และยุโรป ตาม Massingberd มอนท์โกและ Watkin "ความสำเร็จที่โดดเด่นแห่งซาวอยที่ค้างทุกอย่างอัจฉริยะอารย César Ritz และพ่อครัวของเขาสดใส เซฟ Escoffier ผู้นำอังกฤษถึงความละเอียดอ่อนและอาหารของฝรั่งเศสวุ่นวาย และคิดค้นที่ซาวอยหลายเฉลิมฉลองอาหาร Peche ปิ้งบางกรอบและขนมปังบางที่ตั้งชื่อตามนักร้องเดียวกัน" [10] รูปผู้หญิง unaccustomed มาจนบัดจะรับประทานอาหารในที่สาธารณะ ถูกตอนนี้ "เห็นในราชกกุธภัณฑ์เต็มห้องพักรับประทานอาหารและของว่างซาวอย" [9]โรงแรมริทซ์รณรงค์ ด้วยเฮนรี่ Labouchere พระแรนโดล์ฟเคิร์ดโซว์ "เปลี่ยนกฎหมายกำหนดโดยไม่สามารถเปิดวันอาทิตย์ และต้องปิดเวลา 11 น.ในคืนอื่น ๆ" [10] ในเดือน 1898 มีนาคม ริทซ์ถูกไล่ออกจากเดอะวอการฉ้อโกง โรงแรมริทซ์เกี่ยวข้อง ในการสูญหายของมากกว่า £3400 ของไวน์และสุรา รวม ทั้ง ในการรับ kickbacks จากซัพพลายเออร์ [11] [12] มันมีจุดสิ้นสุดของการต่อสู้ที่ยาวนานกับแม่บ้านที่เดอะซาวอยที่ทำยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวิต การริทซ์ criticising เขาบ่อยไปทะเลาะวิวาท หลังจากถูกไล่ออกริทซ์ Escoffier, Echenard, Elles และ proteges อื่น ๆ อีกมากมายของโรงแรมริทซ์ของออกจาก ห้องของเขายังให้สูญหายลูกค้าจากเดอะซาวอย สุภาพสตรีสีเทาเดเช่นยกเลิกพรรคของเธอที่ซาวอยที่ตามเรียนรู้ของเขา sacking ระบุ "โรงแรมริทซ์ไป ไป" [13] ในเวลาต่อมาริทซ์ก่อตั้งสาขาโรงแรมคาร์ลตันในนิวมาร์เก็ต ใน 1897 – 99 ภายใต้การออกแบบของ C.J. Phipps โรงแรมในภายหลังถูกแทน โดยบ้านนิวซีแลนด์ใน 1957 [14] โดยปลายช่วงปี 1890 สื่อ ริทซ์ถูกคนวุ่นวาย กับวิสาหกิจโรงแรมในโรม แฟรงค์เฟิร์ต Salsomaggiore ปาแลร์โม biarritz ประเทศ วีสบาเดน Monte Carlo ลูเซิร์น และมองตอง โครงการในกรุงมาดริด ไคโร และโจฮันเนสเบิร์ก ตามภรรยาของเขา "กระเป๋าเดินทางของ César เคยสมบูรณ์อเตอร์ เขาได้เสมอเพียงเดินจาก หรือออกเดินทางเมื่อเดินทางใหม่" [13] ใน 1896 ริทซ์เกิดซินดิเคทโรงแรมริทซ์กับแอฟริกาใต้เศรษฐีอัลเฟรดเบท ลดคนร่ำรวยที่สุดในโลกในเวลา พวกเขาเปิดจะเป็นริทซ์โฮเทลเฉลิมฉลองในสถานที่โรงแรม ปารีส ใน 1898 ในนอกบน 1 1898 มิถุนายนมีตัวเลขมากมายของชนชั้นนำยุโรป เลดี้เดสี เทา ดยุค และดัชเชสเดอโรฮาน วคาส เซิล Calouste และ Marcel Proust [15] เขาก็จะเปิดเดอะริทซ์โฮเต็ลในลอนดอนใน 1906 ซึ่งเป็นหนึ่งในสถานประชุมสุดยอดของยุคใน ห้อง โรงแรมริทซ์ในกรุงมาดริด เปิดใน 1910 แรงบันดาลใจจากความปรารถนาที่กษัตริย์อัลฟองโซ XIII จะสร้างโรงแรมหรูประชันโรงแรมริทซ์ในปารีส โรงแรมริทซ์เพลิดเพลินกับความร่วมมือระยะยาวกับเซฟ Escoffier พ่อครัวฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียงและคุณพ่อทำอาหารฝรั่งเศสทันสมัย ห้างหุ้นส่วนที่กินเวลาจนริทซ์ได้ถอนในเศษ ๆ เพราะสุขภาพที่เสื่อมสภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

César Ritz (23 กุมภาพันธ์ 1850 - 24 ตุลาคม 1918) เป็นเจ้าของโรงแรมสวิสและผู้ก่อตั้งโรงแรมหลายชื่อเสียงที่สุดHôtelริทซ์ในกรุงปารีสและโรงแรมริทซ์ในกรุงลอนดอน ชื่อเล่นของเขาคือ "พระมหากษัตริย์ของโรงแรมตากอากาศและเจ้าของโรงแรมกษัตริย์" และมันก็มาจากชื่อของเขาและที่โรงแรมของเขาว่าระยะบุคลากรหรูหรา.
Ritz เกิดในหมู่บ้านสวิส Niederwald น้องคนสุดท้องของเด็ก 13 ในชาวนาที่ยากจน ครอบครัว. [1] ตอนอายุสิบสองเขาถูกส่งเป็นประจำเพื่อวิทยาลัยเยซูอิตที่ศิโยนและที่สิบห้ามีการแสดงเฉพาะ leanings ศิลปะรางแวะเป็น Sommelier โรงแรมในเรือสำเภาที่. [2] ในขณะที่ทำงาน มีเป็นบริกรไวน์ฝึกงานเขาได้รับการยอมรับจากผู้มีพระคุณของโรงแรมจากตำแหน่งของเขาว่า "คุณจะไม่ทำอะไรของตัวเองในธุรกิจโรงแรม. มันต้องใช้ความสามารถพิเศษพิเศษไหวพริบพิเศษและมันก็เป็นสิทธิ แต่เพียงว่า ผมบอกคุณความจริงที่คุณไม่ได้มีมัน. [3] เขากลับไปนิกายเยซูอิตเป็น sacristan แล้วซ้ายไปแสวงโชคในกรุงปารีสในเวลาที่ 1867 นิทรรศการสากล. [2]
การก่อสร้าง Ritz ห้าปี ในกรุงปารีสรวมทั้งการบุกโจมตีในช่วง 1870-1871 ฝรั่งเศสปรัสเซียนสงครามทำให้เขาขัดเพียงพอและความเชื่อมั่นที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองจากบริกรและก้นกุฏิทั่วไปเป็นmaîtrehôtelศิลปผู้จัดการและเจ้าของโรงแรมในที่สุด. [2] หลังจากที่ อั้นทำงานที่ Hotel de la Fidélitéเขาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านอาหารคนงานและเข้ารับตำแหน่งในร้านอาหาร fixe กรังปรีซ์ที่ที่เขาถูกไล่ออกในภายหลังสำหรับการทำลายอาหารมากเกินไปในความปรารถนาของเขาที่จะทำงานเหยง. [4] เขา การทำงานของเขาขึ้นมาจากบริกรผู้ช่วยผู้จัดการร้านอาหารของร้านอาหารในมุมของ Rue Royale และ Rue Saint-Honore, ก่อนที่จะทำงานที่ร้านอาหารชั้นสูง Voisin ระหว่าง 1869 และ 1872 [2] ที่นี่เขารออยู่บนชอบของซาร่าห์ แบร์นฮาร์ดจอร์จแซนด์เอดมันด์เดอ Goncourt, Théophileโกติเยร์และอาเล็กมัส [4] ได้เรียนรู้สาระสำคัญของการค้าของเขาจากเจ้าของที่ Bellenger และเสิร์ฟอาหารเช่นลำต้นของช้างในทหารพรานซอสเป็นวัสดุสิ้นเปลืองของเนื้อสดลดลงในช่วง ล้อมและสัตว์ที่สวนสัตว์ที่เกิดขึ้นของพวกเขา. [2] ใน 1872, Ritz กลายเป็นบริกรพื้นของHôtel Splendide ในกรุงปารีสซึ่งเป็นหนึ่งในโรงแรมที่หรูหราที่สุดในยุโรปในเวลานั้น [5] ซึ่งเขาได้พบจำนวนมากที่อุดมไปด้วยตนเอง ทำให้ชาวอเมริกันเป็นผู้ที่มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อเขา. [2] ใน 1873 เขาเป็นพนักงานเสิร์ฟในกรุงเวียนนาในช่วงเวลาของนิทรรศการระดับนานาชาติโดยเวลาที่เขาได้เริ่มที่จะได้รับความรู้มากของอุตสาหกรรมและการตั้งค่าการทำอาหารของ คนที่นับถือเช่นเจ้าฟ้าชายแห่งเวลส์. [2] [5] แรก managership [แก้ไข] ในช่วงฤดูหนาว 1873 อาชีพที่น่าอัศจรรย์ของเขาในการเริ่มต้นการจัดการโรงแรมเมื่อตอนที่เขาเข้ามารับทิศทางของร้านอาหารที่โรงแรมแกรนด์ในนีซที่. [2] ครั้งหนึ่งเขาเคยระบุไว้ว่า "ปีของการเดินในการปลุกของสังคมอพยพได้เริ่ม". [6] หนึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อความร้อนกลางแน่นขึ้นและ Ritz ออกไปจากทางของเขาที่จะรองรับผู้เข้าพักและชดเชยก็สังเกตเห็นโดยพันเอกแม็กซ์ Phyffer ดีไซเนอร์ของโรงแรมแกรนด์แห่งชาติในลูเซิร์นที่ตั้งข้อสังเกตประสิทธิภาพของเขาในสมุดเรื่องที่สนใจ การเคลื่อนไหวปกติแล้วตามมักจะปีละสองครั้งเพียงแค่ไปข้างหน้าของการย้ายถิ่นของนักท่องเที่ยวระหว่างประเทศที่ตั้งโรงแรมนีซหรือซานเรโมในช่วงฤดูหนาวที่จะรีสอร์ทบนภูเขาสวิสเช่นริ-คูล์มและลูเซิร์นในช่วงฤดูร้อน. [2] เขามีระยะเวลา ทำงานเป็นhôtelmaîtreศิลปวัตถุของโรงแรมแกรนด์ใน Locarno ใน Lake Maggiore ในช่วงเวลาที่ยากได้รับความแปลกแหวกแนวของผู้จัดการที่มีแอลกอฮอล์ของผู้ที่อาศัยอยู่ในอาหารดิบแฮมขนมปังและไวน์และมีนิสัยชอบรบกวนผู้เข้าพัก, เสียงเรียกเข้า ระฆังที่ 05:00 และไล่ภรรยาของเขาผ่านทางเดินที่มีปืนกองทัพ Ritz อย่างอ่อนโยนให้ความเห็นว่า "ผมทำในสิ่งที่ฉันสามารถที่จะปลอบลูกค้า" ในสถานการณ์. [6] Ritz กับภรรยามารีหลุยส์ในปี 1888 ในปี 1878 เขาก็กลายเป็นผู้จัดการของโรงแรมแกรนด์แห่งชาติในลูเซิร์นและอยู่ในตำแหน่งเดียวกัน ในแบบคู่ขนานที่โรงแรมแกรนด์ในโมนาโกจนถึงปี 1888 ผู้บุกเบิกในการพัฒนาของ hoteliering หรูที่เขารู้วิธีที่จะดึงดูดลูกค้าและความมั่งคั่งได้อย่างรวดเร็วชื่อเสียงในรสชาติที่ดีและความสง่างามและโดยช่วงกลางยุค 1880 Grand Hôtelแห่งชาติ ลูเซิร์นได้รับชื่อเสียงว่าเป็นโรงแรมที่หรูหราที่สุดในยุโรปในเวลา [7] เขาเป็นคนแรกที่จะสั่งว่า "ลูกค้าที่ถูกต้องเสมอ" [1] รหัสของเขาคือ "ดูโดยไม่ได้มอง.. ได้ยินทั้งหมดโดยไม่ต้องฟัง ไม่ว่าจะใส่ใจโดยไม่ต้องเหมือนคนรับใช้.. คาดการณ์โดยไม่ต้องเกรงใจถ้าร้านอาหารบ่นเกี่ยวกับจานหรือไวน์ทันทีเอามันออกไปและแทนที่มันไม่มีคำถามที่ถามว่า "[1] ใน 1887 Ritz ซื้อ Hotel de Provence ในเมืองคานส์และ ร้านอาหารเดอลาสนทนาและ Minerva โรงแรม Baden-Baden. [8] ในปี 1888 เขาเปิดร้านอาหาร Consersations Haus กับ Auguste Escoffier Baden-Baden และทั้งสองได้รับเชิญจากนั้นไปที่กรุงลอนดอนโดยริชาร์ด Oyly ศิลปวัตถุเป็นครั้งแรก ผู้จัดการและพ่อครัวของโรงแรมซาวอย, ตำแหน่งที่พวกเขาจัดขึ้นตั้งแต่ปี 1889 จนถึงปี 1897 [9] Ritz ใส่กันสิ่งที่เขาอธิบายว่า "กองทัพเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคนโรงแรมสำหรับชัยชนะของกรุงลอนดอน" The Savoy ภายใต้ Ritz เป็นความสำเร็จทันทีดึงดูดลูกค้าที่โดดเด่นและเป็นตัวเงินโดยที่เจ้าชายแห่งเวลส์รวมทั้งครอบครัวรอยัลอังกฤษและยุโรป ตามที่กอเมอรี-Massingberd และ Watkin "ความสำเร็จที่โดดเด่นของ Savoy หนี้ที่ค้างชำระทุกอย่างเพื่ออัจฉริยะอารยะของCésar Ritz และพ่อครัวที่ยอดเยี่ยมของเขา Auguste Escoffier ผู้แนะนำภาษาอังกฤษกับความละเอียดอ่อนและความละเอียดอ่อนของอาหารแฟชั่นฝรั่งเศสและคิดค้นที่ซาวอย อาหารที่มีชื่อเสียงจำนวนมากรวมทั้ง Peche Melba และขนมปังบางตั้งชื่อตามนักร้องเหมือนกัน ". [10] ผู้หญิงชนชั้นสูงจนบัดนี้ไม่คุ้นเคยกับการรับประทานอาหารในที่สาธารณะได้ตอนนี้" เห็นในเครื่องราชกกุธภัณฑ์เต็มรูปแบบในการรับประทานอาหารซาวอยและห้องอาหารมื้อเย็น ". [9] Ritz รณรงค์กับเฮนรี่ Labouchere พระเจ้า Randolph เชอร์ชิลและอื่น ๆ เพื่อ "เปลี่ยนกฏหมายโดยร้านอาหารที่ไม่สามารถเปิดในวันอาทิตย์และมีการปิดที่ 11:00 ในคืนอื่น ๆ ". [10] ในเดือนมีนาคม 1898 Ritz ถูกไล่ออกจาก The Savoy สำหรับการฉ้อโกง ริทซ์มีส่วนเกี่ยวข้องในการหายตัวไปของมากกว่า£ 3400 ของไวน์และสุราเช่นเดียวกับในการรับสินบนจากซัพพลายเออร์. [11] [12] มันเป็นจุดสิ้นสุดของการต่อสู้ที่ยาวนานกับแม่บ้านที่ The Savoy ที่ทำให้ชีวิตที่ยากลำบากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับ Ritz บ่อยวิจารณ์เขาและได้รับในการทะเลาะวิวาท หลังจากที่ถูกไล่ออก Ritz, Escoffier, Echenard, Elles และลูกสมุนอื่น ๆ อีกมากมายของ Ritz ของเลิก การเดินทางของเขายังส่งผลในการสูญเสียของลูกค้าจาก The Savoy; เลดี้เดอสีเทาเช่นยกเลิกพรรคของเธอที่ซาวอยเมื่อเรียนรู้ของชิงทรัพย์เซน "ที่ไป Ritz ฉันไป". [13] Ritz ต่อมาจัดตั้งสาขาคาร์ลตันโรงแรมในนิวมาร์เก็ตที่สร้างขึ้นใน 1897-1899 ภายใต้การออกแบบของ CJ ฟิบส์ โรงแรมได้รับการแทนที่ด้วยนิวซีแลนด์บ้านในปี 1957 [14] โดยช่วงปลายยุค 1890, ริทซ์เป็นคนที่ยุ่งมากกับผู้ประกอบการโรงแรมในกรุงโรมแฟรงค์เฟิร์ต Salsomaggiore, ปาแลร์โม Biarritz ในวีสบาเดิน Monte Carlo, ลูเซิร์นและตอง และโครงการในมาดริด, กรุงไคโรและโจฮันเน ตามที่ภรรยาของเขา "กระเป๋าCésarของเขาไม่เคยแตกสมบูรณ์เขาอยู่เสมออย่างใดอย่างหนึ่งเพียงมาจากหรือแยกย้ายกันเมื่อเดินทางใหม่" [13] ในปี 1896 ริทซ์รูปแบบของโรงแรม Ritz สมาคมกับเศรษฐีแอฟริกาใต้อัลเฟรดเลนโด่งดังร่ำรวย. คนที่อยู่ในโลกในเวลานั้น พวกเขาเปิดจะกลายเป็นสิ่งที่มีชื่อเสียงโด่งดังHôtel Ritz ในสถานที่Vendômeปารีสในช่วงปลายปี 1898 ที่เข้ารับตำแหน่งเมื่อวันที่ 1 มิถุนายน 1898 เป็นตัวเลขจำนวนมากของชนชั้นยุโรปรวมทั้งเลดี้เดอเกรย์ดยุคและดัชเชสเดอโรฮัน Calouste Gulbenkian และ สต์ทรงผม. [15] เขาเดินไปเปิดโรงแรมริทซ์ในกรุงลอนดอนในปี 1906 ซึ่งกลายเป็นหนึ่งในสถานที่ประชุมที่นิยมมากที่สุดของยุคสำหรับคนรวยและมีชื่อเสียง โรงแรมเดอะริทซ์ในกรุงมาดริดเปิดในปี 1910 แรงบันดาลใจจากความปรารถนาของกษัตริย์อัลฟองโซที่สิบสามที่จะสร้างโรงแรมหรูให้คู่ต่อสู้ Ritz ในปารีส ริทซ์มีความสุขเป็นหุ้นส่วนระยะยาวกับ Auguste Escoffier, พ่อครัวชาวฝรั่งเศสที่มีชื่อเสียงและเป็นพ่อของการทำอาหารฝรั่งเศสที่ทันสมัย หุ้นส่วนจนถึง Ritz ต้องออกจากตำแหน่งในปี 1907 เพราะสุขภาพที่ทวีความรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

C é sar ริทซ์ ( 23 กุมภาพันธ์ค.ศ. 1848 – 24 ตุลาคม 2461 ) เป็นผู้จัดการโรงแรมสวิสและผู้ก่อตั้งของหลายโรงแรม ชื่อเสียงมากที่สุด และโรงแรมริตซ์ปารีสและ Ritz Hotel ในลอนดอน ชื่อเล่นของเขาคือ " กษัตริย์ของโรงแรมและโรงแรมเพื่อกษัตริย์ " และมันเป็นชื่อของเขา และที่โรงแรมของเขาว่าระยะที่ได้มา .
ริทซ์ เกิดที่หมู่บ้าน niederwald วิส ,อายุ 13 เด็กในครอบครัวชาวนายากจน [ 1 ] ตอนอายุสิบสอง เขาถูกส่งมาเพื่อเจซูวิทยาลัยศิโยน และผู้ที่อยู่ในสิบห้า หลังจากการแสดง leanings ศิลปะคลับเท่านั้น คือ apprenticed เป็นสาวเหนือที่โรงแรมใน Brig . [ 2 ] ในขณะที่ทำงานเป็นเด็กฝึกหัด ไวน์ วอลเตอร์ เขาถูกไล่ออกจากผู้อุปถัมภ์ของโรงแรมจากตำแหน่งของเขาว่า" คุณจะไม่เคยทำอะไรให้ตัวเองในธุรกิจโรงแรม มันต้องใช้เคล็ดพิเศษ ลูกเล่นพิเศษ และมันเป็นสิ่งเดียวที่ผมบอกคุณความจริงที่คุณยังไม่ได้ [ 3 ] เขาตอบสั้น ๆเป็นผู้ดูแลโบสถ์เยซูอิต จากนั้นออกไปแสวงหาโชคลาภของเขาในปารีสในเวลาของ 2410 นิทรรศการสากล [ 2 ]
Ritz ของความก้าวหน้าห้าปีในปารีสรวมทั้งการ 1870 – 71 ในฝรั่งเศสปรัสเซียสงคราม ให้เขาขัดเพียงพอและความมั่นใจที่จะแปลงตัวเองจากเด็กเสิร์ฟ และนักการทั่วไปเข้ามาî Tre d'h เป็นการโทร ผู้จัดการ และในที่สุดเรื่อง [ 2 ] หลังจากสั้นจำกัดทำงานที่โรงแรม เดอ ลา ฟิตใหม่จ้า ) เค้าทำงานเป็น บ๋อยในร้านอาหารของคนงาน และเอาตำแหน่งใน fixe กรังปรีซ์ร้านอาหารซึ่งภายหลังเขาได้ไล่ออกเพราะอาหารมากเกินไปในความปรารถนาของเขาที่จะทำงานทันที . [ 4 ] เขาทำทางของเขาขึ้นจากผู้ช่วยพนักงานผู้จัดการร้านอาหารร้านอาหารมุมถนน Rue Royale แล้ว rue Saint Honore ก่อนทำงานที่ร้านอาหาร voisin ชั้นสูงระหว่าง 1869 และ 1872 . [ 2 ] ที่นี่เขารอใน ชอบของกาตาร์แอร์เวย์ จอร์จ แซนด์ เอด เดอ กองขวด , th é ophile โกติเยร์ ,Alexandre Dumas และ [ 4 ] เรียนรู้สาระสำคัญของการค้าของเขา จากเจ้าของ เบลลิงเจอร์ และเสิร์ฟขึ้นอาหารเช่นช้างต้นใน chasseur ซอสเป็นวัสดุเนื้อสดลดลงในระหว่างการล้อมและสัตว์สวนสัตว์เอาสถานที่ของพวกเขา . [ 2 ]

ใน 1872 , Ritz เป็นบ๋อยชั้นของ H เป็นการโทร สวยหรูในปารีส ซึ่งเป็นหนึ่งในโรงแรมที่หรูหราที่สุดในยุโรปในช่วงเวลาที่ [ 5 ] ซึ่งเขาได้พบหลายคนรวย